Ο Άγιος Πολύκαρπος ο Ιερομάρτυρας Επίσκοπος Σμύρνης

Ο    Άγιος Ιερομάρτυς  Πολύκαρπος γεννήθηκε περί το 80 μ.Χ. από ευσεβείς  και   φιλόθεους  γονείς,  τον   Παγκράτιο   και    τη   Θεοδώρα, που  είχαν   εγκλειστεί   στη   φυλακή  για   την   πίστη   του   Χριστού,    και  βαπτίσθηκε   Χριστιανός   σε   νεαρή   ηλικία. Υπήρξε  μαζί με τον Άγιο   Ιγνάτιο   τον  Θεοφόρο,  μαθητής   του   Ευαγγελιστού    Ιωάννη. Λίγο   πριν   αναχωρήσει   από   τον   πρόσκαιρο   αυτό   βίο   ο   Άγιος Βουκόλος,   Επίσκοπος   Σμύρνης   († 6   Φεβρουαρίου),  χειροτόνησε   μετά των   Αγίων    Αποστόλων,  ως   διάδοχό   του,   τον    Άγιο   Πολύκαρπο  και    μετά   κοιμήθηκε   με    ειρήνη.

Ο  Άγιος παρακολούθησε  με αγωνία  και  προσευχή   τη   σύλληψη  του Αγίου  Ιγνατίου  του  Θεοφόρου,   Επισκόπου   Αντιοχείας   και  τα μαρτύρια   αυτού. Η αγάπη του προς  τον θεοφόρο Πατέρα  μαρτυρείται   και   από   την   Επιστολή    την   οποία   έγραψε  προς  τους    Φιλιππησίους.   Σε   αυτή    την  επιστολή  τους   συγχαίρει   για   την φιλοξενία,  την   οποία   παρείχαν   στον   Άγιο  Ιγνάτιο   όταν  αυτός  διήλθε  από  την  πόλη τους. Το  κείμενο  αυτό   του    Αγίου   Πολυκάρπου διακρίνεται    για   τον  αποστολικό, θεολογικό  και  ποιμαντικό  χαρακτήρα   του.

Ο Άγιος  Πολύκαρπος, διακρινόταν για  την  σωφροσύνη,   τη    θεολογική κατάρτιση   και   την   αφοσίωση   στη   διδασκαλία  του  Ευαγγελίου, καθώς  μιλούσε  πάντα   σύμφωνα   με   τις   Γραφές.   Ήταν ο γνησιότατος εκπρόσωπος της αποστολικής διδασκαλίας σε όλες τις Εκκλησίες   της   Ασίας.   Ο   Άγιος    Ειρηναίος   παρέχει   την   πληροφορία   ότι   ο   Άγιος  Πολύκαρπος   μετέστρεψε   πολλούς  από   τις αιρέσεις   του   Βαλεντίνου   και  του   Μαρκίωνος   στην   Εκκλησία   του Θεού.   Διηγείται    μάλιστα  και   ένα   επεισόδιο   αναφερόμενο   στη στάση του Αγίου Πολυκάρπου έναντι του Μαρκίωνος. Όταν ο αιρεσιάρχης αυτός τον πλησίασε κάποτε και του απηύθυνε  την παράκληση:   «επεγίνωσκε ημάς», δηλαδή  αναγνώρισέ μας, ο Άγιος απάντησε:   «επιγινώσκω,  επιγινώσκω  σε   τον   πρωτότοκον   του   Σατανά».

