ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Ματθ. 20, 1-16

Η  παραβολή  των   εργατών   του   αμπελώνος

1 Ὁμοία   γάρ   ἐστιν  ἡ   βασιλεία   τῶν   οὐρανῶν   ἀνθρώπῳ   οἰκοδεσπότῃ,   ὅστις   ἐξῆλθεν   ἅμα   πρωΐ   μισθώσασθαι   ἐργάτας   εἰς   τὸν   ἀμπελῶνα   αὐτοῦ.

2 καὶ   συμφωνήσας   μετὰ   τῶν   ἐργατῶν   ἐκ   δηναρίου   τὴν  ἡμέραν   ἀπέστειλεν αὐτοὺς   εἰς   τὸν   ἀμπελῶνα   αὐτοῦ.

3 καὶ   ἐξελθὼν   περὶ   τρίτην   ὥραν   εἶδεν   ἄλλους   ἑστῶτας   ἐν   τῇ   ἀγορᾷ  ἀργούς,

4 καὶ   ἐκείνοις   εἶπεν·   ὑπάγετε  καὶ   ὑμεῖς   εἰς   τὸν   ἀμπελῶνα,   καὶ   ὃ   ἐὰν    ᾖ   δίκαιον    δώσω   ὑμῖν.   οἱ   δὲ   ἀπῆλθον.
5 Πάλιν   ἐξελθὼν   περὶ   ἕκτην  καὶ   ἐνάτην   ὥραν   ἐποίησεν   ὡσαύτως.

6 Περὶ   δὲ   τὴν   ἑνδεκάτην   ὥραν   ἐξελθὼν   εὗρεν   ἄλλους   ἑστῶτας   ἀργούς, καὶ    λέγει   αὐτοῖς·   τί   ὧδε   ἑστήκατε   ὅλην   τὴν    ἡμέραν   ἀργοί;

7 Λέγουσιν   αὐτῷ·   ὅτι   οὐδεὶς   ἡμᾶς    ἐμισθώσατο.   λέγει    αὐτοῖς·   ὑπάγετε   καὶ   ὑμεῖς   εἰς   τὸν   ἀμπελῶνα,    καὶ     ὃ   ἐὰν    ᾖ   δίκαιον   λήψεσθε.

8 Ὀψίας   δὲ   γενομένης   λέγει   ὁ   κύριος   τοῦ   ἀμπελῶνος   τῷ    ἐπιτρόπῳ    αὐτοῦ· κάλεσον   τοὺς   ἐργάτας   καὶ   ἀπόδος   αὐτοῖς   τὸν   μισθόν,   ἀρξάμενος   ἀπὸ   τῶν   ἐσχάτων   ἕως   τῶν   πρώτων.

9 Καὶ    ἐλθόντες    οἱ   περὶ   τὴν   ἑνδεκάτην   ὥραν   ἔλαβον   ἀνὰ   δηνάριον.

10 Ἐλθόντες   δὲ   οἱ   πρῶτοι   ἐνόμισαν   ὅτι   πλείονα   λήψονται,  καὶ   ἔλαβον   καὶ   αὐτοὶ   ἀνὰ   δηνάριον.

11 Λαβόντες   δὲ   ἐγόγγυζον   κατὰ   τοῦ   οἰκοδεσπότου

12 λέγοντες    ὅτι    οὗτοι   οἱ    ἔσχατοι   μίαν   ὥραν   ἐποίησαν,   καὶ   ἴσους   ἡμῖν αὐτοὺς   ἐποίησας   τοῖς   βαστάσασι   τὸ   βάρος   τῆς   ἡμέρας   καὶ   τὸν   καύσωνα.

13 Ὁ   δὲ   ἀποκριθεὶς   εἶπεν   ἑνὶ   αὐτῶν·   ἑταῖρε,   οὐκ   ἀδικῶ   σε·   οὐχὶ   δηναρίου συνεφώνησάς   μοι;

14 Ἆρον   τὸ   σὸν   καὶ   ὕπαγε·   θέλω   δὲ   τούτῳ   τῷ   ἐσχάτῳ   δοῦναι   ὡς   καὶ  σοί·

15 ἢ   οὐκ   ἔξεστί   μοι   ποιῆσαι   ὃ   θέλω   ἐν   τοῖς   ἐμοῖς,   εἰ   ὁ   ὀφθαλμός   σου πονηρός   ἐστιν    ὅτι   ἐγὼ   ἀγαθός  εἰμι;

