Η Οσία Ξένη η δια Χριστόν Σαλή

Γεννήθηκε  στην   Αγία Πετρούπολη   της   Ρωσίας,   το   έτος   1720,   και  ως νεαρή όμορφη κοπέλα  παντρεύτηκε τον Αντρέα Φεοντόροβιτς  Πετρώφ  που  είχε   τον βαθμό  του συνταγματάρχου και  ήταν πρωτοψάλτης   στην   βασιλική   αυλή.   Η θέση   αυτή   ήταν   μία πολύ υψηλή   κοινωνική    θέση   και   έδινε   δόξα   και    υλική    απολαβή.

Ήταν νέοι. Είχαν αγάπη μεταξύ τους. Υπηρέτησαν και οι δυο στην βασιλική  αυλή,  όπου   έκαναν   το   γάμο τους. Ζούσαν πολύ  ευτυχισμένοι μαζί. Λόγω της νεότητάς τους, τους άρεσε πολύ να πηγαίνουν σε χοροεσπερίδες και  σε συμπόσια. Καλούσαν   φιλοξενουμένους   στο   σπίτι   τους  και  αυτοί  οι  ίδιοι πήγαιναν ως φιλοξενούμενοι  σε   άλλα   σπίτια.  Αυτά  οι  άνθρωποι   τα ονομάζουν   «καλή  τύχη»  και   φαινόταν ότι  τίποτε στο  ανδρόγυνο αυτό,   τον   Ανδρέα   και  την   Ξένια,   δεν   θα έδινε   τέλος   σ’ αυτή τους την χαρά. Αλλά ξαφνικά  ένα φοβερό  χτύπημα, σαν κεραυνός εν αιθρία, ο αναπάντεχος θάνατος του αγαπημένου συζύγου, κεραυνοβόλησε την Ξένια   Γκριγκόριεβνα.   Στα   είκοσι   έξι   της   χρόνια,  ένα   βράδυ   σε ένα  χορό    ο   άντρας   της  ενώ  έπινε  με τους  φίλους τους, ξαφνικά έπεσε κάτω νεκρός.  Αυτό    φυσικά   ήταν πολύ οδυνηρό   για   την   Ξένια. Ο   Αντρέας,   δεν   είχε   ποτέ   εξομολογηθεί    και  λάβει    Θεία    Κοινωνία   έως   πριν   πεθάνει,   και    εκείνη    ανησυχούσε  τρομερά  για  την    ψυχή   του.

Σύντομα   μετά   την   ταφή   του,   η    Οσία   Ξένια   εξαφανίστηκε από την Αγία Πετρούπολη  για οκτώ χρόνια. Πιστεύεται   ότι   αυτό   το χρονικό   διάστημα   το    πέρασε   σε  ένα ερημητήριο ή  σε  ένα  μοναστήρι, μαθαίνοντας το δρόμο της πνευματικής ζωής. Ο   πρώην   Αρχιεπίσκοπος  Ανδρέας   είχε   αξιόπιστη   πληροφορία   ότι   η    μακαρία Ξένια  για   την   πνευματική   της   τελείωση   δαπάνησε   αυτά   τα   χρόνια   μεταξύ   των   Στάρετς   προετοιμάζοντας   τον    εαυτό   της   για τον  δύσκολο  αγώνα  των   δια   Χριστόν    σαλών   και    ήταν   κάτω   από  την   πνευματική   τους  καθοδήγηση.

Που  ἠταν οι Στάρετς; Ίσως ήταν στο Hermitage ή σ’ ένα από τα μοναστήρια που  αυτόν   τον   καιρό   είχαν   Στάρετς, μαθητές του  Παϊσίου  Βελιτσκόφσκυ. Ύστερα  από  οχτώ    χρόνια πάλι  ξαναγύρισε στην πατρίδα   της,   την   αγία   Πετρούπολη,   και   δεν   την  ξανάφησε  στα    άλλα     τριάντα    επτά    χρόνια    της    ζωής   της    σ’ αυτόν  τον κόσμο.

