Ο Άγιος Γρηγόριος Επίσκοπος Νύσσης

Ο  Άγιος  Γρηγόριος  ήταν   αδελφός   του   Μεγάλου   Βασιλείου. Γεννήθηκε περί το 329 ή 330 μ.Χ. Ήταν υιός του Βασιλείου και της Εμμελείας.  Ο  πατέρας   του   καταγόταν   από   τον   Πόντο   και   η μητέρα   του   από   την   Καππαδοκία.

Ο    Γρηγόριος,   μολονότι   είχε   χειροτονηθεί  αναγνώστης, δεν σκεπτόταν   να   γίνει   κληρικός, ούτε θεολόγος. Ο αδελφός του Βασίλειος,   τον   οποίο   θεωρούσε   πνευματικό   πατέρα   και  δάσκαλό του, τον είλκυσε στην ιεροσύνη. Μετά την εκπαίδευσή του στη Νεοκαισάρεια   φοίτησε   στην   Καισάρεια   με   σκοπό   να γίνει συνήγορος και  διδάσκαλος της ρητορικής, όπως  ο πατέρας του  και  οι πρόγονοί   του.

Σε  ηλικία   40   ετών,   το   371   ή   372   μ.Χ.,   παρακαλείται   από   τον αδελφό   του   Μέγα   Βασίλειο,  Αρχιεπίσκοπο   τότε   Καισαρείας,  να δεχθεί  την Επισκοπή   Νύσσης. Η Νύσσα (σήμερα  Νεμσεχίρ) ήταν ασήμαντη  πόλη   της   Καππαδοκίας,   επί   της   οδού   που   οδηγούσε από   την   Καισάρεια   στην   Άγκυρα.   Ο   Γρηγόριος   δέχθηκε,   από μεγάλο   σεβασμό   στον    Άγιο   Βασίλειο.

Οι   Αρειανοί,  όμως,   του έφεραν μεγάλες ενοχλήσεις. Αντιλαμβανόμενοι, ότι στο   πρόσωπό του η αίρεσή τους θα είχε σπουδαιότατο   πολέμιο,   σχεδίασαν να τον εξοντώσουν. Τον κατηγόρησαν λοιπόν, ότι εξελέγη Επίσκοπος αντικανονικά και σφετερίσθηκε   χρήματα   της    Εκκλησίας. Τις   κατηγορίες   υπέβαλε κάποιος   με το όνομα Φιλόχαρης, όργανο των Αρειανών, προς τον διοικητή του  Πόντου Δημοσθένη, προς  τον   οποίο   ο   Μέγας Βασίλειος έγραψε   και   επιστολή.   Για  την κατηγορία της καταχρήσεως παρακάλεσε   να   γίνει   ο   έλεγχος   για   να   δειχθεί   η   συκοφαντία, για   την   αντικανονική   χειροτονία   λέγει   ότι   η   ευθύνη   είναι   δική του,   διότι   αυτός   χειροτόνησε  και   ότι,  σε   κάθε   περίπτωση,   δεν είναι   σωστό   να   δικάσει   επί   της υποθέσεως αυτής σύνοδος Επισκόπων,  των   οποίων  η  εκκλησιαστική  θέση  δεν  ήταν   σε   κανονική    τάξη.

Η  επίκληση του  Βασιλείου  απέβη   άκαρπη.   Ο   αυτοκράτορας   Ουάλης ήθελε να αποφευχθεί το θέμα. Το 376 μ.Χ. ο Γρηγόριος καθαιρείται ερήμην   από   σύνοδο   Αρειανών  Επισκόπων του Πόντου και της Γαλατίας.   Και   ο  Γρηγόριος, καταδιωκόμενος, αναγκαζόταν να πλανάται   και   να   κρύβεται.

Η   περιπέτεια   έληξε   τον   Αύγουστο   του   έτους   378   μ.Χ.,  όταν απέθανε ο Ουάλης. Ο Γρηγόριος επανήλθε στη Νύσσα, όπου του επιφυλάχθηκε   θριαμβευτική    υποδοχή.

