Ο Άγιος Αναστάσιος ο Οσιομάρτυρας ο Πέρσης

Ο  Άγιος Αναστάσιος γεννήθηκε στο  χωριό  Ραχήζ  της Περσίας, της επαρχίας   Ρασνουνί.   Ονομαζόταν   Μαγουνδάτ,   ήταν   υιός   του   μάγου   Μάβ   και   υπηρέτησε   στο   στρατό   επί   των   ημερών   του βασιλέως   Χοσρόη του Β’ (590 – 628 μ.Χ.), ο οποίος κατέλαβε τα Ιεροσόλυμα    και  μετέφερε στη χώρα του τον Τίμιο Σταυρό   (614 μ.Χ.). Τότε ο  Μαγουνδάτ  θέλησε   να   μάθει,   αφού   άκουσε   περί   αυτού   και των   επιτελουμένων   θαυμάτων, γιατί   οι   Χριστιανοί   τιμούσαν   αυτόν. Έτσι,   αφού    διδάχθηκε   από    κάποιον   πιστό  ότι   με   τον   σταυρικό θάνατο  του   Κυρίου   λυτρώθηκε   το   γένος   των   ανθρώπων,   πίστεψε στον   Χριστό.   Έπειτα,   συμμετέχοντας   στην   εκστρατεία   των   Περσών   κατά   της   Κωνσταντινουπόλεως,   βρέθηκε   στη     Χαλκηδόνα. Κατά   την   διαμονή   του  εκεί,   αφού   πληροφορήθηκε   ότι   ο   Ηράκλειος   κατατρόπωσε   τους    Πέρσες,  πήγε    στην   Ιεράπολη   και  από εκεί στα Ιεροσόλυμα όπου βαπτίσθηκε υπό του Πατριάρχη Μοδέστου,    προς   τον   οποίο  τον   οδήγησε   ο   ιερεύς  του   πανίερου Ναού  της   Αναστάσεως   και   έλαβε το   όνομα   Αναστάσιος.   Στην συνέχεια   εκάρη   μοναχός   στη    μονή  του Αββά  Ιουστίνου   ή   κατ’ άλλους στη μονή του Αγίου Σάββα. Μετά από επταετή άσκηση και διαβάζοντας   καθημερινά   τους   βίους    των   Αγίων   και   τα    μαρτύριά τους,   τους   ζήλεψε   και   προσευχόταν   να   αξιωθεί   το  μαρτυρικό  τέλος   αυτών.   Έτσι,   όταν    κατά    την   παραχώρηση   του   Κυρίου,   είδε    σε    όνειρο   ότι   ανέβηκε   στο   όρος  Κυρίου  και  στάθηκε   στον άγιο   τόπο   Αυτού   και  εκεί  ήπιε   ένα   χρυσό   ποτήρι   γεμάτο   κρασί, θεώρησε  ότι   σκιαγραφόταν   το   μέλλον   και   το   μαρτύριό   του.   Γι’ αυτό,   γονυπετής   και   ένδακρυς,   ζήτησε   την   ευχή  του    προεστώτος ιερέως  της  μονής  για   τη   μακάρια    αποδημία   του,   δηλαδή   την πορεία   του   προς   το   μαρτύριο.          
Αφού  κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων   κατευθύνθηκε προς την Διόσπολη, για   να   προσευχηθεί   στον   Άγιο   Μεγαλομάρτυρα     Γεώργιο  και   έφθασε   στην   Καισάρεια   της   Παλαιστίνης.   Εκεί,   όταν είδε   κάποιους   μάγους  ομοεθνείς  του, έλεγξε και χλεύασε τα σοφίσματα και την ασέβειά τους. Τότε   εκείνοι   τον   συνέλαβαν   και   τον   οδήγησαν   στον   άρχοντα  Μαρζαβανά.   Ο   άρχοντας    διέταξε   να αφεθεί  ελεύθερος, αρκεί να αρνηθεί τον Χριστό ενώπιον ενός μόνο προσώπου.   Όμως    ο   Αναστάσιος με πνευματική ανδρεία απάντησε:  «Μη δῴη μοι ο Θεός της αγαπήσεως  εκπεσείν του Χριστού μου». Ο Μαρζαβανάς   θύμωσε και έδωσε εντολή  να   μεταφέρει   βαριές   πέτρες χωρίς καμιά ανάπαυλα. Τα βασανιστήρια συνεχίστηκαν μέχρι που  οδηγήθηκε  ενώπιον του βασιλέως των Περσών Χοσρόη. Αλλά και μπροστά στον βασιλιά δεν φοβήθηκε. Τον κτύπησαν αλύπητα, μέχρι θανάτου, με ραβδιά. Το  μαρτύριο   ήταν  καθημερινό.   Στο    τέλος  τον κρέμασαν   από  το   ένα   χέρι   και    δια βρόχου τον  έπνιξαν   και απέκοψαν   την   κεφαλή   αυτού.   Το   μαρτύριό   του   έγινε   το   628   μ.Χ. με   άλλους   70   Χριστιανούς  Μάρτυρες.   Η    Σύναξη   του  Αγίου ετελείτο    στο  Μαρτύριό του, που  βρισκόταν  εντός του  Αγίου Φιλήμονος,   στο   Στρατήγιο.

