Ο Άγιος Βλαδίμηρος ο Ιερομάρτυρας Μητροπολίτης Κιέβου

Ο Άγιος Βλαδίμηρος γεννήθηκε την 1^η   Ιανουαρίου 1848 στο χωριό  Μάλιε  Μορόσκι της επαρχίας του Ταμπώφ της Ρωσίας. Το κοσμικό του όνομα ήταν Βασίλειος Νικηφόροβιτς  Μπογκογιαβλένσκυ. Έμαθε τα πρώτα γράμματα   στο εκκλησιαστικό  σχολείο και έπειτα σπούδασε στη θεολογική  σχολή  του  Κιέβου. Όταν το  1874  αποπεράτωσε   τις    σπουδές του, διορίσθηκε ως καθηγητής στην εκκλησιαστική  σχολή  του  Ταμπώφ,   όπου    και  νυμφεύθηκε.

Από  μικρό παιδί είχε κλήση προς την ιεροσύνη. Έτσι, το έτος 1882, χειροτονείται   πρεσβύτερος και τοποθετείται   στο  ναό   του   Κοζλώφ.   Η πρώτη δοκιμασία   δεν   άργησε να έλθει. Στην αρχή  της ιερατικής του διακονίας, μαζί  με τον  σταυρό  της ιεροσύνης, σηκώνει  και  τον  σταυρό της χηρείας. Το 1886 απεβίωσε η πρεσβυτέρα σύζυγός του και λίγο αργότερα    το    μονάκριβο   παιδί   του.

Η   υπομονή  του  Αγίου ήταν όμοια με αυτή  του  πολύπαθου  Ιώβ. Φεύγει πλέον από τον κόσμο  και  ακολουθεί τη  μοναχική  οδό.   Εγκαταβιώνει  σε μονή  του  Κοζλώφ και  στις  6 Φεβρουαρίου   1886    κείρεται  μοναχός  με   το    όνομα   Βλαδίμηρος. Το έτος 1888 εκλέγεται   Επίσκοπος της πόλεως   Σταρορούσκϊυ  και  καλείται  να  διακονήσει   το   λαό   του   Θεού.   Αφιερώνεται   ολόψυχα στο πολύπαθο και ταλαιπωρημένο ποίμνιό  του.   Όλοι    αναγνώριζαν στο πρόσωπό του τον αληθινό ποιμένα και  πατέρα και  του φιλανθρώπου  Χριστού τον γνησιότατο μιμητή.

Στις 19 Ιανουαρίου 1891 εκλέγεται Αρχιεπίσκοπος Σαμάρα, το 1892 Αρχιεπίσκοπος Καρτάλιν και Καχεζίας και στις 21 Φεβρουαρίου 1898 Μητροπολίτης   Μόσχας. Το ποιμαντικό, φιλανθρωπικό    και    κοινωνικό του   έργο    είναι    τεράστιο. Διακόπτεται, όμως  και  πάλι, όταν  εκλέγεται, στις 23 Νοεμβρίου 1912, Μητροπολίτης της Αγίας Πετρουπόλεως.   Το   1915   η   Εκκλησία  του  αναθέτει  τα  καθήκοντα  του    Μητροπολίτη   Κιέβου.

Σε κάθε τόπο που διακονούσε ο Άγιος Βλαδίμηρος άφηνε τα ίχνη της αγιότητάς   του.   Κυριολεκτικά   δαπανούσε τον εαυτό του για την σωτηρία των ανθρώπων. Τα χρόνια ήταν δύσκολα. Το επαναστατικό κίνημα άρχισε να φουντώνει. Ο Άγιος προβλέποντας τα μέλλοντα, μιλώντας προς τους σπουδαστές του εκκλησιαστικού σεμιναρίου της Μόσχας,   έλεγε:   «Ίσως   να   πιστεύετε  ότι  ο  Πνευματικός   άρτος   που δίδει   η   Εκκλησία    στον   κόσμο  έχει  γίνει πολύ σκληρός, για   να φαγωθεί   από   τους    ανθρώπους.   Θα    έπρεπε   να   αναρωτηθούμε   για   το   ποιοι   εμείς  είμαστε   και  τι κάνουμε για τους πτωχούς ἀδελφούς   μας.   Οι    αδελφοί   μας πεινάνε. Είναι  στο  σκοτάδι. Και  εμείς  οφείλουμε  να εργασθούμε, για  να   φωτίσουμε   την   ζωή   τους   με   το   φως   του   Χριστού,   την   πίστη,   την   ελπίδα».