Κατά  το   φθινόπωρο του 379 μ.Χ. έλαβε μέρος στη  Σύνοδο της Αντιόχειας,  η   οποία   συνήλθε   ιδίως   για   την  αίρεση του Απολλιναρίου.  Ο   Απολλινάριος,   ερμηνεύοντας   κατά   γράμμα  χωρίο της  Αγίας   Γραφής  (κατά   Ιωάννη   α’ 14),   υποστήριζε   ότι   ο   Θεός Λόγος   έγινε σάρκα,  όχι   σάρκα  και  ψυχή.  Αρνήθηκε   τον   ανθρώπινο νου,  την   ανθρώπινη   ψυχή    και    θέληση  του   Ιησού   Χριστού    ως στοιχεία   διασπαστικά της ενότητός Του και αντίθετα προς την τελειότητά Του  και αντικατέστησε τα στοιχεία αυτά με τη θεία επενέργεια.   Δίδασκε,  δηλαδή,   στην   ουσία,   ότι   ο   Ιησούς   Χριστός    δεν   είναι  τέλειος  Θεός   ούτε   τέλειος   άνθρωπος.   Πολλοί   νόμιζαν   ότι ο Απολλινάριος δέχθηκε την επίδραση της πλατωνικής και νεοπλατωνικής    φιλοσοφίας,   αλλά  το  πιθανότερο είναι, καθώς πιστεύει ο Γρηγόριος Νύσσης, ότι αφετηρία στη χριστολογική του διδασκαλία είναι χωρίο επιστολής του Αποστόλου Παύλου (προς Θεσσαλονικείς  Α’, ε’ 23).   Στη    Σύνοδο ο Άγιος ανασκεύασε τις κακόδοξες θεωρίες του Απολλιναρίου. Επίσης,  η  Σύνοδος  του   ανέθεσε αποστολή  για   την    Εκκλησία   της   Βαβυλωνίας   και   με  την    ευκαιρία   αυτή    επισκέφθηκε  και    τους   Αγίους   Τόπους.

Το περιεχόμενο της πίστεως αποτελεί την παράδοση, η οποία μεταβιβάζεται  «πατρόθεν»  ως   κλήρος   κατά  διαδοχή στους Αποστόλους διά των  Πατέρων   στις   εκάστοτε   νεότερες   γενιές.   Έτσι, ο Άγιος συμμετείχε, επίσης, στη  Β’ Οικουμενική  Σύνοδο, η οποία συνήλθε το έτος  381  μ.Χ.,  στην   Κωνσταντινούπολη   επί   Θεοδοσίου   του   Μεγάλου  (379 – 395 μ.Χ.),   για  να  ενισχύσει  την   Ορθόδοξη διδασκαλία   κατά του  Αρειανισμού και να αποφανθεί κατά των αιρετικών δοξασιών, τις οποίες δίδασκε ο Μακεδόνιος περί του Αγίου Πνεύματος.  Στη   Σύνοδο   αυτή  ο  Γρηγόριος αναδείχθηκε υπέρμαχος της   Ορθοδοξίας, αφού   κατατρόπωσε   τους   δυσσεβείς   αιρετικούς   με την δύναμη των λόγων του και  με αγιογραφικές αποδείξεις. Στις συζητήσεις   εκείνες    ο  Άγιος   Γρηγόριος   Νύσσης   διακρίθηκε  τόσο, ώστε   αν   ονομασθεί  Πατήρ πατέρων  και  Νυσσαέων  φωστήρ.  Και   ο  Θεοδόσιος   τον   προσονόμασε   στύλο   της   Ορθοδοξίας.

Ο Άγιος Γρηγόριος τονίζει ιδιαίτερα την συνεργασία του Αγίου Πνεύματος   στην προσωπική Πνευματική ζωή κάθε μέλους της Εκκλησίας. Η  Πνευματική  ζωή παρουσιάζεται   στη   διδασκαλία   του   ως   συνεχή   ανοδική  πορεία   του   ανθρώπου   προς   την  τελείωση   και αυτή    επιτυγχάνεται   με   τη  συνεργία  Θεού  και   ανθρώπου.   Ο προσωπικός   αγώνας   του κάθε πιστού  μαζί  με τη Χάρη του  Παρακλήτου αποτελούν τις δυο προϋποθέσεις για την πνευματική  τελειότητα.

Ο  αυτοκράτορας,  ανταποκρινόμενος   σε   υπόδειξη   της   Συνόδου,   όρισε   δια   νόμου,   ότι   έπρεπε  να   θεωρούνται   αιρετικοί   όσοι   δεν ήσαν  σε   εκκλησιαστική    κοινωνία με τον Άγιο Γρηγόριο. Περιελήφθησαν  δε  μαζί  με  τον  Γρηγόριο  ως  κανονικοί   και   νόμιμοι Επίσκοποι και δυο άλλοι, ο Καισαρείας Ελλάδιος και  ο  Μελιτηνής  Οτρήϊος.

