ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Μάρκ. 6,1-7

Εις  την  Ναζαρέτ  δυσπιστούν  εις  τον  Ιησούν

1 Καὶ   ἐξῆλθεν   ἐκεῖθεν   καὶ   ἦλθεν   εἰς   τὴν   πατρίδα   ἑαυτοῦ·   καὶ  ἀκολουθοῦσιν   αὐτῷ   οἱ   μαθηταὶ   αὐτοῦ.

2 Καὶ   γενομένου   σαββάτου    ἤρξατο   ἐν   τῇ   συναγωγῇ   διδάσκειν·   καὶ   πολλοὶ   ἀκούοντες   ἐξεπλήσσοντο   λέγοντες·   πόθεν   τούτῳ   ταῦτα;   καὶ  τίς ἡ  σοφία   ἡ   δοθεῖσα   αὐτῷ,   καὶ   δυνάμεις   τοιαῦται   διὰ   τῶν   χειρῶν αὐτοῦ   γίνονται;

3 Οὐχ   οὗτός   ἐστιν   ὁ   τέκτων,   ὁ   υἱὸς   τῆς   Μαρίας,   ἀδελφὸς   δὲ   Ἰακώβου  καὶ   Ἰωσῆ   καὶ  Ἰούδα   καὶ   Σίμωνος;  καὶ   οὐκ  εἰσὶν  αἱ   ἀδελφαὶ   αὐτοῦ   ὧδε   πρὸς   ἡμᾶς;   καὶ   ἐσκανδαλίζοντο   ἐν   αὐτῷ.

4 Ἔλεγε   δὲ   αὐτοῖς   ὁ   Ἰησοῦς   ὅτι  οὐκ   ἔστι   προφήτης   ἄτιμος   εἰ   μὴ   ἐν   τῇ  πατρίδι   αὐτοῦ   καὶ   ἐν   τοῖς  συγγενέσι   καὶ   ἐν   τῇ   οἰκίᾳ   αὐτοῦ.

5 Καὶ   οὐκ   ἠδύνατο   ἐκεῖ   οὐδεμίαν   δύναμιν   ποιῆσαι,   εἰ   μὴ   ὀλίγοις   ἀρρώστοις   ἐπιθεὶς   τὰς   χεῖρας   ἐθεράπευσε.

6 Καὶ   ἐθαύμαζε   διὰ   τὴν   ἀπιστίαν   αὐτῶν.  Καὶ   περιῆγε   τὰς   κώμας   κύκλῳ   διδάσκων.

Η  αποστολή  των   δώδεκα

7 Καὶ   προσκαλεῖται   τοὺς   δώδεκα,   καὶ   ἤρξατο   αὐτοὺς   ἀποστέλλειν    δύο   δύο, καὶ   ἐδίδου   αὐτοῖς   ἐξουσίαν   τῶν   πνευμάτων   τῶν  ἀκαθάρτων

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Μάρκ. 6,1-7

Εις  την  Ναζαρέτ  δυσπιστούν  εις  τον  Ιησούν

1 Έφυγε  από  εκεί  και   ήλθε  εις  την  πατρίδα  του  και  τον  ακολούθησαν  οι μαθητές  του.

2 Και  όταν   ήλθε  το   Σάββατον,  άρχισε  να  διδάσκει  εις  την  συναγωγήν  και πολλοί  που  τον  άκουαν   δοκίμαζαν  έκπληξιν  και  έλεγαν,  «Από  που  του έρχονται   αυτά;»,   και  «Τι    σοφία   είναι  αυτή   που   του  εδόθηκε,  διότι  ακόμη και  θαύματα  γίνονται  με  τα  χέρια  του;

3 Δεν  είναι  αυτός  ο  ξυλουργός,  ο  υιός  της  Μαρίας  και  αδελφός  του Ιακώβου,  του  Ιωσή,  του  Ιούδα   και  του  Σίμωνος;  Και  δεν  είναι  οι  αδελφές του  εδώ  μαζί  μας;»  και  δυσπιστούσαν   εις   αυτόν.

4 Ο   Ιησούς  όμως    έλεγε,  «Δεν  υπάρχει  προφήτης  περιφρονημένος  παρά   εις την  πατρίδα  του  και  μεταξύ  συγγενών  του   και   της   οικογένειάς   του».

5 Και  δεν  μπορούσε  εκεί  να  κάνει  κανένα  θαύμα   παρά  μόνον   έβαλε  τα χέρια  εις  ολίγους   αρρώστους  και  τους  εθεράπευσε.