16 Οὕτως   ἔσονται   οἱ   ἔσχατοι   πρῶτοι   καὶ   οἱ   πρῶτοι   ἔσχατοι·   πολλοὶ   γάρ   εἰσι κλητοί,   ὀλίγοι  δὲ   ἐκλεκτοί.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Ματθ. 20, 1-16

Η  παραβολή  των  εργατών  του  αμπελώνος

1 «Διότι  η  βασιλεία  των  ουρανών  μοιάζει  με  άνθρωπο   οικοδεσπότη,   ο οποίος   μόλις  ξημέρωσε,  πήγε  να  μισθώσει  εργάτες   για  το  αμπέλι    του.

2 Αφού   όμως   συμφώνησε  με  τους  εργάτες  από  ένα   δηνάριο   την   ημέρα, τους  έστειλε  στο  αμπέλι   του.

3 Και  όταν  βγήκε  περί  την  τρίτη  ώρα,   είδε  άλλους  να   στέκωνται    στην   αγορά  χωρίς  δουλειά.

4 Και  σ’   εκείνους  είπε,   «Πηγαίνετε  και   εσείς  στο  αμπέλι   και   ό,τι   είναι σωστό  θα  σας   δώσω».   Πήγαν  και  εκείνοι.

5 Πάλιν   όταν  βγήκε  κατά  την  έκτη  και  την  ενάτη    ώρα,  έκανε   το   ίδιο.

6 Όταν   βγήκε  κατά  την  ενδεκάτη  ώρα,   βρήκε  άλλους  να  στέκωνται χωρίς  δουλειά    και  τους  λέγει,   «Γιατί  στέκεσθε  εδώ  όλη  την  ημέρα  χωρίς δουλειά;»

7 Λέγουν  σ’  αυτόν,  «Διότι  κανένας  δεν  μας   μίσθωσε».   Και   αυτός   τους λέγει,   «Πηγαίνετε   και   σεις   στο   αμπέλι  και   θα   πάρετε   ό,τι   είναι   σωστό».

8 Όταν   βράδιασε   λέγει   ο   ιδιοκτήτης  του  αμπελιού   στον  επίτροπό  του, «Φώναξε  τους  εργάτες  και  δώσε   τους   το   ημερομίσθιο,  αφού  αρχίσεις  από τους  τελευταίους  μέχρι  των   πρώτων».

9 Όταν  ήλθαν   εκείνοι,   που   τους   προσέλαβε   κατά  την  ενδεκάτη  ώρα, πήραν  από  ένα   δηνάριο.

10 Όταν   ήλθαν  οι  πρώτοι,   νόμισαν   ότι  θα  πάρουν  περισσότερα,  αλλά πήραν   και   αυτοί  από  ένα   δηνάριο.

11 Και   όταν   το   πήραν,   παρεπονούντο   κατά   του   οικοδεσπότου  και  έλεγαν,

12 «Αυτοί   οι  τελευταίοι  εργάσθηκαν  μία  ώρα  και   τους  έκανες   ίσους  μ’ εμάς,  που   βαστάξαμε   το   βάρος   της   ημέρας  και   την   ζέστη».

13 Αυτός,  τότε,     απεκρίθη    σε ένα  από   αυτούς,  «Φίλε,  δεν  σε  αδικώ.   Δεν συμφώνησες    μαζί  μου  ένα  δηνάριο;

14 Πάρε  ό,τι  συμφωνήσαμε  και  φύγε·  εγώ  θέλω  σε  τούτο   τον  τελευταίο να  δὠσω  όσα   και  σε  σένα.

15 Δεν  έχω  δικαίωμα  να  κάνω  με   την   περιουσία   μου   ό,τι   θέλω;   Ή  είναι πονηρό  το  μάτι  σου,  επειδή  εγώ   είμαι   καλός;»

16 Έτσι   οι  τελευταίοι  θα  γίνουν  πρώτοι,   και  οι  πρώτοι   τελευταίοι.   Πολλοί είναι   οι   καλεσμένοι,   ολίγοι   όμως  είναι   οι  εκλεκτοί». 

