Η Οσία Δομνίκη
έζησε κατά την εποχή των
αυτοκρατόρων Θεοδοσίου του Μεγάλου
(379 – 395 μ.Χ.), Λέοντος
A’ (457 – 474 μ.Χ.) και Ζήνωνος (474 – 475 μ.Χ.). Καταγόταν από την Καρθαγένη (Νέα
Καρχηδόνα) της Ισπανίας. Κατά την θεία οικονομία πήγε στην Κωνσταντινούπολη, το
384 μ.Χ., μαζί με άλλες τέσσερις παρθένες, τη Δωροθέα, την Ευανθία, τη Νόννα
και
την Τιμοθέα και ύστερα από
θεία αποκάλυψη βαπτίσθηκαν υπό του Πατριάρχου
Νεκταρίου.
Η Οσία Δομνίκη ακολούθησε το μοναχικό βίο και εκγύμνασε τον εαυτό της πνευματικά με σκληρούς και πολλούς κόπους. Αφού έφθασε στη θέωση και αξιώθηκε να κάνει θαύματα και να διακρίνει τα μέλλοντα, η φήμη της αρετής της έγινε γνωστή και επέσυρε την προσοχή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου (408 – 450 μ.Χ.) και της βασίλισσας, οι οποίοι την επισκέπτονταν και της παρεχώρησαν τον τόπο και τα μέσα προκειμένου να ανεγείρει Μονή αφιερωμένη στον Άγιο Ζαχαρία. Εκεί η Οσία Δομνίκη έζησε θεοφιλώς και κοιμήθηκε με ειρήνη σε μεγάλη ηλικία.
Η Οσία Δομνίκη ακολούθησε το μοναχικό βίο και εκγύμνασε τον εαυτό της πνευματικά με σκληρούς και πολλούς κόπους. Αφού έφθασε στη θέωση και αξιώθηκε να κάνει θαύματα και να διακρίνει τα μέλλοντα, η φήμη της αρετής της έγινε γνωστή και επέσυρε την προσοχή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου (408 – 450 μ.Χ.) και της βασίλισσας, οι οποίοι την επισκέπτονταν και της παρεχώρησαν τον τόπο και τα μέσα προκειμένου να ανεγείρει Μονή αφιερωμένη στον Άγιο Ζαχαρία. Εκεί η Οσία Δομνίκη έζησε θεοφιλώς και κοιμήθηκε με ειρήνη σε μεγάλη ηλικία.
Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Αγάπη τη κρείττονι, καταυγασθείσα τον νουν, ασκήσει εξέλαμψας, ώσπερ λαμπάς φαεινή, Δομνίκα πανεύφημε· όθεν Μοναζουσών σε, οδηγόν φωτοφόρον, έδειξεν ο Δεσπότης, δια βίου και λόγου. Ω πρέσβευε θεοφόρε, σώζεσθαι άπαντας.
Αγάπη τη κρείττονι, καταυγασθείσα τον νουν, ασκήσει εξέλαμψας, ώσπερ λαμπάς φαεινή, Δομνίκα πανεύφημε· όθεν Μοναζουσών σε, οδηγόν φωτοφόρον, έδειξεν ο Δεσπότης, δια βίου και λόγου. Ω πρέσβευε θεοφόρε, σώζεσθαι άπαντας.
Κοντάκιον.
Ήχος α’. Χορός Αγγελικός.
Χορείαν ευκλεή, σεμνοτάτων παρθένων, δι’ έργων ιερών, και σοφών διδαγμάτων, ενθέως ωδήγησας, προς παστάδα ακήρατον, ένθα πέφηκε, ζωής το ξύλον Δομνίκα· δι’ ού ζώωσον, την νεκρωθείσαν ψυχήν μου, Οσία θεόληπτε.
Χορείαν ευκλεή, σεμνοτάτων παρθένων, δι’ έργων ιερών, και σοφών διδαγμάτων, ενθέως ωδήγησας, προς παστάδα ακήρατον, ένθα πέφηκε, ζωής το ξύλον Δομνίκα· δι’ ού ζώωσον, την νεκρωθείσαν ψυχήν μου, Οσία θεόληπτε.
Μεγαλυνάριον.
Χαίροις ω Δομνίκα πανευκλεής· συ γαρ τον Δεσπότην, αγαπήσασα εκ ψυχής, ίχνεσι τοις τούτου, ώσπερ αμνάς τιμία, αμέμπτως επορεύθης· διo δεδόξασαι.
Χαίροις ω Δομνίκα πανευκλεής· συ γαρ τον Δεσπότην, αγαπήσασα εκ ψυχής, ίχνεσι τοις τούτου, ώσπερ αμνάς τιμία, αμέμπτως επορεύθης· διo δεδόξασαι.
Osia Domnicky
Osia Dominikis lived
during the times of the emperors Theodosius the Great (379-395 AD), Leo A
'(457-474 AD) and Zenonos (474-475 AD). He came from Carthage (New Caledonia)
in Spain. When divine economy is played in Istanbul in 384 AD, along with other
four virgins, the Dorothea, Evanthia, the Nonna and Timothea and after divine
disclosure baptized under the Patriarchou nectar.
Osia Dominiki followed the
lonely life and trained herself spiritually with hard and much effort. After
reaching the deification and claimed to perform miracles and to discern the
future, the reputation of virtue became known and drew the attention of Emperor
Theodosius (408-450 AD) and the Queen, who visited her and ceded the place and
means to erect a monastery dedicated to St. Zacharias. There Ossia Domniki
lived theophile and slept in peace in old age.
Apolyticus. Sound d '.
Fast anticipated.
Love the Cretone,
swallowed up by the moon, exerted, while the light was bright, Domnika we were;
for we were only monasers in a driving lighthouse, the Despot pointed out,
lifelong and speechless. I am ambitious, you are saved.
Kontakion. Sound a '.
Dance Angelic.
Choreo Eukleia, virgin
modesty, by works holy and wise lessons, entheos odigisas, to pastada Akiratos
wherein pefike, the tree of life; DOMNA by ordination zooson, the nekrotheisan
my soul, Blessed Theoliptos.
Majesty.
Hear ye the Lord, my dear,
I love the soul, and see, therefore, as a lamb, thou hast done; thou shalt
declare it.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου