Ο Άγιος Αμφιλόχιος Επίσκοπος Ικονίου

Ήταν   Καππαδόκης,  σύγχρονος  του  Μ. Βασιλείου   και   φίλος  του.

Διακεκριμένος  για  την   μεγάλη  του μόρφωση και ευσέβεια, αναδείχθηκε  επίσκοπος   Ικονίου  το  έτος  344. Υπήρξε άριστος επίσκοπος και μετείχε στη Β’ Οικουμενική Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη,   όπου  και   διέπρεψε.

Ο  Αμφιλόχιος  δεν  είχε  κύρος  μόνο  στη  δική  του  Εκκλησία,  αλλά  το ηθικό  κύρος  του  είχε επεκταθεί και σε άλλες περιοχές. Έτσι, παρενέβαινε   και   σε   Εκκλησίες  κοντινές,  όπου   διασφάλιζε  την ειρήνη  και  ορθοτομούσε  τον  λόγο  της   αληθείας.  Διότι  στο  έργο  του, είχε  οδηγό  τα  θεόπνευστα  λόγια  του  Απ. Παύλου:   «Σπούδασον  σε αυτόν  δόκιμον  παραστήσαι  τω Θεώ, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας». Δηλαδή, λέει ο Απ. Παύλος, προσπάθησε  να  παραστήσεις  τον  εαυτό  σου  στο  Θεό  δοκιμασμένο   και  τέλειο  εργάτη,  που  δεν  τον  ντροπιάζει  το  καλοφτιαγμένο  έργο του,  και  διδάσκει  ορθά  τον  λόγο  της  αληθείας.

Στην  προς  Αμφιλόχιο  επιστολή  ο  Μ. Βασίλειος   φανερώνει  την λαμπρή  ηθική φυσιογνωμία του Αμφιλοχίου. Τον παρακαλεί να παραστεί  στην  τιμητική  γιορτή  υπέρ  των  μαρτύρων  της  Καισαρείας, για  να  αποβεί  αυτή  σεμνότερη,  διότι  ο  λαός της Καισαρείας τον αγαπά, όσο κανένα άλλο επίσκοπο.     
Ο  Αμφιλόχιος  συνέταξε  αρκετούς  λόγους  για  την   Ορθοδοξία  μας,   και  πέθανε  ειρηνικά  το  έτος  394.

Απολυτίκιον.  Ήχος  δ’. Ταχύ  προκατάλαβε.         
Σοφίας την έλλαμψιν, ως καθαρός μυηθείς, δογμάτων ορθότητος, φωτοειδείς  αστραπάς, εκλάμπεις τοις πέρασι· συ γαρ την εν Τριάδι, ομοούσιον φύσιν, εκήρυξας ασυγχύτως, καθελών τας αιρέσεις. Διό σε Ιεράρχα  Αμφιλόχιε,  Χριστός  εδόξασε.

Κοντάκιον. Ήχος  πλ. δ’. Τη  υπερμάχω.

Ως   Ιεράρχης  του  Σωτήρος  ενθεώτατος

Ορθοδοξίας   ανεδείχθης  σάλπιγξ  εύσημος

Και  αιρέσεων  καθείλες   τας   επινοίας.

Την  Τριάδα   ομοούσιον  γαρ   Όσιε

Και   ομόθρονον  τοις  πάσιν  ανεκήρυξας·    
Διο   κράζομεν,  χαίροις   Πάτερ  Αμφιλόχιε.

Μεγαλυνάριον.
Ῥείθρα  εκ  χειλέων  τα  λογικά,  θεορρημοσύνης,  επιρραίνων  ως  αληθώς, ώφθης Εκκλησίας, πνευματική  νεφέλη· διο  σε  μεγαλύνει,  ω Αμφιλόχιε.

St. Amphilochios the Bishop of Iconium

He was Kappadokis, a contemporary of M. Vassilios and his friend.

Distinguished for his great education and piety, he became a bishop of Iconium in the year 344. He was an excellent bishop and participated in the Second Ecumenical Synod in Constantinople where he excelled.

Amphilochios had no authority only in his own Church, but his moral authority had expanded to other areas. Thus, he also intervened in nearby Churches, where he ensured peace and rebuilt the word of truth. Because in his work, he had the words of St. Paul's inspired words: "By studying to him, you are a witness to God, a laborer who is uncompromising, redeeming the word of truth." That is, says St. Paul, try to portray yourself to God as a tried and true worker who does not shame his well-done work and teaches the word of truth properly.

In the letter to Amphilochios, M. Vasilios reveals the brilliant moral character of Amphilochios. He asks him to attend the honorary feast for the witnesses of Caesarea, to make it more modest, for the Caesarea people love him, like no other bishop.

Amphilochios wrote several reasons for our Orthodoxy, and died peacefully in 394.

Apolyticus. Sound d '. Fast anticipated.

Sophia transforms her, as a pure initiate, to doctrines of orthodoxy, light-eyed light, shines in the passage, joining the Triadi, a homosexual nature, imploring inexplicably, of every heresy. For Hierarch Amphilloch, Christ has been praised.

Kontakion. Sounds flat d '. I'm overwhelmed.

As the Hierarch of the Savior, innocent

Orthodoxy has proved to be worthwhile

And heresy of the imagination.

The Trinity Concentration of Ours

And united to all idols;

Come, my dear Father Amphilloch.

Majesty.

Silence from the lips, the rational, the honest, the true as the true Church, the spiritual nebulae, grows in Amphilochie.