Οι Άγιοι Τρεις Ιεράρχες

Η  αιτία   για  την  εισαγωγή  της εορτής των Τριών  Ιεραρχών στην Εκκλησία    είναι    το    εξής   γεγονός:

Κατά   τους   χρόνους    της   βασιλείας  του  Αλεξίου  του  Κομνηνού    (1081 – 1118), ο    οποίος   διαδέχθηκε στη  βασιλική  εξουσία τον  Νικηφόρο   Γ’   τον Βοτενειάτη (1078 – 1081), έγινε στην Κωνσταντινούπολη   φιλονικία  ανάμεσα  σε  λόγιους  και  ενάρετους  άνδρες.  Άλλοι  θεωρούσαν  ανώτερο τον Μέγα Βασίλειο, χαρακτηρίζοντάς τον μεγαλοφυΐα και υπέροχη φυσιογνωμία. Άλλοι τοποθετούσαν   ψηλά    τον  ιερό  Χρυσόστομο   και    τον  θεωρούσαν  ανώτερο    από   τον   Μέγα   Βασίλειο  και  τον Γρηγόριο  και,  τέλος,  άλλοι, προσκείμενοι  στον  Γρηγόριο τον  Θεολόγο, θεωρούσαν αυτόν  ανώτερο  από  τους δύο  άλλους,   δηλαδή  από  τον  Βασίλειο  και  τον Χρυσόστομο.   Η    φιλονικία   αυτή  είχε  σαν   αποτέλεσμα    να διαιρεθούν  τα πλήθη των Χριστιανών και  άλλοι ονομάζονταν «Ιωαννίτες»,   άλλοι   «Βασιλείτες»    και    άλλοι  «Γρηγορίτες».

Στην έριδα αυτή  έθεσε τέλος ο Μητροπολίτης Ευχαΐτων, Ιωάννης ο  Μαυρόπους.  Αυτός,  κατά  την διήγηση  του  Συναξαριστού,   είδε   σε οπτασία   τους   μέγιστους  αυτούς  τους Ιεράρχες, πρώτα καθένα  χωριστά   και   στη   συνέχεια   και  τους τρεις   μαζί.   Αυτοί   του   είπαν: «Εμείς,   όπως   βλέπεις,  είμαστε  ένα  κοντά  στον    Θεό    και    τίποτε  δεν  υπάρχει  που  να μας χωρίζει  ή  να  μας  κάνει   να   αντιδικούμε. Όμως, κάτω   από   τις   ιδιαίτερες  χρονικές   συγκυρίες    και  περιστάσεις  που  βρέθηκε  ο  καθένας μας,   κινούμενοι   και    καθοδηγούμενοι   από  το  Άγιο Πνεύμα, γράψαμε σε συγγράμματα  και  με τον τρόπο  του    ο  καθένας,  διδασκαλίες που βοηθούν τους  ανθρώπους  να  βρουν  τον δρόμο    της   σωτηρίας. Επίσης,  τις   βαθύτερες  θείες  αλήθειες,  στις  οποίες   μπορέσαμε να διεισδύσουμε με το  φωτισμό του  Αγίου Πνεύματος,   τις   συμπεριλάβαμε  σε   συγγράμματα    που   εκδώσαμε.  Και  ανάμεσά  μας   δεν   υπάρχει   ούτε   πρώτος,  ούτε    δεύτερος,    αλλά, αν   πεις  τον   ένα,   συμπορεύονται   δίπλα    του   και   οι   δυο   άλλοι. Σήκω,  λοιπόν,   και   δώσε    εντολή  στους φιλονικούντες   να  σταματήσουν   τις    έριδες   και   να   πάψουν    να   χωρίζονται    για    εμάς.   Γιατί   εμείς, και  στην επίγεια   ζωή  που   είμασταν   και    στην ουράνια   που   μεταβήκαμε,    φροντίζαμε και φροντίζουμε να ειρηνεύουμε   και   να   οδηγούμε  σε  ομόνοια    τον   κόσμο.    Και    όρισε  μία   ημέρα   να    εορτάζεται   από    κοινού   η   μνήμη   μας   και   καθώς είναι   χρέος   σου,   να   ενεργήσεις   να   εισαχθεί  η  εορτή  στην Εκκλησία   και    να   συνταχθεί    η    ιερή    ακολουθία.   Ακόμη    ένα χρέος   σου,   να    παραδόσεις    στις  μελλοντικές  γενιές  ότι  εμείς είμαστε  ένα για   τον   Θεό.  Βεβαίως  και   εμείς   θα   συμπράξουμε   για τη  σωτηρία  εκείνων  που  θα  εορτάζουν  την   μνήμη   μας,   γιατί   έχουμε   και   εμείς   παρρησία    ενώπιον   του    Θεού».

Έτσι  ο  Επίσκοπος Ευχαΐτων Ιωάννης ανέλαβε τη συμφιλίωση των διαμαχόμενων μερίδων, συνέστησε την εορτή της 30^ης   Ιανουαρίου   και συνέγραψε  και  κοινή  Ακολουθία,  αντάξια  των  τριών Μεγάλων Πατέρων.

