Οι Άγιοι 33 Πατέρες Αββάδες οι εν τη Ραϊθώ αναιρεθέντες

Έως   δύο   μέρες  μακριά  από  το όρος   Σινά, προς   την  Ερυθρά  θάλασσα, ήταν η  έρημος Ραϊθώ, στο  εσωτερικό  της οποίας ζούσαν Χριστιανοί  Αναχωρητές και  Ασκητές. Αυτοί οι μακαριστοί Πατέρες διένυαν   τον   ασκητικό  αγώνα  εκεί  που   είναι   οι   δώδεκα   πηγές   των υδάτων και εβδομήντα στελέχοι των φοινίκων. Οι μοναχοί αυτοί πραγματοποιούσαν παράλληλα προς το  ασκητικό τους έργο και   τη μεγάλη   εντολή του κηρύγματος του  Ευαγγελίου  στους αλλοεθνείς. Αλλά   την   ίδια   ημέρα  κατά   την   οποία   έγινε   η   σφαγή   των Πατέρων   στο   Σινά,   οι    βάρβαροι   αποφάσισαν   να   εξολοθρεύσουν και   τους   Πατέρες   της   Ραϊθώ.

Οι   τριακόσιοι   Βλέμμυες   πήραν   αιχμαλώτους τις γυναίκες  και   τα παιδιά  των   Φαρανιτών   και πήγαν στο Κάστρο, όπου είχαν την εκκλησία τους οι Άγιοι Πατέρες. Εκείνοι, μόλις αντελήφθησαν τους βαρβάρους,   έκλεισαν   την   πόρτα    του   Ναού και περίμεναν τον θάνατο. Ο προεστός της μονής, Παύλος, ο οποίος θεωρείται ότι καταγόταν από την πόλη των Πατρών, θύμισε στους αδελφούς ότι ο σκοπός της ζωής τους είναι ο Χριστός και  η   βασιλεία   Του   και    ότι υπέρ   αυτής  ήσαν   η   προσευχή   τους,   η   μελέτη   τους,   οι   πόθοι   και τα  έργα   τους   και   τώρα παρουσιάζεται λαμπρή ευκαιρία   να αποκτήσουν   τον   στέφανο του μαρτυρίου, χύνοντας και  αυτό το   αίμά τους  υπέρ   του   Κυρίου   και   μισθαποδότου   τους.   Τους   παρακίνησε δε, να ευχηθούν υπέρ των φονέων τους, οι οποίοι ήταν πραγματικά δυστυχείς   και    εξέφρασε την ελπίδα ότι η θυσία αυτή θα   συντελέσει στην   αύξηση   του δένδρου της πίστεως. Οι   Πατέρες   επικρότησαν   τα λόγια   αυτά   και  προσευχήθηκαν. Οι   Βλέμμυες   τότε,   έσπασαν   την πόρτα,   εισήλθαν μέσα και έσπειραν τον θάνατο κατά διαφόρους τρόπους.      
Τις σφαγές αυτές και  τις αναιρέσεις διηγούνται ο μακάριος Νείλος ο Ασκητής, ο οποίος είχε διατελέσει έπαρχος Κωνσταντινουπόλεως, ο Αμμώνιος  μοναχός στη  Διήγησή του, καθώς και    ο   Αναστάσιος μοναχός  ο Σιναΐτης κατά τον 7^ο μ.Χ. αιώνα. Αρχικά η μνήμη τους εορταζόταν   στις    28 Δεκεμβρίου, επικράτησε όμως να εορτάζεται σήμερα.

Απολυτίκιον.  Ήχος  δ’.  Ο  υψωθείς  εν  τω  Σταυρώ.      
Ως αγιόλεκτος του Λόγου χορεία, εν τω Σινά και Ραϊθώ οι Αββάδες, αγγελικώς  ηρίστευσαν  αγώσιν  ιεροίς· ιδρώσι γαρ ασκήσεως, των  αιμάτων τους  όμβρους, μυστικώς κεράσαντες, χαρισμάτων  κρατήρα, πνευματικώς   προτίθενται   ημίν,  εξ  ού  τρυφώντες,  αυτούς  μακαρίσωμεν.

Κοντάκιον.  Ήχος  β’.  Τα  άνω ζητών.          
Εκ της κοσμικής, συγχύσεως εφύγετε, και προς γαληνήν, κατάστασιν  μετέστητε, μαρτυρίου αίμασι, και ασκήσεως πόνοις  στεφόμενοι·   όθεν ανεδείχθητε,    Μαρτύρων  και  Οσίων  ομόσκηνοι.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις  πανοσία παρεμβολή, Ραϊθώ  πολίται,  και   Σιναίου   οι   οικισταί· χαίρετε  οι   πόνοις,   αθλητικοίς   στεφθέντες,   βαρβαρικής μανίας, θύματα  άμωμα.

The Saints 33 Fathers Abbas in the Ritho are applauded

Up to two days away from Mount Sinai, towards the Red Sea, there was the desert of Reitho, within which lived Christian Deserters and Ascetics. These blessed Fathers took the ascetic struggle where they are the twelve springs of water and seventy palm groves. These monks paralleled their ascetic work and the great command of the preaching of the Gospel to the foreign nation. But on the same day as the slaughter of the Fathers in Sinai, the barbarians decided to exterminate the Fathers of Rathaus.

The Thirty Years Behemus took the women and the children of the Pharranites and went to the Castle, where they had their church the Holy Fathers. Those, when they understood the barbarians, closed the door of the Temple and waited for death. The father of the monastery, Paul, who is thought to have been descended from the city of Patras, reminded the brethren that the purpose of their life is Christ and His kingdom, and that in their favor were their prayer, study, their works, and now there is a brilliant opportunity to acquire the crown of martyrdom, pouring this blood in favor of the Lord and their mistress. He urged them to wish their killers, who were truly unhappy, and expressed the hope that this sacrifice would help raise the tree of faith. The Fathers welcomed these words and prayed. The Vedas then broke the door, entered in and sowed death in various ways.

These massacres and appeals are narrated by the blessed Nileus the Asquis, who had served as the ruler of Constantinople, the Ammonian monk in his speech, and the Anastasios monk the Sinaius during the 7th century AD. century. Initially, their memory was celebrated on December 28, but it was celebrated today.

Apolyticus. Sound d '. Ascend in the Cross.

As the saint of the Speech choir, in the Sinai and Ritha the Abbesses, angelically ordained a holy sanctuary; the sweat of the exercises, the bones of the ravens, the secret creepers, the craters, the spiritually intending oneself, therefore the thorns, we repent.

Kontakion. Sound b '. Top requests.

From the secular, confusion, you will, and in the gentle, be converted, blood of martyrdom, and the exercising of pain, being housed, then you have become witnesses, O witnesses of the world.

Majesty.

Rejoice the interference, Raith of the people, and the Sinai the inhabitants; rejoice in the pains, the athletes, the barbarian man, the victims of the night.