Ο Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος ο Αναχωρητής

Ο   Όσιος   Μακάριος   γεννήθηκε περί το 300 μ.Χ. σε  κάποιο   χωριό   της Άνω   Αιγύπτου   και   έζησε   στα   χρόνια   του   Θεοδοσίου   του   Μεγάλου   (379 – 395 μ.Χ.). Σε   ηλικία   30   χρόνων  αποσύρθηκε   στην έρημο   της   Νιτρίας   και  στη   Συρία,  όπου  παρέμεινε για εξήντα ολόκληρα  χρόνια   και   απέκτησε  μεγάλη  φήμη  για  τον  ασκητικό    του βίο και τις άλλες θαυμαστές αρετές του. Επειδή, παρά το νεαρό της ηλικίας   του,   προέκοπτε   στις   αρετές   ονομάσθηκε   «παιδαριογέρων».

Στην   έρημο   γνώρισε  τον   Μέγα  Αντώνιο   του   οποίου   έγινε   μαθητής. Σε ηλικία 40 ετών χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και  λόγω της ενάρετης  ζωής του αξιώθηκε από τον Θεό να λάβει το χάρισμα της θεραπείας των ασθενών  και της  προφητείας. Λέγεται ότι συνεχώς  επικοινωνούσε με τον Θεό  «και μάλλον τω πλείονι  χρόνω  προσδιατρίβειν Θεώ  ή   τοις   υπ’ ουρανόν  πράγμασιν».

Ο Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος υπήρξε γέννημα   θρέμμα   της   ερήμου. Για να είναι, λοιπόν, απερίσπαστος και να βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία   με   τον   Θεό,   έσκαψε   ο   ίδιος   και    άνοιξε   μία    υπόγεια   στοά,   που  άρχιζε  από το κελί του και  είχε μήκος  εκατό περίπου   μέτρα.   Στην   άκρη της στοάς διεύρυνε τον χώρο και διαμόρφωσε   ένα   σπήλαιο. Έτσι είχε την δυνατότητα όταν προσέρχονταν σε αυτόν πολλοί άνθρωποι και τον ενοχλούσαν, να κατεβαίνει στη στοά, χωρίς να τον παίρνουν είδηση και μέσω αυτής   να πηγαίνει   στο   σπήλαιο  και   να  κρύβεται,  ώστε   να  μην   μπορεί  να τον  βρεί   κανένας.

Ο  Όσιος στην αναχώρησή του από τον κόσμο, φαίνεται σαν να περιφρονεί και να εγκαταλείπει την κοινωνία   και   να   αποκόπτεται   από αυτή.   Η  πνευματική του αυτή πράξη ερμηνεύεται, συνήθως και ως ενέργεια περιφρονητική προς την κοινωνία, ενώ στην ουσία είναι μία κίνηση για την ανακάλυψη ή την δημιουργία μιάς σωστής κοινωνίας ανθρώπων,   όπου η αγάπη  και  η  διακονία είναι  ανθρώπινες δυνατότητες   και   τα   χαρίσματα του Πνεύματος   λειτουργούν   κατά τρόπο  απλό   και   φυσικό  και  τίθενται στην διάθεση όλης της κοινότητας.   Μέσα   σε   αυτή   την κοινωνία, όλες οι ενέργειες και πράξεις, όλα τα έργα καταξιώνονται πνευματικά και κοινωνικά. Το καθένα   από   αυτά τα πνευματικά ή σωματικά  έργα   είναι  ουσιαστικά  άγια  διακονήματα μέσα στην πολιτεία τους  και  όλα αναφέρονται μυστηριακά   και  λειτουργικά  στον   κοινό  σκοπό  για  την   δημιουργία μιας   κοινωνίας   αγάπης  και  για  την είσοδο της  Βασιλείας  του   Θεού στον   κόσμο.  Το   μήνυμα   το   οποίο,   λοιπόν,   μας   δίδει   με   αυτή   τη φυγή   είναι   μία  κοινή   και   αιώνια   παρακαταθήκη   της   Εκκλησίας και  μιας αληθινής κοινωνίας ανθρώπων, μέσα στον ιστορικό χρόνο, που κάθε έργο, κάθε λειτουργία, κάθε ανθρώπινη δυνατότητα  και θείο χάρισμα, είναι   για   την   ιστορική    προκοπή  της  κοινότητας και για την πνευματική προκοπή   όλων.   Στο   πρόσωπο  του   Οσίου   Μακαρίου έχουμε   μία   εικόνα της εκκλησιολογικής κοινωνίας  και  συνειδήσεως των πιστών, που   προσκομίζουν στον κόσμο τα   σημεία   ελεύσεως   στη γη   της   Βασιλείας   του    Θεού.

