ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Ματθ. 21,33-42

21 Ἀποκριθεὶς   δὲ   ὁ   Ἰησοῦς   εἶπεν   αὐτοῖς·   ἀμὴν   λέγω   ὑμῖν,   ἐὰν   ἔχητε   πίστιν καὶ   μὴ   διακριθῆτε,  οὐ   μόνον   τὸ   τῆς   συκῆς  ποιήσετε,   ἀλλὰ   κἂν   τῷ   ὄρει τούτῳ   εἴπητε,   ἄρθητι   καὶ   βλήθητι   εἰς   τὴν   θάλασσαν,   γενήσεται·

22 καὶ   πάντα   ὅσα   ἐὰν   αἰτήσητε   ἐν   τῇ   προσευχῇ   πιστεύοντες,   λήψεσθε.

Η  εξουσία  του  Ιησού  Χριστού  αμφισβητείται

23 Καὶ   ἐλθόντι   αὐτῷ   εἰς   τὸ   ἱερὸν   προσῆλθον   αὐτῷ   διδάσκοντι   οἱ  ἀρχιερεῖς καὶ   οἱ   πρεσβύτεροι   τοῦ   λαοῦ   λέγοντες·   ἐν   ποίᾳ   ἐξουσίᾳ   ταῦτα   ποιεῖς,   καὶ   τίς   σοι   ἔδωκε   τὴν   ἐξουσίαν    ταύτην;
24 ἀποκριθεὶς   δὲ   ὁ   Ἰησοῦς   εἶπεν   αὐτοῖς·   ἐρωτήσω   ὑμᾶς   κἀγὼ   λόγον   ἕνα,   ὃν   ἐὰν   εἴπητέ   μοι,   κἀγὼ   ὑμῖν    ἐρῶ   ἐν   ποίᾳ   ἐξουσίᾳ   ταῦτα ποιῶ.

25 Τὸ   βάπτισμα   Ἰωάννου  πόθεν   ἦν,   ἐξ   οὐρανοῦ   ἢ   ἐξ   ἀνθρώπων;    Οἱ   δὲ   διελογίζοντο   παρ᾿  ἑαυτοῖς   λέγοντες·   ἐὰν   εἴπωμεν,   ἐξ   οὐρανοῦ,   ἐρεῖ   ἡμῖν,   διατί   οὖν   οὐκ  ἐπιστεύσατε   αὐτῷ·

26 ἐὰν   δὲ   εἴπωμεν,   ἐξ   ἀνθρώπων,   φοβούμεθα   τὸν   ὄχλον,   πάντες   γὰρ   ἔχουσι   τὸν   Ἰωάννην   ὡς   προφήτην.

27 Καὶ   ἀποκριθέντες   τῷ   Ἰησοῦ   εἶπον·   οὐκ    οἴδαμεν.   ἔφη   αὐτοῖς   καὶ  αὐτός· οὐδὲ   ἐγὼ   λέγω   ὑμῖν   ἐν   ποίᾳ   ἐξουσίᾳ   ταῦτα   ποιῶ.

Η  παραβολή  των  δύο  υιών

28 Τί  δὲ   ὑμῖν   δοκεῖ;   ἄνθρωπός   τις   εἶχε   τέκνα    δύο,   καὶ   προσελθὼν   τῷ   πρώτῳ   εἶπε·   τέκνον,   ὕπαγε  σήμερον   ἐργάζου   ἐν   τῷ  ἀμπελῶνί   μου.

29 Ὁ   δὲ   ἀποκριθεὶς   εἶπεν·   οὐ   θέλω·  ὕστερον   δὲ   μεταμεληθεὶς  ἀπῆλθε.

30 Καὶ  προσελθὼν   τῷ   δευτέρῳ   εἶπεν   ὡσαύτως.   Ὁ   δὲ   ἀποκριθεὶς   εἶπεν·  ἐγώ,   κύριε·   καὶ   οὐκ   ἀπῆλθε.

