Ο Όσιος Θεοφύλακτος ο Ομολογητής Επίσκοπος Νικομήδειας

Ο   Όσιος   Θεοφύλακτος   καταγόταν   από   την   Ανατολή   και   έζησε κατά   τους   χρόνους   του   αυτοκράτορα   Λέοντος   του   Δ’   (775 – 780 μ.Χ.).   Λόγω   της   μεγάλης   του   παιδείας   και   προς   συνέχιση   των σπουδών   του   ήλθε   στην   Κωνσταντινούπολη,   όπου   γρήγορα απέκτησε   φήμη  σοφού   και   δημιούργησε  φιλικές σχέσεις με ανώτερους   κρατικούς   λειτουργούς   και   αξιωματούχους,   καθώς   και με   τον   μετέπειτα   Πατριάρχη   Ταράσιο,   που   ήταν τότε πρωτοσηκρίτης.

‘Όταν το έτος 784 μ.Χ. εξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ο Ταράσιος,  εις   διαδοχή   του   Πατριάρχου   Παύλου, ο Όσιος Θεοφύλακτος μαζί με τον Μιχαήλ, που αργότερα έγινε Επίσκοπος Συνάδων,   απεστάλησαν   από   τον Ταράσιο   σε   κάποια   μονή   του Εύξεινου   Πόντου.   Λίγο   αργότερα, πιθανόν περί το   έτος   800   μ.Χ., εξελέγη Επίσκοπος Νοκομήδειας. Από τη θέση αυτή ο Όσιος Θεοφύλακτος διέπρεψε σε έργα εκκλησιαστικής  φιλανθρωπίας και κοινωνικής πρόνοιας.  Ανήγειρε   ναούς,   το   μέγα    νοσοκομείο   των Αγίων  Αναργύρων   Κοσμά   και   Δαμιανού, γηροκομεία,   πτωχοκομεία και   δημιούργησε   λογία   για   τις   άπορες χήρες και τα ορφανά. Μάλιστα δε ο ίδιος διακονούσε και περιποιόταν τους πάσχοντες  αδελφούς   του.

Όταν   πέθανε   ο   Πατριάρχης Ταράσιος, εξελέγη  στον   Πατριαρχικό  θρόνο   ο   Άγιος   Νικηφόρος   Α’   (806 – 815 μ.Χ.). Στη   βασιλεία υπερίσχυσε   ο   Λέων   Ε’   ο   Αρμένιος   (813 – 820   μ.Χ.),   ο   οποίος κινήθηκε   κατά   των   αγίων   εικόνων. Τότε παρέλαβε ο Άγιος Νικηφόρος   τον   Όσιο   Θεοφύλακτο,   τον   Άγιο   Αιμιλιανό    Κυζίκου, τον Άγιο Ευθύμιο Σάρδεων, τον Ευδόξιο  Αμορίου, τον Άγιο Μιχαήλ Συνάδων και τον Άγιο Ιωσήφ Θεσσαλονίκης, ανέβηκε στο παλάτι και έλεγξε με εικονογραφικά χωρία τον αυτοκράτορα για τα δυσσεβή διδάγματα και την εικονομαχική του διάθεση. Επειδή ο αυτοκράτορας έμενε  αμετάπειστος,   ο   Όσιος   Θεοφύλακτος   έλαβε   τον   λόγο   και του είπε με παρρησία:   «Γνωρίζω ότι καταφρονείς την ανοχή και μακροθυμία του Θεού. Αλλά θα έλθει σε σένα ξαφνικά όλεθρος και η καταστροφὴ   θα   είναι   όμοια   με   καταιγίδα».

Ο    αυτοκράτορας   εξαγριώθηκε και   τους   καταδίκασε   όλους  σε εξορία.   Τον  μεν   Πατριάρχη   Νικηφόρο   στη   Χρυσούπολη,   τους άλλους   Αρχιερείς   σε   διαφορετικά   μέρη   και   τον   Όσιο   Θεοφύλακτο στο Στρόβιλο, όπου επί τριάντα έτη παρέμεινε με καρτερία και  εκεί κοιμήθηκε   με   ειρήνη   το   έτος   845   μ.Χ.

Μετά την κατάπαυση του διωγμού, επί της ευσεβεστάτης βασιλίσσης Θεοδώρας (842 – 857 μ.Χ.) και του  Πατριάρχου Μεθοδίου (842 – 846 μ.Χ.), το ιερό σκήνωμα   αυτού   ανακομίσθηκε   στη    Νικομήδεια,   το   έτος   846 μ.Χ. και   εναποτέθηκε   στο   ναό   των   Αγίων   Αναργύρων   Κοσμά και   Δαμιανού,  που    ο    ίδιος   είχε    οικοδομήσει.

