ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Μάρκ. 4,35-4

Ο  Ιησούς   Χριστός  σταματά   την   θύελλαν

35 Καὶ   λέγει   αὐτοῖς   ἐν   ἐκείνῃ   τῇ   ἡμέρᾳ  ὀψίας   γενομένης·  διέλθωμεν   εἰς   τὸ   πέραν.

36 Καὶ   ἀφέντες     τὸν   ὄχλον   παραλαμβάνουσιν   αὐτὸν   ὡς   ἦν  ἐν   τῷ  πλοίῳ· καὶ   ἄλλα   δὲ   πλοῖα   ἦν   μετ᾿ αὐτοῦ.

37 Καὶ   γίνεται   λαῖλαψ  ἀνέμου   μεγάλη,   τὰ   δὲ   κύματα   ἐπέβαλλεν   εἰς   τὸ   πλοῖον,   ὥστε   ἤδη   αὐτὸ   βυθίζεσθαι.

38 Καὶ  ἦν   αὐτὸς   ἐπὶ   τῇ   πρύμνῃ   ἐπὶ   τὸ   προσκεφάλαιον   καθεύδων·   καὶ  διεγείρουσιν   αὐτὸν   καὶ   λέγουσιν   αὐτῷ·   διδάσκαλε,  οὐ  μέλει   σοι   ὅτι   ἀπολλύμεθα;

39 Καὶ   διεγερθεὶς   ἐπετίμησε   τῷ   ἀνέμῳ  καὶ  εἶπε   τῇ  θαλάσσῃ·   σιώπα, πεφίμωσο.   καὶ   ἐκόπασεν   ὁ  ἄνεμος,   καὶ  ἐγένετο   γαλήνη   μεγάλη.

40 Καὶ   εἶπεν  αὐτοῖς·   τί   δειλοί   ἐστε   οὕτω;   πῶς   οὐκ   ἔχετε   πίστιν;
41 Καὶ   ἐφοβήθησαν   φόβον   μέγαν   καὶ   ἔλεγον  πρὸς   ἀλλήλους·   τίς   ἄρα οὗτός   ἐστιν,   ὅτι  καὶ   ὁ   ἄνεμος   καὶ   ἡ   θάλασσα   ὑπακούουσιν   αὐτῷ;

ΑΠΟΔΟΣΗ   ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Μάρκ. 4,35-41

Ο  Ιησούς  Χριστός  σταματά  την  θύελλα

35 Την   ημέρα   εκείνη,   όταν   βράδυασε,   τους   είπε,     «Άς  περάσωμεν  εις την  απέναντι  όχθην».

36 Και   αφού  άφησαν  τον  κόσμον,  τον   πήραν   μαζί   τους,   όπως   ήτο,   μέσα εις  το  πλοιάριον.  Ήσαν  και  άλλα   πλοιάρια   μαζί  του.

37 Και  γίνεται  θύελλα  μεγάλη  και  τα  κύματα  εκτυπούσαν  επάνω  εις  το πλοιάριον,  ώστε  άρχισε  να  γεμίζει   από    νερά.

38 Αυτός  όμως    ήτανε  εις  την  πρύμνην  και  κοιμότανε  επάνω  εις  το προσκέφαλον.  Τότε  τον  ξυπνούν  και  του  λέγουν,  «Διδάσκαλε,  δεν   σε ενδιαφέρει   που   χανόμαστε;».

39 Και  αφού  σηκώθηκε,  επέπληξε  τον  άνεμον  και  είπε  εις  την  θάλασσαν, «Σώπα,  βουβάσου».  Και   σταμάτησε  ο  άνεμος  και  έγινε  μεγάλη  γαλήνη.

40 Και  τους  είπε,  «Γιατί  είσθε  τόσον   δειλοί;   Πως  δεν  έχετε   πίστιν;»
41 Και   κατελήφθησαν  από  μεγάλον  φόβον  και  έλεγαν  μεταξύ  τους, «Ποιος  άραγε  είναι  αυτός,  αφού   και  ο  άνεμος   και   η   θάλασσα   τον υπακούουν;».

Πράξ. 12,1-11

Ο  Ηρώδης  διώκει  την  εκκλησίαν         
Ο   Πέτρος  ελευθερώνεται  από   την   φυλακήν

1 Κατ’  ἐκεῖνον   δὲ   τὸν   καιρὸν   ἐπέβαλεν   Ἡρῴδης   ὁ   βασιλεὺς   τὰς   χεῖρας κακῶσαί   τινας   τῶν   ἀπὸ   τῆς   ἐκκλησίας.

2 Ἀνεῖλε   δὲ   Ἰάκωβον   τὸν   ἀδελφὸν   Ἰωάννου   μαχαίρᾳ.

3 Καὶ   ἰδὼν   ὅτι   ἀρεστόν   ἐστι   τοῖς   Ἰουδαίοις,   προσέθετο   συλλαβεῖν   καὶ  Πέτρον·   ἦσαν   δὲ   αἱ  ἡμέραι   τῶν   ἀζύμων·

4 ὃν   καὶ   πιάσας   ἔθετο   εἰς   φυλακήν,   παραδοὺς   τέσσαρσι   τετραδίοις στρατιωτῶν   φυλάσσειν   αὐτόν,   βουλόμενος   μετὰ   τὸ   πάσχα   ἀναγαγεῖν αὐτὸν   τῷ   λαῷ.

5 Ὁ   μὲν   οὖν   Πέτρος   ἐτηρεῖτο   ἐν   τῇ  φυλακῇ·   προσευχὴ   δὲ   ἦν   ἐκτενὴς γινομένη   ὑπὸ   τῆς   ἐκκλησίας   πρὸς   τὸν   Θεὸν   ὑπὲρ    αὐτοῦ.

6 Ὅτε   δὲ   ἔμελλεν   αὐτὸν   προάγειν   ὁ   Ἡρῴδης,   τῇ   νυκτὶ   ἐκείνῃ   ἦν   ὁ  Πέτρος κοιμώμενος   μεταξὺ   δύο   στρατιωτῶν   δεδεμένος   ἁλύσεσι   δυσί,   φύλακές   τε πρὸ    τῆς   θύρας   ἐτήρουν   τὴν   φυλακήν.

7 Καὶ   ἰδοὺ   ἄγγελος   Κυρίου   ἐπέστη   καὶ   φῶς   ἔλαμψεν   ἐν   τῷ   οἰκήματι· πατάξας   δὲ   τὴν   πλευρὰν   τοῦ   Πέτρου   ἤγειρεν   αὐτὸν   λέγων.   Ἀνάστα   ἐν τάχει·   καὶ   ἐξέπεσον   αὐτοῦ  αἱ   ἁλύσεις   ἐκ   τῶν   χειρῶν.

8 Εἶπέ   τε   ὁ   ἄγγελος   πρὸς   αὐτόν·   περίζωσαι   καὶ   ὑπόδησαι   τὰ   σανδάλιά  σου.   Ἐποίησε   δὲ   οὕτω.   Καὶ   λέγει   αὐτῷ·   περιβαλοῦ   τὸ  ἱμάτιόν σου   καὶ   ἀκολούθει   μοι.

9 Καὶ   ἐξελθὼν   ἠκολούθει  αὐτῷ,   καὶ   οὐκ   ᾔδει   ὅτι   ἀληθές  ἐστι   τὸ   γινόμενον διὰ   τοῦ   ἀγγέλου,   ἐδόκει   δὲ   ὅραμα   βλέπειν.

10 Διελθόντες   δὲ   πρώτην   φυλακὴν   καὶ   δευτέραν   ἦλθον  ἐπὶ   τὴν   πύλην   τὴν σιδηρᾶν   τὴν   φέρουσαν   εἰς   τὴν   πόλιν,   ἥτις  αὐτομάτη   ἠνοίχθη   αὐτοῖς,  καὶ   ἐξελθόντες  προῆλθον   ρύμην   μίαν,  καὶ   εὐθέως   ἀπέστη   ὁ   ἄγγελος   ἀπ᾿  αὐτοῦ.

11 Καὶ   ὁ   Πέτρος   γενόμενος   ἐν   ἑαυτῶ   εἶπε·   νῦν   οἶδα   ἀληθῶς   ὅτι   ἐξαπέστειλε   Κύριος   τὸν   ἄγγελον   αὐτοῦ  καὶ   ἐξείλετό   με   ἐκ   χειρὸς   Ἡρῴδου   καὶ   πάσης   τῆς  προσδοκίας   τοῦ   λαοῦ   τῶν   Ἰουδαίων.

ΑΠΟΔΟΣΗ   ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Πράξ. 12,1-11

Ο   Ηρώδης  διώκει  την  εκκλησίαν.  Ο  Πέτρος  ελευθερώνεται  από  την φυλακήν

1 Κατ’ εκείνον  τον  καιρόν  ο  Ηρώδης  ο  βασιλεύς  έβαλε  χέρι  σε  μερικούς που  ανήκαν εις  την  εκκλησίαν  δια  να  τους  κακοποιήσει.

2 Εφόνευσε  με  μάχαιραν  τον  Ιάκωβον,  τον  αδελφόν  του  Ιωάννου.

3 Και  όταν  είδε  ότι  αυτό  προξένησε  ευχαρίστησιν  εις  τους  Ιουδαίους, επροχώρησε  να  συλλάβει  και  τον  Πέτρο ·   ήσαν  δε  τότε  οι   ημέρες  της εορτής  των  αζύμων.