Το έτος 385 μ.Χ. έρχεται και πάλι στην Κωνσταντινούπολη, για να εκφωνήσει   τους  επικήδειους λόγους του   στη   βασιλόπαιδα    Πουλχερία  και στη βασίλισσα Πλακίλλα, σύζυγο του αυτοκράτορα. Και πάλι αναγκάζεται  να   έλθει   στην Κωνσταντινούπολη το 394 μ.Χ., προκειμένου   να   συμμετάσχει   σε   Σύνοδο   που   συγκροτήθηκε   με αφορμή    τη    διαμάχη   των   Επισκόπων   Βαγαδίου   και    Αγαπίου,   οι  οποίοι   διεκδικούσαν   και    οι   δυο   την   Επισκοπή  Βόστρων της Αραβίας.

Υπήρξε  έξοχος  ρήτορας,  σοφός  συγγραφέας  ιερών  συγγραφών  και ζηλωτής  της  Ορθοδόξου  Πίστεως.  Ο  Θεόδωρος  Πρόδρομος  δίδει  σε ποίημά  του   μία   ένδειξη   περί   των   προσώπων   τα   οποία   αποτελούν τον   κορμό   της   κατηγορίας   των  Πατέρων, μεταξύ   των   οποίων αναφέρει   και   τον   Άγιο   Γρηγόριο  Ν ύσσης:

«Τον   Γρήγορον   νουν,  την   Βασίλειον   χάριν,

Το   χρύσιον   μέλημα   του   Χρυσοστόμου,

Το   Γρηγορίου   φθέγμα   του  Νυσσαέως,
Τον   Μάξιμον,  το   θαύμα  της   ησυχίας».

Απολυτίκιον.   Ήχος  γ’.  Θείας   πίστεως.    
Θείαν  γρήγορσιν, ενδεδειγμένος, στόμα σύντονον, της ευσέβειας, ανεδείχθης   Ιεράρχα  Γρηγόριε·  τη  γαρ   σοφία   των  θείων   δογμάτων σου,   της   Εκκλησίας   ευφραίνεις   το   πλήρωμα.   Πάτερ    Όσιε,  Χριστόν τον   Θεόν    ικέτευε,  δωρήσασθαι    ημίν   το   μέγα    έλεος.

Κοντάκιον.   Ήχος   β’.  Την  εν   πρεσβείαις.

Της  Εκκλησίας ο ένθεος  Ιεράρχης, και της σοφίας σεβάσμιος μυστολέκτης, Νύσσης ο γρήγορος νους Γρηγόριος, ο συν Αγγέλοις  χορεύων,  και  εντρυφών  τω  θείω  φωτί, πρεσβεύει  απαύστως  υπέρ  πάντων   ημών.

Έτερον  Κοντάκιον.  Ήχος  α’.  Χορός  Αγγελικός.
Το  όμμα  της  ψυχής,  γρηγορών  Ιεράρχα, ως  γρήγορος Ποιμήν, ανεδείχθης  τω  κόσμω,   και   ράβδω   της  σοφίας   σου,   παμμακάριστε Όσιε, πάντας  ήλασας, τους κακοδόξους ως λύκους, αδιάφθορον, διατηρήσας    την   ποίμνην,   Γρηγόριε   πάνσοφε.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις  της  σοφίας   ο   θησαυρός,  και  της  Εκκλησίας,  θεορρήμων  υφηγητής· χαίροις   θεοφθόγγων, δογμάτων  η κιθάρα,  Γρηγόριε  παμμάκαρ,    Νύσσης   ο  πρόεδρος.

Saint Gregory the Bishop of Nyssa

Saint Gregory was a brother of the Great Basil. He was born around 329 or 330 AD. He was the son of Basil and Emmelia. His father was from Pontus and his mother was from Cappadocia.

Although Gregory was ordained a reader, he did not intend to become a clergyman nor a theologian. His brother Basil, whom he regarded as a spiritual father and teacher, attracted him to the priesthood. After his education in the Neo-Caesarea he studied in Caesarea in order to become an advocate and teacher of rhetoric, such as his father and his ancestors.

At the age of 40, in 371 or 372 AD, he was asked by his brother, Archbishop of Caesarea, to accept the Diocese of Nyssa. Nyssa (today Nemsehir) was a minor town of Cappadocia, on the road leading from Caesarea to Ankara. Gregory received with great respect the Holy Kingdom.