6 Και    εξεπλάγη  δια  την  απιστίαν  τους.  Και  περιώδευε  τα  γύρω  χωριά  και εδίδασκε.

Η  αποστολή  των  δώδεκα

7 Και  προσκαλεί  πλησίον  του  τους  δώδεκα  και  άρχισε  να  τους  αποστέλλει δύο   δύο   και  τους  έδωκε   εξουσίαν   επάνω   στα  πνεύματα  τα  ακάθαρτα

Β΄Τιμ. 1,3-9

3 Χάριν   ἔχω   τῷ   Θεῷ,   ᾧ   λατρεύω   ἀπὸ   προγόνων   ἐν   καθαρᾷ   συνειδήσει,   ὡς   ἀδιάλειπτον   ἔχω   τὴν   περὶ   σοῦ   μνείαν   ἐν   ταῖς δεήσεσί  μου   νυκτὸς   καὶ   ἡμέρας,

4 ἐπιποθῶν   σε   ἰδεῖν,   μεμνημένος   σου   τῶν   δακρύων,   ἵνα   χαρᾶς   πληρωθῶ,

5 ὑπόμνησιν   λαμβάνων   τῆς   ἐν   σοὶ   ἀνυποκρίτου   πίστεως,  ἥτις   ἐνῴκησε πρῶτον   ἐν   τῇ   μάμμῃ   σου   Λωΐδι   καὶ   τῇ   μητρί   σου   Εὐνίκῃ,   πέπεισμαι   δὲ   ὅτι καὶ   ἐν   σοί.

Προτροπή   δια   ζήλον   και   θάρρος

6 Δι'   ἣν   αἰτίαν   ἀναμιμνήσκω   σε   ἀναζωπυρεῖν   τὸ   χάρισμα   τοῦ   Θεοῦ,   ὅ   ἐστιν   ἐν   σοὶ  διὰ   τῆς   ἐπιθέσεως   τῶν   χειρῶν   μου·

7 οὐ   γὰρ   ἔδωκεν   ἡμῖν   ὁ   Θεὸς   Πνεῦμα  δειλίας,   ἀλλὰ   δυνάμεως   καὶ  ἀγάπης καὶ   σωφρονισμοῦ.

8 Μὴ   οὖν   ἐπαισχυνθῇς   τὸ   μαρτύριον   τοῦ   Κυρίου   ἡμῶν   μηδὲ   ἐμὲ   τὸν δέσμιον   αὐτοῦ,   ἀλλὰ   συγκακοπάθησον   τῷ   εὐαγγελίῳ   κατὰ   δύναμιν   Θεοῦ,

9 τοῦ   σώσαντος   ἡμᾶς   καὶ   καλέσαντος   κλήσει   ἁγίᾳ, οὐ   κατὰ   τὰ   ἔργα  ἡμῶν,   ἀλλὰ   κατ'   ἰδίαν   πρόθεσιν   καὶ   χάριν,   τὴν   δοθεῖσαν    ἡμῖν   ἐν   Χριστῷ   Ἰησοῦ   πρὸ   χρόνων   αἰωνίων

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Β΄Τιμ. 1,3-9

3 Ευχαριστώ  τον  Θεόν,  τον   οποίον  λατρεύω,  όπως  οι  πρόγονοί  μου,   με καθαρήν  συνείδησιν,  όταν  αδιακόπως  σε  αναφέρω    στις  προσευχές  μου νύχτα  και   ημέραν.

4 Επειδή  θυμάμαι  τα  δάκρυά  σου,  επιθυμώ  ζωηρώς  να  σε  ιδώ,  για  να γεμίσω  από  χαράν.

5 Θυμάμαι  την  ειλικρινεί  πίστιν  σου,  η  οποία  κατῴκησε  πρώτα  εις  την μάμμην  σου  Λωΐδα  και  εις  την  μητέρα  σου  Ευνίκην,  είμαι  όμως   πεπεισμένος ότι   κατοικεί   και   σ’   εσένα.

Προτροπή    για  ζήλο  και  θάρρος

6 Για  τον  λόγον  αυτόν,  σου  υπενθυμίζω  να  αναζωπυρείς  την  φλόγα  του χαρίσματος  του  Θεού,  που  είναι  μέσα  σου  δια  της  επιθέσεως  των   χειρών μου,

7 διότι  ο  Θεός   δεν  μας  έδωσε  πνεύμα  δειλίας,  αλλά  δυνάμεως  και   αγάπης και  σωφρονισμού.

