Ο Όσιος Ευθύμιος ο Μέγας

Ο  Όσιος   Ευθύμιος   ο   Μέγας   γεννήθηκε   στη   Μελιτηνή  της   Αρμενίας   το   έτος   377    μ.Χ.    κατά  τους   χρόνους   της   βασιλείας   του  Γρατιανού    (375 – 383 μ.Χ.). Οι  γονείς του  Παύλος  και  Διονυσία,   ανήκαν   σε  επίσημη   γενιά.  Άτεκνοι    όντες, αξιώθηκαν  να   αποκτήσουν   παιδί,   το   οποίο    αφιέρωσαν   στη    διακονία   του   Θεού στο   οποίο  και   κατά   θεία   επιταγή   έδωσαν   το   όνομα   Ευθύμιος, αφού   με  την   γέννησή  του  τους  χάρισε   την   ευθυμία,   τη   χαρά   και   την   αγαλλίαση.

Σε   ηλικία   μόλις   τριών    ετών   ο  Ευθύμιος   έχασε   τον  πατέρα   του. Τότε η χήρα μητέρα του τον παρέδωσε στον ευλαβή Επίσκοπο της Μελιτηνής  Ευτρώϊο, ο οποίος, μαζί με τους αναγνώστες Ακάκιο και Συνόδιο που έγιναν  αργότερα Επίσκοποι  Μελιτηνής, τον εκπαίδευσε καλώς   και,  αφού   τον   κατέταξε στον ιερό κλήρο, τον   τοποθέτησε έξαρχο   των  μοναστηρίων.

Από   τη   Μελιτηνή    ο   Όσιος   μετέβη,   περί  το  406 μ.Χ., στα Ιεροσόλυμα   και   κλείσθηκε   στο   σπήλαιο   του   Αγίου  Θεοκτίστου, όπου και ασκήτευε με αυστηρότητα και αναδείχθηκε μοναζόντων κανόνας  και   καύχημα.  Τόσο  δε   πολύ  πρόκοψε στην αρετή, ώστε πολλοί από τους Σαρακηνούς πίστεψαν στον Χριστό. Τα μεγάλα πνευματικά του χαρίσματα γρήγορα τον ανέδειξαν και η φήμη του ως Αγίου απλώθηκε παντού. Γύρω του συγκεντρώθηκαν πάμπολλοι μοναχοί, οι   οποίοι τον   εξέλεξαν  ηγούμενό τους.

Ο Μέγας Ευθύμιος με την αγιότητα του βίου του συνετέλεσε στο  να επιστρέψουν στην πατρώα ευσέβεια πολυάριθμοι αιρετικοί, όπως Μανιχαίοι,  Νεστοριανοί και   Ευτυχιανοί, που   απέρριπταν  τις αποφάσεις  της   Δ’  Οικουμενικής  Συνόδου.  Παντού,  στην   Αίγυπτο   και τη   Συρία, επικρατούσαν οι Μονοφυσίτες. Στην Παλαιστίνη   όμως,   χάρη στην  παρουσία   του  Αγίου   Ευθυμίου   και  των μαθητών του, επικράτησε η  Ορθοδοξία. Και  όταν  ο  Όσιος συνάντησε την βασίλισσα Ευδοκία, η οποία είχε περιπλακεί στα δίκτυα της αιρέσεως των Μονοφυσιτών, τόσο πειστικά και  ακαταμάχητα μίλησε προς   αυτήν, ώστε  την   απέδωκε   στα  ορθόδοξα   δόγματα.

