Ο Άγιος Πρόκλος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως

Υπήρξε άξιος μαθητής του μεγάλου διδασκάλου της Εκκλησίας μας, Ιωάννου  του  Χρυσοστόμου.  Ο  Πατριάρχης   Αττικός (406 – 425)  τον έκανε διάκονο και κατόπιν πρεσβύτερο. Επειδή διακρινόταν για την παιδεία, την αρετή και την διδακτική του ικανότητα, αγαπήθηκε θερμά απ’ όλους τους θαυμαστές του αξέχαστου διδασκάλου του και υποστηριζόταν απ’ αυτούς για τον Πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως. Αλλά  η  αντίδραση του διεφθαρμένου κατεστημένου,   ναυάγιζε  την   υποψηφιότητά  του.

Αργότερα  ο  Πατριάρχης  Σισίνιος,  το  έτος  425,  χειροτόνησε  τον Πρόκλο  επίσκοπο  Κυζίκου.  Λόγω  όμως  των  ανωμαλιών  της  επαρχίας, την  επισκοπή  κατέλαβε  κάποιος  Δαλμάτιος.  Αλλά  ο  Πρόκλος,  χωρίς να στεναχωρηθεί, εξακολούθησε το κήρυγμα του θείου λόγου στην Κωνσταντινούπολη.

Όταν  πέθανε  ο  Πατριάρχης  Μαξιμιανός  (434)  και  αυτοκράτορας   ήταν  ο  Θεοδόσιος  ο  Β’,  στον  θρόνο  ανέβηκε  πανηγυρικά  ο   Πρόκλος. Και  μάλιστα  πριν  ακόμα  θάψουν  τον  Μαξιμιανό.  Η  πρώτη  φροντίδα του Πρόκλου ήταν, η ανακομιδή του ιερού λειψάνου του Χρυσοστόμου από  τα   Κόμανα  στην   Κωνσταντινούπολη.

Επίσης, επί του Πατριάρχου αυτού καθιερώθηκε και ο  τρισάγιος  ύμνος στις εκκλησίες. Πατριάρχευσε δώδεκα χρόνια και τρεις μήνες.
Πέθανε  το  447.

Απολυτίκιον.  Ήχος  δ’.  Ταχύ  προκατάλαβε.        
Λυχνία ως δίπυρσος, των θεϊκών δωρεών, ακτίσι της χάριτος, φωταγωγούσιν   ημάς, Πατέρες οι ένθεοι, Πρόκλος του Βυζαντίου, ο σοφός  Ποιμενάρχης, Γρηγόριος  ο   θεόφρων,  Δεκαπόλεως  γόνος·  διο μετά  προθυμίας,  τούτοις  προσέλθωμεν.

Κοντάκιον. Ήχος  γ ’.  Η  Παρθένος σήμερον.        
Η δυάς η ένθεος, των θεοφόρων Πατέρων, βιοτής  ορθότητι, και των δογμάτων  τη  αίγλη,  φάναντες,  δικαιοσύνης  εν  τω   στεφάνω, ώφθησαν, της Εκκλησίας νυμφαγωγία, ο Γρηγόριος και Πρόκλος, ούς ευφημούντες  Χριστόν   δοξάσωμεν.

Μεγαλυνάριον.
Ρήτωρ  Εκκλησίας θεοειδής, Πρόκλε ανεδείχθης, Ιεράρχης ως  ευκλεής, σκεύος   αρετών  δε, Γρηγόριε ωράθης· διο την πολιτείαν υμών γεραίρομεν.

Agios Proklos Archbishop of Constantinople

He was a worthy student of the great Teacher of our Church, John Chrysostom. The Patriarch Atticus (406-425) made him deacon and then an elder. Because he was distinguished for his education, his virtue and his teaching ability, he was warmly loved by all the fans of his unforgettable teacher and supported by them for the Patriarchal throne of Constantinople. But the reaction of the corrupt establishment was wasting its candidacy.

Later, Patriarch Sissinios, in 425, ordained the Prologue Bishop of Cyzicus. However, due to the disturbances of the province, a bishop occupied the bishopric. But Proclus, without being angry, continued the preaching of divine speech in Constantinople.

When Patriarch Maximian (434) died and the emperor was Theodosius II, the Prolonus ascended to the throne. And even before they bury Maximian. The first care of Proclus was the redeeming of the shrine of Chrysostom from the Komana in Constantinople.

Also, on this Patriarch was established the Trinity anthem in the churches. Patriarchate for twelve years and three months.

He died 447.

Apolyticus. Sound d '. Fast anticipated.

Light of the Spirit, of the divine gifts, the grace of grace, our illumination, the Fathers of the Intense, the Prochorus of Byzantium, the wise Priesther, Gregory the theof, the Deputy Son, but after the eagerness we come.

Kontakion. Sound c '. The Virgin today.

The two inherited, the godly Fathers, the bearer of Orthodoxy, and the doctrines of the glory, the righteous, the righteous in the crown, the slaves, the Church of Nymphodia, Gregorius and Proklos, the eloquent Christ glorify.

Majesty.

Reverend of the Church of the Godhead, Procle of Ark, Hierarch as a Eucharist, a vessel of virtues, Gregory was timed;