31 Τίς   ἐκ   τῶν   δύο   ἐποίησε   τὸ   θέλημα  τοῦ   πατρός;   Λέγουσιν   αὐτῷ·   ὁ  πρῶτος.   Λέγει   αὐτοῖς   ὁ  Ἰησοῦς·   ἀμὴν   λέγω   ὑμῖν   ὅτι   οἱ   τελῶναι   καὶ   αἱ  πόρναι   προάγουσιν   ὑμᾶς   εἰς  τὴν   βασιλείαν   τοῦ   Θεοῦ.

32 Ἦλθε  γὰρ  πρὸς   ὑμᾶς   Ἰωάννης   ἐν   ὁδῷ   δικαιοσύνης,   καὶ   οὐκ   ἐπιστεύσατε  αὐτῷ·   οἱ   δὲ   τελῶναι   καὶ   αἱ   πόρναι   ἐπίστευσαν   αὐτῷ·   ὑμεῖς   δὲ   ἰδόντες   οὐ   μετεμελήθητε   ὕστερον   τοῦ   πιστεῦσαι   αὐτῷ.

Η    παραβολή  του   αμπελιού

33 Ἄλλην   παραβολὴν   ἀκούσατε.   Ἄνθρωπός   τις   ἦν   οἰκοδεσπότης,   ὅστις   ἐφύτευσεν   ἀμπελῶνα   καὶ   φραγμὸν   αὐτῷ  περιέθηκε καὶ   ὤρυξεν   ἐν   αὐτῷ   ληνὸν   καὶ   ᾠκοδόμησε  πύργον,   καὶ   ἐξέδοτο   αὐτὸν γεωργοῖς   καὶ   ἀπεδήμησεν.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Ματθ. 21,33-42

21 Ο   Ιησούς  τους  απεκρίθη,  «Αλήθεια  σας  λέγω,  εάν  έχετε  πίστιν  και  δεν  αμφιβάλλετε,  όχι  μόνο  το  θαύμα  της  συκιάς  θα  κάνετε,  αλλά  και  αν  πήτε   στο   βουνό  τούτο,  «Σήκω  και  πήγαινε  στην θάλασσα»,   θα  γίνει.

22 Και  όλα,  όσα   ζητήσετε   στην  προσευχή,  εάν  πιστεύετε,  θα  τα λάβετε».

Η   εξουσία  του  Ιησού  Χριστού  αμφισβητείται

23 Και  όταν  ήλθε   στον  ναό,  τον  πλησίασαν,  ενώ   δίδασκε,  οι αρχιερείς  και  οι  πρεσβύτεροι  του  λαού,  και  του  είπαν,  «Με  ποιαν εξουσία  κάνεις  αυτά,  και  ποιος  σου  έδωκε  την  εξουσία   αυτή;».

24 Ο   Ιησούς   τους   απεκρίθη,  «Θα  σας  κάνω  και  εγώ   μίαν  ερώτησιν, και  εάν  μου  απαντήσετε,  θα  σας  πω  και  εγώ   με  ποιαν  εξουσία κάνω  αυτά.

25 Το  βάπτισμα  του  Ιωάννου  από  που  ήτο;  Από  τον  ουρανό  ή  από  τους   ανθρώπους;».  Αυτοί  συζητούσαν  μεταξύ  τους  και  έλεγαν,  «Εάν πούμε,  Από   τον   ουρανό,   θα  μας   πει,  Γιατί  λοιπόν  δεν   πιστέψατε σ’ αυτόν;

26 Εάν  όμως  πούμε,  από  τους  ανθρώπους,  φοβούμεθα  τον  λαό,  διότι όλοι  έχουν  τον  Ιωάννη  για  προφήτη».

27 Και  απεκρίθησαν   στον  Ιησού,  «Δεν  γνωρίζουμε».  Και  αυτός   τους είπε,   «Ούτε   και  εγώ   σας  λέγω  με  ποιαν  εξουσία  κάνω  αυτά».