Ο Όσιος Ευθύμιος ο Μέγας είχε λάβει από τον Θεό το   προορατικό χάρισμα και τη δύναμη της θαυματουργίας. Με ελάχιστα ψωμιά κατόρθωσε  να  χορτάσει   τετρακόσιους   ανθρώπους, που κάποτε   την   ίδια μέρα    τον  επισκέφθηκαν   στο  κελί   του.   Πολλές γυναίκες που  ήταν   στείρες, όπως   και  η δική του μητέρα, με τις προσευχές του Αγίου   απέκτησαν παιδί και  έζησαν την χαρά της τεκνογονίας. Και  όπως  ο  Προφήτης   Ηλίας, έτσι   και    αυτός προσευχήθηκε στον Θεό  και    άνοιξε τις πύλες του ουρανού και πότισε με πολύ βροχή τη διψασμένη γη, η οποία   και αναζωογονήθηκε  και  έδωσε   πλούσιους   τους   καρπούς   της.

Ενώ   κάποτε   τελούσε  το   μυστήριο  της   Θείας   Ευχαριστίας,  οι  πιστοί   είδαν μία   δέσμη  φωτός   που  ξεκινούσε   από   τον   ουρανό   και  κατερχόταν     μέχρι τον   Άγιο.  Το   ουράνιο   αυτό   φως,   παρέμεινε   μέχρι   που    τελείωσε  η  Θεία Λειτουργία    και   δήλωνε  την   εσωτερική καθαρότητα και λαμπρότητα του Αγίου.   Επίσης, σημάδι της αγνότητας και της   αγιότητάς  του  αποτελούσε και   το   γεγονός   ότι   ήταν   σε   θέση   να γνωρίζει   ποιος   προσερχόταν   να κοινωνήσει  με  καθαρή  ή   σπιλωμένη   συνείδηση.

Ο   Όσιος   κοιμήθηκε με ειρήνη  το  έτος   473   μ.Χ.,   σε   ηλικία   97   ετών,   επί βασιλείας   Λέοντος   του   Μεγάλου   (457 – 474  μ.Χ.).

Η   Σύναξή   του   ετελείτο   στη    Μεγάλη   Εκκλησία.

Απολυτίκιον. Ήχος   δ’.

Ευφραίνου έρημος η ου τίκτουσα, ευθύμησον η ουκ ωδίνουσα· ότι επλήθυνέ σοι τέκνα, ανήρ επιθυμιών των του Πνεύματος, ευσεβεία  φυτεύσας, εγκρατεία, εκθρέψας, εις αρετών τελειότητα. Ταις αυτού  ικεσίαις,  Χριστέ  ο   Θεός,  σώσον   τας  ψυχάς    ημών.

Έτερον   Απολυτίκιον.   Ήχος   δ’.   Ταχύ   προκατάλαβε.           
Ως δώρον  θεόσδοτον και ευθυμίας αρχή, εκ στείρας εβλάστησας τη Εκκλησία   Χριστού,   Ευθύμιε   Όσιε·   όθεν   δι’  ευσεβείας,   διαλάμψας   τω κόσμω, γέγονας Μοναζόντων πρακτικός υποφήτης· διο τους σε ευφημούντας,  Χριστώ  οικείωσαι.

Κοντάκιον.   Ήχος    πλ. δ’.   Ως    απαρχάς   της   φύσεως.

Εν  τη  σεπτή  γεννήσει σου, χαράν  η  κτίσις  εύρατο, και  εν τη  θεία  μνήμη  σου  Όσιε,  την ευθυμίαν έλαβε, των πολλών σου  θαυμάτων· εξ ών παράσχου πλουσίως ταις ψυχαίς ημών, και αποκάθαρον αμαρτημάτων  κηλίδας,  όπως  ψάλλωμεν,   Αλληλούϊα.

Έτερον Κοντάκιον. Ήχος  πλ. δ’. Τη  υπερμάχω.

Στειρωτικής  από   νηδύος  ανεβλάστησας

Και   γεωργός  της  ευσεβείας   ώφθης   άριστος,

Μοναστών  δε  υποφήτης   και   ποδηγέτης.

Αλλ’   ως   θείας    ευθυμίας  πέλων  έμπλεως

Αθυμίας   ψυχικής   ημάς  απάλλαξον 
Τους  βοώντάς   σοι,  χαίροις Πάτερ  Ευθύμιε.

