Ο Όσιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος ο εν Κύπρω ασκήσας

Ο Όσιος Νεόφυτος έζησε τον 12^ο αιώνα μ.Χ. Γεννήθηκε  στην   κωμόπολη Λεύκαρα  της   Κύπρου το   1134   και   σε  νεαρή   ηλικία,  παρά   την θέληση των γονέων του, Αθανασίου και Ευδοξίας, ακολούθησε τον μοναχικό   βίο,   φλεγόμενος  από  θείο ζήλο.   Κατέφυγε   κατ’ αρχάς   στη μονή του Αγίου Χρυσοστόμου, στο όρος  Κουτσοβέντη,   όπου   ζήτησε   να μείνει  και   να   ασκητέψει. Μετά  από πέντε χρόνια στο  διακόνημα  της  καλλιέργειας των αμπελώνων της μονής, στη θέση «Γούπαις», με την ευλογία του ηγουμένου, επισκέπτεται για προσκύνημα τους Αγίους Τόπους. Εκεί παρέμεινε για σύντομο χρονικό  διάστημα  και  όταν  επέστρεψε πάλι στην  Κύπρο, μόνασε στη μονή του Χρυσοστόμου (1152 – 1158 μ.Χ.). Ζήτησε από  τον  ηγούμενο  της  μονής  να του επιτρέψει   να γίνει   ερημίτης, χωρίς όμως επιτυχία.   Η   άρνηση    του   ηγουμένου, οδηγεί τον Όσιο  να  εγκαταλείψει τη  μονή  του  Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, για   να   πάει   στο  όρος  Λάτρος   της   Μικράς   Ασίας,  που   ήταν  μεγάλο  μοναστικό   κέντρο.   Γι’ αυτό   τον    σκοπό   πήγε  στην   Πάφο  με την  ελπίδα να  βρει πλοίο που να   τον  μεταφέρει εκεί. Στο   ναύσταθμο όμως της Πάφου συνελήφθη ως φυγάς και  φυλακίσθηκε. Όταν, με την μεσιτεία ευσεβών ανθρώπων, αποφυλακίζεται   την   επόμενη ημέρα, αναζητά ερημητήριο  στα  ενδότερα    της   Μεγαλονήσου.

Τον  Σεπτέμβριο  του  έτους 1159, επέλεξε να λαξεύσει   την  εγκλείστρα του,  στην   Πάφο,  γνωρίζοντας  ότι   «ουδὲν  πλέον  τούτου καθέξει,   κάν και του όλου κόσμου φθάση  κρατήσαι».   Ο  Όσιος  παρέμεινε κλεισμένος  μέσα στην εγκλείστρα του επί σαράντα ολόκληρα χρόνια. Εκεί μορφώθηκε κατά την  θεία και ανθρώπινη σοφία και μυήθηκε στα μυστικά της πνευματικής ασκήσεως. Αυτή  την  εμπειρία  τη   διαφύλαξε με πολύ προσοχή σε όλη του τη   ζωή  και  με τη χάρη του  Θεού την αύξησε  και την εφάρμοσε απόλυτα. Η φήμη του διαδόθηκε ευρύτατα και πλήθος Χριστιανών  συνέρεε, για  να  λάβει την  ευχή  και  την  ευλογία του.

Για  να   αποφύγει  τον κόσμο λάξευσε μέσα   στα   βράχια   νέα εγκλείστρα   και  επικοινωνούσε με τον κόσμο μόνο κάθε   Κυριακή.   Σε αυτή  την   απόφασή   του   συνετέλεσε και η χειροτονία του σε πρεσβύτερο,   το   έτος  1170,  από  τον   Επίσκοπο Πάφου Βασίλειο Κίνναμο  και   η  σύσταση  της  πρώτης  αδελφότητας προς  το  τέλος  του έτους   1170  ή   στις   αρχές  του 1171. Η ύπαρξη πλέον μοναχών διευκόλυνε τον Άγιο  να  εντείνει   τον   εγκλεισμό, καθόσον οι υποτακτικοί  του   θα   αναλάμβαναν τις ποικίλες εξωτερικές  εργασίες  της  μονής.  Όμως  ο   Άγιος   δεν   ήταν   διδάσκαλος μόνο του πληρώματος  της  Εκκλησίας της Κύπρου, αλλά  ήταν  διδάσκαλος   κυρίως  των   υποτακτικών   του  με   τον   βίο   και   το   παράδειγμά  του.