Η  παραβολή  των  δύο   υιών

28 «Αλλά   τι  νομίζετε  περί  τούτου;  Ένας  άνθρωπος  είχε  δύο  παιδιά, και   πήγε  στο  πρώτο  και  είπε,  «Παιδί  μου,  πήγαινε  σήμερα  να εργασθείς  στο  αμπέλι».

29 Αυτός   όμως   απάντησε,  «Δεν  θέλω».  Αλλά  ύστερα  μετανόησε  και πήγε.

30 Και   πήγε   στον  δεύτερο  και  του  είπε   τα  ίδια.  Αυτός όμως   απάντησε,  «Μάλιστα,  κύριε»,  αλλά  δεν  πήγε.

31 Ποιος  λοιπόν  από  τους  δύο  έκανε  το  θέλημα   του   πατέρα   του;». Λέγουν   σ’ αυτὸν,  «Ο  πρώτος».  Ο  Ιησούς  τότε  τους  λέγει,  «Αλήθεια σας  λέγω,  ότι   οι  τελώνες  και   οι   πόρνες   πηγαίνουν  πριν  από  σας   στην  βασιλείαν  του   Θεού.

32 Διότι  ήλθε  ο  Ιωάννης  σ’  εσάς  και  βάδιζε  τον  δρόμον  της   δικαιοσύνης αλλά  δεν  τον   πιστέψατε,  οι  τελώνες  όμως  και  οι   πόρνες  τον  πίστεψαν. Σεις  όμως,  άν  και  τα  είδατε,  ούτε  ύστερα  μετανοήσατε,   ώστε  να   τον πιστέψετε».

Η   παραβολή  του  αμπελιού

33 «Άλλην  παραβολήν  ακούστε:   Ὑπήρχε  κάποτε  ένας  οικοδεσπότης,  ο οποίος   φύτεψε  ένα   αμπέλι,  έβαλε  γύρω  του  ένα  φράχτη,  έσκαψε   σ’ αυτό ένα  πατητήρι  και  έκτισε  ένα  πύργο.  Ύστερα  το  ενοίκιασε    σε  γεωργούς  και έφυγε  σε    ξένην  χώραν.

Πράξ.  6,8-7 5,47-60

Κατηγορία  εναντίον   του   Στεφάνου

8 Στέφανος  δὲ   πλήρης   πίστεως   καὶ   δυνάμεως   ἐποίει   τέρατα   καὶ  σημεῖα μεγάλα   ἐν   τῷ   λαῷ.

9 Ἀνέστησαν   δέ   τινες   τῶν   ἐκ   τῆς   συναγωγῆς   τῆς   λεγομένης   Λιβερτίνων καὶ   Κυρηναίων   καὶ  Ἀλεξανδρέων   καὶ  τῶν   ἀπὸ   Κιλικίας   καὶ   Ἀσίας συζητοῦντες   τῷ   Στεφάνῳ,

10 καὶ   οὐκ   ἴσχυον   ἀντιστῆναι   τῇ   σοφίᾳ   καὶ   τῷ   πνεύματι   ᾧ   ἐλάλει.

11 Τότε   ὑπέβαλον   ἄνδρας   λέγοντας   ὅτι   ἀκηκόαμεν   αὐτοῦ  λαλοῦντος ρήματα  βλάσφημα   εἰς   Μωυσῆν  καὶ   τὸν   Θεόν·

12 συνεκίνησάν   τε   τὸν   λαὸν   καὶ   τοὺς   πρεσβυτέρους   καὶ   τοὺς   γραμματεῖς, καὶ   ἐπιστάντες   συνήρπασαν    αὐτὸν   καὶ   ἤγαγον  εἰς  τὸ   συνέδριον,

13 ἔστησάν   τε   μάρτυρας   ψευδεῖς   λέγοντας·  ὁ   ἄνθρωπος   οὗτος   οὐ παύεται ρήματα   βλάσφημα   λαλῶν   κατὰ   τοῦ  τόπου   τοῦ   ἁγίου  καὶ  τοῦ   νόμου·

14 ἀκηκόαμεν  γὰρ  αὐτοῦ  λέγοντος   ὅτι  Ἰησοῦς   ὁ  Ναζωραῖος   οὗτος καταλύσει  τὸν  τόπον  τοῦτον   καὶ   ἀλλάξει   τὰ  ἔθη   ἃ  παρέδωκεν   ἡμῖν Μωυσῆς.
15 Καὶ   ἀτενίσαντες  εἰς  αὐτὸν  ἅπαντες   οἱ   καθεζόμενοι  ἐν  τῷ  συνεδρίῳ   εἶδον   τὸ  πρόσωπον   αὐτοῦ   ὡσεὶ   πρόσωπον   ἀγγέλου.

Ομιλία   του  Στεφάνου

47 Σολομὼν   δὲ   ᾠκοδόμησεν   αὐτῷ   οἶκον.

48 Ἀλλ᾿   οὐχ   ὁ   ὕψιστος   ἐν   χειροποιήτοις   ναοῖς   κατοικεῖ,   καθὼς   ὁ  προφήτης λέγει·

49 ὁ   οὐρανός   μοι   θρόνος,  ἡ  δὲ   γῆ   ὑποπόδιον   τῶν   ποδῶν   μου·  ποῖον  οἶκον οἰκοδομήσετέ   μοι,   λέγει   Κύριος,   ἢ   τίς   τόπος   τῆς   καταπαύσεώς   μου;

50 Οὐχὶ  ἡ   χείρ   μου   ἐποίησε   ταῦτα   πάντα;

51 Σκληροτράχηλοι   καὶ   ἀπερίτμητοι   τῇ   καρδίᾳ   καὶ   τοῖς   ὠσίν,   ὑμεῖς   ἀεὶ   τῷ   Πνεύματι   τῷ   Ἁγίῳ   ἀντιπίπτετε,   ὡς οἱ   πατέρες   ὑμῶν   καὶ  ὑμεῖς.

52 Τίνα   τῶν   προφητῶν   οὐκ   ἐδίωξαν   οἱ   πατέρες   ὑμῶν;   καὶ  ἀπέκτειναν   τοὺς προκαταγγείλαντας   περὶ   τῆς   ἐλεύσεως   τοῦ  δικαίου,   οὗ   νῦν   ὑμεῖς   προδόται καὶ   φονεῖς   γεγένησθε·

53 οἵτινες   ἐλάβετε   τὸν  νόμον  εἰς   διαταγὰς   ἀγγέλων,   καὶ  οὐκ   ἐφυλάξατε.

Θανάτωσις   του  Στεφάνου

54 Ἀκούοντες   δὲ   ταῦτα   διεπρίοντο   ταῖς  καρδίαις   αὐτῶν  καὶ  ἔβρυχον   τοὺς   ὀδόντας   ἐπ᾿  αὐτόν.

55 Ὑπάρχων   δὲ   πλήρης   Πνεύματος   Ἁγίου,   ἀτενίσας   εἰς  τὸν  οὐρανὸν  εἶδε δόξαν   Θεοῦ  καὶ  Ἰησοῦν  ἑστῶτα   ἐκ  δεξιῶν  τοῦ  Θεοῦ,

56 καὶ   εἶπεν·   ἰδοὺ  θεωρῶ  τοὺς  οὐρανοὺς  ἀνεῳγμένους  καὶ   τὸν  υἱὸν  τοῦ   ἀνθρώπου  ἐκ  δεξιῶν  τοῦ  Θεοῦ  ἑστῶτα.

