ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Ματθ. 23,1-12

Ο   Ιησούς   Χριστός    κατακρίνει   τους  γραμματείς   και   Φαρισαίους

1 Τότε   ὁ  Ἰησοῦς   ἐλάλησε   τοῖς   ὄχλοις   καὶ   τοῖς   μαθηταῖς   αὐτοῦ

2 λέγων·   ἐπὶ   τῆς   Μωσέως   καθέδρας   ἐκάθισαν   οἱ   γραμματεῖς   καὶ   οἱ  Φαρισαῖοι.

3 Πάντα   οὖν   ὅσα   ἐὰν   εἴπωσιν   ὑμῖν   τηρεῖν,   τηρεῖτε   καὶ   ποιεῖτε,   κατὰ  δὲ   τὰ   ἔργα   αὐτῶν   μὴ  ποιεῖτε·   λέγουσι   γάρ,   καὶ   οὐ   ποιοῦσι.

4 Δεσμεύουσι   γὰρ   φορτία   βαρέα   καὶ   δυσβάστακτα  καὶ   ἐπιτιθέασιν   ἐπὶ  τοὺς   ὤμους   τῶν   ἀνθρώπων,   τῷ   δὲ   δακτύλῳ   αὐτῶν   οὐ   θέλουσι   κινῆσαι   αὐτά.

5 Πάντα   δὲ   τὰ   ἔργα   αὐτῶν   ποιοῦσι   πρὸς    τὸ   θεαθῆναι   τοῖς   ἀνθρώποις. Πλατύνουσι   γὰρ   τὰ   φυλακτήρια   αὐτῶν   καὶ   μεγαλύνουσι   τὰ   κράσπεδα τῶν  ἱματίων   αὐτῶν,

6 φιλοῦσι   δὲ   τὴν   πρωτοκλισίαν   ἐν   τοῖς   δείπνοις   καὶ   τὰς   πρωτοκαθεδρίας   ἐν   ταῖς   συναγωγαῖς

7 καὶ   τοὺς   ἀσπασμοὺς   ἐν   ταῖς   ἀγοραῖς   καὶ  καλεῖσθαι   ὑπὸ   τῶν   ἀνθρώπων ραββὶ   ραββί.

8 Ὑμεῖς   δὲ   μὴ   κληθῆτε   ραββί·   εἷς   γὰρ   ὑμῶν  ἐστιν   ὁ   διδάσκαλος,   ὁ  Χριστός· πάντες   δὲ   ὑμεῖς   ἀδελφοί   ἐστε.

9 Καὶ   πατέρα   μὴ   καλέσητε   ὑμῶν   ἐπὶ   τῆς   γῆς·  εἷς   γάρ   ἐστιν   ὁ   πατήρ  ὑμῶν,   ὁ   ἐν   τοῖς   οὐρανοῖς.

10 Μηδὲ   κληθῆτε   καθηγηταί·  εἷς   γὰρ   ὑμῶν  ἐστιν   ὁ   καθηγητής,   ὁ  Χριστός.

11 Ὁ  δὲ   μείζων   ὑμῶν   ἔσται   ὑμῶν   διάκονος.

12 Ὅστις   δὲ   ὑψώσει   ἑαυτὸν   ταπεινωθήσεται,   καὶ   ὅστις   ταπεινώσει   ἑαυτὸν   ὑψωθήσεται.

ΑΠΟΔΟΣΗ   ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Ματθ. 23,1-12

Ο    Ιησούς  Χριστός  κατακρίνει  τους    γραμματείς  και  Φαρισαίους

1 Τότε   ο   Ιησούς   μίλησε    στα  πλήθη  και   στους  μαθητές  του

2 και   είπε, « Στην  έδραν  του  Μωϋσέως   εκάθησαν  οι   γραμματείς  και   οι Φαρισαίοι.

3 Ολα  λοιπόν   όσα  σας  πουν  να  τηρήσετε,  τηρήσατέ  τα,   αλλά  μη  κάνετε σύμφωνα  με  τα  έργα   τους.  Διότι  λέγουν  και  δεν  κάνουν.

4 Δένουν  φορτία  βαρειά  και  δυσβάστακτα  και  τα  βάζουν   στους  ώμους των   ανθρώπων,  αλλ’  αυτοί   οι   ίδιοι  δεν  θέλουν   ούτε  με  το  δάκτυλό  τους   να τα   κινήσουν.

5 Όλα  τους  τα  έργα  τα  κάνουν,  για  να  φανούν    στους  ανθρώπους. Πλαταίνουν  τα   φυλαχτά  τους  και  μεγαλώνουν  τα  άκρα  των  ενδυμάτων τους.

6 Τους   αρέσει   όμως   να   έχουν  στην  πρώτην  θέσιν    στα   δείπνα   και  τα  πρώτα καθίσματα   στις   συναγωγές,

7 και  τους  χαιρετισμούς    στις  αγορές  και  να  ονομάζωνται  από  τους ανθρώπους  Ραββί,  Ραββί.

8 Σεις  όμως  μη  ονομασθείτε  Ραββί·  διότι   ένας   είναι  ο  διδάσκαλός  σας,  ο Χριστός,  όλοι  όμως    σεις  είσθε    αδελφοί.

9 Και  κανένα  μη  ονομάσετε  πατέρα   σας   στην  γη,  διότι  ένας  είναι  ο Πατέρας  σας,  εκείνος,   που  είναι   στους  ουρανούς.