Όταν   επέστρεψε   στην   Αγία   Πετρούπολη,   χάρισε   τα   υπάρχοντά της,   το    σπίτι   της, τα    χρήματά   της,   τα   όμορφα    ρούχα   της.   Κατά   πρώτον   άρχισε  να   βεβαιώνει   σε   όλους    όσους   την   περιτριγύριζαν ότι   ο   σύζυγός   της   δεν   πέθανε,   αλλά    ότι   πέθανε    αυτή.     Φόρεσε   τα    ρούχα  του  νεκρού  συζύγου   της   και άρχισε να   ονομάζει   τον εαυτό  της   Ανδρέα    Φεοντόροβιτς.   Οι   συγγενείς   της  την  θεώρησαν περισσότερο  για   παράφρονα,   όταν   αυτή    άρχισε  να   μοιράζει   την περιουσία   της   στους    πιο    φτωχούς   και    όταν   έδωσε    το     σπίτι   της   στην  Παρασκευή    Αντόνοβα.     Οι    ενδιαφερόμενοι   για   την   περιουσία   της συγγενείς    της    στράφηκαν  στις  αρχές  και   ζήτησαν   από   αυτές   να   λάβουν   μέτρα   εναντίον  μιας   τέτοιας   διάθεσης    της    κληρονομιάς   της από   αυτήν.   Μετά   από   αυτήν   την     αναφορά   των   συγγενών   οι   αρχές   την κάλεσαν   και   αφού   συζήτησαν   μαζί   της,  συμπέραναν  ότι    ήταν    πολύ καλά   στα   λογικά   της   και   είχε   επομένως    κάθε    δικαίωμα   να   κάνει   ότι ήθελε  την    περιουσία   της   (σημειώνεται   το   συμβάν:   οι   συγγενείς  της   Ξένιας την   πήγαν   στο   δικαστήριο    αλλά   ο   δικαστής    βρήκε    ότι    έχει    καλό   και  γερό  νου   όσο   αυτή   συνέχιζε   να   βοηθά   τους   φτωχούς.)    Αλλά    στην   Ορθόδοξη  Εκκλησία έχουμε  ένα   όνομα   για   τους    αγίους    ανθρώπους   που  οι   άλλοι   πιθανόν   να   νομίζουν ότι  είναι   τρελοί.  Εμείς  τους  ονομάζουμε  «δια    Χριστόν    σαλούς».   Αυτοί   συχνά    δεν   είναι   τρελοί,   αλλά  προσποιούνται  ότι  είναι, για  να  μπορούν να  κρύψουν    τα    πνευματικά   τους    χαρίσματα.

Τι συνέβηκε πράγματι με την Ξένη   Γκριγκόριεβνα;    Ασφαλώς   συνέβηκε μέσα της  μια   πλήρης   πνευματική   αντιστροφή, που, κατά   τα   ίδια   της   τα  λόγια,  η  Ξένη   Γκριγκόριεβνα  Πέτροβα  είχε  πεθάνει!...  Βάζοντας   τα   ρούχα   του   συζύγου   της   και   παίρνοντας  το   όνομά   του  ήταν  κατά  τη   γνώμη   της,   σαν   να   παρατεινόταν   η   δική   του   ζωή   στο πρόσωπό   της   για   να   συγχωρηθούν   οι   αμαρτίες   του   με   τη   δική   της   αφιερωμένη   στο   Θεό     ζωή.   Τώρα   αυτή   παρουσίαζε   τον   εαυτό   της    στον κόσμο   με   την   δύσκολη  υπηρεσία  του  Θεού    ως   «κατά    Χριστόν   τρελή».

Ο Άγιος Ιωάννης της  Κροστάνδης λέγει: «Υπάρχει μία αληθινή, πραγματική    ζωή   και   μία    φαινομενική,   ψεύτικη     ζωή.    Το    να    ζεις  για   να    τρως,   να   πίνεις,   να   ντύνεσαι,   για   να    απολαμβάνεις   και   να  γίνεσαι    πλούσιος, το  να  ζεις   γενικά   για   εγκόσμιες   χαρές   και   φροντίδες,  αυτό είναι  μία  φαντασία. Το να  ζεις  όμως για  να    ευχαριστείς   τον    Θεό   και   τους    άλλους,  για   να  προσεύχεσαι   και   να    εργάζεσαι   με  κάθε     τρόπο     για   την   σωτηρία    των     ψυχών    τους,  αυτή  είναι   πραγματική   ζωή!   Ο πρώτος τρόπος    ζωής    είναι   ακατάπαυστος   πνευματικός   θάνατος.   Ο   δεύτερος   είναι    ακατάπαυστη   ζωή  του πνεύματος»  (Άγιος   Ιωάννης   της   Κροστάνδης,  Περί  της    εγκοσμίου   ζωής).

Από  αυτό    βλέπουμε   ότι  το   «χτύπημα»   που   «χτύπησε»   την   δούλη   του   Θεού   Ξένια     ήταν   μία   ώθηση   από    την   μη   πραγματική    ζωή   στην   ζωή   του   Πνεύματος.

Η   μακαρία   Ξένια, που   ήταν   πλούσια   πρώτα,  έζησε τώρα  μια   φτωχική,   πολύ  φτωχική   ζωή. Ζούσε χωρίς   σπίτι,   περιπλανώμενη   στους   δρόμους   της   πόλης    εμπαιζόμενη   και    κακομεταχειριζόμενη   από πολλούς.   Η   μόνη   τροφή   της   ερχόταν   από   γεύματα   που    μερικές   φορές  δεχόταν  από   εκείνους   που   γνώριζε.  Το    βράδυ     αποσυρόταν   σε   έναν   αγρό    έξω   από    την   πόλη   και    εκεί   γονατιστή   προσευχόταν   ως   το   πρωί. Δεν   είχε    πραγματικά   που   να   κλίνη   την   κεφαλή   της.   Για   σκέπη   της   είχε τον   μελαγχολικό    βροχερό    ουρανό    της   αγίας   Πετρούπολης,   ενώ   για κρεβάτι    της   είχε   το   υγρό   γυμνό   έδαφος.   Περνούσε    τις   νύχτες  της προσευχόμενη   γονατισμένη  στο   γυμνό    έδαφος   των    χωραφιών.   Αυτό   το  μαρτυρούσαν  η   αστυνομία  και  οι   κάτοικοι, που   την   ανακάλυψαν, γιατί   είχαν   την   περιέργεια   να   μάθουν   που   εξαφανιζόταν    τις    νύχτες. Κάποτε   κάποιος   αστυνομικός    την   παρακολούθησε   και    την   είδε   να   κλίνη    τα   γόνατά   της   σ’ ένα    ανοιχτό    χωράφι   και  να  προσεύχεται. Άρχισε  να   προσεύχεται    από   το   βράδυ    και   δεν    σηκώθηκε   μέχρι   το   πρωί. Κατά   τη   διάρκεια   των   προσευχών    της    έκανε   μετάνοιες   σε   όλες   τις διευθύνσεις    προσευχόμενη   για   όλους    τους    ορθόδοξους   χριστιανούς.

