Ο Άγιος Ιωνάς Μητροπολίτης Μόσχας και πασών των Ρωσιών

Ο   Άγιος    Ιωνάς   γεννήθηκε   στο   χωριό   Σολιγκαλίτς  της  επαρχίας  Κοστρόμα   της   Ρωσίας.   Ο   πατέρας  του   Θεόδωρος   Οπουάσεβ   φρόντισε   για την   Χριστιανική   ανατροφή  και    διαπαιδαγώγηση   του   υιού  του    και    τον  έστειλε στη  μονή  του  Γκαλίτς.  Εκεί  ήταν  υπό  την  πνευματική  καθοδήγηση    των   στάρετς  Βαρθολομαίου,  Ιωάννου  και  Ιγνατίου  του  εικονογράφου.

Το   έτος   1433   εξελέγη   Επίσκοπος   Μούρωμα   και   Ριαζάν   και   άρχισε   να εργάζεται   για  την  πνευματική  οικοδόμηση  του  ποιμνίου  του.  Μετά    τον θάνατο   του   Μητροπολίτου  Ρωσίας Γερασίμου (1433 – 1435),  ο  Άγιος  Ιωνάς προεβλήθηκε υπό  του  ηγεμόνος της Ρωσίας Βασιλείου   Βασίλιεβιτς  ως διάδοχός  του.  Εξελέγη Μητροπολίτης  Ρωσίας  υπό  τοπικής    Συνόδου, που  συγκλήθηκε  εσπευσμένα,  δεν  μετέβη  όμως  στην  Κωνσταντινούπολη,   για   να   λάβει    την    Πατριαρχική    ευλογία    κατά   το  κανονικό  έθος.  Μετά  το  πέρας της διαμάχης  των  ηγεμόνων    Βασιλείου  και  Γεωργίου  Δημητρίεβιτς,  κατά τις αρχές του 1436, ο Άγιος   μετέβη   στην Κωνσταντινούπολη, αλλά η προγενέστερη καθυστέρηση υπήρξε η αφορμή για την αποστολή του Πελοποννήσιου  Ισιδώρου,  ως Μητροπολίτου   Ρωσίας.

Ο   Ισίδωρος μετέβη  στη  Ρωσία  μετά  του  Αγίου  Ιωνά.  Ο  Ρώσος  ηγεμόνας   είχε   κάθε   λόγο   να   είναι   δυσαρεστημένος  με  τις  ενέργειες    του Πατριάρχου   Κωνσταντινουπόλεως,   αλλά   μετά   από   λίγο   εκτίμησε   τον Μητροπολίτη   Ισίδωρο    για    την    ευφυΐα  και  την  πολυμάθειά    του.    Οι  λόγοι  της   ενέργειας   αυτής  του   Πατριαρχείου   Κωνσταντινουπόλεως  πρέπει    να    ήταν    σχετικοί   είτε  προς  την  γενικότερη  προσπάθεια  για    την  διατήρηση  της    πειθαρχίας   των    υπαγομένων   σε  αυτό  Μητροπόλεων,  είτε  γιατί  αποσκοπούσαν  στην   τοποθέτηση   Έλληνα   Ιεράρχη   σε   τέτοια επίκαιρη   θέση,   όπως   ήταν   η   Μητρόπολη   Ρωσίας.

Λίγο  μετά  την  άφιξή  του    στην    Μόσχα,   ο   Μητροπολίτης  Ισίδωρος  έπεισε  τον Ρώσο  ηγεμόνα  για  την  συμμετοχή  της  Ρωσικής    Εκκλησίας  στην  Σύνοδο    της   Φερράρας.  Ο  ηγεμόνας  πείσθηκε  με  το  επιχείρημα του  Ισιδώρου    ότι    και    η   ένωση   των   Εκκλησιών   θα   επιτυγχανόταν   και   η αυτοκρατορία θα διασωζόταν,   διατηρούμενης της  Ορθοδοξίας.  Ο  Ρώσος  ηγεμόνας  δέχθηκε, χορήγησε  δε  αξιόλογο  χρηματικό   ποσό  και  πολυπρόσωπη    ακολουθία.

Ο   Ισίδωρος   αναχώρησε   από   την   Μόσχα   στις   8   Σεπτεμβρίου   1437   και έφθασε   στη   Φερράρα   στις   18   Αυγούστου   1438.   Η   Σύνοδος,   άν   και   οι Βυζαντινοί  είχαν  φθάσει  από  τον  μήνα  Μάρτιο,  δεν  είχε  αρχίσει  ακόμη    τις   εργασίες   της. Η συμμετοχή   του  Ισιδώρου   στις   συζητήσεις   δεν ήταν  μεγάλη, άν και ο ρόλος αυτού στην καθόλου εξέλιξη της   υποθέσεως υπήρξε σημαντικός. Γενικώς ακολουθούσε τις  απόψεις    του  Βησσαρίωνος Νικαίας.