Εν  τω  μεταξύ  είχαν  συμβεί  διάφορα δραματικά   γεγονότα   στην   Κύπρο, τα  οποία   την   απέκοψαν   από   το   Βυζάντιο   και   έφερε  την   δυστυχία   στην Εκκλησία και τον λαό. Η φτώχεια και η δυστυχία του λαού οδήγησε πολλούς  να  ζητήσουν  τροφή  στα  μοναστήρια, ένα  από  τα  οποία    ήταν και   η    εγκλείστρα   του    Οσίου   Νεοφύτου.

Η  πτώση  της   Κωνσταντινουπόλεως  στα   χέρια   των   Φράγκων   τον   Απρίλιο  του  έτους 1204, ήταν ένα συνταρακτικό γεγονός και για τον Όσιο Νεόφυτο. Θεωρεί την άλωση της Πόλεως, της προστάτιδος των Ορθοδόξων, «αποκαλυπτικό» γεγονός  και  γι’ αυτό επιχειρεί την ερμηνεία της Αποκαλύψεως, καταβάλλοντας προσπάθεια να εξηγήσει γιατί κυριάρχησαν οι δυνάμεις   του  αντίχριστου    σε βάρος της  Εκκλησίας του  Χριστού.

Ο Όσιος κοιμήθηκε σε βαθύτατο γήρας στις 12 Απριλίου. Ο ίδιος ενταφιάσθηκε  στον τάφο που είχε ετοιμάσει ο    ίδιος,   σε   ξύλινο   φέρετρο από  ξύλο πεύκου, κέδρου και  κυπαρίσσου  το    οποίο  είχε  κατασκευάσει, όταν  ζούσε. Το  ιερό λείψανό του φυλάσσεται μέχρι σήμερα στην ομώνυμη  μονή  της Πάφου, στην Κύπρο, που είναι  αφιερωμένη   στη μνήμη του.
Αυτή  την ημέρα η Εκκλησία εορτάζει και  την  ανάμνηση  της Θεοσημείας, δηλαδή  της θαυματουργικής διασώσεως του Αγίου Νεοφύτου κατά την πτώση αυτού από την εγκλείστρα του, όπου ασκήτευε.

Απολυτίκιον.  Ήχος   γ’. Θείας   πίστεως.     
Βίον  έγκλειστον, επιποθήσας, σκεύος  τίμιον,   της  εγκρατείας,  ανεδείχθης θεοφόρε Νεόφυτε·  των   αρετών  γαρ   τη  πράξει  κοσμούμενος,  έργω   και  λόγω   εκφαίνεις τα   κρείττονα.  Πάτερ   Όσιε,  Χριστόν   τον  Θεόν   ικέτευε,  δωρήσασθε  ημίν  το  μέγα  έλεος.

Κοντάκιον. Ήχος  πλ. δ’. Τη  υπερμάχω.

Σαυτόν  εγκλείσας   ουρανίω  σου  φρονήματι

Της   απαθείας   ανεδείχθης   θείον   όργανον

Και  θεράπων   ενθεώτατος  της  Τριάδος.

Ής  τω  θρόνω  παριστάμενος  ικέτευε

Πάσης   βλάβης  και  ανάγκης  ημάς  ρύεσθαι           
Τους    βοώντάς σοι,   χαίροις   Πάτερ   Νεόφυτε.

