Η Αγία Τατιανή η Μάρτυς

Η  Αγία  Μάρτυς Τατιανή   καταγόταν  από   τη   Ρώμη   και   έζησε κατά  την   εποχή  του  αυτοκράτορα   Αλεξάνδρου   του   Σεβήρου (222 – 235 μ.Χ.).   Ο   πατέρας   της   είχε   διατελέσει   ύπατος.

Η   Αγία  Τατιανή   είχε   το   εκκλησιαστικό   αξίωμα   της   διακόνισσας και  στην   υμνολογία  παρίσταται   ως  μαθήτρια   των   Αγίων Αποστόλων   Πέτρου   και   Παύλου.   Η   επισημότητα   της   καταγωγής της  και ο ένθεος ζήλος με τον οποίο εκτελούσε τα διακονικά της καθήκοντα, έδωσαν στην Τατιανή περιφανή θέση μεταξύ των Χριστιανών. Και οι Εθνικοί όμως είχαν ακούσει περί αυτής και δεν μπορούσαν   να δεχθούν το γεγονός ότι μία τέτοια γυναίκα καταφρονούσε   τις   κοσμικές   βλέψεις    και    περιφρονούσε   τα   είδωλα, για   να   υπηρετεί   με τόση αυταπάρνηση τους   Χριστιανούς   και   να κηρύττει   το   Ευαγγέλιο   του   Κυρίου.     
Όταν, επί Σεβήρου, διατάχθηκε δίωξη των Χριστιανών, η Τατιανή συνελήφθη και επειδή διεκήρυττε την πίστη της στον Χριστό, την οδήγησαν  μπροστά  στο   βασιλέα   και    μαζί   με   αυτόν   εισήλθε   σε ένα   ειδωλολατρικό   ναό.   Εκεί    όμως   η   Αγία,  με    μια  θερμή προσευχή   στο   Χριστό,   συντάραξε   τα  ξόανα  (τα   ξύλινα   αγάλματα) των   θεοτήτων   της   ειδωλολατρίας   και   τα   γκρέμισε   στο  δάπεδο.   Για   τον   λόγο   αυτό   την   υπέβαλαν   σε   βασανιστήρια.   Την   κτύπησαν   και   με   σιδερένια   νύχια   της   ξέσκισαν   τα   βλέφαρα. Έπειτα   την   κρέμασαν   και    της   ξύρισαν   το   κεφάλι.   Ακολούθως  την  έριξαν πάνω σε φωτιά, αλλά   δεν    έπαθε  τίποτα.  Κατόπιν  την έριξαν  σε  πεινασμένα  άγρια   θηρία,   αλλά   αυτά   δεν   τόλμησαν   να την   βλάψουν.  Ύστερα   από   όλα  αυτά,   οι   ειδωλολάτρες,   έκοψαν   την   Τίμια    κεφαλή   και    κατ’ αυτόν    τον   τρόπο    η    Αγία    εισήλθε  με   το    στέφανο    της    δόξας   στη    χαρά   του    Κυρίου   της.

                                                                    

Απολυτίκιον.   Ήχος   δ’.   Ταχύ   προκατάλαβε.    
Ισχύϊ  της πίστεως, κραταιωθείσα σεμνή, νομίμως ενήθλησας, υπέρ  Χριστού  του  Θεού, Τατιανή  ένδοξε· πάσας γαρ  τας  ιδέας, των  δεινών  ενεγκούσα, ήσχυνας  τον  Βελίαρ, τη  ατρέπτω σου στάσει· εξ  ού  της κακοτροπίας   πάντας   απάλλαξον.

Κοντάκιον. Ήχος   β’.  Τα  άνω  ζητών.         
Παρθένος σεμνή, και Μάρτυς απερίτρεπτος, εδείχθης  σαφώς, Τατιανή  θεόνυμφε· Χριστόν  γαρ  ποθήσασα, δι’ αγώνων  τούτον  εδόξασας· όν  δυσώπει  ῥύσαι  ημάς,   παθών  αδοξίας,   και   παντοίων   δεινών.

Μεγαλυνάριον.
Ιερών  αιμάτων  σου   ταις  βαφαίς, βάψασα  χιτώνα, αφθαρσίας  πορφυραυγή,  ώ  και  στολισθείσα,   Τατιανή  θεόφρον, προς  φως  αθανασίας,   χαίρουσι  έδραμες.

Saint Tatian the Martyr

Saint Martyr Tatian came from Rome and lived during the reign of Emperor Alexander of Severus (222-223 AD). Her father had been a liver.

Saint Tatian had the ecclesiastical office of the clergyman and in hymnology she is a disciple of Saints Peter and Paul. The solemnity of her origin and the zeal with which she performed her diaconic duties gave Tatian a prominent position among Christians. But the Gentiles, too, had heard of it and could not accept the fact that such a woman despised worldly aspirations and despised idols, to serve Christians with so much self-denial and to preach the Gospel of the Lord.

When Severus was persecuted by the Christians, Tatian was arrested, and because he professed his faith in Christ, they led her before the king and entered with him into a pagan temple. There, however, the Saint, in a warm prayer to Christ, shook the axes (the wooden statues) of the deities of idolatry and tore them to the floor. For this reason, they subjected her to torture. They beat her and scratched her eyelids with iron nails. Then they hung her and shaved her head. Then they threw her on fire, but nothing came of it. They then threw her into hungry wild beasts, but they did not dare to harm her. After all, the pagans cut off the Honest Head and thus the Saint entered with the crown of glory in the joy of her Lord.

Absolutely. Sound d. Fast forward.

Power of faith, humble modesty, legally obedient, in favor of the Christ of God, Tatian glorified;

It's close. B sound. The above askers.

Virgo modesty, and Martyr irrevocable, you were clearly shown, Tatian goddesses;

Magnificent.

Thy sacred blood in dyes, dyed tunic, unshaven fork, adorned, adorned with tattoos, to the light of immortality, joyful seats.