Κατά   την   ημέρα   συνήθως   γύριζε   γύρω  στους δρόμους της αγίας Πετρούπολης.   Τα    κουρελιασμένα   ρούχα  της δύσκολα    την    σκέπαζαν – μια   κόκκινη   φούστα  και  το  στρατιωτικό  σακάκι  του   άντρα   της.   Στα  πόδια   της  είχε   χαλασμένα   παπούτσια   και γύρω   από  το     κεφάλι  της    είχε   δεμένο   ένα   παλιό   μαντήλι.   Ακόμα   και   κατά   τον   βαρύ    χειμώνα   δεν   φορούσε   ζεστά    ρούχα   και    παπούτσια,   άν  και    η  καλοσύνη   του   λαού   της    πρόσφερε    πολλά    απ’ αυτά.    Σε  όλες    τις    περιόδους   του    έτους  την  έβλεπαν ντυμένη  στα  ίδια   κουρέλια.   Το   κρύο   στην   αγία   Πετρούπολη   ήταν   δυνατό   και   διαπερνούσε   τα   κόκαλα.   Αλλά   η   Χάρη   του   Αγίου Πνεύματος,   που   χύνεται   με   αφθονία   στους   αγίους   του   Θεού,   τους    έκανε   να  νικούν   τους νόμους της   φύσεως. Αυτή  η  Χάρη  του   Αγίου    Πνεύματος έδινε    ζεστασιά    και    δύναμη  στη     μακαρία    Ξένη.

Πολλοί  αγαπούσαν    αυτήν   την   ήσυχη,   την   ήρεμη,   την   ταπεινή   και   την    ευγενική   δούλη   του   Θεού   Ξένια.   Αρκετοί   την    λυπόντουσαν    και   της   έδιναν    ελεημοσύνη,   αλλά    αυτή   δεν   την   έπαιρνε. Εάν δεχόταν   κανένα   μικρό    κέρμα,   αμέσως    το   έδινε   σε   κάποιον    φτωχό  ζητιάνο.   Δεχόταν   ελεημοσύνη   από   φιλεύσπλαχνους   ανθρώπους, αλλά    αμέσως   τα   χάριζε στους   φτωχούς,   κάνοντας   καλό    στους   ανθρώπους   στο  όνομα  του   Αντρέα,   έτσι   ώστε  άν   η   ψυχή   του   υπέφερε    από   τις   αμαρτίες   του   τις   οποίες  δεν   είχε  μετανοήσει,    οι    πράξεις    της     και   οι   προσευχές   της   θα   τον   βοηθούσαν.    (Οι   Χριστιανοί   συχνά δίνουν χρήματα  ή προσεύχονται για τις ψυχές των κεκοιμημένων. Αυτό λέγεται   ελεημοσύνη αλλά    δεν   είναι   τόσο   σύνηθες     να   εγκαταλείπει   κάποιος    όλη    του   τη   ζωή για ένα   άνθρωπο,   όπως   ακριβώς έπραξε     η    Ξένια).     Το   ενδιαφέρον είναι    ότι   κάνοντας    καλές   πράξεις  και   προσφέροντας  προσευχές  για τους    άλλους,   πλησιάζεις  πολύ   το   Θεό,   και   αυτό    συνέβηκε   και με   την   Ξένια.   Προσευχόταν   τόσο   πολύ    για   τον    άντρα    της  και    αυτό    την    έκανε    Αγία!

            Ο Κύριος   είχε    δώσει   στην   Ξένια    πολλά   πνευματικά   δώρα   και    αυτή    άρχισε   να   κάνει   περίεργα   πράγματα   όπως   περπατούσε  ξυπόλυτη στο    χιόνι    και    φορούσε   ασυνήθιστα   ρούχα   έτσι   ώστε   οι   άνθρωποι  να   μην νομίσουν  ότι    εκείνη    είναι   κάτι   το    εξαιρετικό.   Αυτή   μερικές   φορὲς γνώριζε  τι πρόκειται να   συμβεί   πριν αυτό  συμβεί,   ή   άν   οι   άνθρωποι   είχαν    ένα   πρόβλημα    και    δεν   γνώριζαν     τι   θέλει   ο    Θεός   να κάνουν,    αυτή   μπορούσε   να   τους   το   πει.   Συχνά   κοιτάζοντας    με   μία   ματιά τους    ανθρώπους,   αυτή   ήξερε    άν   αυτοί    έλεγαν    την    αλήθεια    ή   όχι.

