ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Ὁμιλία  στὴν   Κυριακὴ   μετὰ   τὰ  Φῶτα

«Ὁ   λαὸς  ὁ   καθήμενος   ἐν  σκότει   εἶδε   φῶς   μέγα» (Ματθ.  4,16)

            Μετὰ  τὰ Ἅγια   Θεοφάνεια,  ἀδελφοί  μου,  ὅπου   ἑορτάζουμε  τὴν  φανέρωση  τῆς    Ἁγίας   Τριάδος  στοὺς  ἀνθρώπους,        ἀποδίδουμε  σήμερα,  Κυριακὴ  μετὰ  τὰ  Φῶτα,    τὴν  ἑορτὴ    τῶν   Ἐπιφανίων  ἤ  Φώτων. Ζοῦμε  πλέον  σὲ  ἕνα  μεγάλο  καὶ ἀληθινὸ  φῶς,  ποὺ  εἶναι  τὸ   φῶς  τοῦ  Χριστοῦ, διότι    τὸ   φῶς  αὐτὸ   τοῦ   Χριστοῦ     ἀνέτειλε  κατὰ  τὴν  ὥρα  ποὺ  μπῆκε  ὁ Χριστὸς   στὰ  νερὰ  τοῦ   Ἰορδάνη   ποταμοῦ. 

            Ὅλοι οἱ λογικοὶ  ἄνθρωποι,  ἄλλωστε,     ποθοῦν     τὸ  φῶς ταὸ ὁποῖο  τοὺς  βοηθᾶ  νὰ πηγαίνουν  στὶς  δουλειές  τους  ἤ  ὅπου ἀλλοῦ  πηγαίνουν.     Ὅπως       ὁ  γερμανὸς  φιλόσοφος  Γκαῖτε   φώναζε  καὶ ἔλεγε:    «φῶς, περισσότερο  φῶς», ἔτσι  καὶ μεῖς   οἱ χριστιανοὶ  πρέπει νὰ    ἀγαποῦμε  τὸ  πνευματικὸ    φῶς  τοῦ Χριστοῦ μας,  καὶ ὄχι  τὸ     σκοτάδι  τῆς  ἁμαρτίας.   Ἄς  μὴν εἴμαστε    ὡς   τυφλοπόντικες ποὺ    ἀγαποῦν  τὸ  σκοτάδι.

Ὑπάρχει    ὅμως  μιὰ  οὐσιώδης  διαφορὰ  αὐτοῦ    τοῦ  φυσικοῦ  φωτὸς   ἀπὸ   τὸ   πνευματικὸ    φῶς  τοῦ  Χριστοῦ  μας.   Διότι    τὸ  πνευματικὸ   φῶς   τοῦ  Χριστοῦ  ἀπορρέει   ἀπὸ  τὴ    θεία   διδασκαλία  του,   καὶ  ὡς  τέτοιο  ὁδηγεῖ  στὴν αἰώνια  ζωή.   Ἐνῶ   τὸ  φυσικὸ   φῶς  ἔχει  πρόσκαιρη   ἀξία  καὶ σημασία.     

Τὸ φῶς  αὐτὸ  τοῦ  Εὐαγγελίου      τοῦ  Χριστοῦ  μας   ἀνέτειλε  ἀρχικὰ   λίγο   μετὰ   ἀπὸ   τὸ   μαρτύριο τοῦ ἁγίου  Ἰωάννου,    προφήτου, προδρόμου  καὶ βαπτιστοῦ   τοῦ  Κυρίου μας.

Τὸ    φῶς  αὐτὸ  τοῦ  Χριστοῦ  μας    ἦρθε  κατόπιν     μὲ  τὴ  θεία    διδασκαλία  τοῦ     Χριστοῦ  μας, ὁ Ὁποῖος      εἶναι  ὁ     Γλυκύτατος  Διδάσκαλός  μας.  Τὴν  ἀρχὴ   τῆς     θείας   Του   διδασκαλίας  ἔκανε  ὁ      Χριστός   μας  ἀπὸ  τὴν  Καπερναούμ, τὴν  παραθαλασσία. Καὶ    τὸ    Κήρυγμά  Του      ἦταν  παρόμοιο  μ’ αὐτὸ    τοῦ ἁγίου  Ἰωάννου, διότι    καλοῦσε     σὲ     μετάνοια ὅπως ἀκριβῶς  καὶ  ὁ ἅγιος  Ἰωάννηης  ἔλεγε: «μετανοεῖτε, ἤγγικε γὰρ  ἡ   βασιλεία   τῶν   οὐρανῶν».    (Ματθ.  4,17)

Ὅπως,  δηλαδή,   ὁ  προφήτης  Ἰωάννης   κήρυττε    μετάνοια, ὅπως  ὁ Ἰωάννης  ζητοῦσε  μετάνοια  ἀκόμα    καὶ  ἀπὸ  τὸν   αἱμοσταγὴ   Ἡρώδη  ἐλέγχοντάς  τον μὲ  τὰ λόγια:   «οὐκ ἔξεστί  σοι ἔχειν τὴν  γυναίκα  τοῦ ἀδελφοῦ  σου», (Μάρκ.  6,18)  ἔτσι καὶ  ὁ Χριστὸς  καλοῦσε  σὲ μετάνοια  ὅλους  ὅσους  κατοικοῦσε  στὴν Ἰουδαία.  

