Ο Προφήτης Αββακούμ

Ο   Αββακούμ,   που   το   όνομά   του   σημαίνει  «θερμός   εναγκαλισμός»,  ήταν   από    τη   φυλή  του  Συμεών και γιος του Σαφάτ.  Ο   χρόνος που  έδρασε   τίθεται   μεταξύ    650   και   672  π.Χ.

Στο προφητικό του βιβλίο,  που  διακρίνεται  για  την  αξιόλογη λογοτεχνική   του   χάρη,   ελέγχει   τον   ιουδαϊκό    λαό,   επειδή   παρεξέκλινε  από  την    αληθινή   θρησκεία    στην    ειδωλολατρία.

Να   τι   συγκεκριμένα   αναφέρει,   σχετικά   με   το   πως   πρέπει  κανείς   να  πιστεύει   στο   Θεό:

«Εάν   υποστείληται,   ουκ  ευδοκεί   η   ψυχή  μου εν  αυτώ·  ο    δε  δίκαιος  εκ  πίστεώς μου ζήσεται.  Εγώ  δε  εν τω  Κυρίω   αγαλλιάσομαι,   χαρίσομαι    επί τω   Θεώ   τω    σωτήρι   μου».

Που  σημαίνει,  αν   κανείς   λιποψυχήσει   και   αδημονήσει   στις    διάφορες δοκιμασίες,   άς    μάθει,  λέει  ο  Κύριος,  ότι  δεν  επαναπαύεται   η   ψυχή    μου  σ’ αυτόν.   Ο    δίκαιος   που   πιστεύει    σ’ εμένα   και   τηρεί   το   Νόμο   μου,   θα σωθεί  και θα  ζήσει.  Εγώ  όμως, λέει ο Προφήτης, θα  αγάλλομαι  ελπίζοντας    στον   Κύριο.   Θα   γεμίσει χαρά   η  καρδιά   μου   για   τον   σωτήρα μου    Θεό.
Ο   προφήτης   Αββακούμ   πέθανε  ειρηνικά   και  τάφηκε   στον   τόπο  των πατέρων   του.

Απολυτίκιον.   Ήχος   δ’.  Ταχύ   προκατάλαβε.     
Ως  όρος   προέγραψας,  την  Θεοτόκον   Αγνὴν,  εξ  ής   ημίν   έλαμψεν,  ο   των απάντων Θεός, σαρκός ομοιώματι. Όθεν σε ως Προφήτην, θεηγόρον  τιμώντες, χάριτος ουρανίου, μετασχείν    δυσωπούμεν,  πρεσβείαις σου   θεοδέκτοις,    Αββακούμ   ένδοξε.

Κοντάκιον.  Ήχος   πλ. δ’.  Τη    υπερμάχω.

Της   προφητείας   την  κιθάραν  την    θεόφθογγον

Την    προηχήσασαν   Χριστού    την   συγκατάβασιν

Αββακούμ  ανευφημήσωμεν    τον   Θεόπτην.

Εμπνευσθείς    γαρ   τη    ελλάμψει    του    Θεού   ημών

Εμφανώς  προδιετύπωσε   τα   μέλλοντα,       
Τούτω  λέγοντες,  χαίρε  σκεύος  του   Πνεύματος.

Μεγαλυνάριον.
Το  φως  ως  προείπας  το  Πατρικόν,  εν  ναώ  οικείω, καθωράθη   σωματικώς· όθεν οι την αίγλην, αυτού εισδεδεγμένοι, εν ύμνοις   Αββακούμ  σε,  φαιδροίς   δοξάζομεν.

The Prophet Abvacum

Abvakum, whose name means "warm embrace," was of the Symeon tribe and son of Shaphat. The time it took was between 650 and 672 BC.

In his prophetic book, which is distinguished for its remarkable literary grace, it controls the Jewish people for deviating from true religion in idolatry.

Here's what it specifically says about how to believe in God:

"If it is sent, my soul will not prosper in it; and the righteous one will live by faith. I am not happy in the Lord, I rejoice in God my Savior. "

That is, if anyone loses his temper and despises the various trials, let him learn, says the Lord, that my soul is not resting in him. The righteous one who believes in me and keeps my Law will be saved and will live. But I, the Prophet says, will be hopeful in the hope of the Lord. My heart will be filled with joy for my savior God.

The prophet Abvakum died peacefully and was buried at his father's place.

Absolutely. Sound d. Fast forward.

As a term I have written, Theotokon Agnus, from the half of us, the God of the answers, is fleshly. Everybody as a Prophet, preacher of pride, uranium of grace, sorry for disobedience, your ambassadors, Abacus glorified.

It's close. Sound d. I miss her.

The prophecy of the prophecy was made by the theophone

Christ foreshadowed her consent

Abacus we were blaming God.

Inspired by the glorification of our God

Obviously preformed the future,

Those are the words, enjoy the vessel of the Spirit.

Magnificent.

The light as a precursor to the Patriarch, in a relative sense, was physically degraded;