Ο Όσιος Στυλιανός ο Παφλαγόνας

Γιος  πλουσίων  γονέων  (που  γεννήθηκε στην Αδριανούπολη τον 7^ο αιώνα, και ονομάστηκε Παφλαγόνας γιατί εκεί φυλασσόταν το τίμιο λείψανό του), διδάχτηκε νωρίς απ’ αυτούς να είναι εγκρατής και να θεωρεί το χρήμα  μέσο για την  ανακούφιση  και περίθαλψη  των  φτωχών και των  αρρώστων.

Αφού  έτσι  ανατράφηκε,  και  οι  γονείς  του  πέθαναν,  διαμοίρασε όλη την κληρονομιά του και πήγε σαν ασκητής στην έρημο, χωρίς να αποκόψει  τον  εαυτό  του  από  τον  κόσμο.  Εισερχόταν  στην  κοινωνία για  να  βοηθήσει  όποτε  και  όπως  μπορούσε  και  κατέφευγε  στην σπηλιά  του  για  να  ανανεωθεί   Πνευματικά.  Εκεί γνωρίστηκε με άλλους ασκητές, που ζούσε μαζί τους με αδελφική αγάπη, χριστιανική συγκατάβαση και επιείκεια. Δεν λύπησε ποτέ κανένα,  μεγάλη  του  χαρά μάλιστα, ήταν να επαναφέρει την γαλήνη στις ταραγμένες ψυχές. Σύνθημά  του  τα όμορφα λόγια του Ιησού «άφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν προς με· των γαρ τοιούτων  εστίν η  βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. ιθ’ 14). Του εμπιστεύτηκαν τόσες οικογένειες την καθοδήγηση των παιδιών τους, που πραγματοποιούσε μαζί  με τους συνασκητές του, δημιουργώντας αυτό που ονομάσθηκε «ο πρώτος παιδικός  σταθμός  στον  κόσμο» (Ορθόδοξοι Άγιοι, Γ. Πούλου). Κάθε φορά που οι  γονείς  έφεραν  προς  αυτόν τα παιδιά τους, η αγαλλίαση  του  Οσίου    ήταν   πολύ   μεγάλη.

Η  φήμη  της  θαυμαστής  ασκητικής  του  ζωής  έφθασε  μέχρι  τις  πόλεις,  και  πολλοί  έτρεχαν  να  τον  βρούν  για  να  ζητήσουν  απ’  αυτόν τις πνευματικές του οδηγίες.

Ο Όσιος Στυλιανός, παρά την ερημική ζωή του, έτρεφε στοργή και συμπάθεια προς τα παιδιά, που   τόσο   αγαπούσε και  ο  Κύριος. Άν, έλεγε,  η  ταπεινοφροσύνη  αποτελεί θεμέλιο των αρετών, η παιδική ηλικία   από τη φύση της είναι περισσότερο ενάρετη, απ’ ότι οι μεγαλύτεροι  των  φιλοσόφων.   Ο Θεός βραβεύοντας το ιερό αυτό αίσθημά   του,  προίκισε τον Όσιο με το χάρισμα να θεραπεύει τα άρρωστα παιδιά και να καθιστά εύτεκνους,  άτεκνες  γυναίκες. Υπήρχε πλήθος ανθρώπων γύρω του που προσπάθησαν να «εμπορευθούν» το χάρισμά  του,  αλλά  εκείνος  αρνείτο κάθε απόπειρα να κερδίσει χρήματα, λέγοντας  απλά,  πως  είχε  ήδη  πληρωθεί  προκαταβολικά  με τα  δώρα  του  Αγίου  Πνεύματος.

Πέθανε πλήρης ημερών αλλά και αρετών. Δεν του έλειπε ποτέ το χαμόγελο και,   όταν  πέθανε, λέγεται  πως  το  πρόσωπό  του  έφερε ακόμα ένα αχνό χαμόγελο καθώς τον έθαβαν. Ένας στοργικός και  αγαπημένος  άνθρωπος  του  Θεού,  ο   Στυλιανός,  είναι φυσικά, ιδιαίτερος  προστάτης  των  παιδιών.

Απολυτίκιον.   Ήχος  γ’.  Θείας  πίστεως.     
Στήλη έμψυχος, της εγκρατείας, στύλος άσειστος, της Εκκλησίας, Στυλιανέ ανεδείχθης μακάριε· ανατεθείς γαρ Θεώ εκ νεότητος, κατοικητήριον  ώφθης του Πνεύματος. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον  Θεόν ικέτευε,  δωρήσασθαι  ημίν  το  μέγα  έλεος.

Κοντάκιον.  Ήχος  δ’.  Ο  υψωθείς  εν  τω  Σταυρώ.          
Αγιασθείς από μητρῴας νηδύος, ώσπερ ο θείος Σαμουήλ θεοφόρε, ασκητικώς εδόξασας Χριστόν τον Θεόν· όθεν των ιἀσεων, ανεδείχθης ταμείον, και προστάτης ένθεος, νεογνών και νηπίων· ο γαρ Χριστός δοξάζει  σε  λαμπρώς,  όν  από  βρέφους,  Στυλιανέ  εδόξασας.

Μεγαλυνάριον.
Στήλη  θεοχάρακτος και  σεπτή,  αρετών  ποικίλων,  ο  σος βίος πέλει  ημίν, Στυλιανέ Πάτερ, θεοπρεπώς  ρυθμίζων, ημών τας διανοίας, των ευφημούντων  σε.

Stsilian the Paphlagonian

A son of wealthy parents (who was born in Adrianople in the 7th century and was called Paphlagon because his honest redeemer was kept there) was taught early by them to be courageous and to consider the money as a means of relieving and treating the poor and the sick.

After being raised, his parents died, he shared his entire heritage and went as an ascetic to the desert, without cutting himself out of the world. He entered the community to help whenever he could and went back to his cave to renew Spiritually. There he met with other ascetics, living with them with brotherly love, Christian condescension and grace. He never regretted any, and he was delighted to restore peace to troubled souls. His slogan is the beautiful words of Jesus "save the children, and do not hinder them coming to me; the kingdom of the heavens is the gift of this heaven" (Matthew 14:14). Many families have been entrusted with the guidance of their children, along with his comrades, creating what was called "the first kindergarten in the world" (Orthodox Saints, G. Poulus). Every time the parents brought their children to him, the rejoicing of Hosios was too great.

The reputation of the adventurous ascetic of life reached the cities, and many ran to find him to ask his spiritual instructions for him.

Osios Stylianos, despite his desolate life, loved affection and sympathy for the children, whom the Lord too loved. If, she said, humility is the foundation of virtues, childhood by its nature is more virtuous than the greatest philosophers. God, rewarding this sacred feeling, assured Osios with the gift of healing the sick children and making them slim, unborn women. There were a lot of people around him who tried to "trade" his charisma, but he refused every attempt to make money by simply saying that he had already been paid in advance with the gifts of the Holy Spirit.

He died full days and virtues. He never missed the smile, and when he died, it is said that his face still gave him a faint smile as he drank it. A loving and loving man of God, Stylianos, is, of course, a special protector of the children.

Apolyticus. Sound c '. Divine Faith.

Column of the man, of the enmity, of the valley, of the Church, of Stylian, has been proved to be the one assigned to God in the youthful, dwelling of the Spirit. Father Ossie, Christ the God begged, the gift of great mercy was given.

Kontakion. Sound d '. Ascend in the Cross.

Hailing from a mother's nose, the uncle Samuel the theorist, the ascetics of Christ, the God; as to the judgments, he became the guardian, and the protector of the infant, the infant and the infant, the Christ glory gloriously glorifies from the infant, Stylian the eldest.

Majesty.

A column of theatrical and sectarian, various virtues, the living life is gone, Stylianet Patter, the theoretician, our intellectuals, the eunuchs in.