Ο Όσιος Νείλος ο Ασκητής

Γι’  αυτόν  αναφέρεται  από  τον  Μέγα  Συναξαριστή   στο   βιογραφικό σημείωμα   του   γιού   του   Θεοδούλου,   που   η   μνήμη   του   γιορτάζεται την   14^η   Ιανουαρίου.

Αλλά  ο   Σ. Ευστρατιάδης    στο Αγιολόγιό του γράφει και τα εξής:  «Ούτος   ήν διάσημος εν λόγοις και εν αξιώματι, έπαρχος Κωνσταντινουπόλεως   και   ευσεβέστατος, ζων   επί   της  εποχής   Θεοδοσίου  του  Μεγάλου (379 – 395)  εικάζω  μάλλον  επί   Θεοδοσίου  του   Β’  (408 – 450), κατά δε τον Συναξαριστήν Νικοδήμου (ουχί ορθώς) επί   Μαυρικίου  (582 – 602),   συζευχθείς   μετά   γυναικός   απέκτησε   τέκνα δύο, έν άρρεν και έν θήλυ, αλλά άσβεστον   ζήλον  έχων  προς  την μοναχικήν   πολιτείαν,   κατέπεισε  την   σύζυγον   αυτού   να εγκαταλείψωσι  την  Κωνσταντινούπολιν   και   ήλθον  εις   Αλεξάνδρειαν εκεί   διεχωρίσθησαν   απ’ αλλήλων,  και   η   μεν   γυνή  έλαβε   μεθ’ εαυτής το   θυγάτριον,   ο   δε   Νείλος   τον   υιόν   αυτού  Θεόδουλον,  μεθ’ ού  απήλθεν  εις   το   όρος  Σινά   προς   άσκησιν  αλλ’ εκεί   επιπεσόντες βάρβαροι   απήγαγαν μεταξύ άλλων και τον υιὸν αυτού, δια τον οποίον έκλαιε   και  εθρήνει   πικρώς  (Αββάδες  τριάκοντα οκτὼ  οι  εν  Σινά, Ιανουάρ.   14).
Εις   την   ερημικήν   εκείνην ανάπαυσιν ησχολήθη εις συγγραφάς ασκητικών   έργων,   μαρτυρούντων   την   σοφίαν   αυτού   και   τον   προς άσκησιν   έρωτα.  Εν  νηστείαις  και  προσευχαίς   διαβιώσας,   εκοιμήθῃ   εν ειρήνη.  Τα  Ιερά  αυτού   οστά   μετακομίσθησαν   υπό   του  βασιλέως Ιουστίνου   (518 – 527)  και   κατετέθησαν   εν  τω  ναώ  του  Αποστόλου Παύλου εν τω Ορφανοτροφείω κάτωθεν του θυσιαστηρίου. Άν τούτο αληθεύη,  η   του   Συναξαριστού   πληροφορία,   ότι   επί   Μαυρικίου ήκμασε,   δε ν   στηρίζεται».

Απολυτίκιον. Ήχος δ’.   Ταχύ   προκατάλαβε.        
Σοφίας   τω   άνθρακι,   αποκαθάρας   τον   νουν,  το   νάμα   εξέπιες,   της αιωνίου   ζωής,   βιώσας   ως   άγγελος· όθεν   αεὶ  βλυσταίνεις,  το αλλόμενον  ύδωρ, πράξει  και   θεωρία,  καταρδεύων  τον   κόσμον.   Διό  σε  ανευφημούμεν,  Νείλε   Πατήρ  ημών  Όσιε.

Κοντάκιον.  Ήχος   πλ. δ’.  Τη   υπερμάχω.

Τας   φρυγανώδεις  των   παθών   των   εκ   του   σώματος

Επαναστάσεις   τμητικώς   Νείλε   μακάριε

Εν   αγρύπνω   σου   συνέκοψας   ικεσίᾳ.

Αλλ’   ως   έχων   παρρησίαν   προς   τον   Κύριον

Εκ   παντοίων   με   κινδύνων   ελευθέρωσον,
Ίνα   κράζω   σοι,  χαίροις   Πάτερ   παγκόσμιε.

Μεγαλυνάριον.
Της   φιλοσοφίας  τον   θησαυρόν, εκ  της  πανολβίου,  θησαυρίσας διαγωγής, λόγοις   ψυχοτρόφοις,   πλουτίζεις  Πάτερ   Νείλε,  ψυχάς    Θεόν   πεινώσας,   καθάπερ   γέγραπται.

Holy Nile the Ascetic

He is mentioned by the Great Constable in the CV of his son Theodoulou, whose memory is celebrated on January 14th.

But S. Efstratiadis also writes in his Hagiography: "He was famous in words and in office, a ruler of Constantinople and a reverend, living in the time of Theodosius the Great (379-395). 450), and according to Nicodemus the Consul (not rightly) in Mauritius (582-602), married after he had two children, a man and a woman, but a lame jealousy to the lonely state, overwhelmed his wife K and so on there in Alexandria they were separated from each other, and the woman took with him the daughter, and Nile his son Theodolus, who went to Mount Sinai to practice, but also barbarians among them; , for which he wept bitterly and mourned (Abbads thirty-eight in Sinai, Jan. 14).

In that desolate rest, she reflected on the writings of ascetic works, testifying to her wisdom and love for exercise. In fasting and prayer, I lived, praying in peace. His holy bones were removed by King Justine (518 - 527) and deposited in the temple of the Apostle Paul in the Orphanage below the altar. If this were true, the information of the Constable, that it had flourished in Mauritius, would not be supported. '

Absolutely. Sound d. Fast forward.

The wisdom of the coal, the pure of the mind, the outcast of eternal life, I experienced as an angel; you are always immersed, the boiling water, doing the theory, destroying the world. Two in a blur, our Nile Father Osier.

It's close. Sound d. I miss her.

Its toasting of the passions of the body

Partial revolutions Nile blessed

In your wake, I have begun to beg you.

But as if I were bitter to the Lord

By all means releasing risks,

I hold you, happy Father, world.

Magnificent.

The philosophy of the treasure, from the pan-lobe, the treasure-trove, of psychotropic reasons, enriches Peter Nile, the soul of the starving God, is in vain.