ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Λουκᾶ  20,9-18

9 Ἤρξατο   δὲ   πρὸς   τὸν   λαὸν   λέγειν   τὴν   παραβολὴν   ταύτην·   ἄνθρωπός   τις   ἐφύτευσεν   ἀμπελῶνα,   καὶ   ἐξέδοτο   αὐτὸν   γεωργοῖς    καὶ   ἀπεδήμησε χρόνους    ἱκανούς.

10 Καὶ   ἐν   τῷ   καιρῷ   ἀπέστειλε    πρὸς   τοὺς   γεωργοὺς   δοῦλον   ἵνα   ἀπὸ   τοῦ   καρποῦ   τοῦ   ἀμπελῶνος    δώσωσιν   αὐτῷ·   οἱ   δὲ   γεωργοὶ   δείραντες  αὐτὸν   ἐξαπέστειλαν   κενόν.

11 Καὶ   προσέθετο   αὐτοῖς   πέμψαι  ἕτερον   δοῦλον.   Οἱ   δὲ   κἀκεῖνον   δείραντες καὶ   ἀτιμάσαντες   ἐξαπέστειλαν   κενόν.

12 Καὶ   προσέθετο   πέμψαι    τρίτον.   Οἱ   δὲ   καὶ   τοῦτον   τραυματίσαντες   ἐξέβαλον.

13 Εἶπε   δὲ   ὁ   κύριος   τοῦ   ἀμπελῶνος·   τί   ποιήσω;   Πέμψω   τὸν   υἱόν   μου   τὸν   ἀγαπητόν·   ἴσως   τοῦτον   ἰδόντες  ἐντραπήσονται.

14 Ἰδόντες   δὲ   αὐτὸν   οἱ   γεωργοὶ   διελογίζοντο   πρὸς   ἑαυτοὺς   λέγοντες· οὗτός   ἐστιν   ὁ   κληρονόμος·    δεῦτε   ἀποκτείνωμεν   αὐτόν,   ἵνα   ἡμῶν   γένηται   ἡ   κληρονομία.

15 Καὶ   ἐκβαλόντες   αὐτὸν   ἔξω   τοῦ   ἀμπελῶνος   ἀπέκτειναν.   τί   οὖν   ποιήσει αὐτοῖς   ὁ   κύριος   τοῦ   ἀμπελῶνος;

16 Ἐλεύσεται   καὶ   ἀπολέσει   τοὺς   γεωργοὺς   τούτους,   καὶ   δώσει   τὸν   ἀμπελῶνα    ἄλλοις.   ἀκούσαντες   δὲ   εἶπον·   μὴ   γένοιτο.

17 Ὁ   δὲ   ἐμβλέψας   αὐτοῖς   εἶπε·   τί   οὖν   ἐστι   τὸ   γεγραμμένον   τοῦτο,   λίθον   ὃν   ἀπεδοκίμασαν   οἱ   οἰκοδομοῦντες,   οὗτος   ἐγενήθη   εἰς   κεφαλὴν γωνίας;

18 Πᾶς   ὁ   πεσὼν   ἐπ᾿   ἐκεῖνον   τὸν  λίθον   συνθλασθήσεται·   ἐφ᾿  ὃν   δ᾿  ἂν  πέσῃ, λικμήσει   αὐτόν.

ΑΠΟΔΟΣΗ Σ ΤΗΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Λουκά   20,9-18

9 Άρχισε  δε  να  λέγει   στον   λαό  την  παραβολή  αυτήν:  «Κάποιος άνθρωπος   φύτεψε  ένα   αμπέλι,  το   ενοικίασε    σε  γεωργούς   και  έφυγε   σε  ξένη  χώρα  για  πολλά   χρόνια.

10 Τον  κατάλληλο  καιρό   έστειλε  προς  τους   γεωργούς  ένα  δούλο,  για να  του  δώσουν  από  τους   καρπούς   του  αμπελιού.  Οι  γεωργοί  όμως  τον έδιωξαν  με  αδειανά  χέρια,  αφού  τον   έδειραν.

11 Τους   έστειλε  πάλι  άλλο   δούλο,  αλλά   και   αυτόν  αφού  τον   έδειραν και  τον   έβρισαν,  τον  έδιωξαν  με  αδειανά   χέρια.

12 Και  έστειλε   πάλι  τρίτον.   Αλλ’  αυτοί  και   τούτον   τραυμάτισαν  και  τον έδιωξαν.

13 Είπε   τότε  ο  κύριος  του  αμπελιού,  «Τί  να  κάνω;  Θα   στείλω  τον  υιό  μου τον   αγαπητό,   ίσως  όταν   ιδούν  αυτόν   θα   τον  σεβαστούν».

14 Όταν   όμως  τον  είδαν   οι   γεωργοὶ,   συζητούσαν   μαζί  τους  και   έλεγαν, «Αυτός  είναι   ο  κληρονόμος·  εμπρός,  άς  τον   σκοτώσουμε,  για  να  γίνει  δική μας  η  κληρονομία».

15 Και   αφού  τον  έβγαλαν   έξω   από  το   αμπέλι,  τον   σκότωσαν.   Τί  θα   κάνει λοιπόν   σ’ αυτούς   ο  κύριος  του   αμπελιού;

16 Θα  έλθει  και  θα  εξολοθρεύσει  τους   γεωργούς   αυτούς  και   θα  δώσει   το αμπέλι  σε   άλλους».

17 Όταν  το   άκουσαν,  είπαν,  «Μη  γένοιτο».  Αυτός  τους   κύτταξε   στα μάτια  και   είπε,   «Τι   σημαίνει   αυτό  που  είναι   γραμμένο,  Ο   λίθος   που απέρριψαν  οι  οικοδόμοι,   έγινε  ακρογωνιαίος  λίθος;

18 Όποιος   πέσει   επάνω   σ’  εκείνη  την  πέτρα  θα  συντριβεί·   σε   όποιον  δε πέσει  θα  τον  κάνει   κομμάτια».

Α΄ Θεσ.  4,18-5,10

18 Ὥστε   παρακαλεῖτε   ἀλλήλους   ἐν   τοῖς   λόγοις   τούτοις.

1 Περὶ   δὲ   τῶν   χρόνων   καὶ   τῶν   καιρῶν,   ἀδελφοί,   οὐ   χρείαν   ἔχετε   ὑμῖν γράφεσθαι·

2 αὐτοὶ   γὰρ   ἀκριβῶς   οἴδατε   ὅτι   ἡ  ἡμέρα   Κυρίου    ὡς    κλέπτης   ἐν   νυκτὶ   οὕτως   ἔρχεται.

3 Ὅταν   γὰρ    λέγωσιν,   εἰρήνη   καὶ   ἀσφάλεια,   τότε   αἰφνίδιος   αὐτοῖς   ἐφίσταται   ὄλεθρος,   ὥσπερ   ἡ   ὠδὶν   τῇ   ἐν   γαστρὶ   ἐχούσῃ,   καὶ   οὐ   μὴ   ἐκφύγωσιν.

4 Ὑμεῖς   δέ,   ἀδελφοί,   οὐκ   ἐστὲ   ἐν   σκότει,   ἵνα   ἡ   ἡμέρα    ὑμᾶς   ὡς   κλέπτης καταλάβῃ·

5 πάντες    ὑμεῖς   υἱοὶ   φωτός   ἐστε   καὶ   υἱοὶ   ἡμέρας.   οὐκ   ἐσμὲν   νυκτὸς   οὐδὲ   σκότους.

6 Ἄρα   οὖν   μὴ καθεύδωμεν   ὡς   καὶ   οἱ   λοιποί,   ἀλλὰ   γρηγορῶμεν   καὶ    νήφωμεν.

7 Οἱ   γὰρ   καθεύδοντες   νυκτὸς   καθεύδουσι,   καὶ   οἱ   μεθυσκόμενοι   νυκτὸς μεθύουσιν·

8 ὑμεῖς   δὲ   ἡμέρας   ὄντες   νήφωμεν,   ἐνδυσάμενοι   θώρακα   πίστεως   καὶ    ἀγάπης   καὶ   περικεφαλαίαν   ἐλπίδα   σωτηρίας·

9 ὅτι   οὐκ   ἔθετο   ἡμᾶς   ὁ   Θεὸς   εἰς   ὀργήν,   ἀλλ'   εἰς   περιποίησιν   σωτηρίας    διὰ   τοῦ   Κυρίου   ἡμῶν   Ἰησοῦ   Χριστοῦ,

10 τοῦ   ἀποθανόντος   ὑπὲρ   ἡμῶν,   ἵνα   εἴτε   γρηγορῶμεν   εἴτε   καθεύδωμεν   ἅμα   σὺν   αὐτῷ   ζήσωμεν.

ΑΠΟΔΟΣΗ   Σ ΤΗΝ   ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Α΄ Θεσ.  4,18-5,10

18 Ώστε   παρηγορείτε   ο  ένας  τον  άλλον  με  τα   λόγια   αυτά.

1 Ως  προς  δε  τους  χρόνους  και  τους   καιρούς,   αδελφοί,  δεν   έχετε  ανάγκη να  σας  γράψω,

2 διότι  και  σεις  οι   ίδιοι  ξέρετε  καλά,  ότι   η  Ημέρα  του  Κυρίου  θα   έλθει  σαν κλέφτης  την   νύχτα.

3 Όταν  λέγουν,  «Ειρήνη  και   ασφάλεια»,  τότε  έρχεται   επάνω  τους  αιφνίδια καταστροφή,  όπως  ο  κοιλόπονος   στην  έγκυο,  και  δεν  θα  μπορέσουν  να ξεφύγουν.

4 Σεις  όμως,   αδελφοί,   δεν  ανήκετε   στο  σκοτάδι,  για  να  σας   καταλάβει ξαφνικά  η  ημέρα  εκείνη  σαν  κλέφτης.

5 Όλοι  σεις  είσθε   παιδιά  φωτός,  παιδιά  ημέρας.  Δεν  ανήκετε   στη  νύχτα ούτε   στο  σκοτάδι.

6 Ώστε  λοιπόν,   άς  μη  κοιμώμεθα  όπως   και   οι  λοιποί,  αλλ’  άς  είμεθα άγρυπνοι  και   νηφάλιοι.

7 Οι   κοιμώμενοι   κοιμούνται  την  νύχτα  και  οι  μέθυσοι   μεθούν  την  νύχτα.

8 Αλλ’  εμείς  που  ανήκουμε   στην   ημέρα,  άς  είμεθα  νηφάλιοι  και  άς ενδυθούμε  τον  θώρακα  της  πίστεως  και  της  αγάπης,  και  την  ελπίδα  της σωτηρίας  για  περικεφαλαία,

9 διότι  ο  Θεός  δεν  μας  προώρισε   για  οργή  αλλά  για  να  αποκτήσουμε σωτηρία  δια  του  Κυρίου  μας  Ιησού  Χριστού,

10 ο  οποίος  πέθανε  για  μας,  ώστε,  είτε  είμεθα  άγρυπνοι  είτε  κοιμώμεθα, να  ζήσουμε  μαζί  του.

Luke 20: 9-18

9 And he began to tell the people this parable: “Someone planted a vineyard, rented it to farmers, and went away to a foreign land for many years.

10 At the proper time he sent a slave to the farmers, to give him of the fruit of the vineyard. The farmers, however, kicked him out with empty hands, after they pointed him out.

11 And again he sent them into bondage; but after they had beaten him and found him, they cast him out with empty hands.

12 And he sent again a third. But they injured him and kicked him out.

13 Then said the lord of the vineyard, What shall I do? I'll send my dear son, maybe when they see him they'll respect him. "

14 But when the farmers saw him, they talked with them and said, "This is the heir; go ahead, let's kill him, so that ours may be ours."

15 And when they had cast him out of the vineyard, they killed him. So what will the vineyard do to them?

16 He will come and destroy these farmers, and will give the vineyard to others. "

17 When they heard it, they said, "Not born." He blinked at them and said, "What does that mean? The stone that the builders rejected has become a cornerstone?

18 Whosoever shall fall upon that stone shall be broken; but whosoever shall fall shall not be broken.

First Thess. 4.18-5.10

4, 18 So comfort one another with these words.

5, 1 As for the times and times, brothers, you do not need to write to me,

2 For you yourselves well know that the Day of the Lord will come as a thief in the night.

3 When they say, "Peace and security," then come upon them a sudden disaster, like that of a pregnant woman, and they will not be able to escape.

4 But you, brethren, do not belong to darkness, so that that day may suddenly come upon you as a thief.

5 You are all children of light, children of day. You do not belong to the night or to the dark.

6 So let us not fall asleep like the rest, but let us be alert and sober.

7 Sleepers sleep at night and drunkards sleep at night.

8 But we who belong to the day, let us be sober, and let us put on the breastplate of faith and love, and the hope of salvation for the helm,

9 For God did not lead us into wrath but to obtain salvation through our Lord Jesus Christ,

10 who died for us, that we, whether we be awake or asleep, may live with him.