The Arians, however, brought him great discomfort. Realizing that their heresy would be of great war, they planned to exterminate him. He was then accused of being elected Bishop illegally and misappropriating Church money. The accusations were made by a philosopher, an organ of the Aryans, to the governor of Pontus Demosthenes, to whom the Great Basil wrote a letter. On the charge of abuse he pleaded to be examined to show slander, for the abusive ordination he says the responsibility is his own, because he ordained and that in any event it is not right to try a bishop's case in that case, whose ecclesiastical position was not in the normal order.

Basil's invocation was fruitless. Emperor Wallis wanted to avoid the issue. In 376 AD Gregory is absolved in absentia from a meeting of Arian Bishops of Pontus and Galatia. And Gregory, being persecuted, had to go astray and hide himself.

The adventure ended in August 378 AD, when Wallace died. Gregory returned to Nyssa, where he was triumphantly welcomed.

In the autumn of 379 AD participated in the Antioch Summit, which met in particular for the Apollinar sect. Apollinarius, literally interpreting the passage of the Bible (according to John 14), argued that God Logos became flesh, not flesh and soul. He rejected the human mind, the human soul and the will of Jesus Christ as elements that are divisive of His oneness and contrary to His perfection and replaced these elements with divine action. That is, he taught, in essence, that Jesus Christ is not a perfect God nor a perfect man. Many thought that Apollinarius accepted the influence of Platonic and neo-Platonic philosophy, but it is more likely, as Gregory Nyssis believes, that the starting point for his Christological teaching was a passage from the Apostle Paul's letter (to Thessaloniki I), 23 '. At the Synod the Saint restored the evil doctrines of Apollinar. Also, the Synod assigned him a mission for the Church of Babylon and on this occasion also visited the Holy Land.

The content of the faith is the tradition, which is passed down from "father to father" as successor to the Apostles through the Fathers to the younger generations. Thus, the Saint also participated in the Second Ecumenical Council, which met in the year 381 AD, at Constantinople's Theodosius the Great (379-395 AD), to enhance Orthodox teaching against Arianism. and to oppose the heretical doctrines taught by the Macedonian about the Holy Spirit. At this meeting Gregory became a proponent of Orthodoxy, after he had defeated the evil heretics by the power of his words and by hagiographic evidence. In those discussions Saint Gregory of Nyssa was so distinguished as to be called Father of Fathers and Nyssauer Foster. And Theodosius endowed him with a pillar of Orthodoxy.

Saint Gregory emphasizes in particular the cooperation of the Holy Spirit in the personal Spiritual life of each member of the Church. Spiritual life is presented in its teaching as a continuous upward course of man to perfection, and this is achieved by the synergy of God and man. The personal struggle of every believer along with the Grace of the Apocalypse are the two prerequisites for spiritual perfection.

The emperor, responding to a suggestion by the Synod, stipulated by law that those who were not in ecclesiastical society with St. Gregory should be considered heretics. They were included along with Gregory as regular and lawful bishops and two others, Caesarea Greece and Melitene Otrios.

The year 385 AD he again comes to Constantinople to speak his funeral speeches to King Pulcheria and Queen Placilla, the Emperor's wife. He was again forced to come to Constantinople in 394 AD to participate in a Synod formed on the occasion of the controversy of the Bishops of Baghdad and Agapi, who both claimed the Diocese of Arabia.

He was an outstanding orator, a wise writer of sacred writings, and a zealot of the Orthodox Faith. Theodoros Prodromos gives in his poem an indication of the persons who constitute the trunk of the category of Fathers, including St. Gregory of Nyssa:

"They do it quickly, for Basil's sake,

Chrysostom's golden interest,

Gregory's spear of Nyssaeus,

Maximus, the miracle of peace. "

Absolutely. Sound c. Divine faith.

Divine quickness, proper, short mouth, of piety, imperceptible Hierarch Gregory; the wisdom of your divine doctrines, of the Church, you cheer the crew. Father Hosea, Christ begged God, I am a great gift.

It's close. B sound. The embassies.

The Church hierarch, and the wisdom of the honorable mystic, Nyssis the quick-witted Gregory, the dancing angels, and the divine light-bearers, are certainly in favor of all of us.

Another Kontakion. Sound a '. Angelic dance.

The sword of the soul, hierarch Hierarch, as a speedy Shepherd, you have been shown to the world, and the rod of your wisdom!

Magnificent.

Happiness of wisdom is the treasure, and of the Church, great theorist; joyful of theosophists, dogmas or the guitar, Gregory Pammakar, Nyssis the president.