Απολυτίκιον.   Ήχος    δ’.   Ταχύ  προκατάλαβε.    
Την   πλάνην  αφέμενος, την των Περσών νουνεχώς,  τη  πίστει  προσέδραμες,   τη   του   Χριστού   ευσεβώς,   σοφέ   Αναστάσιε·   όθεν    και  εν  ασκήσει,  διαπρέψας ενθέως,   ήθλησας   υπέρ    φύσιν,    και    τον  όφιν  καθείλες·   διο  διπλώ  στεφάνω,   θεόθεν    εστεφάνωσαι.

Κοντάκιον.   Ήχος  δ’.   Επεφάνης   σήμερον.

Εν  ασκήσει   πρότερον,   ενδιαπρέψας,   καρτερώς  διήνυσας, του μαρτυρίου  την οδόν·  όθεν  αξίως  δεδόξασαι,  Οσιομάρτυς  Χριστού  Αναστάσιε.

Έτερον Κοντάκιον (μετά του  Αποστόλου Τιμοθέου). Ήχος α’. Τον τάφον   σου  Σωτήρ.          
Τον θείον Μαθητήν, και  συνέκδημον Παύλου, Τιμόθεον πιστοί, ευφημήσωμεν  ύμνοις,  συν    τούτω  γεραίροντες,  τον  σοφόν  Αναστάσιον, τον εκλάμψαντα, εκ της Περσίδος ως άστρον,  και  ελαύνοντα,    τα   ψυχικά    ημών   πάθη,    και    νόσους    του  σώματος.

Μεγαλυνάριον.

Τον Οσιομάρτυρα του Χριστού, τον εκ της Περσίας,  απαστράψαντα μυστικώς,  αρετών  ασκήσει, και  άθλοις  μαρτυρίου,  τον  θείον  Αναστάσιον  μακαρίσωμεν.

Έτερον  Μεγαλυνάριον  (μετά  του  Αποστόλου Τιμοθέου)      
Παύλου   εχρημάτισας   Μαθητής,   Τιμόθεε μάκαρ, ως Απόστολος ευκλεής· θείων   δε   χαρίτων,   επλήσθης  εναθλήσας, Χριστού Οσιομάρτυς,   ω   Αναστάσιε.

Saint Anastasios the Persian Martyr

Saint Anastasios was born in the village of Rachez of Persia, in the Rashuni province. His name was Magyadat, he was the son of the sorcerer Mav and served in the army on the days of King Hosroe II (590 - 628 AD), who captured Jerusalem and transferred to his home the Holy Cross (614 AD). ). Then Magadat wanted to learn, after hearing about this and the miracles done, why Christians honored him. So, having been taught by a believer that the Lord's cross-death has redeemed the race of men, believe in Christ. Then, participating in the Persian campaign against Constantinople, was found in Chalcedon. During his stay there, after being informed that Heraclius had defeated the Persians, he went to Hierapolis and from there to Jerusalem where he was baptized by the patriarch of Modestus, to whom the priest of the saint of the Resurrection led him and received the name Anastasios. Then he was a monk in Abbas Justin's monastery or others at St. Savvas monastery. After seven years of exercise and reading daily the lives of the saints and their testimonies, they envied them and prayed to claim the martyrdom of them. Thus when, when the Lord gave the Lord, he saw in a dream that he ascended to the Mount of the Lord and stood in His holy place, and there he drank a golden glass filled with wine, believing that his future and his martyr were outlined. For this reason, a fertile and insincere, he asked for the wish of the priest's prelate to visit the monastery for his long-term emigration, that is, his path to martyrdom.

After communicating the Achranth Mysteries, he headed to Dipsopolis to pray to St. George the Great and arrived in Caesarea of ​​Palestine. There, when he saw some wizards of his own nation, he checked and mocked their sins and their misgivings. Then they arrested him and led him to the lord Marzabana. The lord ordered to be released, as long as he denied Christ to one person. But Anastasios, with spiritual prowess, replied: "Do not let God the love of my Christ be delivered." Marzavan was angry and ordered to carry heavy stones without any respite. The torture continued until he was taken to the king of the Persian Hosroe. But even before the king he was not afraid. They beat him up to death with sticks. The martyrdom was everyday. At the end they hung it from one hand and, by loop, drowned him and cut off his head. His martyrdom was in 628 AD. with 70 other Witnesses. The Synaxis of the saint was carried out in his Martyrdom, which was within Saint Philimon in Stratheus.

Apolyticus. Sound d '. Fast anticipated.

The despair of the Persians, the worshiping of the faithful, the wise, the wise, of the Christ; He hath rebelled, and hath exerted, and hast made an instigation, and thou hast prospered in nature, and hast thrown the thorns: I am clothed, thou art merciful.

Kontakion. Sound d '. I'm running tonight.

Exercise formerly, self-sacrifice, self-inflicted, martyrdom the way; therefore, it is well-deserved to receive, Oikartitis Christos Anastasis.

Etern Kontakion (with the Apostle Timothy). Sound a '. Your tomb Sotir.

The divine Mathite, and the consecrated Paul, the Timothy faithful, we celebrate the hymn, plus the elders, the wise Anastasios, the blasphemed, from Perseus as an astronaut, and emancipatory, our mental passions and diseases of the body.

Majesty.

The Baptist of Christ, the one from Persia, secretly redeemed, exercised virtues, and the labor of martyrdom, the divine Anastasios we rejoice.

Other Masters (with the Apostle Timothy)

Paul, a student, a Timothy macar, as an apostle of eulogy; a saint of mercy, a merciful savior, Christ of the Omar Marty, O Anastasius.