Οι Άγιοι Έρμυλος και Στρατόνικος

Οι   Άγιοι  Μάρτυρες  Έρμυλος και  Στρατόνικος  ζούσαν  κατά  τους χρόνους του  αυτοκράτορα  της Ανατολής Λικινίου (308 – 323 μ.Χ).  Ο  Λικίνιος,  όπως είναι  γνωστό,   για   να   ευχαριστήσει   τους   ειδωλολάτρες    που  αντιπαθούσαν   τον   Μέγα   Κωνσταντίνο,   διέταξε, περί  το   320 – 322  μ.Χ.,  διωγμό    κατά    των   Χριστιανών.

Ο  Άγιος  Έρμυλος, κατά  την  εκκλησιαστική  τάξη,  ήταν  διάκονος.   Όταν παρουσιάσθηκε   ενώπιον   του    αυτοκράτορα    και    ομολόγησε    την   πίστη  του στον Χριστό, υποβλήθηκε σε φοβερά βασανιστήρια. Πρώτα τον μαστίγωσαν με αγκαθωτά μαστίγια. Οι φρικώδεις βασανισμοί δεν  έφεραν το ποθούμενο αποτέλεσμα.  Στη  δεινή  δε  αυτή   κατάσταση  ευρισκόμενος  ο   Άγιος   Έρμυλος,   κλείσθηκε   στην   φυλακή.   Μετά   από   λίγες μέρες   καταβλήθηκε   νέα  προσπάθεια, για να αρνηθεί ο Μάρτυς  τον Χριστό.   Εκείνος    απάντησε   δοξολογώντας  και  ευχαριστώντας  το   Άγιο  Όνομα    του   Κυρίου.

Μεταξύ εκείνων που παρευρίσκονταν  στο  μαρτύριο  του  Αγίου   Ερμύλου, ήταν και  ο φίλος του Στρατόνικος,  που  υπέφερε  πολύ  για  τα  παθήματά του. Μπροστά  στο  θέαμα  του  μαρτυρίου του φίλου του,   ο    Στρατόνικος  δεν μπόρεσε  να  κρατήσει  τους  στεναγμούς  και   τα   δάκρυά   του.   Αμέσως τον   συνέλαβαν   και   τον   κάλεσαν   να   αρνηθεί   τον   Χριστό.   Και   εκείνος ακολούθησε  τον  δρόμο  της  καλής  ομολογίας  του  φίλου   του   Ερμύλου.   Το μαρτύριο επεκτάθηκε και σ’ αυτόν. Τον κτύπησαν και  ακολούθως  τον έριξαν   μαζί  με  τον  Έρμυλο  στον ποταμό  Ίστρο (Δούναβη),   όπου    και   οι    δυό   τους   εδέχθησαν   το   μακάριο   τέλος  και   έλαβαν τους   στεφάνους   του   μαρτυρίου.

Κάποιοι   Χριστιανοί που πληροφορήθηκαν τα   γεγονότα,  κατέβαλαν    κάθε προσπάθεια,  για  να  βρουν  τα  τίμια  λείψανα    των    Αγίων.   Και    όταν,  μετά   τρείς  μέρες,  τα  είδαν   κάπου   στις  όχθες  του ποταμού,   τα  παρέλαβαν    και    τα   ενταφίασαν   μαζί.      
Η   Σύναξη   των   Αγίων   Μαρτύρων   Ερμύλου   και   Στρατονίκου  ετελείτο    στον ευκτήριο   οίκο   του   Αρχαγγέλου   Μιχαήλ, ο  οποίος βρίσκεται  στην    περιοχή που   ονομάζεται   Οξεία  (νήσος  της   Προποντίδος),   στη   Φιρμούπολη,   που ήταν   κοντά στην  Κωνσταντινούπολη,  και   «εν τοις  του  Σπουδαίου»   κοντά στο    Ορφανοτροφείο.

Απολυτίκιον.   Ήχος   γ’.   Θείας   πίστεως.  
Δυάς ένθεος, ομολογούντες,  την  Υπέρθεον,  πιστώς  Τριάδα,  ανεδείχθητε   πανεύφημοι   Μάρτυρες,   ο   ευκλεής  και αήττητος  Έρμυλος, και   ο  στερρός   και   θεόφρων  Στρατόνικος. Αλλ’ ως σύμμορφοι,   εν    δόξη    τη  υπέρ    έννοιαν,   αιτήσασθε    ημίν    το    μέγα    έλεος.

Κοντάκιον.  Ήχος   α’.  Χορός   Αγγελικός.  
Αγώνων   τω   βυθώ,   τον  εχθρόν τον διώκτην,  ποντίσαντες  στερρώς, Αθλοφόροι γενναίοι, το τέλος εδέξασθε, ποταμίοις εν ρεύμασι, και ιθύνθητε, προς αφθαρσίας το ύδωρ, θείε Έρμυλε, συν τω κλεινώ   Στρατονίκω,   Χριστόν   μεγαλύνοντες.

Μεγαλυνάριον.
Γνώμη  ομοψύχω και σταθηρά, Έρμυλος ο θείος, και   Στρατόνικος ο κλεινός, του Χριστού το πάθος, δοξάσαντες δι’ άθλων,  της  αειζώου  δόξης    κατηξιώθησαν.

Saints Hermylos and Stratonicus

The Holy Martyrs Hermylus and Stratonicus lived during the reign of the emperor of East Licinius (308 - 323 AD). Lycinus, as is known, to thank the pagans who disliked Constantine the Great, ordered, in 320 - 322 AD, persecution against the Christians.

Saint Hermylus, in the ecclesiastical order, was a deacon. When he appeared before the emperor and confessed his faith in Christ, he was subjected to terrible torture. He was first whipped with barbed lashes. The horrific torture did not produce the desired result. In this predicament, Saint Hermylus was imprisoned in prison. A few days later a new attempt was made to deny the Martyr Christ. He responded by praising and thanking the Holy Name of the Lord.

Among those attending St. Ermylou's martyrdom was his friend Stratonikos, who suffered greatly for his sufferings. In front of the sight of his friend's martyrdom, Stratonicos could not hold his sighs and tears. They immediately arrested him and called him to deny Christ. And he followed the path of Ermylou's good confession. The torture extended to him as well. They beat him and then threw him along with Ermylos on the Istros River (Danube), where they both accepted the blessed end and received the martyr's hoops.

Some Christians who were informed of the facts made every effort to find the sacred relics of the Saints. And when, after three days, they saw them somewhere on the river, received them, and buried them together.

The Synagogue of Saints Ermylou and Stratonikos was held in the court house of Archangel Michael, located in the area called Ackia (island of Propontis), in Firmoupolis, near Constantinople, and "in the near" of Ophiou.

Absolutely. Sound c. Divine faith.

Two atheists, confessors, the Superhero, faithfully the Trinity, have emerged as unbelievable Witnesses, the benevolent and invincible Hermylus, and the sterile and godlike Stratonic. But as conformers, in praise of the sense of the word, I begged for great mercy.

It's close. Sound a '. Angelic dance.

Underwater races, the enemy pursuing, the pounded, the brave, the end came, rivers in power, and you were pushed into the water, Uncle Ermylon, plus Christon the Great.

Magnificent.

Opinion I admit and grumble, Ermylus his uncle, and Stratonic the jailed, of Christ's passion, glorified by labors, of the heinous glory have fallen.