Ὁ   λόγος   ποὺ  ἄρχισε  ὁ Χριστός  μας  τὸ  Κήρυγμά  του  ἀπὸ  τὴν  Γαλιλαία  ἦταν  ἐπειδὴ  οἱ  κάτοικοι  τῆς  πόλεως  αὐτῆς    συναναστρέφονταν  μὲ πολλοὺς  ἐθνικοὺς   λαούς.   «Γαλιλαία   τῶν   ἐθνῶν,  ὁ   λαὸς   ὁ καθήμενος  ἐν σκότει καὶ  σκιᾷ θανάτου  καθημένοις,   φῶς    ἀνέτειλεν αὐτοῖς»,  (Ματθ.  4,16-17)  λέει  ὁ  προφήτης  Ἡσαΐας. 

Ποιὸ  εἶναι, ὅμως, αὐτὸ  τὸ    φῶς  τοῦ Χριστοῦ μας, τὸ   ὁποῖο    ἦρθε  στὸ  κόσμο  μας;  Τὸ  φῶς  αὐτὸ    δὲν  εἶναι  ἄλλο, ἀδελφοί μου,    ἀπὸ  τὸ    φῶς   τοῦ  Εὐαγγελίου  τοῦ  Χριστοῦ  μας  ποὺ     ἀνέτειλε    στὸν  Ἰορδάνη  ποταμό,    καὶ  τὸ   ὁποῖο   βλέπουμε   ὅλοι  μας ὅταν     πιστεύουμε  σταθερὰ   στὸ   Χριστό. Καὶ  τὸ     φῶς  αὐτὸ  τοῦ  Χριστοῦ   εἶναι   φῶς  μέγα.   Ὅπως    λέει    ὁ    πρεσβύτης Συμεών,  τὸ   φῶς   αὐτὸ ἦρθε        «εἰς ἀποκάλυψιν  ἐθνῶν» (Λουκ.  2,32)   τοῦ ἀληθινοῦ  Θεοῦ  στὰ εἰδωλολατρικὰ ἔθνη. Τὸ  Φῶς  αὐτὸ  τοῦ Χριστοῦ εἶναι  ἀκόμα  τὸ  φῶς τοῦ  κόσμου ποὺ  ὁδηγεῖ ὅλους  μας  στὴν   ὁδὸ   τῆς    Χάριτος    καὶ   ἀληθείας.  Τὸ  φῶς  αὐτὸ  εἶναι τὸ  ἄκτιστο  φῶς,   τὸ  ὁποῖο   εἶδαν   οἱ   ἅγιοι   ἀπόστολοι τοῦ  Χριστοῦ μας    στὸ ὄρος Θαβὼρ    καὶ   βλέπουν  ἐπίσης      οἱ  μυστικοὶ πατέρες  τῶν  ἡμερῶν  μας.

Γι’ αὐτὸ  καὶ   τὸ  φῶς  αὐτὸ  τοῦ  Χριστοῦ  «φωτίζει πάντα   ἄνθρωπον  ἐρχόμενον  εἰς  τὸν   κόσμον». (Ἰω.  1,9)   