Η   εικόνα   αυτή είναι ουσιαστικά η εικόνα της ψυχής του Αγίου Μακαρίου, ο οποίος ως γνήσιος φορέας του Ορθοδόξου Ανατολικού  Μοναχισμού, καταφεύγει  σε αυτή τη  φαινομενικά  ακραία ασκητική  φυγή.

Κάποτε πήγε και συνάντησε τον Άγιο Μακάριο ένας αιρετικός, που είχε μέσα του δαιμόνιο και ισχυριζόταν ότι δεν είναι δυνατό να γίνει ανάσταση   νεκρών.   Ο   Άγιος τότε,   προκειμένου να τον πείσει, ανέστησε ένα   νεκρό.   Έλεγε   δε   ότι   υπάρχουν   δύο   τάγματα δαιμόνων.   Από  αυτά, το ένα πολεμά   τους  ανθρώπους,   παρασύροντάς τους σε πάθη τερατώδη  και ακατονόμαστα, ενώ το άλλο, το οποίο ονομάζεται   και «αρχικό», δημιουργεί στις ψυχές των ανθρώπων διάφορες κακοδοξίες και πλάνες. Αυτούς, μάλιστα, τους δαίμονες του δεύτερου τάγματος, τους  ξεχωρίζει ο Σατανάς  και  τους  αποστέλλει στους  μάγους  και    στους    αιρεσιάρχες.

Επίσης, κάποτε ένας μαθητής του Οσίου έκλεβε τα πράγματα φτωχών ανθρώπων και, παρά τις συμβουλές   του,   δεν   διόρθωνε   το   πάθος   του  αυτό.   Με   το   προορατικό  του   λοιπόν   χάρισμα   ο   Όσιος,  προείπε   ότι θα ξεσπούσε η οργή του Κυρίου εναντίον του. Και πραγματικά, ο μαθητής   του  προσβλήθηκε από   μία φοβερή αρρώστια, την ελεφαντίαση.   Το   δέρμα   του  σώματός του δηλαδή, ξεράθηκε και ζάρωσε.

Είναι προς πνευματική μας ωφέλεια να αναφέρουμε και ένα άλλο θαυμαστό   γεγονός   που   συνέβη   με   τον   Όσιο  Μακάριο: κάποτε εκεί που περπατούσε στην έρημο βρήκε ένα κρανίο. Ήταν κάποιου που είχε διατελέσει  ιερέας   των   ειδώλων.   Μόλις   ο   Μακάριος   πλησίασε   και   τον ρώτησε,  άκουσε   να   του   λέει   ότι   με   τις   προσευχές   του   ένιωθαν   κάποια μικρή   ανακούφιση   στον   πόνο   τους,   οι   βρισκόμενοι   στην   κόλαση,   όταν τύχαινε   ο   Όσιος   και   προσευχόταν   υπέρ   αυτών.      
Ο Όσιος Μακάριος σε προχωρημένη ηλικία εξορίσθηκε σε νησίδα του Νείλου από τον Αρειανό  Επίσκοπο   Αλεξανδρείας  Λούκιο και  κοιμήθηκε με   ειρήνη    σε  ηλικία    90   ετών.

Απολυτίκιον.   Ήχος    α’.   Της   ερήμου   πολίτης.           
Ζωής της   μακαρίας  φερωνύμως  ετύχετε, ως  πολιτευθέντες  οσίως,   θεοφόροι Μακάριοι·   εν    νόμω   γαρ    τω   θείω    ευσεβώς,   ιθύναντες    τας  τρίβους   της ζωής, θείας δόξης  ανεδείχθητε κοινωνοί, σώζοντες    τους   κραυγάζοντας· δόξα  τω ενισχύσαντι  υμάς,  δόξα  τω  στεφανώσαντι, δόξα  τω    ενεργούντι  δι’  υμών,   πάσιν    ιάματα.

