Κοίμηση Αγίου Λεάνδρου Επισκόπου Σεβίλλης

Ο    Άγιος    Λέανδρος,   Επίσκοπος   Σεβίλλης    της    Ισπανίας, διδάσκαλος  της   Εκκλησίας  και  φωτιστής  των  Ισπανών,  έζησε  τον 6^ο   μ.Χ.  αιώνα  και   ήταν   γόνος    αριστοκρατικής    οικογενείας.    Ο  πατέρας  του   ήταν   δούκας   και    καταγόταν   από    βυζαντινή  γενιά, ενώ  η   μητέρα   του    ήταν  πρωτότοκη   κόρη    του    Βησιγότθου βασιλέως  Λεβιγκίντ,   που    βασίλευε  στην   Σεβίλλη,   την  πρωτεύουσα  του  βασιλείου  των  Βησιγότθων. Πολύ    νωρίς   ακολούθησε τον μοναχικό  βίο και  διακρίθηκε  για  την μόρφωση και  τις αρετές του.    Γι’ αυτούς  τους λόγους  η    Εκκλησία  τον κατέστησε   Επίσκοπο   το    έτος  579 μ.Χ. Ίδρυσε  θεολογική  σχολή  με  σκοπό   τη  διάδοση της  Ορθοδοξίας,  αλλά   και  την    καλλιέργεια   των   επιστημών   και   των τεχνών   γενικά,   μέσα    στο    λαό    του    τότε   βάρβαρου   ακόμα βασιλείου.  Οι  δύο   βασιλόπαιδες  Χερμενεγκίλντ   και    Ρεκαρέντ, ανεψιοί   του  από  την   πλευρά  της  μητέρας   του,  ήταν  μεταξύ  των μαθητών του Αγίου   Λεάνδρου.   Ο    Χερμενεγκίλντ   ανατράφηκε  με  τα νάματα  της  Ορθοδοξίας. Η  πίστη του   στην   Εκκλησία    δυναμώθηκε πιο πολύ  χάρη στην ευσεβή σύζυγό του   Ίνγκαρντ, θυγατέρα  του  βασιλέως  των Φράγκων Σιγεβέρτου.  Όταν  ο  πατέρας του,  μεταφέροντας   την  πρωτεύουσά του στο  Τολέδο,  του  όρισε  για   διαμονή   του   τη    Σεβίλλη,   ξέσπασε   διωγμός   κατά    των    Ορθοδόξων.  Ο  αιρετικός Λέβεγκιλντ ήλθε σε σύγκρουση με τον Ορθόδοξο   γιο    του  Χερμενεγκίλντ.  Ήταν τέτοια  η  ένταση  του διωγμού  και    της  μανίας   των   αιρετικών, που  όπως   γράφεται    δεν  έβλεπε   κανείς   πουθενά  ελεύθερο  άνθρωπο  και  η  ίδια  η  γη  έχασε την παλαιά  της  γονιμότητα.  Ο  αιρετικός  βασιλέας πολιόρκησε την Σεβίλλη    και   έκλεισε   σε   σκοτεινή    φυλακή  τον  υιό  του,    όπου    και  τον  στραγγάλισε   την    ημέρα    του    Πάσχα   του  586  μ.Χ.