Η   εορτή    αυτής   της   Συνάξεως  του  Μεγάλου Βασιλείου,   του  Γρηγορίου   του    Θεολόγου   και  του Ιωάννου του  Χρυσοστόμου, αποτελεί   το   ορατό  σύμβολο  της   ισότητας   και   της   ενότητας   των Μεγάλων Διδασκάλων, οι οποίοι δίδαξαν με τον άγιο βίο τους το Ευαγγέλιο του Χριστού. Είναι εκείνοι,  οι  οποίοι  εξ’  αιτίας  της  ταπεινώσεώς   τους   μπροστά  στην   αλήθεια,    έχουν   λάβει    το  χάρισμα  να  εκφράζουν  την καθολική   συνείδηση   της   Εκκλησίας   και  ό,τι  διδάσκουν δεν  είναι απλώς δική  τους  σκέψη  ή   προσωπική   τους πεποίθηση,   αλλά   είναι   επιπλέον  η  ί δια η   μαρτυρία   της   Εκκλησίας, γιατί μιλούν  από  το  βάθος  της  καθολικής της πληρότητας.
Περί   τις   αρχές   του  14^ου αιώνα   μ.Χ.   ανεγέρθη   ναός    των    Τριών  Ιεραρχών   κοντά    στην   Αγία   Σοφία   Κωνσταντινουπόλεως,   δίπλα  σχεδόν    στη    μονή   της   Παναχράντου.

Απολυτίκιον.   Ήχος   α’.
Τους τρεις μέγιστους φωστήρας της τρισηλίου   Θεότητος, τους την οικουμένην  ακτίσι, δογμάτων θείων  πυρσεύσαντας,  τους   μελιρρύτους ποταμούς της σοφίας, τους την κτίσιν πάσαν, θεογνωσίας νάμασι  καταρδεύσαντας,   Βασίλειον   τον   Μέγαν,    και    τον  Θεολόγον  Γρηγόριον,   συν    τω  κλεινώ  Ιωάννη,   τω   την   γλώτταν  χρυσορρήμονι, πάντες  οι  των λόγων  αυτών   ερασταί,   συνελθόντες   ύμνοις  τιμήσωμεν·   αυτοί   γαρ   τη  Τριάδι,    υπέρ    ημών    αεί   πρεσβεύουσι.

Κοντάκιον.   Ήχος   β’.   Τους   ασφαλείς.    
Τους  ιερούς, και  θεοφθόγγους   κήρυκας,   την   κορυφήν, των Διδασκάλων  Κύριε,   προσελάβου   εις    απόλαυσιν,   των    αγαθών   σου  και   ανάπαυσιν·  τους   πόνους   γαρ   εκείνων   και    τον   κάματον,   εδέξω   υπέρ   πάσαν   ολοκάρπωσιν,    ο   μόνος   δοξάζων    τους    Αγίους σου.

Μεγαλυνάριον.
Ρήτορες   σοφίας θεοειδείς, στύλοι   Εκκλησίας, ουρανίων   μυσταγωγοί, Βασίλειε   Πάτερ,   Γρηγόριε   θεόφρον,   και  θείε  Ιωάννη, κόσμω  εδείχθητε.

The Three Holy Hierarchs

The reason for the introduction of the Feast of the Three Hierarchs to the Church is the following:

During the reign of Alexios of Komnenos (1081-1118), succeeding in the royal power of Nikephoros III of Votoenite (1078 - 1081), there was a quarrel between scholars and virtuous men in Constantinople. Others regarded the Great Kingdom as superior, characterizing him as a genius and a wonderful physiognomy. Others placed the holy Chrysostom on top and considered him superior to the Great Kingdom and Gregory and, finally, others who belonged to Gregory the Theologian, considered him to be superior to the two others, namely the Kingdom and Chrysostom. This quarrel resulted in the division of the Christians, and others were called "Ioannites", others "Vasileitis" and others "Gregorites".

This met with the Metropolitan of Euchaite, John Mavropos. He, in the narrative of the Synagogue, saw in their eyes the greatest of these Hierarchs, first each separately, and then all three together. They said to him, "We, as you see, are close to God and there is nothing to separate us or to make us react. But under the particular times and circumstances found every one of us, moving and guided by the Holy Spirit, we wrote in writings and in each one's way, teachings that help people find the way of salvation. Also, the deepest divine truths, which we could penetrate by the illumination of the Holy Spirit, included them in the writings we published. And between us there is neither the first nor the second, but, if you say one, the two others are walking alongside it. So I get up and give orders to the contenders to stop the quarrels and stop dividing for us. For us, and to the earthly life we ​​were in and the heaven we passed, we cared for and care to pacify and lead the world to unity. And set a day to commemorate our memory together and as it is your duty to act to bring the feast to the Church and to prepare the sacred sequence. Yet another debt, to deliver to future generations that we are one for God. Certainly we will also join in the salvation of those who will celebrate our memory, for we also have boldness before God. "

Thus, the Bishop of Euchaite John undertook the reconciliation of the controversial portions, recommended the celebration of January 30 and wrote a common Sequence worthy of the three Great Fathers.

The feast of this Great Kingdom, Gregory the Theologian and John Chrysostom, is the visible symbol of the equality and unity of the Grand Masters who taught the Holy Gospel with their holy life. They are those who, due to their humiliation to the truth, have received the charisma to express the universal conscience of the Church and what they teach is not just their own thought or personal conviction, but it is also the testimony of the Church, because they speak from the depth of its universal fullness.

About the beginning of the 14th century AD a temple of the Three Hierarchs was erected near St. Sophia of Constantinople, next to almost the Panahrantos monastery.

Apolyticus. Sound a '.

The three greatest lights of the Divine Throne, their everlasting light, the doctrines of divine torches, the misty rivers of wisdom, the building of all, the gods of godhood, the Basil the Great, and the Theologian Gregory, and John the Clown, the Gentile Goldsmith , all these words of mistreatment, meeting hymns, we honor them for Triad, in our favor, O exalted.

Kontakion. Sound b '. They're safe.

The Sacred and God-speaking Jews, the Peace, the Lord's Master, take pleasure in your goods and rest; the pains of those and the camel, I pray for all your hard-earned, your only glorious saints.

Majesty.

Reverend theologians of wisdom, Church pillars, skyscrapers, Basil Father, Gregory the theologian, and Saints John, have been shown to you.