Κοντάκιον.  Ήχος   δ’.  Επεφάνης  σήμερον.           
Εν τω  οίκω Κύριος της εγκρατείας, ως αστέρας έθετο, υμάς Πατέρες απλανείς,   φωταγωγούντας  τα  πέρατα,    φωτί  αΰλω,   Μακάριοι  Όσιοι.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις της Αιγύπτου γόνος σεπτός, Μακάριε Πάτερ, των Οσίων η καλλονή·  χαίροις θεοφόρε, Μακάριε παμμάκαρ,  Αλεξανδρείας  κλέος,  και θείον   βλάστημα.

Sosios Makarios the Egyptian the Deacon

Sosios Makarios was born around 300 AD. in a village in Upper Egypt and lived in the years of Theodosius the Great (379-395 AD). At the age of 30, he retired to the desert of Nitrous and to Syria, where he remained for sixty years and gained a great reputation for his ascetic life and his other wonderful virtues. Because, in spite of his young age, he had the virtues of being called "pediatricians".

In the wilderness he met Megion Antonius, whom he became a pupil. At the age of 40 he was ordained an elder, and because of his virtuous life he was claimed by God to receive the gift of patient healing and prophecy. It is said that he constantly communicated with God "and rather, in the most times, he denigrated God or heavenly things".

Sultan Makarios the Egyptian was the birthplace of the desert. So to be unbroken and to be in constant contact with God, he dug himself up and opened an underground arcade that began from his cell and was about one hundred meters long. At the edge of the stoa he enlarged the space and formed a cave. So he had the possibility when many people came to him and bothered him to go down to the arcade without getting news and through him going to the cave and hiding so that no one could find him.

The Savior in his departure from the world seems to despise and leave society and be cut off from it. This spiritual act is interpreted, usually as an act contempt for society, and in essence it is a move to discover or create a proper society of people, where love and ministry are human potentials and the gifts of the Spirit work in a way simple and natural and made available to the entire community. Throughout this society, all energies and actions, all the works are spiritually and socially acclaimed. Each of these spiritual or physical works are essentially holy patrons in their state and all are mysteriously and functionally stated in the common purpose of creating a society of love and of entering the Kingdom of God into the world. The message that we are giving this flight is a common and eternal constitution of the Church and of a true society of people, in the historical time, that every work, every function, every human possibility and divine charisma is for the historical the progress of the community and the spiritual advancement of all. In the face of Hosios Makarios, we have an image of the ecclesiological society and the conscience of the faithful who present to the world the signs of liberation in the land of the Kingdom of God.

This image is essentially the image of the soul of St. Makarios, who, as a genuine bearer of Orthodox Eastern Monasticism, resorts to this seemingly extreme ascetic flight.

He once went and met Aghios Macarios a heretic, who had in himself a demon and claimed that it was impossible to make a resurrection of the dead. The saint then, in order to convince him, resurrected a dead man. He said there were two demon battalions. Of these, one fights people, dragging them to passions monstrous and incomprehensible, while the other, which is called "original", creates in the souls of people various cravings and mistakes. These, indeed, the demons of the Second Battalion, are distinguished by Satan and sent to the magicians and heresyarchs.

Also, once a student of Osio stole the things of poor people and, despite his advice, he did not correct this passion. With his providential gift, Saint, foretold that the Lord's wrath would break out against him. And really, his student was infected by a terrible disease, ivory. The skin of his body, that is, dried up and dusted.

It is in our spiritual benefit to mention another miraculous event that happened to Oscar Makarios: when he walked in the desert, he found a skull. It was someone who had been a priest of the idols. As soon as Makarios approached and asked him, he heard that his prayers felt a little relief in their pain, being in hell when the Osios was being prayed and prayed for them.

Sacred Makarios at an advanced age was exiled to a Nile island by the Marian bishop of Alexandria and slept peacefully at the age of 90 years.

Apolyticus. Sound a '. Desert citizen.

Of the life of the demoniac, do you, as politicians in the world, as godly blessed; in the law of divine grace, beholding the sculptures of life, the glorious glory, you have become comforters, saving you screaming; glory strengthen you, glory in crowning, glory acting through you , good luck.

Kontakion. Sound d '. I'm running tonight.

In the house of the Lord of the Entente, as the stars of the stars, O Fathers of the naked, illuminating the ends, light of the light, Blessed Sons.

Majesty.

Hebrew of Egypt, the seed of the elder, Makarius the Father, the gods of beauty; the goddess of the goddess, the maker of the Almighty, the Alexandrian clergy, and the divine vulture.