Ένα άλλο επεισόδιο ανάγεται στη γεροντική  ηλικία του Αγίου Πολυκάρπου. Όπως είναι γνωστό, οι Εκκλησίες της Μικράς Ασίας εόρταζαν  το   Πάσχα    στις    14  του   μηνός   Νισσάν,    σε   οποιαδήποτε  ημέρα    και    αν   τύχαινε αυτό.  Αντίθετα   οι   άλλες   Εκκλησίες    δεν εόρταζαν   καθόλου   το   Πάσχα,  αλλά   αρκούνταν   στον   εβδομαδιαίο  κατά  Κυριακή εορτασμό  της Αναστάσεως, τονίζοντας ασφαλώς περισσότερο   τον    εορτασμό   της   πρώτης Κυριακής μετά την πανσέληνο   της   εαρινής   ισημερίας.   Επειδή    λόγω   της   διαφοράς αυτής   η    Εκκλησία  της  Ρώμης τηρούσε αυστηρή   στάση  έναντι  των Μικρασιατών,  ο  Άγιος  Πολύκαρπος  αναγκάσθηκε  να  μεταβεί  στη  Ρώμη,  για   να   διευθετήσει  το   ζήτημα    και  άλλα    δευτερεύοντα θέματα,   με   τον   Επίσκοπο    Ρώμης   Ανίκητο.

Μετά   την  επιστροφή   του   από    την  Ρώμη, υπέργηρος  πλέον, συνέχισε   την  αποστολική  δράση του  με  τόση  επιτυχία, ώστε προκάλεσε την οργή των  ειδωλολατρών. Αυτή  η προδιάθεση ήταν φυσικό   να  προκαλέσει  το μαρτύριό  του,  που  ακολούθησε  την   εξής πορεία.   Ο   Κόϊντος,   ζηλωτής    Χριστιανός,  ο    οποίος  ήλθε  στη  Σμύρνη    από   τη    Φρυγία,    παρακίνησε  ομάδα   Φιλαδελφέων Χριστιανών  να  προσέλθουν   στον   ανθύπατο   Στάτιο   Κοδράτο,   για  να  δηλώσουν σε αυτόν την ιδιότητά τους καὶ  την  πίστη   τους  στον  Χριστό, πράγμα το  οποίο φυσικά  προοιώνιζε θάνατο. Τελικά  μαρτύρησαν  όλοι,  εκτός  από  τον Κόϊντο,  ο   οποίος   δειλιάσας  την τελευταία   στιγμή,  θυσίασε   στα   είδωλα.   Ο   όχλος,   αν   και    θαύμασε   την   γενναιότητα    των  Μαρτύρων, απαιτούσε να εκτελεσθούν    οι  «άθεοι»  και   να   αναζητηθεί   ο   Άγιος   Πολύκαρπος,   ο   οποίος  πιεζόμενος   από   τους   Χριστιανούς   είχε   αναχωρήσει   σε κάποιο   αγρόκτημα. Τελικά ο Άγιος συνελήφθη το έτος 167 και οδηγήθηκε    ενώπιον   του    ανθυπάτου.

Ο    γηραιός    Επίσκοπος    δεν  ταράχθηκε. Το πρόσωπό του  ήταν  γαλήνιο    και  λαμπερό.   Ο  αστυνόμος  Ηρώδης  και   ο  πατέρας   του Νικήτας   προσπάθησαν   να   πείσουν   τον   Άγιο    να   αρνηθεί   τον Χριστό.   Ο    Άγιος   όμως,   με   πνευματική   ανδρεία   απάντησε   ότι  υπηρετεί  τον  Χριστό  επί   86   έτη    χωρίς   καθόλου  να  Τον εγκαταλείψει.   Πως  μπορούσε  λοιπόν  τώρα   να   Τον   βλασφημήσει    και  να  Τον  αρνηθεί;  Ο  ανθύπατος τότε  διέταξε  να   τον   ρίξουν   στην  φωτιά.   Ο   Γέρων Πολύκαρπος  αποδύθηκε  μόνος   τα   ιμάτιά  του   και περίμενε  προσευχόμενος    λέγοντας:   «Κύριε,   ο    Θεός   ο    Παντοκράτωρ,  ο   του   αγαπητού   και   ευλογητού  παιδός   Σου   Ιησού Χριστού   Πατήρ,  δι’  Ού   την   περί   Σου   επίγνωσιν   ειλήφαμεν,    ο    Θεός   των   αγγέλων  και   δυνάμεων,  και   πάσης   της   κτίσεως,  και παντός του γένους των δικαίων, οί   ζώσιν  ενώπιόν Σου, ευλογώ Σε, ότι ηξίωσάς με της ημέρας και ώρας ταύτης του λαβείν με μέρος  εν αριθμώ των μαρτύρων Σου, εν τω ποτηρίω του  Χριστού Σου, εις ανάστασιν   ζωής αιωνίου,  ψυχής  τε και  σώματος, εν αφθαρσίᾳ  Πνεύματος Αγίου, εν οίς   προσδεχθείην   ενώπιόν  Σου   σήμερον   εν   θυσίᾳ   πίονι   και    προσδεκτή, καθώς   προητοίμασας   και    προσεφανέρωσας   και   επλήρωσας   ο  αψευδής   και    αληθινός  Θεός. Δια   τούτο   και    περί   πάντων    αινώ   Σε, ευλογώ   Σε,   δοξάζω   Σε,   συν   τω αιωνίω και επουρανίω Ιησού  Χριστώ,…».