                                    

Σιγά σιγά, οι άνθρωποι της πόλης   παρατήρησαν   τα  σημάδια   αγιότητας που ήταν  το   υπόστρωμα    της    φαινομενικά     διαταραγμένης   της ζωής:  παρουσίαζε  το   χάρισμα   της   προφητείας    και    η      όλη   παρουσία  της  σχεδόν  πάντα   επιβεβαίωνε    την    ευλογία   της.   Το   Συναξάρι   λέει:

«Η ευλογία του Θεού φαινόταν να τη συνοδεύει οπουδήποτε εκείνη πήγαινε: όταν έμπαινε σε ένα μαγαζί οι εισπράξεις της ημέρας αυξάνονταν   σημαντικά.   Οι  έμποροι  την παρακαλούσαν να  πάρει  κάτι ως  δώρο  ή  τουλάχιστον  να  μπει στο  κατάστημά τους. Ήξεραν   ότι εκείνη   τη   μέρα   οι   δουλειές   τους   θα  πήγαιναν   πολύ   καλά   και   τα   κέρδη   τους    θα    ήταν   πολλά.   Όταν   περπατούσε   στον   δρόμο,    από   όλες   τις μεριές,   από  όλα   τα   αμάξια   που   περνούσαν   άκουγε   να  φωνάζουν: «Ανδρέα   Φεοντόροβιτς,  σταμάτα,  θέλω να σε πάρω   στο   αμάξι   μου   έστω   και   για   λίγα  βήματα». Και    όταν    έμπαινε    σε   κάποιο   αυτοκίνητο,  το εισόδημα του  αυτοκινήτου αυτού την ημέρα εκείνη    ήταν   πολύ    μεγάλο. Η μακαρία Ξένη προτιμούσε να κάθεται σε αυτοκίνητα ανθρώπων   που   είχαν   ανάγκη   βοηθείας. Εάν μιλούσε με κανέναν που ήταν  στενοχωρημένος, αμέσως αυτός    καταπραϋνόταν   και   του   ερχόταν μία θαυματουργική βοήθεια. Όταν αγκάλιαζε ένα άρρωστο παιδί,    αμέσως αυτό    γινόταν   καλά.   Η   πολύ   και   μακροχρόνια   συμπόνια   της,   άνοιξε   το δρόμο   του   σεβασμού   και   της    ευλάβειας    προς   το   πρόσωπό   της   και   οι άνθρωποι   γενικά   έφτασαν    να   την   θεωρούν    ως    το   φύλακα   άγγελο   της πόλης.»

Κάποτε,   το   έτος   1764,   ταράχτηκε   πολύ  και  ξέσπαγε κάθε   μέρα   σε δάκρυα.   Οι   άνθρωποι   την   ρωτούσαν   την   αιτία   που   κλαίει  και  αυτή απαντούσε:   «Αίμα,   αίμα,  αυλάκι   από   αίμα!».   Τότε    όλοι    ήταν   ανήσυχοι για   το   τι  άραγε  θα  συνέβαινε. Αλλά  τρεις εβδομάδες αργότερα   οι πολίτες   της    αγίας   Πετρούπολης  έμαθαν τι  σήμαιναν  τα   λόγια    της.   Από την ρωσική ιστορία γνωρίζουμε ότι η προσπάθεια    του   αξιωματικού Μίροβιτς    να    ελευθερώσει   τον   αιχμάλωτο   βασιλέα  Ιβάν   Αντώνοβιτς,   που    ήταν   φυλακισμένος   στο   φρούριο   Schlusselburg,   απέτυχε   και   ο   Ιβάν Αντώνοβιτς    φονεύθηκε.

Στις    24    Δεκεμβρίου    1761,   την   παραμονή    της   Γεννήσεως    του    Χριστού,   η μακαρία    Ξένη   περιερχόταν   τους    δρόμους  της   πρωτεύουσας   και   έλεγε στον    καθένα  να   κάνει    τηγανίτες.   Την   επομένη    μέρα   ακούστηκε   το φοβερό    νέο:   η    αυτοκράτειρα   Ελισάβετ   Πέτροβα   πέθανε   ξαφνικά.   Οι τηγανίτες    θα    ήταν   για   την   αγρυπνία,   που   η   προικισμένη   με   το προορατικό   χάρισμα    οσία   Ξένη   προφήτευσε.  Τέτοιες   περιπτώσεις  που εκδηλωνόταν   το προορατικό  χάρισμά της  και περιπτώσεις  βοηθειών    που πρόσφερε    στον    λαό  με   το   χάρισμά   της   αυτό,  έχουμε  πολλές.

