ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Λουκᾶ  9, 37-43

37 Ἐγένετο   δὲ   ἐν   τῇ    ἑξῆς   ἡμέρᾳ    κατελθόντων αὐτῶν   ἀπὸ   τοῦ   ὄρους   συνήντησεν   αὐτῷ   ὄχλος   πολύς.

38 Καὶ   ἰδοὺ    ἀνὴρ   ἀπὸ   τοῦ   ὄχλου   ἀνεβόησε   λέγων·   διδάσκαλε, δέομαί    σου,   ἐπίβλεψον   ἐπὶ   τὸν   υἱόν   μου,   ὅτι   μονογενής   μοί    ἐστι·

39 καὶ   ἰδοὺ   πνεῦμα   λαμβάνει   αὐτόν,   καὶ   ἐξαίφνης    κράζει καὶ   σπαράσσει   αὐτὸν    μετὰ   ἀφροῦ, καὶ   μόγις   ἀποχωρεῖ   ἀπ᾿ αὐτοῦ   συντρῖβον   αὐτόν·

40 καὶ   ἐδεήθην   τῶν   μαθητῶν    σου   ἵνα   ἐκβάλωσιν   αὐτό, καὶ   οὐκ   ἠδυνήθησαν.

41 Ἀποκριθεὶς   δὲ   ὁ   Ἰησοῦς   εἶπεν·   ὦ   γενεὰ    ἄπιστος καὶ    διεστραμμένη,    ἕως   πότε   ἔσομαι   πρὸς   ὑμᾶς   καὶ   ἀνέξομαι    ὑμῶν; προσάγαγε    τὸν   υἱόν   σου    ὧδε.

42 Ἔτι   δὲ   προσερχομένου    αὐτοῦ   ἔρρηξεν   αὐτὸν  τὸ   δαιμόνιον καὶ   συνεσπάραξεν·    ἐπετίμησε   δὲ   ὁ   Ἰησοῦς   τῷ   πνεύματι   τῷ  ἀκαθάρτῳ,   καὶ   ἰάσατο   τὸν   παῖδα   καὶ   ἀπέδωκεν    αὐτὸν τῷ    πατρὶ   αὐτοῦ.

43 Ἐξεπλήσσοντο   δὲ   πάντες   ἐπὶ   τῇ   μεγαλειότητι   τοῦ   Θεοῦ.

ΑΠΟΔΟΣΗ    ΣΤΗΝ   ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Λουκ.  9, 37-43

37 Την   επομένη   ημέρα,   όταν   κατέβηκαν  από   το   όρος,   τον συνήντησε   πλήθος    πολύ.

38 Και   ένας   από   το  πλήθος   φώναξε,   «Διδάσκαλε,  σε  παρακαλώ, ρίξε   μια  ματιά  στο    γυιό   μου   διότι   μου   είναι   μοναχογυιός.

39 Και   τον   πιάνει   ένα   πνεύμα   και   έξαφνα   φωνάζει   και   τον τινάσσει,   ώστε   να  αφρίζει·   τον  κατασυντρίβει   και   δύσκολα   τον αφήνει.

40 Παρεκάλεσα   τους   μαθητές  σου   να  το   βγάλουν,   αλλά  δεν μπόρεσαν».

41 Ο   Ιησούς   απεκρίθη,   «Ω   γενεά   άπιστη   και   διεστραμμένη,   έως πότε   θα   είμαι   μαζί   σας   και   θα   σας   ανέχομαι;  Φέρε   τον   γυιό σου   εδώ».

42 Ενώ   αυτός    ακόμη  προχωρούσε,   το   δαιμόνιο   τον   έρριξε   κάτω και   τον   συνετάραξε.   Αλλ’  ο  Ιησούς  επέπληξε   το   πνεύμα   το ακάθαρτο,   θεράπευσε   το   παιδί   και  το   παρέδωκε    στο   πατέρα   του.

Δευτέρα  πρόρρησις  του  Ιησού   Χριστού   περί   του   θανάτου  του

43 Όλοι   εξεπλήσσοντο   για   το  μεγαλείο   του   Θεού.   Ενώ  δε  όλοι θαύμαζαν  για   όλα   όσα   έκανε,  είπε   στους  μαθητές   του,

Β΄ Κορ. 3, 12-18

12 ῎Εχοντες   οὖν  τοιαύτην   ἐλπίδα   πολλῇ   παρρησίᾳ   χρώμεθα,

13 καὶ   οὐ   καθάπερ   Μωυσῆς   ἐτίθει κάλυμμα   ἐπὶ   τὸ   πρόσωπον   ἑαυτοῦ   πρὸς   τὸ   μὴ   ἀτενίσαι   τοὺς   υἱοὺς   Ἰσραὴλ  εἰς   τὸ   τέλος τοῦ   καταργουμένου.

14 Ἀλλ᾿ ἐπωρώθη   τὰ   νοήματα   αὐτῶν.   Ἄχρι   γὰρ   τῆς  σήμερον τὸ   αὐτὸ   κάλυμμα   ἐπὶ   τῇ   ἀναγνώσει   τῆς   παλαιᾶς   διαθήκης   μένει, μὴ   ἀνακαλυπτόμενον   ὅτι   ἐν   Χριστῷ   καταργεῖται,

15 ἀλλ᾿  ἕως    σήμερον,   ἡνίκα   ἀναγινώσκεται   Μωυσῆς, κάλυμμα   ἐπὶ   τὴν   καρδίαν   αὐτῶν   κεῖται·

16 ἡνίκα   δ᾿ ἂν   ἐπιστρέψῃ   πρὸς   Κύριον,   περιαιρεῖται   τὸ  κάλυμμα.

17 Ὁ   δὲ   Κύριος   τὸ   Πνεῦμά   ἐστιν·   οὗ   δὲ   τὸ   Πνεῦμα Κυρίου,   ἐκεῖ   ἐλευθερία.
18 Ἡμεῖς   δὲ   πάντες   ἀνακεκαλυμμένῳ   προσώπῳ   τὴν   δόξαν   Κυρίου κατοπτριζόμενοι   τὴν   αὐτὴν   εἰκόνα   μεταμορφούμεθα   ἀπὸ   δόξης   εἰς   δόξαν,   καθάπερ    ἀπὸ   Κυρίου   Πνεύματος.

ΑΠΟΔΟΣΗ    ΣΤΗΝ   ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Β΄  Κορ. 3, 12-18

12 Επειδή   λοιπόν   έχουμε   τέτοια   ελπίδα,   φερόμεθα  με  πολλή παρησία·

13 όχι   όπως   ο  Μωϋσής,   ο   οποίος   έθετε   κάλυμμα    στο   πρόσωπό του,   ώστε  οι  Ισραηλίτες    να   μη   ιδούν   το   τέλος   εκείνου   που έμελλε   να   παρέλθει.

14 Αλλ’  οι   διάνοιές   τους   πωρώθηκαν.  Διότι  μέχρι   σήμερα  το   ίδιο κάλυμμα   μένει   κατά  την   ανάγνωσι   της   Παλαιάς   Διαθήκης,  και δεν   αφαιρείται,   διότι   δια  του  Χριστού   καταργείται.

15Αλλ’ έως  σήμερον,   όσες  φορές    διαβάζεται   ο   Μωϋσής,   υπάρχει ένα    κάλυμμα    στη    διάνοιά   τους·

16 μόλις   όμως  επιστρέψει  κανείς    στον  Κύριο,   αφαιρείται  το κάλυμμα.

17 «Κύριος»   εδώ  σημαίνει  το   Πνεύμα   και   όπου  είναι   το  Πνεύμα  του   Κυρίου,   εκεί   υπάρχει   ελευθερία.
18 Όλοι   εμείς  με   ακάλυπτο   πρόσωπο,   αντανακλώντες   την λαμπρότητα   του   Κυρίου,   μεταμορφωνόμεθα  σε  ομοιότητα   με  αυτόν από   λαμπρότητα   σε  λαμπρότητα·   τούτο   προέρχεται   από  τον  Κύριο, το  Πνεύμα.

Luke 9, 37-43

37 The next day, when they had come down from the mountain, a large crowd met him.

38 And one of the crowd cried out, "Teach, please, take a look at my son, for he is my only son.

39 And a spirit catcheth him, and shouteth, and shakes him, that he foameth;

40 I begged your disciples to get it out, but they couldn't. "

41 Jesus answered, "O generation unbelieving and perverted, how long shall I be with you and tolerate you? Bring your son here. "

42 While he was still going, the demon threw him down and shook him. But Jesus rebuked the unclean spirit, healed the child, and handed it over to his father.

Jesus Christ's second prediction of his death

43 All were astonished at the greatness of God. While not everyone admired everything he did, he told his students

2 Cor 3, 12-18

12 Because we have such hope, we are very much in need of it;

13 not like Moses, who was covering his face so that the Israelites would not see the end of what was to come.

14 But their minds were sold. For to this day the same cover remains in the reading of the Old Testament, and is not removed because it is abolished by Christ.

15But to this day, whenever Moses is read, there is a cover in their minds;

But as soon as one returns to the Lord, the cover is removed.

17 "Lord" here means the Spirit, and where the Spirit of the Lord is, there is freedom.

18 All of us with an unseen face, reflecting the Lord's splendor, are transformed into likeness to him from splendor to splendor; this comes from the Lord, the Spirit.