Ο Άγιος Πρόκλος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως

Υπήρξε άξιος μαθητής του μεγάλου διδασκάλου της Εκκλησίας μας, Ιωάννου   του   Χρυσοστόμου.   Ο  Πατριάρχης   Αττικός  (406 – 425)  τον έκανε  διάκονο  και κατόπιν πρεσβύτερο. Επειδή διακρινόταν για την παιδεία,  την   αρετή   και   την  διδακτική   του   ικανότητα,   αγαπήθηκε θερμά  απ’ όλους  τους θαυμαστές του αξέχαστου  διδασκάλου   του   και υποστηριζόταν απ’ αυτούς για τον Πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως. Αλλά  η  αντίδραση του διεφθαρμένου κατεστημένου,    ναυάγιζε   την   υποψηφιότητά   του.

Αργότερα   ο   Πατριάρχης   Σισίνιος,   το   έτος   425,   χειροτόνησε   τον Πρόκλο   επίσκοπο  Κυζίκου.   Λόγω   όμως   των  ανωμαλιών  της επαρχίας,  την   επισκοπή   κατέλαβε κάποιος Δαλμάτιος. Αλλά ο Πρόκλος,  χωρίς  να  στεναχωρηθεί,  εξακολούθησε  το   κήρυγμα   του θείου   λόγου   στην   Κωνσταντινούπολη.

Όταν   πέθανε   ο   Πατριάρχης   Μαξιμιανός  (434)  και  αυτοκράτορας ήταν  ο   Θεοδόσιος   ο   Β’,   στον   θρόνο   ανέβηκε   πανηγυρικά   ο Πρόκλος.  Και  μάλιστα πριν ακόμα θάψουν τον Μαξιμιανό.  Η   πρώτη φροντίδα του Πρόκλου ήταν, η ανακομιδή του ιερού λειψάνου του Χρυσοστόμου  από  τα   Κόμανα   στην   Κωνσταντινούπολη.

Επίσης,   επί   του   Πατριάρχου   αυτού  καθιερώθηκε  και   ο   τρισάγιος ύμνος στις εκκλησίες. Πατριάρχευσε δώδεκα χρόνια και τρεις μήνες.
Πέθανε   το   447.

Απολυτίκιον. Ήχος    δ’.  Ταχύ   προκατάλαβε.      
Λυχνία ως δίπυρσος, των θεϊκών δωρεών, ακτίσι της χάριτος, φωταγωγούσιν   ημάς, Πατέρες οι ένθεοι, Πρόκλος του Βυζαντίου, ο σοφός   Ποιμενάρχης,   Γρηγόριος   ο   θεόφρων,  Δεκαπόλεως  γόνος·   διο μετά   προθυμίας,  τούτοις   προσέλθωμεν.

Κοντάκιον.   Ήχος   γ’.   Η   Παρθένος   σήμερον.  
Η δυάς η ένθεος, των θεοφόρων Πατέρων, βιοτής   ορθότητι, και   των δογμάτων  τη  αίγλη,  φάναντες,   δικαιοσύνης   εν   τω   στεφάνω, ώφθησαν, της Εκκλησίας νυμφαγωγία, ο Γρηγόριος και Πρόκλος, ούς  ευφημούντες   Χριστόν   δοξάσωμεν.

Μεγαλυνάριον.
Ρήτωρ  Εκκλησίας θεοειδής, Πρόκλε ανεδείχθης,  Ιεράρχης   ως   ευκλεής, σκεύος   αρετών   δε, Γρηγόριε ωράθης· διο την πολιτείαν υμών γεραίρομεν.

Saint Proclus, Archbishop of Constantinople

He was a worthy disciple of the great teacher of our Church, John Chrysostom. Patriarch Atticus (406-425) made him a deacon and then a senior. Known for his education, virtue and teaching, he was warmly loved by all admirers of his unforgettable teacher and supported by them for the Patriarchal throne of Constantinople. But the reaction of the corrupt establishment has stifled his candidacy.

Later, in 425, Patriarch Sisinius ordained Proklos Bishop of Kyzykou. However, due to the irregularities of the province, the bishopric was occupied by a Dalmatian. But Proclus, without being embarrassed, continued preaching the divine word in Constantinople.

When Patriarch Maximian died (434) and Theodosius II was emperor, Proclus ascended the throne. And before they even bury Maximian. Proclus's first concern was to recover the sacred relic of Chrysostom from the Komana in Constantinople.

Also, this triumphant hymn was established in the churches by this Patriarch. He patriarched for twelve years and three months.

He died in 447.

Absolutely. Sound d. Fast forward.

Lamp as a torch, of divine gifts, radiance of grace, illumination of ours, Fathers the Gods, Byzantine prodigy, the wise Shepherd, Gregory the Godfather, Decapole's lord;

It's close. Sound c. Virgo today.

The two goddess, the Divine Fathers, living righteousness, and the dogmas of glamor, lovers of righteousness in the crown, were led to the nuptials of the Church, Gregory and Proclus, to the glorified Christ.

Magnificent.

Church Rector of Godhead, Proclaimed inferior, Hierarch as obedient, a vessel of virtues, Gregory of the Hours;