            Μερικές   φορές,   όταν   οι   Χριστιανοί   κάνουν   καλές  πράξεις, τις κάνουν  κρυφά   ώστε  μόνο   ο   Θεός    να   βλέπει.   Αυτό   γιατί   ο   Κύριος     είπε: «Μην   αφήνεις  να   γνωρίζει   η   αριστερά   σου   χειρ   τι   ποιεί   η   δεξιά   σου»  και,   «Κάνε   τις   καλές   σου   πράξεις   μυστικά   ώστε   ο  Πατέρας   που   σε βλέπει μυστικά να σε  ανταμείψει φανερά.» Αυτό είναι   που   αντιπροσωπεύει   την  εικόνα  της  Αγίας  Ξένιας. Πριν πολλά    χρόνια,   όταν οι  άνθρωποι  της   Αγίας Πετρούπολης  έχτιζαν   μία   εκκλησία στο  κοιμητήριο  του Smolensk,   η   Αγία Ξένια συνήθιζε να πηγαίνει κατευθείαν το   βράδυ    και   να   κουβαλάει    βαριούς  πλίνθους   οι   οποίοι χρειάζονταν την επόμενη μέρα  για   το χτίσιμο της στέγης της   εκκλησίας. Όταν   οι   τεχνίτες    έρχονταν   κάθε   πρωί,  έβρισκαν   το    σκληρότερο   μέρος της    δουλειάς   τους   ήδη   τελειωμένο   και   αυτοί  αναρωτιόνταν   ποιος να  ήταν  που   έκανε   αυτή   την   ευγενική   πράξη.   Τελικά,   δύο   απ’ αυτούς  αποφάσισαν  να περάσουν το  βράδυ τους στο κοιμητήριο. Περίμεναν    και περίμεναν,   και   όταν   έγινε    σκοτάδι,  η   Αγία   Ξένια    εμφανίστηκε.    Όλο    το βράδυ,   την   παρακολουθούσαν  να  ανεβαίνει και  να κατεβαίνει  με τα τούβλα    της,   τους   τοίχους    της   μισοτελειωμένης    εκκλησίας.

            Η   εκκλησία   που η  Αγία   Ξένια    βοήθησε    στο   χτίσιμο   είναι ακόμη στο κοιμητήριο του Smolensk και    δίπλα   της   υπάρχει   ένα   μικροσκοπικό παρεκκλήσιο  στο  οποίο   έχει   ταφή.   Προσκυνητές   από   όλη   τη  Ρωσία ακόμη  έρχονται εκεί να προσευχηθούν και να ζητήσουν να τους βοηθήσει.   Κατά   τη   διάρκεια   των   φρικτά    δύσκολων   χρόνων   στη   Ρωσία, όταν   οι    εκκλησίες    ήταν   κλειστές   λόγω    του    ότι    ο   Κομουνισμός   δεν ήθελε   οι   άνθρωποι   να  λατρεύουν   το   Θεό,  προσκυνητές    έρχονταν    κρυφά στην   Αγία   Ξένια.   Η   πόρτα   του   παρεκκλησίου   ήταν  κλειδωμένη  και  δεν μπορούσαν να μπουν μέσα, έγραφαν τις προσευχές τους σε μικρά χαρτάκια  και  τα άφηναν μέσα στις ρωγμές των τοίχων. Στον Κομουνισμό   δεν    άρεσε   αυτό    καθόλου,   αλλά    σύντομα   κατάλαβαν   ότι είναι    αδύνατον   να   σταματήσουν   τους    Χριστιανούς να αγαπάνε  τους Αγίους,   ή   να   σταματήσουν   οι    Άγιοι    να    τους    βοηθούν!

            Σαράντα   πέντε   χρόνια    μετά   το   θάνατο   του   άντρα   της,   η   Αγία Ξένια   αναπαύθηκε εν   ειρήνῃ,   στην   ηλικία   των   εβδομήντα   ενός   ετών, κάπου   στα   1800.   Υποθέτουν   ότι   αναπαύθηκε   μεταξύ   των   ετών   1806   και 1814.   Δεν   υπάρχει    ακριβής    πληροφορία    σχετικά    με   αυτόν    τον   χρόνο   και είναι  αδύνατο  να καθορίσουμε ακριβώς   την   χρονολογία   του   θανάτου της.   Γνωρίζοντας    την   αγάπη    και   τον   σεβασμό   με   τον   οποίο   την περιέβαλε   ο   κόσμος   μπορούμε    να    υποθέσουμε    με   βεβαιότητα   ότι    η κηδεία   της   είχε μεγάλη   επισημότητα και ότι πολύς  κόσμος θα συγκεντρώθηκε,   για    να    της    δώσει  τον    τελευταίο    χαιρετισμό.

 Ο τάφος της, αμέσως, έγινε τόπος προσκυνήματος: έτσι πολλοί προσκυνητές     έπαιρναν   χώμα    από    τον   τάφο   της   ως    ευλογία    και νέο χώμα   έπρεπε   να   τροφοδοτείται     τακτικά.   Τελικά     τοποθετήθηκε  επάνω    στον     τάφο    της  μια πλάκα  από  γρανίτη  με  την    επιγραφὴ:

«Εις   το   όνομα   του   Πατρός,   του   Υιού   και   του   Αγίου   Πνεύματος.   Εδώ αναπαύεται το σώμα της δούλης του Θεού, Ξένης Γκριγκόριεβνα, γυναικός   του   αυτοκρατορικού   πρωτοψάλτη,   συνταγματάρχου   Ανδρέα   Φεοντόροβιτς   Πετρώφ.   Χήρα   σε   ηλικία   26   ετών,   μία προσκυνήτρια    για    45   χρόνια,    έζησε   71   χρόνια.   Ήταν  γνωστή με  το   όνομα Ανδρέα    Φεοντόροβιτ».

