Ο Όσιος Μακάριος ο Αλεξανδρεύς

Ο  Όσιος  Μακάριος,  ο  Αλεξανδρεύς,   χρημάτισε  ιερέας   των   λεγόμενων   κελιών.   Υπήρξε   υπόδειγμα   εγκράτειας   και    υπομονής και   έτσι   προικίσθηκε από τον Θεό και με το χάρισμα της θαυματουργίας.  Τις   αρετές του τις θαύμασε και αυτός ο Μέγας Αντώνιος   και   είπε:   «Ιδού,  επαναπαύθηκε   επί   σε   το    Πνεύμα   το  Άγιο   και    στο   εξής   θα   είσαι   κληρονόμος   των    αγώνων   μου».

Κάθε  φορά   που  ο   Όσιος   αντιλαμβανόταν   ότι   κάποιος   επιτελούσε ένα   σπουδαίο   ασκητικό   αγώνισμα,   υποκινούμενος    από   έναν    Άγιο ζήλο,  τον   μιμείτο   και   έκανε   και    αυτός   το   ίδιο   αγώνισμα.   Έτσι, όταν   άκουσε   ότι   οι   Ταβεννησιώτες    μοναχοί,   καθ’ όλη   την   διάρκεια  της Τεσσαρακοστής, έτρωγαν άβραστο φαγητό, πήρε την απόφαση   και   επί   επτά χρόνια δεν έφαγε κανένα μαγειρευμένο φαγητό.   Τρεφόταν  μόνο  με  λάχανα   ωμά   και   όσπρια.   Επίσης   και τον   ύπνο   του   αγωνίσθηκε   να   περιορίσει   στο   ελάχιστο.   Και,   για να   το  κατορθώσει   αυτό, δεν μπήκε κάτω από στέγη επί είκοσι ολόκληρα  ημερόνυχτα, φλεγόμενος από τον καύσωνα της ημέρας   και ξεπαγιάζοντας   από   το   ψύχος    της    νύχτας.

Μια φορά ο Όσιος ενοχλήθηκε από το δαίμονα της πορνείας και, προκειμένου να εξουδετερώσει τον δαίμονα αυτό, κατέφυγε σε ένα εντελώς έρημο και ελώδη τόπο, όπου παρέμεινε επί έξι μήνες. Εκεί υπήρχαν κουνούπια πολύ μεγάλα, σαν σφήκες, τα οποία με τα τσιμπήματά  τους   τον   καταπλήγωναν  σε   όλο   του   το   σώμα.   Όταν, λοιπόν,   ύστερα   από   τους έξι μήνες γύρισε στο  κελί του, αναγνωριζόταν  μόνο   από  την   φωνή  του,   αφού  το   σώμα   του εξωτερικά   είχε   παραμορφωθεί   και  έμοιαζαν  με  το   σώμα    ανθρώπων   που   πάσχουν   από   την   ασθένεια   της   ελεφαντίασης.

Κάποια   φορά   ο  Όσιος καθόταν στην αυλή  και  έλεγε λόγους  ωφέλιμους σε παρευρισκόμενους εκεί  Χριστιανούς. Τότε μία ύαινα, αφούπήρε  μαζί   της   το   νεογνό   της,   το   οποίο   ήταν   τυφλό, πλησίασε   τον   Άγιο  και   το   έριξε    στα  πόδια   του.  Εκείνος,   αφού  έπτυσε στα  μάτια του μικρού   ζώου, του χάρισε το φως. Έτσι, θεραπευμένο  πλέον,   το   πήρε  η    ύαινα    και   έφυγε.  Την    άλλη   μέρα πρωί – πρωί  όμως, αυτή γύρισε πάλι  στον  Άγιο, φέρνοντάς του  από ευγνωμοσύνη  μία  μεγάλη   προβιά  για   στρώμα.   Εκείνος   όμως   είπε στην   ύαινα:   «πράγματα προερχόμενα  από  αδικία  εγώ δεν τα δέχομαι».  Εκείνη  τότε,  έσκυψε  το   κεφάλι   και  έφυγε   από   την   αυλή.
Έτσι,   λοιπόν,   αφού  ασκήθηκε   ο   Όσιος   Μακάριος   και    έφθασε   σε βαθύ  γήρας,   κοιμήθηκε  με ειρήνη.