Η   φωτιά  σχημάτισε γύρω  από  το  σώμα  του  Αγίου Πολυκάρπου καμάρα  χωρίς  να   τον    αγγίζει.   Τότε   στρατιώτης  εκτελεστής  τελείωσε  τον   Άγιο   Μάρτυρα    δια    του  ξίφους. Έπειτα  το  Ιερό λείψανο  ρίφθηκε στην φωτιά,  οι   δε   πιστοί   συνέλεξαν   τα   ιερά λείψανα   αυτού.      
Η   Σύναξη    του    Αγίου   Πολυκάρπου   ετελείτο  στη  Μεγάλη  Εκκλησία.

Απολυτίκιον.  Ήχος  δ’.  Ταχύ   προκατάλαβε.       
Την κλήσιν τοις έργοις σου, επισφραγίσας σοφέ, ελαία  ]κατάκαρπος, ώφθης    εν  οίκω   Θεού,   Πολύκαρπε   ένδοξε·    συ   γαρ   ως    Ιεράρχης, και στερρός Αθλοφόρος, τρέφεις την Εκκλησίαν, λογική ευκαρπία, πρεσβεύων    Ιερομάρτυς,  υπέρ   των    ψυχών   ημών.

Κοντάκιον.  Ήχος  α’.  Χορός  Αγγελικός.    
Καρπούς    τους   λογικούς, τω Κυρίω   προσφέρων,  Πολύκαρπε  σοφέ,  αρετών   δι’  ενθέων,   εδείχθης   αξιόθεος, Ιεράρχα μακάριε, όθεν σήμερον, οι   φωτισθέντες   σοις   λόγοις, ανυμνούμέν σου, την  αξιέπαινον   μνήμην,    Θεόν   μεγαλύνοντες.

Μεγαλυνάριον.
Φοίνιξ   ανεδείχθης καρποτελής, ως   καρποφορίαν,  περιφέρων  θεουργικήν,   την   των   Αποστόλων,  αμέσως  κοινωνίαν,  δι’ ής  εκτρέφεις   κόσμον,    Πάτερ   Πολύκαρπε.

Saint Polycarpos the Hieromartyr Bishop of Smyrna

Saint Hieromartyr Polycarp was born around 80 AD. from pious and philosopher parents, Pagratius and Theodora, who had been imprisoned for Christ's faith, and baptized a Christian at a young age. He was accompanied by Saint Ignatius the Theophorus, a disciple of Evangelist John. Shortly before departing from this temporary life, Saint Voukolos, Bishop of Smyrna († 6 February), ordained after the Holy Apostles his successor, Saint Polycarpos, and then slept in peace.

