Ο Όσιος Θεοδόσιος καταγόταν από την κωμόπολη
της
Μωγαρισσού, η οποία ανήκε στην επαρχία της Καππαδοκίας.
Έζησε κατά τους χρόνους του Λέοντος
του Θρακός και έφτασε
έως και τους χρόνους του αυτοκράτορα Αναστασίου (491 – 518 μ.Χ.). Ο πατέρας
του ονομαζόταν Προαιρέσιος
και η μητέρα του Ευλογία.
Ήταν και οι δυο ευσεβείς
και πιστοί
άνθρωποι. Ο Θεοδόσιος όμως, από θείο ζήλο, δεν ακολούθησε την έγγαμο
ζωή, αλλά το μοναχικό βίο. Γι’ αυτό
έφυγε από την
πατρίδα του και πήγε στα Ιεροσόλυμα να προσκυνήσει
τους Αγίους Τόπους. Στη συνέχεια μετέβη στην
Αντιόχεια, όπου επισκέφθηκε τον Άγιο Συμεών τον Στυλίτη, ο οποίος τον εμύησε στα της μοναχικής πολιτείας και της
αρετής και του προείπε ότι θα γίνει
ποιμένας πολλών λογικών προβάτων. Ασκήτεψε κοντά στο θαυμαστό και ενάρετο ασκητή,
που ονομαζόταν Λογγίνος, με τον οποίο μαζί μελετούσε, συζητούσε και προσευχόταν
και του οποίου σπούδαζε
την πνευματική
διαύγεια και τη μεγάλη
ταπεινοφροσύνη.
Ο Όσιος Θεοδόσιος
από την προσευχή
και την άσκηση, έφθασε σε τόσο ύψος
ηθικής
τελειότητας, ώστε να επιτελεί, με την χάρη του
Θεού, θαύματα.
Ο Άγιος είχε κατασκευάσει
έναν τάφο για
τον εαυτό του, ώστε βλέποντάς τον να ενθυμείται το θάνατο. Τον τάφο αυτόν
εγκαινίασε με τον θάνατό του ένας Άγιος ασκητής, ονόματι Βασίλειος. Τον ασκητή λοιπόν αυτόν,
ενώ είχε πεθάνει, μόνο ο Θεοδόσιος και ένας άλλος μοναχός τον έβλεπαν
να στέκεται ανάμεσα στους άλλους μοναχούς και να
συμψάλλει. Στους υπόλοιπους μοναχούς ο Βασίλειος ήταν αθέατος. Ένα άλλο θαύμα
του Αγίου, είναι το ότι σε έναν τόπο στον οποίο πρόκειται να ιδρύσει μοναστήρι, άναψε σβησμένα κάρβουνα, χωρίς να έχει φωτιά.
Αλλά
και το προορατικό χάρισμα είχε λάβει
από τον Θεό ο Άγιος. Έτσι προείπε την καταστροφή που θα
γινόταν στην Αντιόχεια από μεγάλο σεισμό.
Ο
Όσιος Θεοδόσιος υπήρξε και καθηγητής πολλών μοναχών στην ασκητική ζωή. Δεν άργησε έτσι πλησίον του να
σχηματισθεί κοινοβιακή ζωή που
τον είχε ως κέντρο και οδηγό. Ο υπερβολικός αριθμός των μοναχών που
συγκεντρώθηκαν κοντά του, τον έκανε να σκεφθεί που θα ήταν προτιμότερο να ιδρύσουν κοινοβιακό
μοναστήρι. Μετά από προσευχή και σκέψη
εξέλεξαν ερημικό τόπο, πέραν της Νεκράς Θάλασσας, η οποία απέχει από τα Ιεροσόλυμα
αρκετές ώρες. Εκεί το μέγα πλήθος της αδελφότητας, έκτισε σε λίγο χρόνο μονή με εκκλησία
και νοσοκομεία, καθόσον η φήμη
του Οσίου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου έφερε
εκεί πλήθη που ζητούσαν την συμβουλή του, την ευλογία του ή την υλική του βοήθεια.
Εκείνος τους δεχόταν πατρικά πάντοτε, τους καθοδηγούσε,
τους ενθάρρυνε ή τους παρακαλούσε, σαν να ήταν αυτός που έπασχε και είχε ανάγκη της ιατρείας. Στις ώρες του μεσονυκτίου
ανέτεινε τα χέρια του στον ουρανό και
ζητούσε ενίσχυση και χάρη και άφεση για ανθρώπους, προς τους οποίους προ ολίγων
ωρών ήταν εντελώς
άγνωστος.
Ο Όσιος Θεοδόσιος, αφού έφθασε σε βαθύτατο γήρας,
κοιμήθηκε με ειρήνη. Η είδηση της
κοιμήσεώς του διαδόθηκε σαν αστραπή. Και έτρεξαν πολλοί, λαϊκοί, κληρικοί και
μοναχοί, ακόμη και Επίσκοποι, για
να ασπαστούν το ιερό
λείψανο του Αγίου ανδρός, που στάθηκε
για όλους φιλόστοργος πατέρας και προστατευτικός αδελφός. Και αυτός ακόμη ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων προσήλθε να ασπασθεί και να
παραστεί στην εξόδιο
Ακολουθία. Μεγάλη
δε υπήρξε η συγκίνησή
του, όταν βρέθηκε ενώπιον του ιερού
σκηνώματος του Οσίου. Η σύναξή του ετελείτο
στο σεπτό Αποστολείο του Αγίου Αποστόλου Πέτρου, που ήταν κοντά στην Αγία Σοφία.
Αρεταίς θεοσδότοις εκλάμψας Όσιε, Μοναστικής πολιτείας ώφθης
λαμπρός χαρακτήρ, και φωστήρ θεοειδής Πάτερ και έξαρχος, Θεοδόσιε σοφέ, των Αγγέλων μιμητά,
θεράπων ο της Τριάδος· ήν εκδυσώπει απαύστως, ελεηθήναι τας
ψυχάς ημών.
Κοντάκιον.
Ήχος πλ. δ’. Τη υπερμάχω.
Πεφυτευμένος εν
αυλαίς ταις του Κυρίου σου
Τας σας
οσίας αρετάς τερπνώς
εξήνθησας
Και επλήθυνας
τα τέκνα σου εν ερήμω,
Των δακρύων
σου τοις όμβροις
αρδευόμενα,
Αγελάρχα των
Θεού θείων επαύλεων·
Όθεν κράζομεν, χαίροις
Πάτερ Θεοδόσιε.
Μεγαλυνάριον.
Δόσιν θεοδώρητον
ειληφώς, δόσεσιν
οσίαις, τας χορείας των Μοναστών, ιερώς ρυθμίσας, δοτούς Θεώ προσήξας, τους σοι εφαπομένους, ω Θεοδόσιε.
Saint Theodosius the
Parliamentary and Professor of the Desert
The Holy Theodosius came from
the town of Mogarissos, which belonged to the province of Cappadocia. He lived
during the times of the Leo of Thrace and reached up to the times of Emperor
Anastasios (491-518 AD). His father was called the Extraordinary and his mother
Blessing. They were both godly and faithful people. Theodosius, however, from
divine zeal, did not follow the married life but the lonely life. So he
departed from his homeland and went to Jerusalem to worship the Holy Land. Then
he went to Antioch, where he visited Stylian, Stylitis, who convinced him of
the lonely state and virtue and told him that he would become a shepherd of
many rational sheep. He practiced near the marvelous and virtuous ascetic,
called Longine, with whom he studied, debated and prayed, studying spiritual
clarity and great humility.
Sacred Theodosius, from prayer
and exercise, has reached such a high moral perfection that he can perform
wonders in the grace of God. The Saint had built a tomb for himself to see him
remembered death. This tomb was inaugurated by the death of a Saint ascetic,
named Basil. So the ascetic, while he was dead, only Theodosius and another
monk saw him standing among the other monks and compressing. In the remaining
monks, Basil was unseen. Another miracle of the saint is that at a place where
he is about to establish a monastery, he turned off coals without fire.
But the pro-charisma had
received the Holy One from God. So he predicted the destruction that would have
taken place in Antioch by a great earthquake.
Saint Theodosius was also a
professor of many monks in ascetic life. It was not so late that a cowardly
life was formed that had him as a center and guide. The overwhelming number of
monks gathered around him made him think that it would be preferable to
establish a homonymous monastery. After prayer and thought, they have chosen a
desert place beyond the Dead Sea, which is a few hours away from Jerusalem.
There, the great crowd of the fraternity built a monastery in a short time with
church and hospitals, since the fame of Saint Theodosius of the Parish
Archbishop brought there crowds asking for his advice, his blessing or his
material help. He always took them parentally, guided, encouraged, or begged
them, as if he were the one who suffered and needed medical attention. At
midnight he was building up his hands in the sky and asking for help and grace
and remission for people to whom he was completely unknown a few hours ago.
Saint Theodosios, having
reached a deep age, slept in peace. The news of his sleep spread like
lightning. And many, laity, clergy and monks, even Bishops, ran to take on the
holy relic of the Holy Man, who stood for all a father-in-law and a protective
brother. He too, the Patriarch of Jerusalem, came to accept and attend the
Exodus Sequence. There was a great deal of excitement when he found himself
before the sanctuary of Saint. His congregation was held in the seventh Apostle
of St Apostle Peter, near Hagia Sophia.
Apolyticus. Sounds flat a'.
The Synoptic Logos.
Areas the theatrical glory of
Ois, a monastic state with a brilliant character, and a statue of the
theotokos, Father and exarch, Theodosius wise, of the angels, imitators, the
therapist of the Trinity;
Kontakion. Sounds flat d '.
I'm overwhelmed.
Buried in the throne of your
Lord
You like yours, you have been
exhausted
And thou didst make thy
children desolate,
Your tears in rainwater
irrigated,
Gods of God of divine villas;
That's where we cry, joy
Father Theodosi.
Majesty.
Dozin theodorenton, praise the
gods, the choirs of the monasteries, the sanctuary, the gods, the gods, the
servants, the Theodosius.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου