ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Ἰω. 10,9-16

9 Ἐγώ   εἰμι  ἡ  θύρα·  δι'  ἐμοῦ  ἐάν  τις  εἰσέλθῃ,  σωθήσεται, καὶ  εἰσελεύσεται  καὶ  ἐξελεύσεται,  καὶ  νομὴν  εὑρήσει.

10 Ὁ  κλέπτης  οὐκ  ἔρχεται  εἰ  μὴ  ἵνα κλέψῃ  καὶ  θύσῃ  καὶ  ἀπολέσῃ·  ἐγὼ  ἦλθον  ἵνα  ζωὴν  ἔχωσι  καὶ  περισσὸν  ἔχωσιν.

11 Ἐγώ  εἰμι  ὁ  ποιμὴν  ὁ  καλός,   ὁ  ποιμὴν  ὁ  καλὸς  τὴν  ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν  ὑπὲρ  τῶν  προβάτων·

12 Ὁ  μισθωτὸς  δὲ  καὶ  οὐκ  ὢν  ποιμήν,  οὗ  οὐκ  εἰσὶ  τὰ  πρόβατα  ἴδια, θεωρεῖ   τὸν   λύκον  ἐρχόμενον  καὶ  ἀφίησι  τὰ  πρόβατα  καὶ   φεύγει· καὶ ὁ  λύκος  ἁρπάζει  αὐτὰ  καὶ  σκορπίζει  τὰ  πρόβατα.

13 Ὁ  δἑ  μισθωτὸς  φεύγει,  ὅτι  μισθωτός   ἐστι  καὶ  οὐ  μέλει αὐτῷ   περὶ τῶν   προβάτων.

14 Ἐγώ  εἰμι  ὁ  ποιμὴν  ὁ  καλός,  καὶ  γινώσκω τὰ  ἐμὰ  καὶ  γινώσκομαι  ὑπὸ  τῶν  ἐμῶν,

15 καθὼς  γινώσκει  με  ὁ  πατὴρ  κἀγὼ  γινώσκω  τὸν  πατέρα,  καὶ  τὴν ψυχήν  μου  τίθημι  ὑπὲρ  τῶν  προβάτων.

16 Καὶ  ἄλλα  πρόβατα  ἔχω,  ἃ  οὐκ  ἔστιν  ἐκ  τῆς  αὐλῆς  ταύτης· κἀκεῖνά με  δεῖ  ἀγαγεῖν,  καὶ  τῆς  φωνῆς  μου  ἀκούσουσι,  καὶ  γενήσεται  μία ποίμνη,  εἷς  ποιμήν.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗΝ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Ιω.  10,9-16

9 Εγώ   είμαι   η   πόρτα·   όποιος   θα   μπει  δι’ εμού,   θα  σωθεί   και  θα μπαίνει   και  θα  βγαίνει   και   θα   βρίσκει   βοσκήν.

10 Ο   κλέπτης   δεν   έρχεται   παρά   για   να   κλέψει   και   να   σφάξει   και   να   καταστρέψει.   Εγώ   ήλθα   δια   να   έχουν  ζωήν   και  να   την έχουν  άφθονη.

11 Εγώ   είμαι   ο  βοσκός  ο  καλός.  Ο   βοσκός   ο  καλός   θυσιάζει   την ζωήν   του  δια   τα  πρόβατα.

12 Ο   μισθωτός,  ο  οποίος   δεν   είναι   βοσκός,   και  τα  πρόβατα   δεν είναι   δικά  του,   βλέπει  τον   λύκον  να   έρχεται  και   αφήνει  τα  πρόβατα  και  φεύγει,  και  ο  λύκος  τα  αρπάζει   και  τα   σκορπίζει,

13 διότι   είναι  μισθωτός   και  δεν   τον  μέλει   δια  τα   πρόβατα.

14 Εγώ   είμαι  ο  βοσκός  ο   καλός  και  γνωρίζω  τα   δικά  μου  και γνωρίζομαι   από  τα  δικά  μου

15 – όπως  με   γνωρίζει   ο  Πατέρας  και  γνωρίζω   και  εγώ   τον   Πατέρα – και  θυσιάζω   την   ζωήν  μου  δια   τα  πρόβατα.

16 Έχω  και  άλλα  πρόβατα,  τα  οποία  δεν   είναι  από  αυτήν  την μάνδρα·  πρέπει   να  φέρω  και  εκείνα  και   θα   ακούσουν  την   φωνήν μου   και   θα  γίνει  ένα   ποίμνιον,  ένας   βοσκός.