Γιατί,   ὅμως, εἶναι  ὁ  Χριστὸς      φῶς,  ἀδελφοί   μου;  Ἐκεῖνο  ποῦ  μᾶς  κάνει νὰ  ὀνομάζουμε   τὸ  Χριστὸ   ὡς    φῶς  εἶναι,  ἐν   πρώτοις,     ἐπειδὴ    Αὐτὸς      μᾶς  ἀπαντᾶ     στὸ     μεγάλο  καὶ  ὑπαρξιακὸ   ἐρώτημα   τῶν   ἀνθρώπων:  «ἀπὸ  ποῦ  ἔρχομαι», ἄραγε;  Ὑπάρχουν  πολλοὶ  ἄνθρωποι  ποῦ ἰσχυρίζονται  πὼς  εἴμαστε  ἀπόγονοι   τῶν    πιθήκων. Αὐτοὶ    εἶναι   ὅλοι   οἱ      ἄθεοι  καὶ  ἄπιστοι    ἄνθρωποι.  Ὁ   ἄνθρωπος  ὅμως    εἶναι    τὸ    τελειότερο    δημιούργημα     τοῦ   Θεοῦ.  Γιατὶ  ὁ     Θεόπνευστος   λόγος  τῆς  Γραφῆς, ὁ    ὁποῖος     ποτὲ   δὲν    ψεύδεται,  μᾶς  λέει   ὅτι  ὁ  Θεὸς  δὲν  ἔκανε    τὸν   ἄνθρωπο,  ὅπως   ἀκριβῶς  ἔκανε    τὸν ἄλλο κόσμο,   ποὺ   εἶπε  καὶ  ἐγένετο,   ἀλλὰ      ἐποίησε  τὸν    ἄνθρωπο   ἐμφυσώντας     εἰς  αὐτὸν  καὶ  πνεῦμα   ζωῆς.    Τὸ  πνεῦμα  αὐτὸ ποὺ  ἐμφύσησε  ὁ Θεὸς  στὸν   ἄνθρωπο   εἶναι  ἡ    ψυχὴ   ἡ   ἀθάνατος. Γι’ αὐτὸ  καὶ    ὁ   Χριστὸς   μᾶς  ἔχει   ὅλους  ὡς    παιδιά Του  ἠγαπημένα.   

Ὁ   δεύτερος   λόγος  ποὺ  ὀνομάζουμε   τὸ   Χριστὸ   ὡς  φῶς   εἶναι  διότι  μᾶς  ἀπαντᾶ  καὶ   στὸ  ἐρώτημα:   πῶς  πρέπει νὰ    πορευόμαστε  σ’ αὐτὸ  τὸ   κόσμο  ποὺ  ζοῦμε.  Μᾶς  ἀπαντᾶ,   δηλαδή,   καὶ  μᾶς  λέει   πῶς  πρέπει    νὰ  ζοῦμε  στὸ    κόσμο    μας   ὀρθά,    καὶ  ὡς  τέκνα   φωτός. Τόσο   πολὺ  μᾶς  ἀγάπησε   ὁ  Θεὸς  τὸν  κόσμον,   ἵνα πᾶς  ὁ   πιστεύων  εἰς   αὐτὸν  (τὸν   Χριστόν)  μὴ ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον». (Ἰω. 3,16)  Τόσο  πολὺ  μᾶς    ἀγάπησε    ὁ   Θεός  μας, ποὺ  μᾶς  ἀπέδειξε   αὐτὴν  τὴν   ἀγάπη   Του   μὲ  τὴ   Θεία Του  διδασκαλία    καὶ τὰ ἄπειρα    θαύματά   του, ἀλλὰ   καὶ  μὲ   τὴν  σταυρική  Του   καὶ  ἑκούσια      Θυσία  Του.  Γι’ αὐτό,  χρέος  μας  εἶναι   νὰ   τὸν ἀγαποῦμε,  νὰ    τὸν   πιστεύουμε  καὶ   νὰ   τὸν   ἀκολουθοῦμε.

Ἡ ἀγάπη αὐτὴ τοῦ   Χριστοῦ   μας  πρὸς τὸν ἄνθρωπο    ἀπεδείχθη,   ἐξάλλου,       ἀπὸ   τὸ   γεγονὸς ὅτι   δὲν  μᾶς   ἔπλασε  ὁ  Θεὸς    γιὰ   νὰ   πεθαίνουμε,     ἀλλὰ   γιὰ  νὰ   ζοῦμε    αἰώνια.  Γιατὶ  ὁ   θάνατος     ἦρθε   στὸ ἀνθρώπινο   γένος  μας  ἐξαιτίας  τῆς   ἁμαρτίας    μας.   Ὅπως  λέει  ὁ  ἀπόστολος   Παῦλος   «τὰ ὀψώνια (τὰ ἀποτελέσματα τῆς ἁμαρτίας)  ὁδήγησαν   τελικὰ     στὸ   θάνατο». (Ρωμ. 6,23)

Ὀνομάζουμε,   ἐν  τέλει,  τὸ   Χριστὸ   φῶς   διότι    μᾶς  ἀπαντᾶ    καὶ   σ’ ἕνα  ἀκόμη  ἐρώτημα·  μᾶς  ἀπαντᾶ  στὸ ἐρώτημα  τὶ  ὑπάρχει  μετὰ  τὸ   φτυάρι  τοῦ νεκροθάπτη».  Μᾶς  ἀπαντᾶ  καὶ  μᾶς  λέει ὅτι  μετὰ  τὸ   θάνατο  δὲν   ὑπάρχει  τὸ   χάος ἀλλὰ  ἡ    ἀρχὴ  μιᾶς  νέας  ἐν Χριστῷ   ζωῆς  στὴ  βασιλεία   τῶν οὐρανῶν.   Ὅπως  λέει  ὁ      ἀπ.  Παῦλος: «Ἡμῶν  γὰρ   τὸ  πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει». (Φιλ. 3,20)  Δὲν ἔχουμε  δηλαδὴ   ἐδῶ   μόνιμη κατοικία,   δὲν  εἴμαστε   πολίτες,  ἀλλὰ  ὁδίτες.  Δὲν  τελειώνει, ἑπομένως,   ἡ ζωή μας  μὲ  τὸ   φυσικὸ θάνατο,  ἀλλὰ  ἀντίθετα       συνεχίζεται   καὶ  μετὰ   ἀπ’ αὐτόν.