The Saint followed with agony and prayer the arrest of Saint Ignatius of Theophoros, Bishop of Antioch and his martyrs. His love for the divine Father is also evidenced by the Epistle he wrote to the Philippians. In this letter he congratulates them on the hospitality they provided to Saint Ignatius when he passed through their city. This text of Saint Polycarp is distinguished for its apostolic, theological and pastoral character.

Saint Polycarp was distinguished for his prudence, theological training, and dedication to the teaching of the Gospel, as he always spoke in accordance with the Scriptures. He was the genuine representative of the apostolic teaching in all the Churches of Asia. Saint Ireneus informs that Saint Polycarpos converted many of the sects of Valentine and Marcion to the Church of God. There is even an episode about St. Polycarp's attitude towards Marcion. When this priest once approached him and addressed him with a plea: "He is exalted," that is to say, he recognized us, the Saint replied: "I perish, I perish in Satan's first act".

Another episode goes back to Saint Polycarp's old age. As is well known, the Churches of Asia Minor celebrated Easter on the 14th of Nisan, any day of the day. On the other hand, the other Churches did not celebrate Easter at all, but were content with the weekly Sunday celebration of the Resurrection, certainly emphasizing more the celebration of the first Sunday after the full moon of spring equinox. Because of this dispute the Church of Rome maintained a strict attitude towards the Asia Minor, Saint Polycarp was forced to go to Rome to settle the matter and other secondary matters with Bishop Romanos the Unconciled.

Upon his return from Rome, now unemployed, he continued his apostolic activity with such success that it caused the wrath of the pagans. This predisposition was natural to cause his martyrdom to follow. Quintus, a zealous Christian who came to Smyrna from Phrygia, urged a group of Philadelphia Christians to come to the shameless Stadion of Codratos to declare to him their property and their faith in Christ, which he naturally proclaimed. Eventually everyone witnessed, except for Quindo, who I dreaded at the last minute, sacrificed to idols. The mob, though admiring the bravery of the Witnesses, demanded that the "atheists" be executed and that Saint Polycarp, who had been pressured by the Christians into a farm, be sought. The Saint was finally arrested in the year 167 and led to the ungodly.

The old Bishop was not disturbed. His face was serene and glowing. Police officer Herod and Nikitas' father tried to persuade the Saint to refuse Christ. The Saint, however, responded with spiritual courage that he served Christ for 86 years without ever leaving Him. How, then, could He now blaspheme and deny Him? The firefighter then ordered that he be thrown into the fire. Elder Polycarpos alone put off his robes and waited in prayer, saying: "Lord God Almighty, your dear and blessed child, Jesus Christ the Father, through Him you are aware, my God and the angels, of creation, and of all the righteousness, living before You, I bless Thee, that you may, by this day and time, take His part in the number of Your witnesses, in the cup of Your Christ, in the resurrection of eternal life, in the soul and body mourning, in the impurity of the Holy Spirit, in receiving you today with pious sacrifice and acceptance, as you have prepared and manifested and fulfilled the pure and true God. For this reason and in all things I live in Thee, bless Thee, glorify Thee, plus eternity and heaven in Jesus Christ ... ".

The fire formed around the body of Agios Polycarpos without touching it. Then the executioner soldier finished the Holy Martyr by the sword. Then the sacred relic was thrown into the fire, and the faithful collected the sacred relics.

The Synagogue of Saint Polycarp was in the Great Church.

Absolutely. Sound d. Fast forward.

Calling on your works, sealer wise, olive] catharsis, come home to God, Polycarbus glorified; as a Hierarch, and a strong Athlete, you nourish the Church;

It's close. Sound a '. Angelic dance.

The fruit of the sensible, Lord Bidder, Polycarp wise, virtues nested, proved to be worthy, Hierarchs blessed, nowadays, the enlightened in your words, remembered, the praiseworthy memory, great God.

Magnificent.

Phoenix was an indefatigable fruit, as a fruitful, peripheral theologian, the Apostles, immediately a society, through a world-rearing, Father Polycarp.