10 Ούτε  να  ονομασθείτε  καθηγητές,  διότι  καθηγητής  σας  είναι  ένας,  ο Χριστός.

11 Αλλ’  ο  μεγαλύτερός  σας,  αυτός  να  είναι  υπηρέτης  σας.

12 Εκείνος  που  θα  υψώσει  τον  εαυτόν  του,  θα  ταπεινωθεί,  και  εκείνος  που θα  ταπεινώσει  τον  εαυτόν  του,  θα  υψωθεί.

Α΄Κορ. 4,1-5

Οι  απόστολοι  και  τα  καθήκοντά  των  ενώπιον   του   Θεού

1 Οὔτως   ἡμᾶς   λογιζέσθω   ἄνθρωπος,   ὡς   ὑπηρέτας   Χριστοῦ   καὶ  οἰκονόμους μυστηρίων   Θεοῦ.

2 Ὃ   δὲ   λοιπὸν   ζητεῖται   ἐν   τοῖς   οἰκονόμοις,   ἵνα   πιστός   τις   εὑρεθῇ.

3 Ἐμοὶ   δὲ   εἰς   ἐλάχιστόν   ἐστιν   ἵνα   ὑφ᾿   ὑμῶν   ἀνακριθῶ   ἢ   ὑπὸ  ἀνθρωπίνης   ἡμέρας·   ἀλλ᾿   οὐδὲ   ἐμαυτὸν   ἀνακρίνω·

4 οὐδὲν  γὰρ   ἑμαυτῷ   σύνοιδα·   ἀλλ᾿   οὐκ   ἐν   τούτῳ   δεδικαίωμαι·   ὁ   δὲ  ἀνακρίνων   με   Κύριός   ἐστιν.

5 Ὥστε   μὴ   πρὸ   καιροῦ   τι   κρίνετε,   ἕως   ἂν   ἔλθῃ   ὁ   Κύριος,   ὃς   καὶ  φωτίσει   τὰ   κρυπτὰ   τοῦ   σκότους  καὶ   φανερώσει   τὰς   βουλὰς  τῶν   καρδιῶν,   καὶ   τότε   ὁ   ἔπαινος   γενήσεται   ἑκάστῳ   ἀπὸ   τοῦ   Θεοῦ.

ΑΠΟΔΟΣΗ   ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Α΄Κορ. 4,1-5

Οι   απόστολοι  και  τα  καθήκοντά  των   ενώπιον  του  Θεού

1 Έτσι  πρέπει  να  μας  θεωρούν  οι  άνθρωποι,  σαν   υπηρέτας  του   Χριστού και  οικονόμους  μυστηρίων  του  Θεού.

2 Εκείνο   όμως   που  απαιτείται  από  τους  οικονόμους  είναι  να  βρεθούν  πιστοί.

3 Ως  προς  εμένα,  μου   είναι  όλως  αδιάφορον  να  κριθώ  από  σας  ή  από ανθρώπινον  δικαστήριον,  αλλ’  ούτε  εγώ  θα  κρίνω  τον   εαυτόν  μου·

4 διότι  δεν   αισθάνομαι  τίποτε  κατά  του   εαυτού  μου,  αλλά   με  αυτό   δεν είμαι   δικαιωμένος·  εκείνος  που  με  κρίνει  είναι  ο  Κύριος.

5 Ώστε   μη  κρίνετε  τίποτε  πριν  από  τον  ωρισμένον  καιρόν,   έως  ότου  έλθει  ο Κύριος,  ο  οποίος  θα  φέρει   στο  φως  τα  πράγματα  που  κρύβονται  στο σκοτάδι  και  θα  φανερώσει  τις  σκέψεις  των  καρδιών·  τότε  ο  καθένας  θα πάρει  τον  έπαινόν  του  από   τον  Θεόν.

Matt. 23: 1-12

Jesus Christ criticizes the secretaries and Pharisees

1 Then Jesus spoke to the crowds and his disciples

2 and said, "In the seat of Moses were the secretaries and the Pharisees.

3 All that they say to you, observe them, but do according to their works. Because they say and do not.

4 Load heavy and unbearable loads and put them on people's shoulders, but they do not even want to move them with their finger.

5 All their works make them to be seen by the people. They make their amulet and grow the ends of their garments.

6 But they like to have in the first place the dinners and the first seats in the synagogues,

7 and greetings in the markets and be named by the people of Rabbi, Rabbi.

8 Thou shalt not be called Ravi; for one is thy teacher, Christ, but all of you are brothers.

9 And no one shall call your father on earth, for one is your Father, he that is in the heavens.

10 Nor be you professing professors, because your professor is one, Christ.

11 But your greatest, he shall be your servant.

12 He who will raise up himself will be humbled, and he who will humble himself will be lifted up.

Acor. 4.1-5

The apostles and their duties before God

1 So people must be regarded as Christ's servant and God's secretaries of mysteries.

2 But what is required of the housekeepers is to find believers.

3 As for me, it is utterly indifferent to be judged by you or by a human court, but neither will I judge myself;

4 For I feel nothing against myself, but by this I am not justified: he that judgeth me is the Lord.

5 Thou shalt not judge anything before the appointed time, until the Lord come to reveal the things that are hidden in the dark, and he shall reveal the thoughts of the heart; then every one shall take his praise from God.