Ἑβρ. 12, 1-10

 Ο    Ιησούς  αρχηγός   και   τελειωτής   της   πίστεως

1 Τοιγάρουν   καὶ   ἡμεῖς,   τοσοῦτον   ἔχοντες   περικείμενον   ἡμῖν    νέφος μαρτύρων,   ὄγκον   ἀποθέμενοι   πάντα   καὶ   τὴν   εὐπερίστατον   ἁμαρτίαν,   δι'   ὑπομονῆς   τρέχωμεν   τὸν   προκείμενον   ἡμῖν   ἀγῶνα,

2 ἀφορῶντες   εἰς   τὸν   τῆς   πίστεως   ἀρχηγὸν   καὶ   τελειωτὴν   Ἰησοῦν,   ὃς   ἀντὶ   τῆς   προκειμένης   αὐτῷ   χαρᾶς   ὑπέμεινε σταυρόν,   αἰσχύνης   καταφρονήσας,   ἐν   δεξιᾷ   τε   τοῦ   θρόνου   τοῦ   Θεοῦ   κεκάθικεν.

3 Ἀναλογίσασθε   γὰρ   τὸν   τοιαύτην   ὑπομεμενηκότα    ὑπὸ   τῶν   ἁμαρτωλῶν εἰς   αὐτὸν   ἀντιλογίαν,   ἵνα   μὴ   κάμητε   ταῖς   ψυχαῖς   ὑμῶν   ἐκλυόμενοι.

Ο  σκοπός   της   διαπαιδαγωγήσεως

4 Οὔπω   μέχρις   αἵματος   ἀντικατέστητε   πρὸς   τὴν   ἁμαρτίαν   ἀνταγωνιζόμενοι,

5 καὶ   ἐκλέλησθε   τῆς   παρακλήσεως,   ἥτις   ὑμῖν   ὡς   υἱοῖς   διαλέγεται·   υἱέ   μου, μὴ   ὀλιγώρει   παιδείας   Κυρίου,   μηδὲ   ἐκλύου    ὑπ' αὐτοῦ   ἐλεγχόμενος.

6 Ὃν    γὰρ   ἀγαπᾷ   Κύριος   παιδεύει,   μαστιγοῖ   δὲ   πάντα   υἱὸν   ὃν παραδέχεται.

7 Εἰ   παιδείαν   ὑπομένετε,   ὡς   υἱοῖς   ὑμῖν   προσφέρεται   ὁ   Θεός·   τίς   γάρ   ἐστιν υἱὸς   ὃν   οὐ   παιδεύει    πατήρ;

8 Εἰ   δὲ   χωρίς   ἐστε   παιδείας,   ἧς   μέτοχοι   γεγόνασι   πάντες,  ἄρα   νόθοι   ἐστὲ   καὶ   οὐχ   υἱοί.

9 Εἶτα   τοὺς   μὲν   τῆς    σαρκὸς   ἡμῶν   πατέρας   εἴχομεν   παιδευτὰς   καὶ  ἐνετρεπόμεθα·   οὐ   πολλῷ   μᾶλλον   ὑποταγησόμεθα   τῷ   πατρὶ   τῶν πνευμάτων   καὶ   ζήσομεν;

10 Οἱ   μὲν   γὰρ   πρὸς   ὀλίγας   ἡμέρας   κατὰ   τὸ   δοκοῦν   αὐτοῖς   ἐπαίδευον,   ὁ   δὲ   ἐπὶ   τὸ   συμφέρον,   εἰς   τὸ   μεταλαβεῖν   τῆς   ἁγιότητος αὐτοῦ.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Εβρ.  12, 1-10

Ο   Ιησούς  αρχηγός   και   τελειωτής   της   πίστεως

1 Επομένως,  αφού  έχουμε  γύρω  μας  ένα  τόσο  μεγάλο  σύννεφο  από μάρτυρες, ΄ας  αποτινάξουμε   κάθε   βάρος   και   την  αμαρτία,   η   οποία εύκολα  μας  εμπλέκει,   και  άς  τρέχουμε    με   υπομονή   το  αγώνισμα  του δρόμου  που  είναι  εμπρός  μας,

2 με  τους  οφθαλμούς  μας  προσηλωμένους     στον  αρχηγό   και   τελειωτή   της   πίστεώς   μας,   τον   Ιησού,   ο   οποίος,   χάριν   της  χαράς   που   τον ανέμενε,   υπέμεινε   σταυρό,   περιφρονήσας   την   αισχύνη,   και  κάθησε   στα  δεξιά   του   θρόνου   του   Θεού.

3 Σκεφθήτε   λοιπόν   αυτόν,   ο   οποίος   υπέμεινε  τόση  εχθρότητα  εναντίον του  εκ  μέρους  των  αμαρτωλών,    για  να  μη  κουρασθήτε   και αποθαρρυνθήτε.