4 Και   όταν  τον  έπιασε,  τον  έβαλε  εις  την  φυλακήν  και  τον  παρέδωκε  σε τέσσερις   τετράδες  στρατιωτών,  δια  να  τον  φυλάττουν,  διότι  ήθελε  να  τον παρουσίασει  εις  τον  λαόν  μετά  το  Πάσχα.

5 Και  έτσι  ο  Πέτρος  εκρατείτο  εις  την  φυλακήν  αλλ’  εγίνετο  από  την εκκλησίαν  ένθερμη  προσευχή   γι’  αυτόν  εις  τον  Θεόν.

6 Την  νύχτα  προ  της  ημέρας,  κατά  την  οποίαν  έμελλε  ο  Ηρώδης  να  τον παρουσιάσει,  ο  Πέτρος,   δεμένος  με  δύο  αλυσίδες,   κοιμότανε  μεταξύ  δύο στρατιωτών,  και  φρουροί   εμπρός  στην  πόρτα   εφύλατταν  την  φυλακήν.

7 Αίφνης  ήλθε  άγγελος  Κυρίου  και  έλαμψε   φως   εις  το  κελλί.   Αφού κτύπησε  την  πλευράν  του  Πέτρου,  τον   ξύπνησε  και  του  είπε,  «Σήκω γρήγορα».  Και  έπεσαν  οι  αλυσίδες  από  τα  χέρια  του.

8 Και  ο  άγγελος  του  είπε,  «Ζώσου  και  φόρεσε  τα  σανδάλια  σου».  Και  το έκανε.  Ύστερα  του  είπε,  «Φόρεσε  τον  μανδύα  σου  και  ακολούθησέ   με».

9 Και   βγήκε  έξω  και  τον   ακολούθησε  και  δεν  είχε  συνείδησιν   ότι  είναι αληθινόν  εκείνο  που   εγίνετο  δια  του  αγγέλου,  αλλ’  ενόμισε  ότι  βλέπει όραμα.

10 Επέρασαν  το  πρώτον  φυλάκιον  και  το  δεύτερον,  και  έφθασαν  εις  την πύλην  την  σιδηράν  που  ωδηγούσε  εις  την  πόλιν  και  η  οποία  μόνη  της άνοιξε  για  να  περάσουν.  Αφού  βγήκαν,  προχώρησαν   σ’ ένα  στενό δρόμο,  και  αμέσως  ο  άγγελος  τον   άφησε.

11 Όταν  συνήλθε  ο  Πέτρος  είπε,  «Τώρα  καταλαβαίνω  ότι  αληθινά  έστειλε ο  Κύριος  τον  άγγελόν  του  και   με  έσωσε  από   το   χέρι  του  Ηρώδη  και  από κάθε  τι  που   περίμενε  ο  Ιουδαϊκός   λαός».

Mark. 4.35-41

Jesus Christ stops the storm

35 On that day, when he was evening, he said to them, "Let us go to the opposite shore."

36 And when they had left the world, they took him with them, as it was, into the boat. There were other boats with him.

37 And it was a great storm, and the waves stamped upon the boat, so that it began to fill with water.

38 But he was in the stern, and slept upon the chapiter. Then wake him up and say to him, "Master, do not you care about losing us?"

39 And when he arose, he rebuked the wind, and said to the sea, "Snoopy, rebuke." And the wind stopped and there was great peace.

40 And he said to them, "Why are you so cowardly? How do you not have faith? "

41 And they were taken with great fear, and said among themselves,

Acts. 12: 11-11

Herod persecutes the church. Petros is released from prison

1 At that time Herod the king put a hand on some who belonged to the church to abuse them.

2 He smote Jacob, the brother of John, with a sword.

3 And it came to pass, when he saw that this caused pleasure to the Jews, and went to conceive also Peter, and they were the days of the unleavened feast.

4 And when he caught him, he put him in prison, and gave him four quartets of soldiers to keep him, for he wanted to present him to the people after Easter.

5 So Peter was imprisoned, but the church had a sincere prayer to God.

6 On the night before the day on which Herod meant to illustrate, Peter, bound with two chains, was sleeping between two soldiers, and guards the front door efylattan the prison.

7 And there came an angel of the LORD, and light shone in the cell. Having struck Peter's side, he woke him up and told him, "Get up quickly." And the chains fell out of his hands.

8 And the angel said unto him, Thou shalt live and put on thy sandals. And he did. Then he said, "Put on your cloak and follow me."

9 And he went out and followed him, and did not have the conscience that it was true that which was done by the angel, but that he saw a vision.

10 And they sent the first prison, and the second, and the gate that led to the city came to the gate, which opened itself to pass through. When they came out, they went on a narrow street, and the angel immediately left him.

11 When met Peter said, "Now I understand that truly the Lord sent his angel and saved me from the hand of Herod and from everything the Jewish people expect."