Αυτά γράφονται στο λακωνικό  επιτύμβιο πάνω στον τάφο  της   μακαρίας    Ξένης,   γραμμένα  από  ένα    άγνωστο   πρόσωπο.

Όμως και αυτή  η πλάκα επίσης   βαθμιαία   χαράσσονταν  και  φθείρονταν   από   τους   πιστούς. Έπειτα   χτίστηκε   στον   τάφο     της   ένα  εκκλησάκι    με   τις προσφορές   των πιστών.    Πολλοί    πιστοί   άρχισαν   να   γράφουν   πιο   τοίχους του ναϋδρίου διάφορα αιτήματα, ώστε αναγκάστηκαν   να   τον   χρωματίσουν.    Οι   ιερείς   έκαναν   παννυχίδες   στο ναό    από   νωρίς     το     βράδυ   μέχρι  αργά  το  πρωί.

Τα χέρια   των   αθεϊστών    δεν   σεβάστηκαν   τον   τόπο   της   αναπαύσεως   της αγίας. Γι’ αυτό  τα παράθυρα  ήταν  κλειστά    με   σανίδες   και   η   είσοδος ήταν  κλειστή,   αλλά  ο   δρόμος   προς   το   νεκροταφείο   Σμόλενκ   ήταν πάντοτε ανοιχτός. Νέοι και γέροι πήγαιναν στο   παρεκκλήσιο,   ψιθύριζαν τα αιτήματά τους  για  βοήθεια  και  έσκυβαν   στο   έδαφος   κοντά   στον τάφο.

Και    η     μακαρία   Ξένη    τους    βοηθούσε    όλους.

Θαύματα,    θεραπείες   και   εμφανίσεις  της   Αγίας   Ξένιας   συμβαίνουν   και    σήμερα   σε   εκείνους    που   επισκέπτονται    τον   τάφο   της   ή   που   απλά   ζητάνε   τις   πρεσβείες   της.   Ο    Θεός   θεραπεύει    πολλούς    ανθρώπους    από  ασθένειες    και   πάθη   μέσω   των   πρεσβειών   της   Αγίας   Ξένιας.   Αυτή   τους βοηθά   να   βρουν   δουλειά,  σπίτι   ή   σύζυγο (όλα   αυτά   για   τα   οποία   εκείνη   απαρνήθηκε   στην  δική   της   ζωή).   Η    Αγία   Ξένια   δεν   είχε σπίτι   και   έτσι   γνωρίζει   πόσο   σκληρό   είναι   να   έχεις   ανάγκη   ένα   σπίτι    και να ζεις άστεγος. Στην εκκλησία την ημέρα της γιορτής  της   την    καλούμε  «άστεγη   περιπλανώμενη»,  γιατί   εγκατέλειψε   νωρίς  το  σπίτι   της   για     τον   παράδεισο.

Πρόσφατα μία γυναίκα στην Αγγλία,   νεοφώτιστη στην ορθοδοξία, έψαχνε να βρει σπίτι κοντά σε εκκλησία για  να μπορεί  να   παρακολουθεί  καθημερινά  τη  Θεία Λειτουργία. Αυτή και  ο   πνευματικός της   προσευχήθηκαν    στην   Αγία   Ξένια    και  ω   του   θαύματος   σε    λίγες   μέρες    η    γυναίκα   αυτή  βρήκε  ένα   διαμέρισμα  σε  ένα  σπίτι   ακριβώς  δίπλα  από   την    εκκλησία!   Θαυμαστός  ο   Θεός   εν   τοις   Αγίοις   Αυτού!

            Ένα ευσεβή έθιμο  είναι  η προσφορά  Τρισάγιου  υπέρ   αναπαύσεως του συζύγου της  Αντρέα, για  τον  οποίο εκείνη  προσευχόταν   πυρετωδώς   έως   το   τέλος   της   ζωής   της.        
           Η Αγία Ξένια  δοξάστηκε επίσημα πρώτα από την ορθόδοξη εκκλησία  της   Ρωσίας  έξω   από   την   Ρωσία,   το 1978   και  μετέπειτα   το   1988 από   το    Πατριαρχείο    της   Μόσχας.

Hosea Xien or Christie Sali

Born in St. Petersburg, Russia, in the year 1720, he married Andrea Feodorovich Petrov, a young colonel who was a colonel in the royal court. This position was a very high social position and gave glory and material gain.

