ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Μάρκ.  3,6-12

6 Καὶ   ἐξελθόντες   οἱ   Φαρισαῖοι   εὐθέως    μετὰ   τῶν   Ἡρῳδιανῶν   συμβούλιον   ἐποίουν   κατ’ αὐτοῦ,   ὅπως   αὐτὸν   ἀπολέσωσι.

Άλλες   θεραπείες

7 Καὶ   ὁ   Ἰησοῦς    ἀνεχώρησε   μετὰ   τῶν   μαθητῶν   αὐτοῦ   πρὸς   τὴν   θάλασσαν· καὶ   πολὺ   πλῆθος   ἀπὸ   τῆς   Γαλιλαίας  ἠκολούθησαν   αὐτῷ,

8 καὶ   ἀπὸ   τῆς   Ἰουδαίας   καὶ   ἀπὸ   Ἱεροσολύμων   καὶ   ἀπὸ   τῆς   Ἰδουμαίας   καὶ   πέραν   τοῦ   Ἰορδάνου   καὶ   οἱ   περὶ   Τύρον   καὶ   Σιδῶνα,   πλῆθος  πολύ,   ἀκούσαντες   ὅσα   ἐποίει,   ἦλθον   πρὸς    αὐτόν.

9 Καὶ    εἶπε   τοῖς   μαθηταῖς   αὐτοῦ   ἵνα   πλοιάριον   προσκαρτερῇ   αὐτῷ   διὰ   τὸν   ὄχλον,   ἵνα   μὴ   θλίβωσιν   αὐτόν·

10 πολλοὺς   γὰρ   ἐθεράπευσεν,   ὥστε   ἐπιπίπτειν   αὐτῷ   ἵνα   αὐτοῦ   ἅψωνται   ὅσοι   εἶχον   μάστιγας·

11 καὶ   τὰ   πνεύματα   τὰ   ἀκάθαρτα,   ὅταν   αὐτὸν   ἐθεώρουν,   προσέπιπτον αὐτῷ    καὶ   ἔκραζον   λέγοντα   ὅτι   σὺ   εἶ   ὁ  υἱὸς   τοῦ    Θεοῦ.

12 Καὶ   πολλὰ   ἐπετίμα   αὐτοῖς   ἵνα   μὴ   φανερὸν   αὐτὸν   ποιήσωσι.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Μάρκ. 3, 6-12

6 Και   όταν   βγήκαν  οι    Φαρισαίοι,  αμέσως  έλαβαν  απόφασι  μαζί  με  τους Ηρωδιανούς  εναντίον  του,  για  να  τον  εξολοθρεύσουν.

Άλλες   θεραπείες

7 Ο   Ιησούς   μαζὶ  με  τους  μαθητές  του   ανεχώρησε  προς  την  λίμνη.  Και τον   ακολούθησε   πολύς   κόσμος  από   την  Γαλιλαία,  από  την  Ιουδαία,

8 από   τα  Ιεροσόλυμα,  από  την  Ιδουμαία  και   από  την   χώρα   πέρα  από τον   Ιορδάνη    και  από  τα   μέρη  γύρω   από  την  Τύρο  και  Σιδώνα,  πολύς κόσμος  ήλθε   σ’ αυτόν,  επειδή  άκουσαν  όσα  έκανε.

9 Και   παρήγγειλε   στους  μαθητές  του  να  παραμένει  ένα  πλοιάριο   στη   διάθεσί  του,  για   να   μη  τον   συνθλίβει  ο  κόσμος,

10 διότι   πολλούς   θεράπευσε,  ώστε  έπεφταν  επάνω   του  όσοι   ήσαν άρρωστοι,  για   να  τον  αγγίξουν.

11 Και  τα  ακάθαρτα   πνεύματα,  όταν  τον  έβλεπαν,  τον  προσκυνούσαν  και φώναζαν,  «Συ   είσαι  ο  Υιός  του   Θεού».

12 Και  πολύ  αυστηρά  τα  διέτασσε  να  μη   τον  φανερώσουν.

Ἑβρ. 3, 5-11, 17-19

5 Καὶ   Μωϋσῆς   μὲν   πιστὸς    ἐν    ὅλῳ   τῷ   οἴκῳ     αὐτοῦ   ὡς   θεράπων,   εἰς μαρτύριον   τῶν   λαληθησομένων,

6 Χριστὸς   δὲ   ὡς   υἱὸς   ἐπὶ   τὸν   οἶκον   αὐτοῦ,   οὗ  οἶκός    ἐσμεν   ἡμεῖς,   ἐάν   περ   τὴν παρρησίαν   καὶ   τὸ   καύχημα   τῆς   ἐλπίδος   μέχρι   τέλους   βεβαίαν κατάσχωμεν.