Μετά   από   πολλές  ζυμώσεις   και   υπό   απειλή   πάντοτε   του   τουρκικού κινδύνου,   ο   όρος   της   ενώσεως    έγινε   δεκτός   στις   5    Ιουλίου   1439,   ο   δε  Ισίδωρος   ήταν   από   τους   πρώτους,   οι   οποίοι   δέχθηκαν   την   ένωση.   Τα πράγματα όμως  δεν  εξελίχθηκαν  όπως  ανέμενε  ο  Ισίδωρος.  Η  κατάληξη   ήταν  η  καταδίκη  του  Ισιδώρου  από   Σύνοδο  και  ο  εγκλεισμός  του  στη  μονή   Τσουντώφ.   Στις   15   Σεπτεμβρίου   ο   Ισίδωρος διέφυγε και  έφθασε  στο  Νόβγκοροντ.  Από  εκεί  κατέφυγε  στον  ηγεμόνα   της    Λιθουανίας    Καζιμίρ,   μετά    δε    από  λίγο    στην   Ρώμη.

Ο  Άγιος  Ιωνάς  απεστάλη  πάλι  στην    Κωνσταντινούπολη,    αλλά    όταν    ο ηγεμόνας  έμαθε  ότι  και     ο   Πατριάρχης    Κωνσταντινουπόλεως  είχε  δεχθεί   την   ένωση,   διέταξε   την   αποστολή   να   επιστρέψει.   Ο   Άγιος   Ιωνάς καταστάθηκε  Μητροπολίτης  υπό Συνόδου το   έτος   1448   και    απέστειλε  στον   Πατριάρχη    επιστολή,    για   να    λάβει    την    ευλογία   του.

Ο Άγιος Ιωνάς αναδείχθηκε πρότυπο ποιμένα. Ήταν πνευματικός πατέρας, θαυματουργός και προορατικός. Όταν οι Αγαρηνοί περικύκλωσαν   την  Μόσχα,  ο  Άγιος  τους  απώθησε  με  την  προσευχή  του.
Στα  τελευταία  χρόνια  του  βίου  του  ευχόταν  να  βασανισθεί  από  κάποια   ασθένεια,  για  να  λιώσει  σαν  το  χρυσό  στο  χωνευτήρι.  Ο    Θεός  άκουσε    την   προσευχή   του   και   επέτρεψε τη δοκιμασία. Τα πόδια   του   Αγίου γέμισαν   πληγές. Έτσι,   δοξολογώντας   το   Όνομα   του   Αγίου   Τριαδικού Θεού,   κοιμήθηκε    το    έτος   1461.

St. John the Metropolitan of Moscow and All Russia

St. John was born in the village of Soligalit in the province of Kostroma in Russia. His father, Theodore Ocapase, took care of the Christian upbringing and education of his son and sent him to Galicia's monastery. There he was under the spiritual guidance of the illustrator of Bartholomew, Ioannou and Ignatius of the illustrator.

In 1433 he was elected Bishop Muram and Ryazan and began to work for the spiritual construction of his flock. After the death of Metropolitan George Gerasimos (1433-1435), St. John was promoted by Russia's ruler Vassiliy Vassiliyev as his successor. He was elected Metropolitan of Russia under a local Synod, who was hasty, but did not go to Constantinople to receive the Patriarchal blessing in the normal way. After the conflict between the rulers of Vassilios and Georgiou Dimitrijevic, at the beginning of 1436, the Saint went to Constantinople, but the earlier delay was the occasion for the mission of the Peloponnesian Isidore as the Russian Metropolitan.

Isidore went to Russia with St. John. The Russian ruler had every reason to be unhappy with the actions of the patriarch of Constantinople, but after a while he appreciated Metropolitan Isidore for his intelligence and abundance. The reasons for this action of the Patriarchate of Constantinople should have been relevant either to the overall effort to maintain the discipline of the Metropolises that were to be met, or to the fact that they were aiming at placing a Greek hierarch in such a topical position as the Russian Metropolis.

Shortly after arriving in Moscow, Metropolitan Isidore convinced the Russian ruler of the Russian Church's participation in the Ferrara Summit. The ruler was persuaded by Isidore's argument that even the union of the Churches would be achieved and the empire would be rescued, maintaining Orthodoxy. The Russian ruler accepted, granting a considerable sum of money and a multi-faceted sequence.

Isidore departed from Moscow on 8 September 1437 and arrived in Ferrara on 18 August 1438. The Synod, although the Byzantines had arrived since March, had not yet begun its work. Isidore's involvement in the debates was not great, although his role in the development of the case was significant. Generally he followed the views of Bessarion Nicaea.

After many fermentations and always threatening the Turkish threat, the term of the union was accepted on July 5, 1439, and Isidoros was one of the first to accept the union. But things did not evolve as Isidore expected. The end result was the condemnation of Isidore from the Synod and his imprisonment at the Tsonthov monastery. On 15 September Isidore fled and arrived at Novgorod. From there he resorted to the ruler of Lithuania Kazimir, then to Rome.

St. John was again sent to Constantinople, but when the ruler learned that the Patriarch of Constantinople had accepted the union, he ordered the mission to return. Saint John was Metropolitan at Synod in 1448 and sent a letter to the Patriarch to receive his blessing.

Saint John became a shepherd model. He was a spiritual father, miraculous and proactive. When the Agrarians encircled Moscow, the Saint repelled them with his prayer.

In the last years of his life he wished to be tortured by some illness, to melt like gold in the crucible. God heard his prayer and allowed the test. The feet of the saint were filled with wounds. Thus, praising the Name of the Holy Trinity God, he slept in the year 1461.