Η Υπαπαντή του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού

Το  γεγονός  της  Υπαπαντής,  που  εξιστορεί  ο  Ευαγγελιστής  Λουκάς  στο  β’  κεφάλαιο   του  Ευαγγελίου   του,   συνέβη   σαράντα    ημέρες  μετά  την  γέννηση του   Ιησού.   Σύμφωνα   με   τον   Μωσαϊκό   Νόμο, αν  το   πρώτο   παιδί   της   οικογένειας   ήταν   αγόρι,   αφιερωνόταν   στον Θεό   και   συγχρόνως προσφερόταν   για   θυσία   ένας   αμνός   ή  ένα  ζευγάρι    τρυγόνια   ή    δυο   μικρά   περιστέρια.  Το  γράμμα  των  εντολών  αυτών  πληρούντες  ο   Ιωσήφ    και   η Παρθένος Μαρία, ανήλθαν   την   τεσσαρακοστή   ημέρα   από  της   γεννήσεως   του  Χριστού  στο   ναό   των   Ιεροσολύμων,   για   να   προσφέρουν   τον    Ιησού   στον   Θεό   και   να   δώσουν   την   θυσία   περί   καθαρισμού.   Το ζευγάρι   υποδέχθηκε   στο   ναό ο  υπερήλικας Προφήτης  Συμεών,   ο  οποίος    δέχθηκε   τον   Ιησού  στην  αγκαλιά  του  φωτισμένος  από το  Άγιο   Πνεύμα, έχοντας λάβει αποκάλυψη από Αυτό  ότι  δεν  θα  απέθνησκε  πρωτού  δει  Εκείνον, τον οποίο   ο   Κύριος   και    Θεός   έχρισε   Βασιλέα   και   Σωτήρα   του   κόσμου.                     
Η   εορτή   εισήχθηκε πρώτα στην Δύση  προς  κατάργηση  των  τελουμένων   ειδωλολατρικών   εορτών,   κατά τις  αρχές του  Φεβρουαρίου, προς  τιμήν  του  Πανός, ως   καθαρώς   θεομητορική   εορτή. Αργότερα  καθιερώθηκε  και  στην Ανατολή. Κατά μεν τον Γεώργιο Κεδρηνό   η   εορτή   εισήχθηκε   επί   του   αυτοκράτορα   Ιουστινιανού   του Α’ (518 – 527 μ.Χ.), κατά δε το Νικηφόρο Κάλλιστο ο μέγας Ιουστινιανός (525 – 565 μ.Χ.) διέταξε, το 542 μ.Χ., να εορτάζεται η Υπαπαντή   του   Σωτήρος   σε   όλη   τη   γη.   Επειδή   όμως   διασώζονται σήμερα   λόγοι – ομιλίες   στην   εορτή της Υπαπαντής, που χρονολογούνται πολύ πριν από τον 6^ο αιώνα μ.Χ., εικάζεται ότι ο αυτοκράτορας   Ιουστίνος   εισήγαγε  την  εορτή  στην Κωνσταντινούπολη.   Η εορτή  της  Υπαπαντής,  στην Κωνσταντινούπολη,  ετελείτο  στο  ναό  των Βλαχερνών,  όπου  παρευρίσκονταν    και    οι    βασιλείς.

Απολυτίκιον.   Ήχος   α’.
Χαίρε   Κεχαριτωμένη   Θεοτόκε  Παρθένε·  εκ  σου  γαρ  ανέτειλεν   ο  Ήλιος  της   δικαιοσύνης, Χριστός   ο   Θεός   ημών,   φωτίζων  τους   εν σκότει.   Ευφραίνου   και   συ   Πρεσβύτα   δίκαιε,  δεξάμενος   εν   αγκάλαις   τον   ελευθερωτήν   των   ψυχών    ημών,   χαριζόμενον  ημίν  και    την    Ανάστασιν.

Κοντάκιον.   Ήχος   α’.    
Ο  μήτραν  παρθενικήν  αγιάσας  τω   τόκω   σου,   και  χείρας   του Συμεών  ευλογήσας ως έπρεπε, προφθάσας και νυν  έσωσας  ημάς,  Χριστέ  ο  Θεός. Αλλ’ ειρήνευσον εν πολέμοις το πολίτευμα, και  κραταίωσον    βασιλείς    ούς  ηγάπησας,  ο  μόνος   φιλάνθρωπος.

Μεγαλυνάριον.
Σήμερον   η   Πάναγνος Μαριάμ, τω Ναώ προσάγει, ώσπερ βρέφος τον Ποιητήν, όν εν ταις αγκάλαις, ο  Πρέσβυς  δεδεγμένος, Θεόν   αυτόν   κηρύττει,  κάν    σάρκα    είληφε. 

The Supporter of the Lord and God and our Savior Jesus Christ

The fact of Ypapanti, which is chronicled by Evangelist Luke in the second chapter of his Gospel, happened forty days after the birth of Jesus. According to the Mosaic Law, if the first child of the family was a boy, it was devoted to God, and at the same time a lamb or a pair of tigers or two small pigeons was offered for sacrifice. The letter of these commandments fulfilling Joseph and the Virgin Mary rose on the fortieth day since the birth of Christ in the Temple of Jerusalem to offer Jesus to God and give the sacrifice of purification. The couple received to the temple the elder Prophet Simeon, who received Jesus in his arms, enlightened by the Holy Spirit, having received revelation from Him that He would not abase before He saw Him, whom the Lord and God anointed King and Savior of the world.

The feast was first introduced to the West to abolish the feast of idolatry in early February, in honor of Pan, as a purely theological feast. Later it was established in the East. In the case of George Kedrinos, the feast was introduced on Emperor Iustinianus I (518-527 AD), while during the reign of Nikephoros Kallistos the Great Justinian (525-565 AD) ordered, in 542 AD. , to celebrate the Apostate of the Savior throughout the earth. However, because speeches - speeches on the feast of Ypapanti, dating back to the 6th century AD - are preserved today, it is speculated that Emperor Justin introduced the feast to Constantinople. The feast of Ypapanti, in Constantinople, took place in the Temple of Blacherna, where the kings were also present.

Apolyticus. Sound a '.

Hail Eternity of Virgin Mary, the sun of righteousness risen from you, Christ our God, illuminating them in darkness. Eugene and the Presbytes are right, right-handed to the liberator of our souls, giving us the reward and the Resurrection.

Kontakion. Sound a '.

The virginal womb hath sanctified your interest, and Simeon's hand blessed as you ought, and you have come and saved us now, Jesus Christ. But peace be upon you, and keep the king of you, the only philanthropist.

Majesty.

Today Panaghia Mariam, the Nato brings, as a baby, the Poet, while in embracing, the Ambassador adored, God preached, flesh melted.