Τὸ  φῶς   τοῦ   Χριστοῦ   ἦρθε  είς   τὸν  κόσμον, ἀλλὰ  οἱ ἄνθρωποι  ἠγάπησαν οἱ   ἄνθρωποι  «τὸ  σκότος  μᾶλλον    ἤ   τὸ   φῶς∙  ἦν   γὰρ πονηρὰ  αὐτῶν   τὰ   ἔργα». (Ἰω. 3,19)   Ὁ Χριστὸς  ἦρθε  ἀλλὰ  οἱ  ἄνθρωποι   ἀγάπησαν  περισσότερο τὸ  σκοτάδι  τῆς ἁμαρτίας. Ὅπως  λέει  ὁ   ἅγιος    Ἰωάννης ὁ    Θεολόγος  στὸ εὐαγγέλιό  του, μισοῦν  οἱ   ἄνθρωποι   τοῦ   σκότους  τὸ   φῶς  τοῦ Χριστοῦ  διότι  δὲν    ἀγαποῦν    τὸν  Χριστό.

Ὡς  χριστιανοί, ὅμως, ποτὲ    δὲν   πρέπει   νὰ  εἶμαστε  δοῦλοι  τῆς  ἁμαρτίας, διότι  πρέπει νὰ   ζοῦμε  ὡς     ἐλεύθεροι    Χριστοῦ.  Διότι ἡ  ζωὴ  τῆς  φιληδονίας,   τῆς  φιλοσαρκίας καὶ  τῆς   ἀγάπης  τῶν σατανικῶν   παθῶν   κάνει  ὅλους  μας   ξένους  τοῦ Χριστοῦ  μας.

Πῶς   ἀποδεικνύουμε,   ὅμως,  τὴν   ἀγάπη  μας  αὐτὴ  πρὸς  τὸ  Χριστό   μας,  ὁ   ὁποῖος   μᾶς   ἔδωσε   τὸ φῶς   τῆς    Θείας  Του  διδασκαλίας;  Κατ’ ἀρχάς,  ἀποδεικνύοντας    ἔμπρακτα  τὴν  πίστη  μας  στὸ   Χριστό,  καὶ     ἀκολουθώντας    τὴν  ἐν Χριστῷ  ζωή. Διότι  ὅταν   ἀκολουθοῦμε     τὴν   ὁδὸ   τοῦ    φωτός  τοῦ  Χριστοῦ  μας,  καὶ    διδάσκουμε  ἀκολούθως  στὰ  παιδιά  μας  ἤ στὰ  ἐγγόνια  μας τὸ   Εὐαγγέλιο   τοῦ Χριστοῦ     ὁδηγούμαστε  ὅλοι μας  στὴ    πίστη  τοῦ  Χριστοῦ  μας.     

Ἀδελφοί  μου!  Ἐπειδὴ  ὁ Χριστὸς  εἶναι  τὸ   ἀληθινὸ Φῶς  εὔχομε  νὰ   ἀκολουθοῦμε   τὸ   φῶς   αὐτὸ  σὲ   ὅλη μας   τὴ    ζωή  πάντα,  ὄντας  ἐμεῖς   μέλη  τῆς  ἁγίας  μας    Ἐκκλησίας. Γι’ αὐτὸ  καὶ   μεῖς,   ὡς χριστιανοί,  ἄς      ἀκολουθοῦμε    τὸ  Χριστό,   καὶ   ἄς  εἴμαστε  πιστοὶ  ὑπηρέτες  Του. Ὡς  μέλη  τῆς  Ἐκκλησίας  τοῦ   Χριστοῦ, ἄλλωστε,    ὀφείλουμε  νὰ   εἴμαστε  ἀκόμα    καὶ νὰ  πεθάνουμε  μαζὶ  μὲ  τὸν  Χριστό  μας.   Ἄς   μὴ    διώχνουμε   ἀπὸ    τὴ    ζωή   μας  τὸ  Χριστὸ μὲ    τὴν      ἄσωτη   καὶ    ἁμαρτωλὴ  ζωή  μας.  Ἀμήν!