Ο Όσιος Αρσένιος ο εν Πάρω

Ο  Όσιος  Αρσένιος γεννήθηκε  στα  Ιωάννινα  το  έτος 1800  και ονομαζόταν   Αθανάσιος.   Από    μικρή    ηλικία    έμεινε    ορφανός    και  σε  ηλικία εννέα  ετών μετέβη  στις    Κυδωνίες   της    Μικράς  Ασίας,  όπου  σπούδασε στην  ονομαστική  σχολή  της  πόλεως  έχοντας  ως σχολάρχη  τον   περίφημο   διδάσκαλο ιερομόναχο   Γρηγόριο   Σαράφη. Κατά   τα   τελευταία έτη  της φοιτήσεώς του  συνδέθηκε με τον πνευματικό  Γέροντα   Δανιήλ  από    τη    Ζαγορά    του   Πηλίου,  έναν από    τους    ονομαστούς  πνευματικούς της  εποχής  εκείνης  και  έγινε  υποτακτικός   του.

Το   έτος   1815  ο  Άγιος    αναχώρησε   για   το   Άγιον   Όρος   με   τον Γέροντα   Δανιήλ   και    εκεί    εκάρη    μοναχός.   Αργότερα  χειροτονήθηκε Διάκονος παρά τις  αντιδράσεις  του, καθώς  δεν  θεωρούσε  τον   εαυτό   του   άξιο  και   μετά   από    εξαετή    παραμονή  στο    Άγιον   Όρος   ήλθε   και  πάλι με τον   Γέροντά   του,   στη   μονή  Πεντέλης   στην   Αθήνα.   Όμως   και   από   εδώ   αναγκάστηκαν    να  φύγουν,   γιατί   άρχισε   η   επανάσταση   κατά   των   Τούρκων.   Στη  συνέχεια   μετέβησαν   στις   Κυκλάδες,   όπου   ο   Όσιος   χειροτονήθηκε  το    1817   Πρεσβύτερος.

Ο    Όσιος    Αρσένιος   έδρασε   κυρίως   στην   Πάρο    και  τη  Φολέγανδρο,    όπου   δίδαξε    από    το    1829   μέχρι    το    1840.

Μετά   την   κοίμηση   του    Γέροντά   του   Δανιήλ,    ο    Όσιος    ασκήτεψε  στη    μονή   Λογγοβάρδας   της   Πάρου.   Κοιμόταν   και    έτρωγε ελάχιστα   και   συνεχώς αγρυπνούσε, προσευχόμενος  για  τα  πνευματικά   του   τέκνα   και    τη   σωτηρία   του   κόσμου.   Βασική   του τροφή   ήταν   η    ανάγνωση   των   θείων   Γραφών  και  των συγγραμμάτων    των   Αγίων   Πατέρων.   Γι’   αυτό  και  ο   Όσιος θεωρούσε   τη    μικρή   του   βιβλιοθήκη  ως   κήπο   τερπνότατο   και ωραιότατο    με  αγλαόκαρπα   δένδρα,   πλήρη    από   εύχυμους   καρπούς.

Ο   Όσιος   αγαπούσε   τους   πάντες   χωρίς   διακρίσεις.   Περισσότερο όμως   αγαπούσε  τους    ασθενείς,  τους    οποίους    διακονούσε  με  μεγάλη   προθυμία.

Όταν   το   1861,   κοιμήθηκε   ο ηγούμενος της μονής,  ευσεβής ιερομόναχος   Ηλίας,   οι   πατέρες   εξέλεξαν   ηγούμενο   και προϊστάμενό   τους   τον   Όσιο   Αρσένιο,   ο   οποίος   τους   ποίμανε   με θεοφιλή   και    θεάρεστο   τρόπο.   Λίγα   χρόνια    αργότερα   παραιτήθηκε,  για να ασχοληθεί απερίσπαστα με το έργο της ιεράς εξομολογήσεως.          
Ο  Όσιος  κοιμήθηκε με   ειρήνη το  έτος 1877. Η  ανακομιδή  των λειψάνων   του    έγινε  το  έτος   1938    και    εορτάζεται  στις 10 Αυγούστου.   Τα   ιερά   λείψανά    του   φυλάσσονται   με   ευλάβεια   στη Μονή    Μεταμορφώσεως   του   Σωτήρος    Πάρου.

The Holy Arsenios in Paros

Saint Arsenios was born in Ioannina in the year 1800 and was called Athanasios. From an early age he became an orphan and at the age of nine he went to the Kydonia of Asia Minor, where he studied at the nominal school of the city, having as a scholar the famous teacher, Gregory Sarafi. During the last years of his studies he was associated with the spiritual Elder Daniel of Zagora, one of the most famous intellectuals of that time, and became his subordinate.

In 1815 the Saint left for Mount Athos with Elder Daniel and there a monk. Later, he was ordained Deacon despite his reactions, as he did not consider himself worthy and after six years stay in Mount Athos came again with his Elder, at the Penteli monastery in Athens. But they were forced to leave because of the revolution against the Turks. Then they went to the Cyclades, where the Saint was ordained in 1817 Elder.

Saint Arsenios acted mainly in Paros and Folegandros, where he taught from 1829 until 1840.

After the demolition of the Elder of Daniel, the Ossios practiced at the Loggardas Monastery of Paros. He slept and ate little and constantly was vigilant, praying for his spiritual children and the salvation of the world. Its basic food was to read the Divine Scriptures and the writings of the Holy Fathers. That is why Osios regarded his small library as a terracotta and beautiful garden with arable trees, full of fruitful fruit.

Osios loved everyone without discrimination. But he loved the patients, whom he was very willing to do.

When, in 1861, the abbot of the monastery, the pious Elijah Elias, fell asleep, the fathers elected Abbot and his superiors Osios Arsenios, who praised them in a theophilous and gentle way. A few years later he resigned, to deal with the work of holy confession.

Osios slept peacefully in 1877. The relics were rebuilt in 1938 and celebrated on 10 August. His holy relics are preserved with reverence in the Monastery of the Transfiguration of the Savior of Paros.