Μεγαλυνάριον.
Χαίρει  εν  σοι  Κύπρος  η ση  πατρίς,  εξαιρέτως  Πάτερ,  η  Εγκλείστρα   σου  η σεπτή, ένθα   τους   μεγίστους, διήνυσας  αγώνας,  ήν  φρούρει  αοράτως, σοφέ   Νεόφυτε.

Saint Neophytos the Enclosure in Cyprus practiced

Saint Neophytus lived in the 12th century AD. He was born in the town of Lefkara of Cyprus in 1134 and at a young age, despite the will of his parents, Athanasios and Evdoxia, followed the lonely life, burning with divine zeal. He first descended at the monastery of Agios Chrysostomos on Mount Koutsoventi, where he asked to stay and practice. After five years in the commencement of the cultivation of the vineyards of the monastery, in the location of "Goupes", with the blessing of the abbot, he visits for pilgrimage the Holy Land. There he stayed for a short time, and when he returned to Cyprus, he stayed in the monastery of Chrysostomos (1152 - 1158 AD). He asked the abbot of the monastery to allow him to become hermit, but without success. The refusal of the abbot leads Osios to leave the monastery of St. John Chrysostom to go to Mount Latros of Asia Minor, a great monastic center. For this purpose he went to Paphos with the hope of finding a ship to take him there. However, at the Pafos naval station he was arrested as a fugitive and imprisoned. When, with the intercession of pious people, he is released the next day, he seeks a hermitage in the inland of the Great.

In September 1159, he chose to carve his encampment in Paphos, knowing that "he no longer seduces it, and that of all the world you hold still". Osios remained locked in his enclosure for forty years. There he was educated in divine and human wisdom and was initiated into the secrets of spiritual practice. This experience has preserved it with great care in all his life, and with the grace of God he has increased and applied it completely. His reputation was widespread and a multitude of Christians took to receive his wish and blessing.

To avoid the world, he carved into the rocks new enclaves and communicated with the world only every Sunday. In this decision his ordination was also consecrated to an elder in 1170 by the bishop of Pafos Vasilios Kinnamos and the establishment of the first fraternity towards the end of the year 1170 or early 1171. The existence of the monks now helped the Saint to intensify the incarceration, as his subordinates would undertake the various exterior works of the monastery. However, Saint was not a teacher of the crew of the Church of Cyprus but was mainly a teacher of his subordinates with his life and his example.

Meanwhile, a number of dramatic events have happened in Cyprus, which cut it off from Byzantium and brought misery to the Church and the people. The poverty and misery of the people led many to ask for food in the monasteries, one of which was the encampment of Saint Neophytus.

The fall of Constantinople in the hands of the Franks in April 1204 was also a striking event for Osio Neofytos. He considers the fall of the City, the patron saint of the Orthodox, a "revealing" event, and for this purpose attempts to interpret the Revelation, trying to explain why the powers of the antichrist prevailed against the Church of Christ.

Osios slept in deep retirement on April 12th. He buried himself in the tomb he had prepared himself in a wooden coffin of pine, cedar and cypress wood he had made when he lived. His holy relic is kept until today in the homonymous monastery of Paphos, Cyprus, dedicated to his memory.

On this day the Church celebrates the remembrance of Theosophy, that is, the miraculous rescue of Saint Neophytos during his fall from his enclosure where he practiced.

Apolyticus. Sound c '. Divine Faith.

Behold, you have endured, an utensil of honesty, of enmity, the renowned goddess Neophyte; the virtues of doing it, adorning, working, and exposing the crotch. Father Ossie, Christ the God begged, the gift of great mercy was given.

Kontakion. Sounds flat d '. I'm overwhelmed.

You cling to your uranium

The devil has clearly become a divine organ

And the therapist of the Trinity.

The thundering present was praying

Every fault and need is set

You bless them, my dear Father Neophyte.

Majesty.

It enjoys in Cyprus the place, except Father, your Crossing the seventh, where the greatest, struggling struggle is, without a doubt, a wise