Μεγαλυνάριον.
Εξ  ακάρπου  μήτρας  αποτεχθείς,  κατάκαρπος  ώφθης, τοις του Πνεύματος αγαθοίς, δι’ ών  αγαθύνεις, Πατέρων τας χορείας, Ευθύμιε παμμάκαρ, ασκήσας   άριστα.

The Holy Euthymius the Great

Osios Efthymios the Great was born in Melitene of Armenia in the year 377 AD. during the times of the reign of Gratius (375-383 AD). The parents of Paul and Dionysia belonged to an official generation. Unprofessional beings were forced to have a child, which they dedicated to the ministry of God, in which they also gave the name Efthymios by divine command, since at the time of their birth they gave them cheerfulness, joy and joy.

At only three years old Efthimios lost his father. Then his widowed mother handed him over to the pious Bishop of Melitheni Evrorius, who, together with the readers Akakio and Syndiou who later became Bishops of Melitene, trained him well and, after placing him in the sacred clergy, appointed him an exarch of the monasteries.

From Miletini, the Ossios went to Jerusalem around 406 AD and closed in the cave of Agios Theoktistos, where he exercised with rigor and became a singular rule and a pride. He did not break into virtue, so many of the Saracens believed in Christ. His great spiritual gifts quickly made him and his reputation as a saint spread everywhere. Around him many monks were gathered, who chose him as their forerunner.

The Great Efthymius, with the holiness of his life, helped to return to the patriotic piety many heretics, such as the Manihei, the Nestorians and the Eustachians, who rejected the decisions of the Fourth Ecumenical Synod. Everywhere, in Egypt and Syria, the Monophysites prevailed. But in Palestine, thanks to the presence of Saint Euthymius and his disciples, Orthodoxy prevailed. And when the Savior met Queen Evdokia, who had become entangled in the networks of heresy of the Monophysites, he convincingly and irresistibly spoke to her that he gave her the Orthodox doctrine.

Saint Euthymius the Great had received from God the proactive charisma and the power of miracles. With few breads he managed to fill four hundred people who once visited him in the same day. Many women who were sterile, like her own mother, with the prayers of the Saint, have become a child and have enjoyed the joy of childbirth. And like Prophet Elijah, so he prayed to God and opened the gates of heaven, and watered the thirsty land with much rain, which was rejuvenated and gave its fruitful fruits.

While at one time it was the mystery of the Divine Eucharist, the faithful saw a bunch of light starting from the sky and descending to the Saint. This heavenly light remained until the Divine Liturgy ended and declared the inner purity and brilliance of the saint. Also, the sign of his purity and holiness was also the fact that he was able to know who was about to associate with pure or tainted consciousness.

Osios slept in peace in 473 AD, at the age of 97, on the reign of Leo of the Great (457-474 AD).

His Synaxis was in the Great Church.

Apolyticus. Sound d '.

You despise the wilderness or the wilderness, the blame of the wicked; that it is for the sons of the wishes of the Spirit, the desires of the planting, the endearment, the nurture, and the perfection of perfection. We ask him, O God, save our souls.

Another Apolitikion. Sound d '. Fast anticipated.

As a gift of God-given and merciful authority, you sterilely ravaged the Church of Christ, Efthimios Osiës; then by praise, blame the world, the monk of the monasers, a practical hypnotist, by eulogizing them, Christ intimate.

Kontakion. Sounds flat d '. First of nature.

In your seventh birth, joyful building, and in your divine memory Oisus, the mercy of your many miracles; from our generous rich our psychics, and of pure sins of stain, as we chanted, Hallelujah.

Another Comrade. Sounds flat d '. I'm overwhelmed.

Sclerosis from sciatic rashes

And a farmer of wisdom was very good,

The monk being a hypocrite and a driver.

But as a divine gladness in the veins

We have no mind of mind

You bless them, my dear Father Euthymius.

Majesty.

Out of the womb of an uterus, full of grace, to the Spirit of good, for good pleasures, Fathers of the choir, Eftimie, full of honor, exercising excellently.