Ο Άγιος Νεκτάριος Μητροπολίτης Πενταπόλεως Αιγύπτου

Γεννήθηκε   την   1^η    Οκτωβρίου   του   1846   στη   Σηλυβρία    της   Θράκης    από   τον Δήμο   και    την   Βασιλική   Κεφάλα   και   ήταν   το   πέμπτο   από   τα   έξι   παιδιά   τους. Το   κοσμικό   του   όνομα    ήταν   Αναστάσιος.

Μικρός,   14  ετών, πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου εργάστηκε ως υπάλληλος    και   κατόπιν   ως   παιδονόμος   στο   σχολείο   του   Μετοχίου    του Παναγίου   Τάφου.   Κατόπιν   πήγε   στην   Χίο,   όπου,   από   το   1866   μέχρι   το   1876 χρημάτισε   δημοδιδάσκαλος στο  χωριό   Λίθειο.   Το   1876   εκάρη   μοναχός   στη Νέα   Μονή    Χίου   με   το   όνομα   Λάζαρος   και   στις   15  Ιανουαρίου  1877 χειροτονήθηκε διάκονος, ονομασθείς Νεκτάριος,   από   τον   Μητροπολίτη Χίου, Γρηγόριο (1860 – 1877), και ανέλαβε την Γραμματεία της Μητροπόλεως.

Το   1881  ήλθε στην Αθήνα, όπου  με   έξοδα   του   Πατριάρχη   Αλεξανδρείας Σωφρονίου  Δ’   (1870 – 1899),   σπούδασε   Θεολογία   και   πήρε   το   πτυχίο   του   το 1885. Έπειτα,    ο   ίδιος   προαναφερόμενος   Πατριάρχης,   τον   χειροτόνησε   το 1886    πρεσβύτερο   και   του   έδωσε   τα   καθήκοντα   του   γραμματέα  και Ιεροκήρυκα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Διετέλεσε επίσης πατριαρχικός    επίτροπος    στο    Κάιρο.

Στις 15   Ιανουαρίου   1889,   χειροτονήθηκε   Μητροπολίτης   Πενταπόλεως.   Η δράση   του   ως   Μητροπολίτου   ήταν   καταπληκτική   και   ένεκα    αυτού    ήταν βασικός υποψήφιος του πατριαρχικού θρόνου Αλεξανδρείας.   Λόγω   όμως φθονερών εισηγήσεων (αισχρών συκοφαντιών), προς τον Πατριάρχη Σωφρόνιο,   ο   ταπεινόφρων Νεκτάριος,   για   να   μη   λυπήσει   τον   γέροντα Πατριάρχη,   επέστρεψε  στην   Ελλάδα   (1889).

Διετέλεσε   Ιεροκήρυκας   (Ευβοίας)   (1891 – 1893),   Φθιώτιδος   και   Φωκίδας (1893 – 1894)   και   διευθυντής  της  Ριζαρείου    Εκκλησιαστικής   Σχολής   στην Αθήνα   (1894 – 1904).

Μετά   τον   θάνατο   του   Πατριάρχη   Αλεξανδρείας   Σωφρονίου  (1899),   ο Νεκτάριος εκλήθη να τον διαδεχθεί, αλλά ο Άγιος αρνήθηκε. Στα κηρύγματά   του,   πλήθος   λαού   μαζευόταν,  για   να   «ρουφήξει»   το   νέκταρ των  ιερών   λόγων   του.   Το   1904   ίδρυσε   γυναικεία    Μονή   στην   Αίγινα,   της οποίας   ανέλαβε   προσωπικά   την   διοίκηση,   αφού    εγκαταβίωσε    εκεί   το 1908,    μετά   την   παραίτησή   του   από   τη   Ριζάρειο    Σχολή.

Έγραψε αρκετά συγγράμματα, κυρίως βοηθητικά του    θείου   κηρύγματος. Η ταπεινοφροσύνη του και η   φιλανθρωπία   του   υπήρξαν   παροιμιώδεις.

Πέθανε   το  απόγευμα   της  8^ης   Νοεμβρίου   1920.   Τόση   δε   ήταν   η   αγιότητά του,   ώστε   επετέλεσε   πολλά   θαύματα,  πριν   αλλά   και   μετά   τον   θάνατό   του. Ενταφιάστηκε στην Ι. Μονή    Αγίας   Τριάδος στην   Αίγινα. 
Η    ανακομιδή    των   Ιερών   λειψάνων   του   έγινε   στις   3   Σεπτεμβρίου   του   1953 και στις 20 Απριλίου του 1961 με Πράξη του    Οικουμενικού   Πατριαρχείου, διακηρύχθηκε    Άγιος    της   Ορθόδοξης    Εκκλησίας.

Απολυτίκιον.   Ήχος   α’.   Της   ερήμου   πολίτης.
Σηλυβρίας   τον   γόνον   και   Αιγίνης   τον   έφορον, τον   εσχάτοις   χρόνοις   φανέντα, αρετής    φίλον   γνήσιον,  Νεκτάριον   τιμήσωμεν πιστοί, ως ένθεον θεράποντα Χριστού· αναβλύζει γαρ ιάσεις    παντοδαπάς, τοις   ευλαβώς    κραυγάζουσι·   δόξα  τω   σε   δοξάσαντι   Χριστώ,   δόξα   τω   σε θαυμαστώσαντι,   δόξα   τω   ενεργούντι   δια   σου,   πάσιν   ιάματα.

Κοντάκιον.  Ήχος   πλ. δ’.   Τη   υπερμάχω.

Ορθοδοξίας    τον   αστέρα   τον   νεόφωτον

Και    Εκκλησίας   το    νεόδμητον    προτείχισμα

Ανυμνήσωμεν   καρδίας   εν   ευφροσύνη.

Δοξασθείς   γαρ   ενεργεία   τη   του   Πνεύματος

Ιαμάτων    αναβλύζει    χάριν   άφθονον         
Τοις   κραυγάζουσι,   χαίροις   Πάτερ   Νεκτάριε.

Μεγαλυνάριον.
Ώφθης   Εκκλησίας   νέος   αστήρ, εν   εσχάτοις    χρόνοις,   τη   οσία   σου   βιοτή· όθεν  καταυγάζεις, πιστών τας διανοίας, ταις νοηταίς  ακτίσι, Πάτερ   Νεκτάριε.

Saint Nektarios Metropolitan of Pentapolis, Egypt

He was born on October 1, 1846 in Silivria, Thrace, to the municipality of Vasiliki Kefala and was the fifth of six children. His secular name was Anastasios.

Young, 14, went to Constantinople, where he worked as an employee and then as a child educator at the Metohio School of the Holy Sepulcher. He then went to Chios, where, from 1866 to 1876, he worked as a teacher in the village of Lithio. In 1876, a monk in the New Monastery of Chios under the name of Lazarus, and on January 15, 1877, he was ordained a deacon, named Nektarios, by the Metropolitan of Chios, Gregory (1860 - 1877), and assumed the Metropolitan Secretariat.

He came to Athens in 1881, where, at the expense of Patriarch Alexandrus Sofronios II (1870 - 1899), he studied Theology and received his degree in 1885. Then, himself the Patriarch, he was ordained a priest in 1886 and Priesthood of the Patriarchate of Alexandria. He also served as patriarchal commissioner in Cairo.

On January 15, 1889, he was ordained Metropolitan of Pentapolis. His acting as a Metropolitan was amazing and because of that he was a key contender for the patriarchal throne of Alexandria. However, due to heinous suggestions (slander) to Patriarch Sophronios, the humble Nektarios returned to Greece (1889) in order not to offend the elder Patriarch.

He was a preacher (Euboea) (1891 - 1893), Fthiotidas and Fokis (1893 - 1894) and director of the Rizari Church of Athens (1894 - 1904).

After the death of the Patriarch of Alexandria Sophrony (1899), Nektarios was called to succeed him, but the Saint refused. In his sermons, crowds of people gathered to suck the nectar of his holy words. In 1904 he founded a women's monastery in Aegina, which he personally took over after he resigned there in 1908 after his resignation from the Rizareio School.

He wrote several books, mainly aids to the sermon. His humility and charity were proverbial.

He died on the afternoon of November 8, 1920. His holiness was not such a miracle that he performed many miracles, both before and after his death. He was buried in the Holy Trinity Monastery in Aegina.

The remembrance of his holy relics took place on September 3, 1953, and on April 20, 1961, with the Act of the Ecumenical Patriarchate, he was proclaimed Saint of the Orthodox Church.

Absolutely. Sound a '. Desert Citizen.

He honored the bridegroom and Aegin the nobleman, the last fate, the virtuous friend of the noble, the Nectarion honored faithful, as an inquisitive healer of Christ; you, all right.

It's close. Sound d. I miss her.

Orthodoxy the star of the new light

And the Church's newly built waterfront

Heart-to-heart remembrance.

Glory to the Spirit's energies

Iamas gushes for abundance

The screaming, happy Father Nectarie.

Magnificent.

New Church star, in your last years, your hub of biotechnology; you are always burning, your faithful, in your mental act, Father Nectarie.