Ἑβρ.  7,26-8,2

26 Τοιοῦτος  γὰρ  ἡμῖν  ἔπρεπεν  ἀρχιερεύς,  ὅσιος,  ἄκακος,  ἀμίαντος, κεχωρισμένος  ἀπὸ  τῶν  ἁμαρτωλῶν  καὶ  ὑψηλότερος   τῶν  οὐρανῶν γενόμενος,

27 ὃς  οὐκ  ἔχει  καθ'  ἡμέραν  ἀνάγκην,  ὥσπερ  οἱ  ἀρχιερεῖς, πρότερον  ὑπὲρ  τῶν  ἰδίων  ἁμαρτιῶν  θυσίας  ἀναφέρειν,  ἔπειτα  τῶν  τοῦ  λαοῦ· τοῦτο  γὰρ  ἐποίησεν  ἐφάπαξ  ἑαυτὸν  ἀνενέγκας.   
28 Ὁ  νόμος  γὰρ  ἀνθρώπους καθίστησιν  ἀρχιερεῖς  ἔχοντας  ἀσθένειαν,  ὁ  λόγος  δὲ  τῆς  ὁρκωμοσίας  τῆς  μετὰ  τὸν  νόμον  υἱὸν  εἰς  τὸν  αἰῶνα τετελειωμένον.

Η   ιερωσύνη  του  Χριστού  ανώτερη   από   την  ιουδαϊκή  ιερωσύνη

1 Κεφάλαιον  δὲ  ἐπὶ  τοῖς   λεγομένοις, τοιοῦτον  ἔχομεν  ἀρχιερέα,  ὃς  ἐκάθισεν  ἐν  δεξιᾷ  τοῦ  θρόνου  τῆς  μεγαλωσύνης  ἐν  τοῖς  οὐρανοῖς,

2 τῶν   Ἁγίων   λειτουργὸς  καὶ   τῆς  σκηνῆς τῆς  ἀληθινῆς,  ἣν  ἔπηξεν  ὁ Κύριος,  καὶ  οὐκ  ἄνθρωπος.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Εβρ. 7,26-8,2

26 Τέτοιος  αρχιερεύς   πραγματικά  μας   έπρεπε,  άγιος,   άκακος, αμόλυντος,  χωρισμένος  από  τους   αμαρτωλούς   και  υψωμένος   τώρα επάνω   από  τους  ουρανούς,

27 ο  οποίος   δεν   έχει   ανάγκην,  όπως  οι  αρχιερείς,  να  προσφέρει θυσίας  κάθε  ημέραν,  πρώτα   δια   τας   δικάς  του  αμαρτίας  και  έπειτα δια   τας  αμαρτίας  του  λαού·  αυτό  το  έκανε  μια   για   πάντα,  όταν προσέφερε  τον  εαυτόν  του.    
28 Ο  νόμος  εγκαθιστά   αρχιερείς   ανθρώπους,  οι  οποίοι   έχουν αδυναμίες.  Τα  λόγια   όμως  του  όρκου,   που  δόθηκε  ύστερα  από  τον νόμο,   εγκαθιστούν  αιωνίως  τον  Υιό,  τον  τέλειον.

Η    ιερωσύνη  του  Χριστού  ανώτερη  από   την  ιουδαϊκή  ιερωσύνη

1 Το  βασικό  σημείο   των  όσων  λέγομεν  είναι   τούτο:   ότι   έχομεν  ένα τέτοιον  αρχιερέα,   ο  οποίος   εκάθησε  εις   τα  δεξιά  του  θρόνου  της Μεγαλωσύνης  εις   τους  ουρανούς,

2 όπου  υπηρετεί   τα  Άγια  των  αγίων   και  την   σκηνή   την αληθινή,   την   οποία  έστησε   ο  Κύριος   και  όχι   άνθρωπος.

Jn 10: 9-16

9 I am the door; whoever will come through me will be saved and will come in and come out and find herself a shepherd.

10 The thief is only to steal and to kill and to destroy. I came to have life and to have it abundant.

11 I am the shepherd the good. The shepherd the good sacrifices his life for the sheep.

12 The hireling, who is not a shepherd, and the sheep are not his own, sees the wolf coming and leaving the sheep and leaves, and the wolf grabs and spreads them,

13 because he is an employee and does not care for the sheep.

14 I am the shepherd the good and I know my own and I know of my own

15 - as the Father knows me and I know the Father - and sacrifice my life for the sheep.

16 I have other sheep, which are not of this pen; I have to bring those and they will hear my voice and become a flock, a shepherd.

Hep. 7.26-8.2

26 Such a high priest really needed us, holy, unholy, unconfined, separated from the sinners and now elevated above the skies,

27 who has no need, like the chief priests, to offer sacrifice every day, first for his own sins, and then for the sins of the people; he did it forever when he offered himself.

28 The law establishes priests who have weaknesses. But the words of the oath, which was given after the law, eternally establish the Son, the perfect.

The Priesthood of Christ superior to the Judaic Priesthood

1 The basic point of what we say is this: that we have such a high priest, who stood to the right of the throne of the Most High in heaven,

2 where the holy of the saints and the tabernacle serve the true, which the Lord has set up, not man.