Τα   γεγονότα   της    Οκτωβριανής   επαναστάσεως   (1917)   αποτέλεσαν, για   τους   κατοίκους   του   Κιέβου,   την    αφορμή    για   να   επιχειρήσουν   την   ανεξαρτησία τους. Το   Ουκρανικό  συμβούλιο πίεσε  τον  Άγιο  να  προβεί σε  εκκλησιαστική  αυτονομία. Εκείνος  δεν  το έπραξε   και   τον   εκθρόνισαν.   Έτσι   κατέφυγε   στη   μονή   των Σπηλαίων.   Δεν   θέλησε   να   υποχωρήσει   παρά   τις   απειλές.          
Τα γεγονότα της επαναστάσεως των Μπολσεβίκων δεν άφησαν ανεπηρέαστο    το   Κίεβο,   το   οποίο καταλήφθηκε από  τον επαναστατικό   στρατό.   Στις   23   Ιανουαρίου   1918   οι  επαναστάτες έφθασαν   στη   μονή    των   Σπηλαίων. Τον   συνέλαβαν και  τον εκτέλεσαν. Το μόνο  που   ζήτησε,   πριν   τον    εκτελέσουν,   ήταν    να   του    χαρίσουν   λίγη    ώρα,  για    να    προσευχηθεί.

St. Vladimir the Holy Martyr Metropolitan of Kiev

Saint Vladimir was born on 1 January 1848 in the village of Mali Morocky in the province of Tambov, Russia. His secular name was Basil Nikiforovich Bogoiuvlenski. He learned the first letters in the ecclesiastical school and then studied at the theological faculty of Kiev. When he completed his studies in 1874, he was appointed as a professor at Tamboff's Ecclesiastical School, where he married.

A young child was called to the priesthood. Thus, in 1882, he was ordained an elder and placed in the temple of Kozlov. The first test was not long to come. At the beginning of his priestly ministry, along with the cross of the priesthood, he also raises the cross of the widow. In 1886 his sister-in-law and his little child later died.

The patience of the saint was similar to that of the long-suffering Job. He is now leaving the world and following the lonely road. He settled in a monastery in Kozlov and on February 6, 1886 he is a monk named Vladimir. In 1888, he was elected Bishop of Storrousky and was called to minister to the people of God. He is wholeheartedly devoted to his rich and troubled flock. Everyone recognized the true shepherd and father and charitable Christ in his face the most authentic imitator.

On January 19, 1891, Archbishop Samaras was elected, in 1892 Archbishop Kartalin and Kashias, and on 21 February 1898 Metropolitan of Moscow. His pastoral, philanthropic and social work is enormous. It is stopped, however, when, on 23 November 1912, he is elected Metropolitan of St. Petersburg. In 1915 the Church assigned him the duties of the Metropolitan of Kiev.

In every place where Saint Vladimir was ministering he left the traces of his holiness. He literally spent himself for the salvation of the people. The years were difficult. The revolutionary movement began to flare up. The Saint predicting the future, speaking to the students at the Moscow Seminary, said: "You may believe that the Spiritual Bread that the Church gives to the world has become very harsh to eat by the people. We should ask ourselves who we are and what we do for our poor brothers. Our brothers are hungry. It's in the dark. And we ought to work, to illuminate our lives with the light of Christ, faith, hope. "

The events of the October Revolution (1917) constituted, for the people of Kiev, the occasion to attempt their independence. The Ukrainian Council urged the Holy One to exercise ecclesiastical autonomy. He did not do it and dethroned him. So he resorted to the monastery of the Caves. He did not want to retreat despite the threats.

The events of the Bolshevik rebellion did not leave Kiev unaffected, which was occupied by the revolutionary army. On 23 January 1918 the revolutionaries arrived at the monastery of Cave. They arrested him and executed him. All he asked before he was executed was to give him a little time to pray.