7 Διό,   καθὼς   λέγει   τὸ   Πνεῦμα   τὸ   Ἅγιον·   σήμερον   ἐὰν   τῆς   φωνῆς   αὐτοῦ   ἀκούσητε,

8 μὴ    σκληρύνητε   τὰς   καρδίας   ὑμῶν   ὡς   ἐν   τῷ   παραπικρασμῷ,   κατὰ   τὴν   ἡμέραν   τοῦ   πειρασμοῦ   ἐν   τῇ   ἐρήμῳ,

9 οὗ   ἐπείρασάν   με   οἱ   πατέρες   ὑμῶν,   ἐδοκίμασάν   με,   καὶ   εἶδον   τὰ   ἔργα   μου τεσσαράκοντα   ἔτη·

10 διὸ   προσώχθισα   τῇ  γενεᾷ   ἐκείνῃ   καὶ   εἶπον·   ἀεὶ   πλανῶνται   τῇ   καρδίᾳ, αὐτοὶ   δὲ   οὐκ   ἔγνωσαν   τὰς   ὁδούς   μου·
11 ὡς    ὤμοσα   ἐν   τῇ   ὀργῇ   μου,   εἰ   εἰσελεύσονται   εἰς   τὴν  κατάπαυσίν   μου·

17 Τίσι   δὲ   προσώχθισε   τεσσαράκοντα   ἔτη;    Οὐχὶ   τοῖς   ἁμαρτήσασιν,   ὧν   τὰ   κῶλα   ἔπεσεν   ἐν   τῇ   ἐρήμῳ;

18 Τίσι   δὲ   ὤμοσε   μὴ   εἰσελεύσεσθαι   εἰς   τὴν   κατάπαυσιν   αὐτοῦ   εἰ   μὴ  τοῖς   ἀπειθήσασι;      
19 Καὶ   βλέπομεν   ὅτι   οὐκ   ἠδυνήθησαν  εἰσελθεῖν    δι' ἀπιστίαν.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Εβρ.  3, 5-11, 17-19

5 Και  ο  μεν   Μωϋσής   ήτο   πιστός  σε   όλο  τον  οίκο  του  Θεού  σαν δούλος,  για   να  δώσει  μαρτυρία  για   όσα   θα  ελαλούντο,

6 ενώ   ο   Χριστός   σαν   Υιός   στον   οίκο  του   Θεού.  Εμείς   είμεθα   οίκός   του, εάν   κρατήσουμε   σταθερή   μέχρι   τέλους  την   πεποίθησι   και  την  ελπίδα, δια  την   οποία   καυχώμεθα.

7 Δια  τούτο,   καθώς   λέγει   το   Πνεύμα   το   Άγιο,   Σήμερα,  εάν   ακούσετε  την φωνή   του,

8 να   μη   σκληρύνετε   τις   καρδιές   σας   όπως   κατά  την  ανταρσία,  την ημέρα  της   δοκιμασίας   στην  έρημο,

9 όπου   οι   πατέρες   σας   με  έβαλαν  σε   δοκιμασία,  άν  και  είχαν   ιδεί  τα έργα   μου   επί   σαράντα   χρόνια.

10 Δια  τούτο   αγανάκτησα  κατά  της   γενεάς  εκείνης  και  είπα,  πάντοτε πλανάται  η  καρδιά   τους,  δεν   γνώρισαν  τους   δρόμους   μου.

11 Δια  τούτο   ωρκίσθηκα,   στην  οργή  μου,  ότι  αυτοί  δεν  θα εισέλθουν  ποτέ   στην  ανάπαυσί   μου.

17 Για   ποιους  δε  αγανάκτησε  επί   σαράντα   χρόνια;  Δεν   ήσαν  εκείνοι   που αμάρτησαν,  των   οποίων   τα   σώματα  έπεσαν   στην  έρημο;

18 Σε  ποιούς  δε   ωρκίσθηκε   ότι   δεν  θα  εισέλθουν   στην   ανάπαυσί   του,   παρά   σ’ εκείνους  που   φάνηκαν  απειθείς;
19 Και   βλέπουμε  ότι  εξ  αιτίας   απιστίας  δεν  μπόρεσαν  να  εισέλθουν.

Mark. 3, 6–12

6 And when the Pharisees came out, they immediately made a decision with the Herodians against him to put him to death.

Other treatments

7 Jesus and his disciples went away to the lake. And there followed him a great multitude from Galilee, and from Judaea,

8 From Jerusalem, from Edom, and from the land beyond Jordan, and from the places around Tire and Sidon, many people came to him because they heard what he had done.

9 And he commanded his disciples that a ship should remain in his stead, that the world might not crush him.

10 For many healed, so that those who were sick fell upon him, to touch him.

11 And unclean spirits, when they saw him, worshiped him, and cried out, Thou art the Son of God.

12 And very strictly, they commanded him not to reveal it.

Heb. 3, 5–11, 17–19

5 And Moses was faithful in all the house of God as a servant, to bear witness of all that was to be done,

6 but Christ as the Son in the house of God. We are his home if we hold firm to the end the belief and hope for which we boast.

7 Therefore, as the Spirit saith unto the Holy One, Today, if ye hear his voice,

8 Do not harden your hearts as in the rebellion, on the day of trial in the wilderness,

9 where your fathers put me to the test, even though they had known my works for forty years.

10 Therefore I was indignant at that generation, and said, Their heart is always troubled, they have not known my ways.

11 Therefore I swore in my wrath that they would never enter my rest.

17 For whom has he not been discouraged for forty years? Weren't they the sinners whose bodies fell into the wilderness?

18 Who did not swear that they would not enter into his rest, except those who seemed to be in danger?

19 And we see that because of infidelity they were not able to enter.