Η Οσία Μελάνη η Ρωμαία

Έζησε στα χρόνια που βασιλιάς ήταν ο Ονώριος, δεύτερος γιος του Μεγάλου  Θεοδοσίου. Οι γονείς της, ευγενείς και πλούσιοι, την πάντρεψαν  σε μικρή ηλικία και απέκτησε δύο παιδιά. Όμως μεγάλες δοκιμασίες  την  περίμεναν.  Την   μητρική   της  καρδιά σπάραξε ο θάνατος των δυο παιδιών της. Μετά από λίγο  και  εντελώς ξαφνικά, πέθανε   και   ο σύζυγός της. Και   για  να  γεμίσει   το   πικρό   ποτήρι   της λύπης, χάνει και τους γονείς της. Οι στιγμές δύσκολες. Ποιος θα την παρηγορήσει; Μα  ποιος   άλλος;   Ο   Λόγος   του Θεού, που λέει: «τη ελπίδι χαίροντες, τη θλίψει υπομένοντες, τη προσευχή προσκαρτερούντες». Δηλαδή, η ακλόνητη ελπίδα  σας στα μέλλοντα αγαθά,   να   σας  γεμίζει   χαρά   και   να   σας   ενισχύει   για   να  δείχνετε   υπομονή  στην  θλίψη.  Και  να  επιμένετε  στην  προσευχή, συνεχίζει  ο  Λόγος   του   Θεού,  από  την   οποία   θα  λαμβάνετε σπουδαία   βοήθεια   στις   δύσκολες   περιστάσεις   της    ζωής   σας.

Έτσι   και η Μελάνη, αδιάφορη για    τις κοσμικές απολαύσεις, αποσύρθηκε   σε   ένα   εξοχικό   της  κτήμα,  όπου   αφοσιώθηκε   στην μελέτη    και   την   προσευχή.   Εκεί   επίσης    καλλιγραφούσε   ιερά βιβλία  και  τα  έδινε   να   τα   διαβάζουν   οι   πιστοί.   Διέθεσε   όλη   της την   περιουσία   για   την   ανακούφιση    των   φτωχών   και    ασθενών.

Και  αφού  επισκέφθηκε  πολλούς τόπους βοηθώντας τους πάσχοντες, κατέληξε στην Ιερουσαλήμ, όπου και πέθανε από πλευρίτιδα.
Ο  δε  Σ.  Ευστρατιάδης  γράφει   τα  εξής   για   την   Αγία   αυτή:    «...Αυτή  ήν   επί   της   βασιλείας  Ονωρίου  (395 – 423), Ρωμαία  πλούσια  και   εκ γένους  περιφανούς  και   ενδόξου.   Συζευχθείσα  παρά  την   θέλησιν αυτής, απεσύρθη μετά τον θάνατον του ανδρός και  των δύο αυτής τέκνων εις εν προάστειον της Ρώμης, επιμελουμένη των πτωχών, υποδεχόμενη τους ξένους, επισκεπτόμενη τους εξόριστους και εν φυλακαίς  και    θεραπεύουσα    τους   νοσούντας.   Μετά   την    εκποίησιν των κτημάτων αυτής και διανομήν των προσόντων εις μονάς και εκκλησίας,  δια   της   Αφρικής   και  Αλεξανδρείας κατέλαβε τα Ιεροσόλυμα    και   ενεκλείσθη   εις   πενιχρόν    κελλίον   εκεί   έκτισε   και μονήν  εις ήν    συνήγαγεν  ενενήκοντα παρθένους, εξ ιδίων δια την διατροφήν αυτών δαπανώσα, μικρόν ασθενήσασα εκ πλευρίτιδας, μετέλαβε των αχράντων μυστηρίων εκ των χειρών του Επισκόπου Ελευθερουπόλεως   και   ανεπαύθη   εν   Κυρίω".

Απολυτίκιον.  Ήχος    δ’.   Ταχύ   προκατάλαβε.    
Του    πλούτου  σκορπίσασα,   τας   μυριάδας   σεμνή

,

 τον   πλούτον   της   χάριτος,   δι’  εναρέτου   ζωής,   Οσία    επλούτησας· συ   γαρ   δι’ εγκρατείας,   και    ζωής   ισαγγέλου,   σκεύος  του Παρακλήτου,   επαξίως    εδείχθης·   διο   σε  μακαρίζομεν, Μελάνη θεόληπτε.

Κοντάκιον. Ήχος  πλ. δ’.  Τη    υπερμάχω.

Τη    ισαγγέλω  πολιτεία  σου    δοξάσασα

Μήτερ   Μελάνη  τον  λαμπρώς  σε   θαυμαστώσαντα

Ουρανίου    κατηξίωσαι    ευκληρίας.

Αλλ’  ως  θείας  απολαύουσα   λαμπρότητος

Σκοτασμού   αμαρτιών  ημάς  απάλλαξον     
Τους  βοώντάς   σοι,   χαίροις   Μήτερ    ισάγγελε.

Μεγαλυνάριον.
Έρωτι  τω  θείω  την  σην   ψυχήν,  πτερώσασα   Μήτερ,  ηγωνίσω   ασκητικώς, και   αντί   του   πλούτου, του επιγείου   εύρες,  Μελάνη  μακαρία,    όλβον  ουράνιον.

Hosea Melani the Roman

He lived in the years when King Onarius, the second son of Theodosius the Great, was king. Her parents, noble and wealthy, married her at an early age and had two children. But great trials await her. Her mother's death was marred by the death of her two children. After a while and all of a sudden, her husband died. And in order to fill the bitter glass of regret, she loses her parents. The difficult times. Who will comfort her? But who else? The Word of God, which says, "Hope of joy, of sorrow, of patience, of prayer." That is, your unshakable hope for future goods, to fill you with joy and to empower you to show patience in grief. And to persevere in prayer, the Word of God continues, from which you will receive great help in the difficult circumstances of your life.

So Melanie, indifferent to worldly pleasures, retired to her country estate, where she devoted herself to study and prayer. There he also made sacred books and gave them to be read by the faithful. She devoted all her wealth to relieving the poor and the sick.

And after visiting many places to help the sufferers, he ended up in Jerusalem, where he died of pleurisy.

And S. Efstratiadis writes of this Saint: "... She was in the reign of Onorius (395 - 423), a Roman rich and generally prosperous and glorious. Coupled in spite of her will, she withdrew after the death of her husband and her two children in a Roman suburb, caring for the poor, welcoming strangers, visiting exiles and prisoners and treating them. After the destruction of these estates and the distribution of the qualifications into a single and a church, through Africa and Alexandria he occupied Jerusalem and was enclosed in a small cell there and built a monastery for one or two of their virgin daughters, , relinquished the immense mysteries at the hands of Bishop Eleutheropolis and rested in the Lord. "

Absolutely. Sound d. Fast forward.

I scattered wealth, myriad modesty

,

 the riches of grace, by virtue of life, Hosea of ​​wealth; by temperance, and life of an angel, the utensil of Paraclete, he was most prominently shown;

It's close. Sound d. I miss her.

I declare your state glorified

Mister Ink brilliantly admired him

Heavenly catechism of bliss.

But as a divine delight of splendor

Blaming us for sin has been rid of us

Happy Miter, cheering them on.

Magnificent.

I am in love with my soul, I feathered Miter, I am ascetic, and instead of wealth, the earthly spheres, Ink bliss, aluban heaven.