Ο Άγιος Ευστράτιος ο Οσιομάρτυρας ο Νηστευτής

Ο  Όσιος   Ευστράτιος,   απόγονος   μιας   πλούσιας   οικογένειας   του Κιέβου,   διέθεσε   στους   πτωχούς  όλα    τα   πλούτη   του  και εγκαταβίωσε   στη   Λαύρα   των   Σπηλαίων   του   Κιέβου,  όπου αφιερώθηκε   στην   άσκηση   και    τη    νηστεία. Στις εικόνες περιγράφεται   με   ανοιχτού  χρώματος   μαλλιά, αραιή  γενειάδα, ντυμένος    με   το   μοναχικό    ράσο  και    ανυπόδητος.

Μόλις  ο  Όσιος  έγινε μοναχός, άρχισε να  αγωνίζεται κατά  των σαρκικών   παθών   και   του   διαβόλου   με   τα   όπλα   του   φωτός,   την αγρυπνία,   την   προσευχή    και   προπαντός   την    χριστομίμητη νηστεία. Με τον   αγώνα   και    την   σκληρή  εγκράτεια,   ταπείνωσε   τους  δαίμονες   και    εξουδετέρωνε   τις   προσβολές   τους.   Πάντοτε   θυμόταν ότι   ο    Κύριός   του,   ο   Ιησούς   Χριστός, με   την   σαρανταήμερη   νηστεία  και   την   προσευχή   Του   κατέβαλε   τον   πονηρό,   ενώ αντίθετα   ο   πρωτόπλαστος  Αδάμ,    λόγω   της    αποτυχίας    του    στο να φανεί  εγκρατής,   έπεσε   και   εξορίσθηκε   από    τον   Παράδεισο. Έτσι   ο   γενναίος   Ευστράτιος   έλιωσε   πραγματικά   το  σώμα    του   με την   αυστηρή  νηστεία,  αλλά  μαζί  με αυτό  έλιωσε και  τα πάθη και  διέλυσε    τις   δαιμονικές   πλεκτάνες.  Γι’ αυτό  επονομάσθηκε  Νηστευτής.

Ο  Βίος του Οσίου  Ευστρατίου  περιγράφει, με ιδιαίτερη   επιμέλεια,   τις περιστάσεις   του   μαρτυρίου   του.   Στις   20   Ιουλίου   του   έτους   1096,   η   Λαύρα   των   Σπηλαίων   του   Κιέβου, έγινε ξαφνικά   στόχος επιθέσεως   των   Πολόφσκυ, οι οποίοι   καθοδηγούμενοι από τον Μπονγιάκ τον Φιλάργυρο, λεηλάτησαν τη  μονή και αιχμαλώτισαν μοναχούς και  εργάτες αυτής και τους πούλησαν ως σκλάβους   στην Βυζαντινή   πόλη   Χερσόνησο,    στην    Ταυρίδα.