They were young. They had a love for each other. They both served in the royal court, where they had their wedding. They lived very happy together. Because of their youth, they loved going to dances and banquets. They were inviting guests to their home and they themselves were going to be guests in other homes. These people call them "good luck" and it seemed that nothing in this androgynous, Andreas and Xenia, would end their joy. But suddenly a terrible blow, like a thunderbolt in the air, the unexpected death of his beloved wife, struck Xenia Grigorievna. At the age of twenty-six, one night during a dance, her husband, while drinking with their friends, suddenly fell dead. This of course was very painful for Xenia. Andreas had never confessed and received Divine Communion before he died, and she was deeply concerned for his soul.

Soon after his burial, Hosea Xenia disappeared from St. Petersburg for eight years. It is believed that he spent this time in a hermitage or in a monastery, learning the way of spiritual life. Former Archbishop Andreas had reliable information that Xenia's blessing for her spiritual perfection had spent these years amongst the Starets preparing herself for the difficult struggle of the Christ-halls and was under their spiritual guidance.

Where were the Starets? Perhaps it was at the Hermitage or in one of the monasteries that at this time had Starets, students of Paisi Velichkovski. After eight years she returned again to her hometown, St. Petersburg, and never again in the other thirty-seven years of her life in this world.

When she returned to St. Petersburg, she gave away her belongings, her home, her money, her beautiful clothes. She first began to assure everyone around her that her husband had not died, but that she had died. She donned the clothes of her late husband and started naming herself Andrea Feodorovic. Her relatives considered her more insane when she began distributing her wealth to the poorest and giving her home to Antonova Friday. Those concerned about her relatives' property turned to the authorities and asked them to take action against such disposal of her inheritance. After this report by the relatives the authorities called her and after discussing with her, they concluded that she was very good at her reasoning and therefore had every right to do what she wanted her property to do (note incident: Xenia's relatives took her to court but the judge found that he was good and wise as long as he continued to help the poor.) But in the Orthodox Church we have a name for holy people that others may they think they are crazy. We call them 'salvation through Christ'. They are often not crazy, but they pretend to be so they can hide their spiritual gifts.

What really happened to Foreign Grigoryevna? There must have been a complete spiritual reversal inside her that, in her own words, Xenon Grigorievna Petrova had died! of life on her face to forgive her sins with her own life dedicated to God. Now she was presenting herself to the world with the difficult service of God as "crazy with Christ."

Saint John of Christendom says: “There is a real, real life, and a seemingly false life. Living to eat, drink, dress, enjoy and become rich, living generally for worldly pleasures and cares, is a fantasy. But living to please God and others, to pray and work in every way for the salvation of their souls, is a real life! The first way of life is incessant spiritual death. The second is the endless life of the spirit ”(Saint John of Christendom, About worldly life).

From this we see that the "blow" that "struck" the work of God Xenia was a boost from the non-real life to the life of the Spirit.

Blessed Xenia, who was wealthy at first, now lived a poor, very poor life. He lived without a home, wandering the streets of the city, being abused and abused by many. Her only food came from meals she sometimes received from those she knew. In the evening he retired to a field outside the city and there kneeled down to pray until morning. She really had nowhere to put her head. For her mind she had the melancholy rainy sky of St. Petersburg, and for her bed she had wet bare ground. She spent her nights praying kneeling on the bare ground of the fields. This was witnessed by the police and the locals, who discovered it because they were curious to learn that it was disappearing at night. Once a police officer watched her and saw her kneeling on an open field and praying. He began to pray at night and did not get up until the morning. During her prayers, she prayed for all Orthodox Christians to pray for all Orthodox Christians.

During the day he usually wandered around the streets of St. Petersburg. Her tattered clothes were hard to cover - a red skirt and her husband's military jacket. She had broken shoes on her legs and an old scarf tied around her head. Even in heavy winter she did not wear warm clothes and shoes, though the kindness of her people had many to offer. At all times of the year they saw her dressed in the same rags. The cold in St. Petersburg was strong and pierced the bones. But the grace of the Holy Spirit, abundantly poured out on the saints of God, made them overcome the laws of nature. This Grace of the Holy Spirit gave warmth and power to the blessed Xenon.

Many loved this quiet, calm, humble, and gentle work of God Xenia. Many saddened her and gave her alms, but she did not receive it. If he accepted any small coin, he would immediately give it to a poor beggar. He received mercy from compassionate people, but immediately gave them to the poor, doing good to the people in Andrew's name so that if his soul suffered from his sins he had not repented of, her actions and her prayers would help him. (Christians often give money or pray for the souls of those who have fallen asleep. This is called alms, but it is not so common to give up one's whole life for a man, as Xenia did). The interesting thing is that by doing good deeds and offering prayers for others, you are very close to God, and so was Xenia. She prayed so much for her husband and that made her holy!

            The Lord had given Xenia many spiritual gifts, and she began to do strange things as she walked barefoot in the snow and wore unusual clothes so that people would not think she was anything special. She knew a few times what was going to happen before that happened, or if people had a problem and didn't know what God wanted them to do, she could tell them. Often looking at people at a glance, she knew whether or not they were telling the truth.