57 Κράξαντες  δὲ  φωνῇ  μεγάλῃ   συνέσχον   τὰ  ὦτα   αὐτῶν   καὶ  ὥρμησαν  ὁμοθυμαδὸν ἐπ᾿ αὐτόν,

58 καὶ  ἐκβαλόντες  ἔξω   τῆς   πόλεως   ἐλιθοβόλουν.   Καὶ  οἱ   μάρτυρες   ἀπέθεντο  τὰ  ἱμάτια  αὐτῶν  παρὰ   τοὺς   πόδας   νεανίου καλουμένου   Σαύλου,

59 καὶ   ἐλιθοβόλουν  τὸν  Στέφανον,  ἐπικαλούμενον  καὶ  λέγοντα·  Κύριε  Ἰησοῦ,  δέξαι  τὸ  πνεῦμά   μου.     
60 Θεὶς  δὲ  τὰ  γόνατα  ἔκραξε  φωνῇ  μεγάλῃ·  Κύριε,  μὴ  στήσῃς   αὐτοῖς  τὴν  ἁμαρτίαν  ταύτην.  Καὶ   τοῦτο  εἰπὼν  ἐκοιμήθη.  Σαῦλος  δὲ  ἦν συνευδοκῶν  τῇ    ἀναιρέσει    αὐτοῦ.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Πράξ. 6,7-1-60

Κατηγορία   εναντίον  του  Στεφάνου

8 Ο  Στέφανος,  γεμάτος  πίστιν  και  δύναμιν,   έκανε  τέρατα  και  θαύματα μεγάλα  μεταξύ  του  λαού.

9 Μερικοί   από  την  συναγωγή,  που   ελέγετο  των   Λιβερτίνων  και   των Κυρηναίων   και  των   Αλεξανδρέων  και   από   τους   καταγομένους   από   την Κιλικίαν   και    Ασίαν,   σηκώθηκαν  και  συζητούσαν  με  τον  Στέφανον,

10 αλλά  δεν  μπορούσαν  να  αντισταθούν    στην   σοφίαν  και   στο  Πνεύμα με  το  οποίον   μιλούσε.

11 Τότε  έβαλαν  κρυφά  ανθρώπους   να  πουν,  «Τον   ακούσαμε  να  λέγει   λόγια  βλάσφημα  κατά  του  Μωϋσέως  και  κατά   του  Θεού».

12 Και  ξεσήκωσαν  τον  λαόν  και   τους  πρεσβυτέρους  και  τους  γραμματείς, ώρμησαν  επάνω  του  και   τον  άρπαξαν  βιαίως  και  τον  έφεραν   στο συνέδριον.

13 Παρουσίασαν  και  ψευδομάρτυρες,  οι   οποίοι  έλεγαν,   «Ο  άνθρωπος αυτός  δεν  παύει  να  λέγει  λόγια  βλάσφημα   κατά  του  αγίου  αυτού  τόπου και  κατά  του  νόμου.

14 Διότι  τον  έχομεν  ακούσει  να  λέγει   ότι   ο  Ιησούς   ο  Ναζωραίος  θα καταστρέψει    τον   τόπον    αυτόν  και   θα   αλλάξει    τα  έθιμα  που  μας  παρέδωκε ο   Μωϋσής».
15 Και  όλοι  που  κάθονταν    στο   συνέδριον  προσήλωσαν  εις  αυτόν  τα βλέμματα  και  είδαν  το  πρόσωπόν  του  να  είναι  σαν  πρόσωπο   αγγέλου.

Ομιλία  του  Στεφάνου

1 Είπε  τότε  ο  αρχιερεύς,  «Έτσι  έχουν  τα  πράγματα;».

2 Ο   Στέφανος  είπε,   «Άνδρες  αδελφοί  και  πατέρες,  ακούσατε.  Ο  ένδοξος Θεός  φανερώθηκε  εις  τον  πατέρα  μας  Αβραάμ,  όταν  ήτο  εις  την Μεσοποταμίαν  πριν  κατοικήσει  εις  την  Χαρράν,  και  του   είπε,

3 Φύγε  από  την  χώραν  σου  και  από  τους  συγγενείς  σου  και  έλα  εις  την χώραν  που  θα  σου  δείξω.

4 Τότε  έφυγε  από  την  χώραν  των  Χαλδαίων  και  κατῴκησε  εις  την  Χαρράν. Από   εκεί   μετά  τον  θάνατον  του  πατέρα  του,  ο  Θεός   τον  έφερε   να κατοικήσει   εις  την  χώραν  αυτήν,  εις  την  οποίαν  σεις  τώρα  κατοικείτε.

