Ανακομιδή Τιμίων Λειψάνων Αγίου Νικηφόρου του Ομολογητού, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως

Μετά  την   κατάπαυση  της   εικονομαχίας   και   την   αναστήλωση   των ιερών εικόνων ο Πατριάρχης Μεθόδιος Α’ (842 – 846 μ.Χ.) εισηγήθηκε στους   βασιλείς   Μιχαήλ και  Θεοδώρα (842 – 867 μ.Χ.), ότι  δεν   είναι  δίκαιο   το   ιερό   λείψανο   του   Αγίου   Νικηφόρου   να   βρίσκεται μακριά. Έτσι απεστάλησαν εκ μέρους του Πατριάρχου και των αυτοκρατόρων   οι   αρμόδιοι,   οι   οποίοι   άνοιξαν   τον   τάφο   του   Αγίου   στη   μονή  του   Αγίου   Θεοδώρου   και    βρήκαν   το   ιερό  σκήνωμα  αυτού  ακέραιο  και  άθικτο  μετά   δέκα   εννέα   έτη   από   την κοίμησή  του. Με ιερές υμνωδίες και   μεγαλοπρέπεια το έβαλαν σε βασιλική   τριήρη   και   το   έφεραν   στη   Βασιλεύουσα.   Όταν   το βασιλικό   πλοίο   προσέγγισε   στον   πορθμό   της   Ακροπόλεως,   εξήλθαν με  λαμπάδες  ο  αυτοκράτορας  και  η  σύγκλητος για να προϋπαντήσουν   το   ιερό   λείψανο,   το   οποίο   συνόδευσαν    στην   Αγία  Σοφία.  Από  εκεί,   το   έτος   846   μ.Χ.,   το    κατέθεσαν   στο    ναό των Αγίων Αποστόλων, όπου ετελείτο η  Σύναξη   αυτού   (2   Ιουνίου).
Εκεί    εκκλησιαζόταν  τη  Δευτέρα  του  Πάσχα  ο  αυτοκράτορας,  ο  οποίος προ  του  τάφου  του  Αγίου Νικηφόρου  άναβε  κεριά  και  προσευχόταν.

Απολυτίκιον.   Ήχος  γ’.   Θείας   πίστεως.   
Θήκη  ένθεος,  και  ζωής   πλήρης,   αναδέδεικται, τη   Εκκλησία,   η   σορός των μυριπνόων λειψάνων σου· ής τη σεπτή κομιδή  κομιζόμεθα, τας δωρεάς  Νικηφόρε   του   Πνεύματος. Πάτερ Όσιε, Χριστόν   τον   Θεόν ικέτευε,   δωρήσασθαι   ημίν    το    μέγα   έλεος.

Κοντάκιον. Ήχος   γ’.   Θείας   πίστεως.        
Την ψυχήν σου τέθεικας, υπέρ της ποίμνης σου Πάτερ, και αυτή  το άδολον, της ευσεβείας ενέθου·  όθεν  σου,   την   των  λειψάνων   λάρνακα θείαν, χαίρουσα, καθυποδέχεται και κραυγάζει· συ μου καύχημα και σκέπη,    ω  Νικηφόρε,    ομολογίας   λαμπτήρ.

Μεγαλυνάριον.
Χάρις  πλουσιόδωρος  δαψιλώς,   πρόεισι   τω   κόσμω,    ώσπερ   ρείθρον   εκ της   Εδέμ,  εκ  των σων λειψάνων,   και    άρδει   Νικηφόρε,  αεί  της Εκκλησίας,    άπαν    ανάστημα.

Relief of the Holy Relics of Saint Nikephoros of the Confessor, Patriarch of Constantinople

After the cessation of iconoclasm and the restoration of the sacred icons, Patriarch Metodios I (842 - 846 AD) recommended to the kings Michael and Theodora (842 - 867 AD) that the holy relic of Saint Nikiforos to be far away. Thus, on behalf of the Patriarch and the emperors, the officers were sent, who opened the tomb of the Saint at the monastery of Agios Theodoros and found its sacred relic intact and intact after ten years of its rebuilding. With sacred hymns and majesty they put it on a royal triere and brought it to the King. When the royal ship approached the Acropolis, the emperor and the senate went out to wear the holy relics that accompanied Hagia Sophia. From there, in 846 AD, they deposited it at the temple of the Holy Apostles, where its Assembly was held (June 2).

There, on the Easter Monday, the emperor, who before the tomb of Saint Nikephoros lit candles and prayed, was ecclesiastical.

Apolyticus. Sound c '. Divine Faith.

An incomplete and complete life case, the Church, the body of your relics, and the sacrament of the sacrifices, are sacrificed, the gifts of the Spirit of the Spirit. Father Ossie, Christ the God begged, the gift of great mercy was given.

Kontakion. Sound c '. Divine Faith.

Your soul mate, in favor of your flock, Father, and this unworthy, pious devotee: to you, the relics of the shrines of the aunt, I rejoice, and I cry and scream, my boast and my hide, Nikephor, the light of confession.

Majesty.

Thanks to the riches, for the world, for the sake of Eden, out of your relics, and Nififorre, the whole of the Church, all stature.