8 Να  μη   ντραπής,  λοιπόν,  την  μαρτυρίαν  υπέρ  του  Κυρίου   μας,  ούτε εμένα, τον   φυλακισμένο  του,  αλλά  κακοπάθησε  και  συ  για  το  ευαγγέλιον  με την   δύναμιν  του  Θεού,

9 ο   οποίος  μας  έσωσε  και   μας   εκάλεσε  με  κλήσιν   αγίαν,   όχι  επί  τη  βάσει των  έργων  μας,  αλλά  κατά  την  δικήν  του   πρόθεσιν   και  χάριν,  η  οποία εδόθηκε   σ’  εμάς  πριν   από  όλους  τους  αιώνας   εν   Χριστώ  Ιησού

Β΄Τιμ. 1,3-9

3 Ευχαριστώ  τον  Θεόν,  τον   οποίον  λατρεύω,  όπως  οι  πρόγονοί  μου,   με καθαρήν  συνείδησιν,  όταν  αδιακόπως  σε  αναφέρω    στις  προσευχές  μου νύχτα  και   ημέραν.

4 Επειδή  θυμάμαι  τα  δάκρυά  σου,  επιθυμώ  ζωηρώς  να  σε  ιδώ,  για  να γεμίσω  από  χαράν.

5 Θυμάμαι  την  ειλικρινεί  πίστιν  σου,  η  οποία  κατῴκησε  πρώτα  εις  την μάμμην  σου  Λωΐδα  και  εις  την  μητέρα  σου  Ευνίκην,  είμαι  όμως   πεπεισμένος ότι   κατοικεί   και   σ’   εσένα.

Προτροπή    για  ζήλο  και  θάρρος

6 Για  τον  λόγον  αυτόν,  σου  υπενθυμίζω  να  αναζωπυρείς  την  φλόγα  του χαρίσματος  του  Θεού,  που  είναι  μέσα  σου  δια  της  επιθέσεως  των   χειρών μου,

7 διότι  ο  Θεός   δεν  μας  έδωσε  πνεύμα  δειλίας,  αλλά  δυνάμεως  και   αγάπης και  σωφρονισμού.

8 Να  μη   ντραπής,  λοιπόν,  την  μαρτυρίαν  υπέρ  του  Κυρίου   μας,  ούτε εμένα, τον   φυλακισμένο  του,  αλλά  κακοπάθησε  και  συ  για  το  ευαγγέλιον  με την   δύναμιν  του  Θεού,

9 ο   οποίος  μας  έσωσε  και   μας   εκάλεσε  με  κλήσιν   αγίαν,   όχι  επί  τη  βάσει των  έργων  μας,  αλλά  κατά  την  δικήν  του   πρόθεσιν   και  χάριν,  η  οποία εδόθηκε   σ’  εμάς  πριν   από  όλους  τους  αιώνας   εν   Χριστώ  Ιησού

Mark. 6.1-7

In Nazareth, they disbelieve in Jesus

 1 He departed from there, and came to his own country, and followed by his disciples.

2 And when he came to the Sabbath, he began to teach at the synagogue, and many who listened to him were surprised and said, "Where do you come from?", And "What wisdom is this that was given to him, for even miracles are done with hands of;

3 Is not this the carpenter, the son of Mary, and the brother of Jacob, Joseph, Judah, and Simon? And are not his sisters here with us? "And they did not trust him.

4 But Jesus said, "There is no prophet, despised, but in his own country, and among his kinsmen and his family."

5 And there he could not do any miracles except he put his hands on a few sick men and healed them.

6 And he was astonished for their infidelity. And he cut through the surrounding villages and taught.

The mission of the twelve

7 And he called near unto him twelve, and began to send them two two, and gave them power over the unclean spirits

B  Tim. 1,3-9

3 I thank God, whom I adore, like my ancestors, with pure conscience, when I certainly mention to you my prayers night and day.

4 Because I remember thy tears, I desire to see thee, that I may be filled with joy.

5 I remember your sincere faith, which he first lived to your lady Laudah and to your mother Eunice, but I am convinced that he dwelleth in you.

Promise for zeal and courage

6 For this reason, I remind you that you rekindle the flame of the grace of God, which is within you by the attack of my hands,

7 For God has not given us a spirit of cowardice, but of power and of love and of correction.

8 Do not therefore be ashamed of the testimony of our Lord, nor of me, of his prisoner, but he has also abused the gospel by the power of God,

9 who saved us and called us with a holy call, not on the basis of our works but according to his own intention and grace, which was given to us all the centuries in Christ Jesus