Ο Όσιος Ιάκωβος

Ο   Όσιος  Ιάκωβος (4^ος αιώνας μ.Χ.) υπήρξε γέννημα   και   θρέμμα  της  πόλεως  Νισίβεως  της Μεσοποταμίας.  Αγάπησε  όμως  την  ζωή  της  ερημίας και της ησυχίας. Για τον λόγο αυτό έφυγε από την πόλη  και  πήγε  στις  υψηλότατες κορυφές  των  όρεων  της περιοχής,  όπου  και  διέμενε.  Εκεί  αντιμετώπιζε  με γενναιότητα και καρτερία τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες που τον καταταλαιπωρούσαν,  τον  υπερβολικό  δηλαδή  καύσωνα του  καλοκαιριού και  τον  παγετό  του  χειμώνα.

Όπως αναφέρεται στο Συναξάρι του, ο Όσιος για τροφή του χρησιμοποιούσε   αγριόχορτα   και   λίγο   νερό.   Για   ενδυμασία   του   είχε  ένα   απλό   και   μοναδικό    χιτώνα.  Και  με  αυτή,  λοιπόν,  την  λιτή  ασκητική  ζωή εξασθένιζε   βέβαια το σώμα του, προσέφερε όμως συνεχώς   πνευματική   τροφή    στην   ψυχή   του.

Τα  αποτελέσματα  της  ασκητικής   του   ζωής  υπήρξαν   πλούσια.  Πρώτα  ο Όσιος  απέκτησε την παρρησία προς τον Θεό. Έπειτα, με την δύναμη και την χάρη του Αγίου  Πνεύματος, έλαβε την ικανότητα να προβλέπει   τα   μέλλοντα και  να  επιτελεί  θαύματα,  όπως  το  ακόλουθο:

Κάποτε,  ενώ  διερχόταν  από  έναν  τόπο,  είδε σε  κάποια  πηγή  μερικές  νέες γυναίκες  να  κάνουν  την  εργασία  τους  με  αναιδή  και  άσεμνη  εμφάνιση.  Ο Όσιος δεν ανέχθηκε  αυτήν   την   κατάσταση. Έτσι, με τρόπο  θαυματουργικό, από την  μια   μεριά  αποξήρανε την πηγή, ενώ από την άλλη  έκαμε   να   γίνουν  ολόλευκα  από  μαύρα   τα    μαλλιά  των  αναίσχυντων γυναικών.  Και  βέβαια, ύστερα από παράκληση των Χριστιανών, προσευχήθηκε και η  πηγή  έβγαλε πάλι  νερό.  Τις  γυναίκες  όμως,  τις  άφησε  να  μείνουν  με  λευκά  τα  μαλλιά για  σωφρονισμό  και  διόρθωση   πνευματική.

Ο  Όσιος  Ιάκωβος για τις πολλές αρετές του  έγινε  Επίσκοπος  της  πατρίδος του, της Νισίβεως. Ως  Επίσκοπος έλαβε μέρος στην Α’ Οικουμενική   Σύνοδο, που   έγινε   το  325   μ.Χ.   στη   Νίκαια  της Βιθυνίας.   Η   Σύνοδος   αυτή   καθαίρεσε   τον   Άρειο,   ο    οποίος  δίδασκε πως ο Χριστός  δεν  είναι  Θεός,  αλλά κτίσμα  του  Θεού.  Ο   Άρειος όμως, παρά  την   καθαίρεσή   του,  ετοιμαζόταν  να εισέλθει σε ένα    ναό,  για  να λειτουργήσει. Τότε  συνέβη  το  εξής  θαυμαστό γεγονός :

Ύστερα από προσευχή του Οσίου Ιακώβου, ο βλάσφημος Άρειος δεν πρόφθασε  να   πάει   στο   ναό, αφού πέθανε από  διάλυση  των σπλάχνων του.      
Όμως   ο   Όσιος   μαζί   με   την   ακοίμητη   ευσέβειά  του   διαφλεγόταν  και  από   θερμότατη   φιλοπατρία.  Όταν   οι   Πέρσες  πολιόρκησαν    την  Νίσιβη,   ο    Όσιος συνετέλεσε τα μέγιστα  δια  της  δυνάμεως  της πίστεώς  του  και   της   ηθικής   επιροής του  στην  απόκρουση   των εχθρών και τη διάλυση της πολιορκίας. Διαπρέποντας σε τούτα τα μέγιστα   μεγαλουργήματα   ο   Άγιος Ιάκωβος, αφού  έφθασε  σε  βαθύτατο  γήρας,  κοιμήθηκε  οσίως  με  ειρήνη.

Sacred James

Sacred James (4th century AD) was born and dated to the city of Nisipos in Mesopotamia. But he loved the life of desolation and silence. For this reason he left the city and went to the highest peaks of the area where he lived. Here he was bravely and proudly treated the adverse weather conditions that made him overwhelmed, the excessive heat of the summer and the winter frost.

As mentioned in his Synaxar, the Saint for his food used weeds and some water. For his clothing he had a simple and unique chiton. And with it, therefore, the simple ascetic life weakened his body, but he continually offered spiritual food to his soul.

The results of his ascetic life were rich. First, the Ossios gained boldness toward God. Then, with the power and grace of the Holy Spirit, he received the ability to foresee the future and perform wonders, such as the following:

Sometime, when she was passing through a place, she saw in some source a few young women doing their job in a careless and obscene appearance. The Saint did not tolerate this situation. Thus, in a miraculous way, on the one hand, it dried up the source, while on the other, we made the hair of the shameless women whiter than white. And, of course, at the request of the Christians, he prayed and the source took off again water. Women, however, left them to stay with white hair for penitentiary and spiritual correction.

Saint James for his many virtues became Bishop of his homeland, Nisipos. As Bishop, he took part in the First Ecumenical Synod, held in 325 AD. in Nice of Bithynia. This Synod eliminated the Areios, who taught that Christ is not God, but a building of God. However, Arius, despite his desertion, was preparing to enter a temple to function. Then the following marvelous event occurred:

After the prayer of Saint James, the blasphemy Arius did not get to the temple after he died of the dissolution of his viscera.

But the Savior, along with his unceasing piety, was also thrilled by a warm supper. When the Persians besieged Nissi, the Holy One contributed greatly through the power of his faith and his moral persistence in defending the enemies and dissolving the siege. Extending to these the greatest majesty, St. James, having reached a deep age, was sleeping peacefully in peace.