Ο  σκοπός   της   διαπαιδαγωγήσεως

4 Ακόμη  δεν  αντισταθήκατε  μέχρις  αίματος   στον  αγώνα   κατά   της αμαρτίας,

5 και     λησμονήσατε   την   νουθεσία,   που  σας  απευθύνεται  σαν  σε  παιδιά:  Παιδί  μου,  μη  περιφρονήσεις   την   διαπαιδαγώγησι    του Κυρίου  και   μη  χάσεις   το  θάρρος  σου,  όταν  ελέγχεσαι   απ’   αυτόν,

6 διότι  εκείνον   που  αγαπά   ο   Κύριος   τον   παιδαγωγεί,   και   μαστιγώνει κάθε   παιδί,   τον   οποίο   δέχεται.

7 Υπομείνατε  σαν  παιδιά  του,  διότι  ποιό  παιδί  δεν   το   παιδαγωγεί   ο πατέρες   του;

8 Εάν  όμως  δεν   δοκιμάσατε   διαπαιδαγώγησι,   την   οποία  έχουν  όλοι περάσει,  τότε  είσθε  νόθα  παιδιά   και   όχι   γνήσια.

9 Εξ  άλλου,  είχαμε  παιδαγωγούς   τους  επιγείους  πατέρες  μας  και  τους  σεβόμεθα.  Δεν  πρέπει  λοιπόν  πολύ  περισσότερο  να   υποταχθούμε  στον  Πατέρα  των   πνευμάτων   και  να   ζήσουμε;

10 Εκείνοι  μας  διαπαιδαγωγούσαν  για   λίγο  καιρό   και   όπως   ήθελαν, αλλ’   αυτός  για   το  καλό  μας,  για  να  γίνουμε    μέτοχοι  της  αγιότητός   του.

Matt. 20, 1-16

The parade of the vineyard workers

1 "For the kingdom of the heavens is like a host of men, who just dawned, went to hire workers for his vineyard.

2 But having agreed with the workers of a denarius a day, he sent them to his vineyard.

3 And when he came out about the third hour, he saw others standing on the market without work.

4 And he said to them, "Go also to the vine, and what is right will I give you." And they went.

5 Again when he came out at sixth and ninth hour, he did the same.

6 When he came out at the eleventh hour, he found others standing without work and saying, "Why are you standing here all day without work?"

7 They say to him, "Because no one hired us." And he tells them, "Go to the vineyard and you'll get what's right."

8 When the owner of the vineyard said to his commissioner, "Call the workers and give them the wages, since you start from the last to the first."

9 When they came, who hired them at the eleventh hour, they took from a dinar.

10 When the first came, they thought they would get more, but they also got them from a dinar.

11 And when they took it, they stumbled against the host, and said,

12 "These last ones worked for an hour, and you made them equal to us, we took the burden of the day and the heat."

13 He then responded to one of them, "Phil, do not wrong. Did not you agree with me a dinar?

14 Take what we have agreed and go; I want this last thing to do as much as to you.

15 Do I have the right to do what I want with my property? Or is your eye wicked because I am good? "

16 So the latter will become first, and the first ones. Many are the guests, but few are the chosen ones. "

Hep. 12, 1-10

Jesus leader and finisher of faith

1 Therefore, since we have around us so great a cloud of witnesses, let us shake off every weight and the sin that easily engages us, and let us run with patience the track event that is before us,

2 with our eyes intent on the leader and finisher of our faith, Jesus, who for the sake of the joy that awaited him, endured the cross, despised the shame, and sat down at the right hand of the throne of God.

3 Think therefore him who has endured so much enmity against him on the part of the sinners, that you may not be tired and discouraged.

The purpose of education

4 Yet ye have not resisted to the blood in the struggle against sin,

5 and have forgotten the exhortation addressed to you as children: My son, do not disdain the discipline of the Lord and not lose your courage when rebuked by him,

6 For the one who loves the Lord teaches him, and laments every child he receives.

7 Have you endured as his children, for what father is not his father taught?

8 But if you did not experience education, which everyone has gone through, then you are ill children and not genuine.

9 On the other hand, we have educated our fatherly fathers and respect them. Should not we therefore be subjected to the Father of the Spirits and live?

10 They instructed us for a while and as they wanted, but for our own sake, to become shareholders of his holiness.