Ο Άγιος Θεόδοτος ο Ιερομάρτυρας Επίσκοπος Κυρηνείας Κύπρου

Ο   Άγιος    Ιερομάρτυς   Θεόδοτος   έζησε   τον   4^ο   αιώνα   μ.Χ.,   τότε  που  το  νησί  της   Κύπρου   ήταν   υποσουλωμένο στους Ρωμαίους. Ο Επίσκοπος Θεόδοτος, άνθρωπος ταπεινός και φλογερός στην πίστη, φιλόθεος  και φιλάνθρωπος, ήταν ένα αληθινό δώρο Θεού για το πολυβασανισμένο  νησί.   Στο   ιερό  πρόσωπό   του   όλοι   έβλεπαν   τον οικείο   πατέρα    και   του  πραοτάτου   Χριστού  το  γνησιότατο   μιμητή.

Όμως   οι   Εθνικοί  δεν  μπορούσαν να αντέξουν την παρουσία   και    τη δράση του Αγίου. Έτσι με διαταγή  του επάρχου Σαβίνου ο Άγιος συλλαμβάνεται και οδηγείται ενώπιόν του. Ο ηγεμόνας τον καλεί να αρνηθεί την πίστη του στον Χριστό και  να θυσιάσει στα είδωλα. Η απάντηση του Αγίου χαρακτηρίζεται   από  ανδρεία:   «Άρχοντα,  την πίστη μου προς τον Χριστό δεν την αρνούμαι. Το χρυσάφι ποτέ δεν το ανταλλάσουμε με το χώμα. Χώμα άχρηστο είναι και τα είδωλα που λατρεύετε εσείς. Σε λίγο καιρό η βασιλεία των θεών σου θα εκλείψει. Η Βασιλεία   του   Χριστού  είναι αιώνια  και   άφθαρτη  και   θα   εξαπλωθεί  σε    όλο   τον   κόσμο.   Σ’ αυτή    τη  Βασιλεία  υπάρχει   θέση    και   για  σένα   και    για  όλους».

Εξοργισμένος ο έπαρχος διατάσσει να αρχίσουν τα βασανιστήρια. Οι στρατιώτες απεκδύουν τον Άγιο και τον κτυπούν με τα μαστίγια από νεύρα βοδιού. Η σιωπή  και η καρτερία του Ιερομάρτυρος εξοργίζει περισσότερο   τον    ανάλγητο   ηγεμόνα, ο οποίος δίδει εντολή   για δεύτερο   βασανιστήριο.   Οι δήμιοι βυθίζουν στο σώμα του Αγίου σιδερένια   νύχια   και   το   ξεσκίζουν.   Και   ο   Άγιος   ανοίγει   το   στόμα του, για να ψελλίσει:    «Κύριέ μου, συγχώρησέ τους...». Τα λόγια του συγκλονίζουν τις  καρδιές των  δημίων, που  ομολογούν:   «Είμαστε   και εμείς Χριστιανοί». Ο ηγεμόνας  έντρομος  και  βλέποντας το  λαό  αγανακτισμένο   δίδει  εντολή  να κλείσουν   τον   Άγιο   στη   φυλακή,   που σε λίγες ημέρες μεταποιείται σε οίκο Θεού. Η αρετή του Αγίου εδάμασε   την   κακία.     Ενίκησε την αμαρτία. Οι   φυλακισμένοι   έχουν τώρα   δεχθεί   στην   καρδιά  τους   την   επίσκεψη   της   Χάριτος   του Θεού.       
Με την  ανάρρηση   του  Αγίου Κωνσταντίνου στο θρόνο της αυτοκρατορίας και το διάταγμα περί ανεξιθρησκείας (Μεδιόλανα, 313 μ.Χ.)   ο   Άγιος   Θεόδοτος   ελευθερώνεται  και  επιστρέφει   στο    ποίμνιό του.   Μετά  από  δύο χρόνια θεοφιλούς αρχιερατίας   ο   Άγιος   εκοιμήθηκε  με ειρήνη και  Άγγελοι παρέλαβαν  την    ψυχή   του,   για   να την   οδηγήσουν   μπροστά  στο  θρόνο  του  Θεού.

Saint Theodotus the Holy Martyr Bishop of Kyrenia

The Holy Martyr Theodotus lived in the 4th century AD, when the island of Cyprus was enslaved to the Romans. Bishop Theodotus, a humble and ardent man, a philanthropist and philanthropist, was a true God's gift to the multitudinous island. On his holy face everyone was seeing the intimate father and the celebrated Christ the most imitating.

But the Gentiles could not withstand the presence and action of the saint. Thus, by order of the reigning Sabine the Saint is captured and brought before him. The ruler calls him to deny his faith in Christ and sacrifice to idols. The answer of the Saint is characterized by bravery: "Lord, my faith in Christ I do not deny it. The gold we never exchange with the soil. Soilless are also the idols you love. In a while, the kingdom of your gods will be extinguished. The Kingdom of Christ is eternal and incorruptible and will spread all over the world. In this Kingdom there is a place for you and for all. "

Enraged the governor orders to start torture. The soldiers defy the Saint and beat him with the whips of bull nerves. The silence and despair of the Hieromartyr annoyed the unsuspecting ruler, who commanded a second torture. The executioners sink into the body of the Holy Iron Nails and break it off. And the saint opens his mouth to squeal: "My Lord, forgive them ..." His words shook the hearts of the publicans, who confess: "We are Christians too". The ruler, fearless and seeing the indignant people, orders the Holy One to be shut up in jail, which in a few days is transformed into a house of God. The virtue of the saint wounded the evil. He has sinned. The prisoners have now accepted in their heart the visit of God's Grace.

With the rise of St. Constantine to the throne of the empire and the decree of unreligion (Mediolana, 313 AD), Saint Theodotus is liberated and returns to his flock. After two years of divine high priesthood, the Saint died in peace, and angels received his soul to lead her to God's throne.