Ο  Όσιος  Ευστράτιος    και    άλλοι   πενήντα   αιχμάλωτοι   αγοράστηκαν από   ένα   Εβραίο   της   Χερσονήσου,   ο    οποίος, για να τους εξαναγκάσει να ασπασθούν την ιουδαϊκή πίστη τους άφησε να υποφέρουν από την πείνα και  τη δίψα. Καθώς  η  αποδοχή  του  Ιουδαϊσμού  σήμαινε απελευθέρωση από  την σκλαβιά, μετά από έξι χρόνια    σκληρής   δουλείας,   οι   αιχμάλωτοι   ήταν   έτοιμοι   να αρνηθούν   τον   Χριστό.   Ο    Όσιος  Ευστράτιος,  όμως,   τους   έπεισε    να  μην   αρνηθούν   την   υπόσχεση   που   έδωσαν   με    το    βάπτισμα.   Μετά  από  δέκα  τέσσερις ημέρες όλοι πέθαναν   από   πείνα   και    δίψα, εκτός  από  τον   Όσιο   Ευστράτιο,   που   είχε   συνηθίσει   στις πολυήμερες   νηστείες.   Ο   ιδιοκτήτης λοιπόν, οργισμένος, τον κατηγόρησε για τον θάνατο των συντρόφων του και  διέταξε να σταυρωθεί  ανήμερα του  Χριστιανικού  Πάσχα.  Σύμφωνα  με το  Βίο, ο Όσιος    Ευστράτιος έζησε για δεκαπέντε ακόμα  ημέρες επάνω   στον σταυρό   και   βρήκε   την   δύναμη   να   συζητήσει   με   τον   Εβραίο ιδιοκτήτη εάν ο σταυρικός θάνατος ήταν   ατιμία   ή   προνόμιο   και    να προφητέψει   για   τους   δουλοκτήτες   του   μία   επικείμενη   θεομηνία. Μόλις   το    είπε   αυτό,   μαχαιρώθηκε. 
Οι    ανόσιοι  σταυρωτές  κατέβασαν  το  ιερό  λείψανο από  τον σταυρό  και  το  έριξαν στην θάλασσα. Η  ανεξερεύνητη  οικονομία  του   Θεού μετέφερε το  τίμιο σκήνωμα θαυματουργικά, χωρίς ανθρώπινη μεσολάβηση,    στα   σπήλαια   της   Λαύρας   του   Κιέβου.               Εκεί  το  βρήκαν   με   κατάπληξη   και  δέος   οι   μοναχοί,   εκείνοι   που  είχαν σωθεί και  είχαν επιστρέψει στη μονή μετά από το πέρασμα των Πολόφσκυ   και   το   ενταφίασαν   με   τιμές   και    δοξολογίες.   Στον   τόπο   αυτό παραμένει μέχρι σήμερα, άφθορο και δοξασμένο, επιτελώντας    αναρίθμητα   θαύματα   στους    πιστούς.

Saint Eustratius the Oracle Martyr the Immortal

Osios Eustratius, the descendant of a wealthy Kiev family, gave the poor all his riches and settled in the Lavra of Caves in Kiev, where he was devoted to exercise and fasting. In the pictures is described with light-colored hair, sparse beard, dressed in lonely robe and unsuspecting.

As soon as Osios became a monk, he began to struggle against the carnal passions and the devil with the weapons of light, vigil, prayer, and especially fast-graying fasting. With struggle and harsh temper, he humbled demons and neutralized their insults. He always remembered that his Lord, Jesus Christ, with his fasting fasting and prayer paid the wicked one, while on the contrary, the protoplast Adam, due to his failure to appear obedient, fell and was exiled from Paradise. Thus, the brave Eustratius actually melted his body with the strenuous fasting, but with it he melted the passions and dissolved the demonic knits. That's why he named himself Sneaky.

The life of Saint Eustratius describes, with great care, the circumstances of his martyrdom. On July 20, 1096, the Lavra of the Caves in Kiev suddenly attacked Polophsky, guided by Bonjak Filiraki, raiding the monastery and capturing monks and workers and selling them as slaves to the Byzantine city of Hersonissos, Taurus.

Saint Eustratius and fifty other captives were bought by a Hebrew Hebrew who, in order to compel them to assume their Jewish faith, let them suffer from hunger and thirst. As the acceptance of Judaism meant liberation from slavery, after six years of cruel slavery, the captives were ready to deny Christ. Saint Eustratius, however, persuaded them not to deny the promise they gave with baptism. After fourteen days, they all died of starvation and thirst, except for Osio Eustratia, who had become accustomed to long-term fasting. The owner, angry, accused him of the death of his comrades and ordered to be crucified on Christian Easter today. According to Life, Saint Eustratius lived for fifteen more days on the cross and found the power to discuss with the Jewish owner whether the crucible death was dishonest or privileged and prophesy to his servants an imminent disaster. As soon as he said this, he was stabbed.

The cruel crosses took down the sacred relic from the cross and threw it into the sea. The unexplored economy of God carried the honest relic miraculously, without human intervention, into the caves of the Lavra of Kiev. There, the monks, those who had been saved and returned to the monastery after the Polophysi passage, found it with wonder and awe, and they buried it with honors and praises. In this place remains to this day, plentiful and glorified, fulfilling countless miracles to the faithful.