5 Δεν   του  έδωκε  όμως  κληρονομίαν  εις  αυτήν  ούτε  ένα  βήμα,  αλλά υποσχέθηκε  να  την  δώσει  ως  ιδιοκτησίαν  εις  αυτόν  και  τους  απογόνους του  ύστερα  από  αυτόν,  άν  και  δεν  είχε  παιδί.

47 Αλλ’  ο  Σολομών   ήτο  εκείνος  που  του  οικοδόμησε  οίκον.

48 Ο   Ύψιστος  όμως   δεν  κατοικεί   σε    χειροποιήτους  ναούς,

49 καθώς  ο  προφήτης  λέγει:  Ο  ουρανός  είναι  ο  θρόνος  μου,  η  δε  γη υποπόδιον  των  ποδιών  μου.  Τι  είδους  οίκον  θα  μου  οικοδομήσετε, λέγει  ο  Κύριος,  ή  ποιος  είναι   ο  τόπος  της   αναπαύσεώς  μου;

50 Το  χέρι  μου  δεν  τα   δημιούργησε  όλα  αυτά;

51 Σκληροτράχηλοι,  με  απερίτμητη  καρδιά  και  αυτιά,  σεις  πάντοτε αντιτίθεστε  προς  το  Πνεύμα  το  Άγιον,  όπως  οι  πρόγονοί  σας  έτσι  και  σεις.

52 Ποιον  από  τους  προφήτες  δεν  κατεδίωξαν  οι  πρόγονοί  σας;   Εσκότωσαν εκείνους  που   προφήτευσαν  τον  ερχομόν  του  Δικαίου,  και  τώρα   γίνατε σεις  προδότες  του  και  φονηάδες  του·

53 σεις  που  πήρατε  τον  νόμον   σε   εντολές,  που  εδόθησαν  δι’ αγγέλων, και  όμως  δεν  το  εφυλάξατε.

Θανάτωσις  του  Στεφάνου

54 Ενώ  άκουαν  αυτά,   ωργίσθησαν  και  έτριζαν  τα  δόντια  τους  εναντίον του.

55 Αλλ’  ο  Στέφανος  γεμάτος   Πνεύμα  Άγιον   προσήλωσε   το  βλέμμα   του  στον  ουρανόν  και  είδε  την  δόξαν  του  Θεού  και  τον  Ιησούν  να  στέκεται   στα  δεξιά  του  Θεού,

56 και   είπε,  «Βλέπω  τους  ουρανούς   ανοικτούς  και  τον  Υιόν  του  ανθρώπου να  στέκεται   στα  δεξιά  του  Θεού».

57 Αυτοί  φώναξαν  με  δυνατήν  φωνήν,  βούλωσαν  τα  αυτιά  τους  και ώρμησαν   όλοι  μαζί  επάνω   του,

58 και   αφού  τον  έβγαλαν  έξω   από  την  πόλιν,  τον  λιθοβολούσαν.  Οι μάρτυρες  έβαζαν  τα  ενδύματά  τους  κοντά   στα  πόδια  κάποιου  νέου,  που ωνομάζετο  Σαύλος

59 και  λιθοβολούσαν  τον  Στέφανον,  ο  οποίος  επεκαλείτο  και  έλεγε, «Κύριε  Ιησού,  δέξου  το  πνεύμα  μου».
60 Αφού  όμως  γονάτισε  φώναξε  με  φωνήν  δυνατήν,  «Κύριε,  μη λογαριάσεις  σ’  αυτούς  την  αμαρτίαν   αυτήν».

Matt. 21,33-42

21 Jesus said to them, "I tell you, if you have faith and do not doubt, not only will you do the miracle of the fig tree, but if you go to this mountain," Get up and go to the sea "will be done.