Ο   Άγιος   Θεόδωρος   ο   Στουδίτης   αποκαλεί   τον   Όσιο   Θεοφύλακτο στύλο   αληθείας,   Ορθοδοξίας εδραίωμα, φύλακα της ευσεβείας, στήριγμα  της   Εκκλησίας.      
Μικρός   ναός   του   Οσίου   Θεοφύλακτου   ανεγέρθη   στο   παλάτι   κατά τον   10^ο   αιώνα   μ.Χ.   ίσως   επί   αυτοκράτορα Ρωμανού Α’ του Λεκαπηνού   (920 – 944 μ.Χ.), πατέρα του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως   Θεοφυλάκτου   (931 – 956 μ.Χ.)

Απολυτίκιον.   Ήχος   γ’.   Θείας   πίστεως.  
Φύλαξ άγρυπνος, της  Εκκλησίας, και καθαίρεσις, της δυσσεβείας, Ιεράρχα   Θεοφύλακτε   πέφηνας·   του γαρ Χριστού  την   Εικόνα σεβόμενος, υπερορίας και   θλίψεις   υπέμεινας·   Πάτερ  Όσιε,   Χριστόν  τον    Θεόν    ικέτευε,   δωρήσασθαι    ημίν    το    μέγα    έλεος.

Κοντάκιον.   Ήχος    β’. Τους    ασφαλείς.    
Ως  αρραγή,   Ορθοδοξίας   πρόμαχον,   και   ισχυρόν,   κακοδοξίας έλεγχον,   ευφημούμεν   και   βοώμέν   σοι,  Ιερομύστα  Θεοφύλακτε· Εκ πάσης  επηρείας διαφύλαττε, τους πίστει εορτάζοντας την μνήμην σου,  πρεσβεύων   σωθήναι    τας  ψυχάς  ημών.

Μεγαλυνάριον.
Ως θησαυροφύλακι  ιερώ,   των   θεοτυπώτων,   παραδόσεων   και   θεσμών,   χαίρέ  σοι   βοώμεν,   ψυχής   εν   ευφροσύνῃ,   Πατέρων   χαίρε δόξα,   ω   Θεοφύλακτε.

The Holy Theophylatus the Confessor Bishop of Nicomedia

Saint Theophylaktus was descended from the East and lived during the times of Emperor Leo the Fourth (775-780 AD). Because of his great education and to continue his studies, he came to Constantinople, where he quickly gained a wise reputation and established friendly relations with senior state officials and officials, as well as with the then-Patriarch Tarasios, who was then the first-rate leader.

When the year 784 AD the Patriarch of Constantinople was elected Patriarch of Tarsus, in the patronage of Patriarch Paul, Osios Theophylaktos, together with Michael, who later became Bishop of Synaks, were sent from Tarasio to a monastery in the Black Sea. A little later, probably around AD 800, he was elected Bishop of Nicomedia. From this position, Saint Theophylaktos excelled in works of ecclesiastical charity and social welfare. He built churches, Kosmas and Damianos's Great Hospital of Agii Anargyri, nursing homes, penitentiaries, and created aology for the needy widows and orphans. Indeed, he himself was ministering and treating his sufferers.

When Patriarch Tarasius died, Saint Nikephoros I was elected to the Patriarchal Throne (806-815 AD). Leo the Armenian (813-820 AD) prevailed in the reign, who moved against the holy icons. Agios Nikiforos received Saint Theophylaktos, Agios Aimilianos Kyzikos, Agios Efthimios of Sardeus, Eudoxios Amorion, Saint Michael the Synods and St. Joseph of Thessaloniki, ascended to the palace and checked the emperor for the dishonest lessons and the iconoclastic his mood. Because the emperor was uninterrupted, Saint Theofylacotus took the floor and said boldly: "I know you despise God's tolerance and longing. But it will suddenly come to you and the destruction will be like a storm. "

The emperor was angry and condemned all in exile. Patriarch Nikephoros in Chrysoupolis, the other High Priests in different places, and Osios Theophylokos in Strovi, where for thirty years he stayed with patience and there he slept peacefully in 845 AD.

After the cessation of persecution, on the pious bishop Theodoras (842-857 AD) and the Patriarchal Methodius (842-846 AD), his sacred relic was recovered in Nicomedia, in the year 846 AD. and deposited at the temple of Saints Anargyri Kosmas and Damianos, which he himself had built.

Saint Theodore the Stoudites calls the Holy Theophylatus a true, pillar of Orthodoxy, a guardian of worship, a supporter of the Church.

The small temple of Saint Theophylaktos was erected in the palace in the 10th century AD. perhaps on emperor Romanos I of Lekapenos (920-944 AD), father of the Patriarch of Constantinople Theophilatos (931 - 956 AD)

Apolyticus. Sound c '. Divine Faith.

Guardian of the Church, and cleansing, of dishonesty, Hierarchy theophilus of the vase; Christ's glory, the image of respect, supremacy, and sorrows of almighty; Father Ossie, Christ the God begged, the great mercy was given.

Kontakion. Sound b '. They're safe.

As an argument, Orthodoxy has gained, and strong, cacophony, control, eulogize and bless you, Hieromyst Theophilate; By all affection, preserve your faith by celebrating your memory, redeeming our souls.

Majesty.

As the savior of the temple, of the theotokos, of the traditions and of the institutions, we cheer you, the soul in gladness, the Fathers rejoice in glory, as the theophyll.