Απολυτίκιον. Ήχος  α’. Της    ερήμου   πολίτης.    
Ζωής   της μακαρίας  φερωνύμως  ετύχετε, ως πολιτευθέντες   οσίως,  θεοφόροι   Μακάριοι· εν  νόμω γαρ  τω  θείω  ευσεβώς,  ιθύναντες  τας  τρίβους  της  ζωής, θείας  δόξης  ανεδείχθητε κοινωνοί,  σώζοντες  τους  κραυγάζοντας·  δόξα   τω   ενισχύσαντι  υμάς,  δόξα  τω   στεφανώσαντι, δόξα  τω  ενεργούντι   δι’ υμών,  πάσιν   ιάματα.

Κοντάκιον.  Ήχος  δ’. Επεφάνης   σήμερον.
Εν τω οίκω Κύριος της εγκρατείας, ως αστέρας έθετο, υμάς Πατέρες απλανείς,   φωταγωγούντας   τα   πέρατα,  φωτί   αΰλω,   Μακάριοι   Όσιοι.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις της Αιγύπτου γόνος σεπτός, Μακάριε Πάτερ, των Ὁσίων η καλλονή·   χαίροις   θεοφόρε, Μακάριε  παμμάκαρ,   Αλεξανδρείας   κλέος, και   θείον   βλάστημα.

Saint Makarios the Alexander

Saint Makarios, Alexander, hired a priest of the so-called cells. He was a model of temperance and patience and was thus endowed by God with the gift of miracle-working. His virtues were also admired by this great Antonius and he said, "Behold, the Holy One rested in the Spirit, and henceforth thou shalt be heir of my struggles."

Every time Saint realized that someone was doing a great ascetic race, motivated by a sacred zeal, he imitated and did the same. So when he heard that the Taverness monks were eating unprocessed food throughout the Forty-eighth year, he made the decision, and for seven years he ate no cooked food. It was only eaten with raw sprouts and legumes. Also his sleep struggled to limit to a minimum. And, to accomplish this, he did not fall under a roof for twenty whole nights, burning with the heat of the day and defrosting from the cold of the night.

Once Saint was annoyed by the demon of prostitution and, in order to neutralize that demon, he resorted to a completely deserted and marshy place, where he remained for six months. There were very large mosquitoes, like wasps, which with their bites stunned him all over his body. So when he returned to his cell after six months, he was only recognized by his voice, since his body had been deformed externally and resembled the body of people suffering from ivory disease.

At one time, the Saint was sitting in the courtyard and saying goodbye to Christians present there. Then a hyena, leaving her newborn, who was blind, with her, approached the saint and threw it at his feet. He put the light on the little animal's eyes and gave him light. So, now healed, the hyena took it and left. The next morning, however, she returned to the Saint again, grateful to him for a large mattress. But he said to the hyena: "Things arising out of injustice I do not accept." At that time, he bowed his head and left the courtyard.

So, after Saint Makarios was practiced and reached a deep old age, he slept in peace.

Absolutely. Sound a '. Desert Citizen.

Blessed are the lives of the blessed, as divinely ordained, blessed beings; , all right.

It's close. Sound d. Impressive today.

In the house of the Lord of the Transcendence, as the star of your star, you Fathers of the Infinite, illuminating the ends, light of all, Blessed Saints.

Magnificent.

Egyptian joy bearer of sepulchre, Macarius Pater, of Isia the beauty; joyous Theophore, Macarius pamakar, Alexandria clergy, and divine sprout.