                                    

Slowly, the people of the city noticed the signs of holiness that were the underpinnings of his seemingly disturbed life: he showed the charisma of prophecy, and his whole presence almost always confirmed his blessing. The Synxarius says:

"The blessing of God seemed to accompany her wherever she went: when she entered a store the receipts of the day increased significantly. Merchants begged her to take something as a gift or at least get into their store. They knew that that day their jobs would go very well and their profits would be huge. As he was walking down the street, from all directions, from all the passing cars, he heard the shout: "Andrea Fodorovic, stop, I want to take you to my car, even for a few steps." And when he got into a car, that car's income that day was very high. Blessed Xenis preferred to sit in cars of people in need. If he was talking to anyone who was distressed, he would immediately calm down and come to him with a miraculous help. When she was hugging a sick child, immediately she was doing well. Her long and long-standing compassion paved the way for her respect and reverence for her, and people generally came to regard her as the guardian angel of the city. "

Once, in the year 1764, he became very agitated and burst into tears every day. People were asking her the reason for her crying and she replied, "Blood, blood, blood groove!" Then everyone was worried about what was going to happen. But three weeks later the citizens of St. Petersburg learned what her words meant. From Russian history we know that Mirovich's attempt to free captive King Ivan Antonovich, who was imprisoned in the Schlusselburg fortress, failed and Ivan Antonovich was assassinated.

On December 24, 1761, on the eve of the Nativity of Christ, the Blessed One strolled the streets of the capital and told everyone to make pancakes. The next day there was a terrible news: Empress Elizabeth Petrova died suddenly. The pancakes would be for alertness, which the charismatic gifted Xiaos prophesied. There are many cases where her proactive charisma was manifested and the help she provided to the people with her charisma.

            Sometimes, when Christians do good, they do it secretly so that only God can see. This is because the Lord said, "Do not let your left hand know what your right hand says" and, "Do your good deeds in secret, so that the Father who sees you in secret may reward you manifestly." This is what her image represents. Saint Xenia. Many years ago, when the people of St. Petersburg were building a church in Smolensk cemetery, St. Xenia used to go straight into the night and carry heavy bricks they needed the next day to build the church roof. When the craftsmen came every morning, they found the hardest part of their job was already finished, and they were wondering who it was that did this noble act. Eventually, two of them decided to spend the night at the cemetery. They waited and waited, and when it became dark Agia Xenia appeared. All night, they watched her climb up and down the brick walls of the half-destroyed church.

            The church that St. Xenia helped build is still in the Smolensk cemetery and next to it there is a tiny chapel with burial. Pilgrims from all over Russia are still there to pray and ask for help. During the horrible difficult times in Russia, when churches were closed because Communism did not want people to worship God, pilgrims came secretly to St. Xenia. The chapel door was locked and they could not get in, they wrote their prayers in small papers and left them in the cracks in the walls. Communism didn't like this at all, but they soon realized that it was impossible for Christians to stop loving the Saints, or for the Saints to help them!

            Forty-five years after her husband's death, Agia Xenia rested peacefully, at the age of seventy-one, about 1800. They assume she rested between 1806 and 1814. There is no exact information at this time and it is impossible to precisely determine the date of her death. Knowing the love and respect that the world has surrounded her, we can safely assume that her funeral was highly formal and that many people would gather to give her the final greeting.

 Her tomb immediately became a place of pilgrimage: so many pilgrims took soil from her grave as a blessing, and new soil had to be fed regularly. Finally, a granite slab with the inscription was placed on her grave:

"In the name of the Father, the Son, and the Holy Spirit. Here rests the body of the servant of God, Xenis Grigorievna, the wife of the imperial firstborn, Colonel Andrea Feodorovich Petrov. A widow at the age of 26, a pilgrim for 45 years, lived 71 years. It was known by the name of Andrea Feodorovitch. "

These are written on the laconic tombstone on the tomb of the Blessed Xenon, written by an unknown person.

But this plate was also gradually carved and worn by the faithful. Then a chapel with the offerings of the faithful was built on her grave. Many devotees began to write various petitions on the walls of the nadir, so they were forced to paint it. The priests feasted on the temple from early in the evening until late in the morning.

The hands of the atheists did not respect the place of the saint's rest. So the windows were closed with boards and the entrance was closed, but the road to the Smolenk cemetery was always open. Young men and old men went to the chapel, whispered their cries for help, and dug into the ground near the grave.

And the blessing of Xen was helping them all.

Miracles, healings and appearances of Agia Xenia still occur today to those who visit her tomb or simply ask for her embassies. God heals many people from diseases and passions through the embassies of St. Xenia. She helps them find a job, a home, or a husband (all of which she has refused in her own life). Agia Xenia had no home, so she knows how hard it is to need a home and live homeless. In the church on her feast day we call her a "homeless wanderer" because she left her home for paradise early.

Recently a woman in England, a convert to Orthodoxy, was looking for a home near a church so she could attend the Divine Liturgy daily. She and her spiritualist prayed at St. Xenia and oh miraculously in a few days this woman found an apartment in a house right next to the church! God is Wonderful in His Saints!

            One pious custom is Trisaju's offer to rest her husband Andrea, for whom she prayed feverishly until the end of her life.

           St. Xenia was officially glorified first by the Russian Orthodox Church outside Russia in 1978 and then in 1988 by the Patriarchate of Moscow.