Την εποχή αυτή, λίγο πριν εξορισθεί και αυτός  μαζί με  άλλους  ομολογητές της  Ορθοδοξίας,  ο  Άγιος  Λέανδρος  έφυγε  στην  Κωνσταντινούπολη,  για  να ζητήσει   τη   βοήθεια  του  αυτοκράτορα.  Εκεί  γνώρισε   τον   Άγιο  Γρηγόριο  τον Μέγα, τον   Διάλογο,  και συνδέθηκε μαζί του με δυνατή  φιλία. Όταν ο διωγμός  κατά  των  Ορθοδόξων  έφθασε  στα  άκρα,  ο  βασιλιάς  Λέβεγκιλντ   προσβλήθηκε  από  θανατηφόρο  ασθένεια, άλλαξε  στάση,  προσκάλεσε  τον   Άγιο Λέανδρο στην επιθανάτια κλίνη του και, αφού μετανόησε, τον παρακάλεσε    να   κατευθύνει  το  διάδοχό  του  Ρεκαρέντ  προς  την  αληθινή   Ορθόδοξη  πίστη.  Ο νέος  βασιλέας, υπάκουος  στον  παλαιό  διδάσκαλό   του,   μεταστράφηκε  και    ανέλαβε  αμέσως    να  συγκαλέσει την   Τρίτη  εν   Τολέδω   Σύνοδο,   όπου  ανέγνωσε  ενώπιον   όλων   την ομολογία   πίστεως  στις  αποφάσεις  της  Οικουμενικής  Συνόδου  της Νίκαιας  και  ανακοίνωσε  ότι  οι λαοί  των Γότθων  και  Σουέβων,  ενωμένοι,  επανέρχονται  στην  ενότητα  της Εκκλησίας. Ο Άγιος Λέανδρος, ο οποίος υπήρξε πρόεδρος αυτής της Συνόδου, αφιέρωσε  πλέον    την   υπόλοιπη   ζωή  του   στη   διδασκαλία    του  ποιμνίου   του  με  το  φωτισμένο   του  παράδειγμα  κατ’ αρχήν,  αλλά  και  με  τα εμπνευσμένα γραπτά του. Προετοίμασε ακόμη τον αδελφό   του,   Άγιο Ισίδωρο,   να   γίνει   διάδοχός   του  στο    θρόνο   της   Σεβίλλης   και   η δόξα   της   Εκκλησίας   της   Ισπανίας.   Βοήθησε   ακόμη   την   αδελφή του,   Αγία   Φλωρεντίνη,  να  γίνει  ιδρύτρια  και  ηγουμένη  σαράντα μονών   με   χιλιάδες   μοναχές,   γράφοντας   γι’ αυτήν   μοναχικό   τυπικό που   από   τότε καλείται   «Κανών του   Αγίου   Λεάνδρου».   Οργάνωσε, επίσης,   τη   Θεία Λατρεία της Εκκλησίας  της  Ισπανίας,  που  λειτουργικά    ονομάζεται   «μοζαραβική».

Ο    Άγιος  Επίσκοπος  της  Σεβίλλης,  αφού υπέμεινε  πολλές  αντιξοότητες   και  δοκιμασίες, παρέδωσε  την  αγία  ψυχή  του  στον Κύριο    στις    13    Μαρτίου   του    έτους    600    ή     601   μ.Χ.

Dormition of Saint Leonardo Bishop of Seville

Saint Leandros, Bishop of Seville, Spain, teacher of the Church and Spaniard, lived in the 6th century AD. century and was the son of an aristocratic family. His father was a Duke and was descended from a Byzantine generation, while his mother was the eldest daughter of King Leighig's Visigoth King, who reigned in Seville, the capital of the Kingdom of the Visigoths. Very early he followed his lonely life and was distinguished for his education and virtues. For these reasons, the Church made him Bishop in the year 579 AD. He founded a theological school with the aim of spreading Orthodoxy, but also cultivating the sciences and the arts in general, within the people of the then barbarous kingdom. The two princes, Hermeneuilly and Rekared, who had been kidnapped by his mother, were among the students of St. Leonardo. Hermionegild was raised with the plagues of Orthodoxy. His faith in the Church was further strengthened thanks to his dear husband Inggard, daughter of King Siegelt of the Franks. When his father, transferring his capital to Toledo, appointed him to stay in Seville, persecution broke out against the Orthodox. The heretic Leeuwedt came into conflict with the Orthodox son of Hermagneild. Such was the intensity of the persecution and fury of the heretics, who, as it was written, did not see anyone now a free man and the land itself lost its old fertility. The heretic king besieged Seville and shut his son in a dark prison, where he also strangled him on the Easter day of 586 AD.

At that time, shortly before he was exiled, along with other confessors of Orthodoxy, Saint Leander went to Constantinople to seek the Emperor's help. There he met Saint Gregory the Great, the Dialogue, and connected with him with a strong friendship. When the persecution against the Orthodox came to an end, King Leegildt suffered a lethal illness, changed his posture, invited Saint Leander to his deathbed, and, after he had repented, begged him to direct his successor Rekared to the true Orthodox faith. The new king, obedient to his old teacher, turned and immediately took up a summit in Tolde, where he read before all the confession of faith in the decisions of the Ecumenical Synod of Nicaea and announced that the Goths and Suevs, united, return to unity of the Church. Saint Leandros, who was president of this Synod, spent the rest of his life teaching his flock with his illuminated example in principle, but also with his inspired writings. He even prepared his brother, Saint Isidore, to become his successor to the throne of Seville and the glory of the Church of Spain. He also helped his sister, Saint Florentine, to become a founder and reigning forty monasteries with thousands of nuns, writing for her a lonely formal, since then called "Canon of Saint Leonardo". He also organized the Divine Worship of the Church of Spain, which is functionally called the "Mozazabic".

The Holy Bishop of Seville, having endured many adversities and tribulations, delivered his holy soul to the Lord on March 13, 600 or 601 AD.