Οι Άγιοι 33 Πατέρες Αββάδες οι εν τη Ραϊθώ αναιρεθέντες

Έως   δύο   μέρες  μακριά  από   το   όρος   Σινά, προς την Ερυθρά  θάλασσα, ήταν η  έρημος Ραϊθώ, στο  εσωτερικό   της οποίας ζούσαν Χριστιανοί   Αναχωρητές και  Ασκητές. Αυτοί οι μακαριστοί Πατέρες διένυαν   τον   ασκητικό   αγώνα εκεί που  είναι   οι   δώδεκα   πηγές   των υδάτων και εβδομήντα στελέχοι των φοινίκων. Οι μοναχοί αυτοί πραγματοποιούσαν παράλληλα προς το ασκητικό τους έργο και τη μεγάλη   εντολή του κηρύγματος του  Ευαγγελίου  στους αλλοεθνείς. Αλλά   την   ίδια   ημέρα    κατά   την   οποία   έγινε   η   σφαγή   των Πατέρων   στο   Σινά,   οι   βάρβαροι   αποφάσισαν   να    εξολοθρεύσουν και   τους   Πατέρες   της   Ραϊθώ.

Οι  τριακόσιοι  Βλέμμυες   πήραν   αιχμαλώτους   τις   γυναίκες   και   τα παιδιά   των   Φαρανιτών   και πήγαν στο Κάστρο, όπου είχαν την εκκλησία τους οι Άγιοι Πατέρες. Εκείνοι, μόλις αντελήφθησαν τους βαρβάρους,   έκλεισαν   την   πόρτα   του   Ναού   και   περίμεναν  τον θάνατο. Ο προεστός της μονής, Παύλος, ο οποίος θεωρείται ότι καταγόταν  από  την   πόλη   των   Πατρών,   θύμισε   στους   αδελφούς   ότι   ο   σκοπός   της   ζωής   τους   είναι   ο   Χριστός   και    η   βασιλεία   Του   και    ότι   υπέρ   αυτής  ήσαν   η   προσευχή   τους,   η   μελέτη   τους, οι   πόθοι   και   τα   έργα   τους   και   τώρα   παρουσιάζεται   λαμπρή ευκαιρία   να   αποκτήσουν   τον   στέφανο   του  μαρτυρίου,   χύνοντας   και  αυτό το αίμά  τους   υπέρ   του   Κυρίου   και   μισθαποδότου   τους. Τους   παρακίνησε  δε,   να   ευχηθούν   υπέρ   των   φονέων   τους,   οι οποίοι    ήταν   πραγματικά   δυστυχείς   και    εξέφρασε   την   ελπίδα   ότι η  θυσία   αυτή   θα   συντελέσει   στην   αύξηση   του   δένδρου  της πίστεως.   Οι   Πατέρες   επικρότησαν   τα   λόγια αυτά και προσευχήθηκαν.   Οι    Βλέμμυες  τότε,   έσπασαν   την   πόρτα,   εισήλθαν μέσα    και   έσπειραν   τον    θάνατο   κατά   διαφόρους   τρόπους.        
Τις   σφαγές   αυτές   και    τις   αναιρέσεις   διηγούνται   ο   μακάριος Νείλος ο Ασκητής, ο οποίος είχε διατελέσει έπαρχος Κωνσταντινουπόλεως,    ο   Αμμώνιος   μοναχός   στη    Διήγησή   του, καθώς   και    ο   Αναστάσιος   μοναχός    ο   Σιναΐτης    κατά   τον   7^ο   μ.Χ. αιώνα.   Αρχικά   η  μνήμη τους εορταζόταν στις 28 Δεκεμβρίου, επικράτησε   όμως   να   εορτάζεται   σήμερα.

Απολυτίκιον.  Ήχος    δ’.  Ο   υψωθείς   εν  τω  Σταυρώ.  
Ως  αγιόλεκτος  του  Λόγου   χορεία,  εν   τω   Σινά   και   Ραϊθώ  οι Αββάδες,   αγγελικώς   ηρίστευσαν    αγώσιν   ιεροίς· ιδρώσι γαρ ασκήσεως, των  αιμάτων τους  όμβρους, μυστικώς κεράσαντες, χαρισμάτων    κρατήρα, πνευματικώς   προτίθενται  ημίν,  εξ  ού  τρυφώντες,   αυτούς   μακαρίσωμεν.

Κοντάκιον.   Ήχος  β’.  Τα  άνω ζητών.         
Εκ της κοσμικής, συγχύσεως εφύγετε, και προς γαληνήν, κατάστασιν   μετέστητε, μαρτυρίου αίμασι, και ασκήσεως πόνοις  στεφόμενοι·  όθεν ανεδείχθητε,   Μαρτύρων    και    Οσίων    ομόσκηνοι.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις  πανοσία παρεμβολή, Ραϊθώ  πολίται,  και  Σιναίου   οι   οικισταί· χαίρετε  οι   πόνοις,  αθλητικοίς   στεφθέντες,   βαρβαρικής   μανίας, θύματα  άμωμα.

The Saints 33 Fathers Abvads in Raitho were reviled

Up to two days away from Mount Sinai to the Red Sea, there was the Raitho Desert, in which Christian Departures and Ascents lived. These blessed Fathers ran the ascetic race where there are the twelve springs of water and seventy stalks of palm trees. These monks carried out in parallel with their ascetic work and the great commandment of the Gospel preaching to foreigners. But on the same day that the Sinai Fathers were slaughtered, the barbarians decided to exterminate the Fathers of Raitho.

The Three Hundreds of Believers took the women and children of the Pharaohs captives and went to the Castle, where the Holy Fathers had their church. As soon as they saw the barbarians, they closed the door of the Temple and waited for death. The head of the monastery, Paul, who is believed to have come from the city of Patras, reminded the brothers that the purpose of their lives was Christ and His kingdom, and that their prayers, their study, their desires, and their works and now there is a brilliant opportunity to acquire the crown of the martyr, spilling their blood in favor of the Lord and their payroll. He urged them to wish for their killers, who were really unhappy, and hoped that this sacrifice would help to grow the tree of faith. The Fathers welcomed these words and prayed. The Blondes then, broke the door, entered and experienced death in various ways.

These massacres and appeals are narrated by the blessed Nile the Ascetic, who had served as the governor of Constantinople, the Ammonite monk in his Narration, as well as the Anastasius monk Sinaite in the 7th century AD. century. Initially their memory was celebrated on December 28, but it was celebrated today.

Absolutely. Sound d. The Highest in the Cross.

As an eloquent dance of Speech, in the Sinai and at Raitho, the Abvads were angelically fasting for priests;

It's close. B sound. The above askers.

From the cosmic, confused, and into serene, transient, bloody martyrdom, and excruciating pain, you have all emerged, Witnesses and Tentants.

Magnificent.

Merry insanity intruders, Raitho Polaris, and Sinai the inhabitants; enjoy the pains, the athletic crowned, the barbaric mania, the slum victims.