22 And whatever you ask in prayer, if you believe, you will receive them. "

The authority of Jesus Christ is disputed

23 And when he came to the temple, they approached him, while he taught, the chief priests and the elders of the people, and said to him, "With what authority do you do, and who gave you this authority?"

24 Jesus said to them, "I will ask you a question, and if you answer me, I will also tell you by what authority do these things.

25 John's baptism from which he was? From heaven or people? " They were talking to each other and saying, "If we say, From heaven, He will tell us why did not you believe in him?

26 But if we say, from men, we fear the people, for they all have John as a prophet. "

27 And they answered Jesus, we know not. And he said to them, "Neither do I say to you with what authority I do."

The parable of the two sons

28 "But what do you think about it? One man had two children, and went to the first and said, "My child, go today to work on the vineyard."

29 But he answered, "I will not." But then he repented and went.

30 And he went to the second and told him the same. But he replied, "Yes, sir," but he did not go.

31 Who then did the will of his father? " They say to them, "The first one." Jesus then says to them, "Verily I say unto you, that the charges and the prostitutes go before you into the kingdom of God.

32 For John came to you and walked the way of righteousness, but you did not believe him, but the charges and the prostitutes believed him. But you did, though you saw them, then you did not repent so you could believe him. "

The parade of the vine

33 "A great parable, listen: There was once a host who planted a vineyard, put a fence around him, dug a jar and build a tower. He then rented it to farmers and left for a foreign country.

Acts. 6,7-1-60

Category against Stephen

8 Stephen, full of faith and power, made great monsters and miracles among the people.

9 Some of the congregation, who was the devotee of the Liberts and the Cyrenians and the Alexandrians, and of the descendants of Cilicia and Asia, stood up and talked with Stephen,

10 but could not resist the wisdom and the Spirit with which he spoke.

11 Then they secretly put men to say, "We have heard him say blasphemy against Moses and against God."

12 And they stirred up the people and the elders, and the scribes, and they rushed upon him, and ravaged him, and brought him to the congregation.

13 And there were false witnesses, saying, "This man does not cease to speak blasphemy against this holy place, and against the law.

14 For we have heard him say that Jesus the Nazarene will destroy this place, and will change the customs that Moses gave us. "

15 And all who sat at the congregation bound him to his gaze and saw his face be like an angel's face.

Speech by Stephen

1 Then said the high priest, "So are they things?"

2 Stephan said, "Men brothers and fathers, you have heard. The glorious God appeared to our father Abraham when he was in Mesopotamia before he dwelt in Harran, and said to him,

3 Depart from your country and from your relatives, and come to the land that I will show you.

4 Then he departed from the land of the Chaldeans, and abode in Harran. From there, after the death of his father, God brought him to dwell in this land where you now live.

5 But he did not give him one step but he promised to give it to him and his descendants after him, though he had no child.

47 But Solomon was the one who built him home.

48 But the Most High does not dwell in hand-made temples,

49 As the prophet saith, The heavens are my throne, and the earth is the footstool of my feet. What kind of house will you build me, says the Lord, or what is the place of my rest?

50 Did not my hand create all this?

51 Hard-billed, with an immeasurable heart and ears, you always resist the Holy Spirit, as your ancestors do so.

52 Which of the prophets your ancestors did not seek? They have broken those who have prophesied the coming of the law, and now you have become your traitors and your mobsters;

53 You who received the law in commandments given by angels, and yet you did not save it.

Death of Stephen

54 While they were hearing these, they groaned and were tearing their teeth against him.

55 But Stephen, full of the Holy Spirit, fixed his gaze upon the sky, and saw the glory of God, and Jesus standing on the right hand of God,

56 and said, "I see the heavens open and the Son of man standing on the right hand of God."

57 And they cried out with a loud voice, and plucked their ears, and they all rushed upon him,

58 And having cast him out of the city, they stoned him. The martyrs put their garments near the feet of someone new, called Saul

59 and stoned Stephen, who was crying out and saying, "Lord Jesus, take my spirit."

60 But when he kneeled, he cried with a loud voice, "Lord, do not take account of this sin".