ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Ὁμιλία  στὴν ἑορτὴ τῶν Εἰσοδίων τῆς   Θεοτόκου

στὸ Ναὸ τοῦ  Κυρίου

            Ἡ  ἑορτὴ τῶν Εἰσοδίων τῆς  Θεοτόκου ἡ ὁποία καὶ μᾶς κάλεσε  σήμερα στὸ Ναὸ   προκειμένου  νὰ τὴν ὑμνήσουμε καὶ νὰ τὴν  δοξολογήσουμε,  θέλει  καὶ ἀπ’ ὅλους  μας,   ἀδελφοί  μου  καὶ ἀδελφές  μου, νὰ   τὴν  τιμοῦμε  ὅπως  ἀκριβῶς  ἁρμόζει  σ’ αὐτὴν  τὴν ὁποία ἔφερε  σὲ  μᾶς  τὸ Σωτῆρα   Χριστό.  Τὸν  ἔφερε  μάλιστα  ἄνευ  φθορᾶς. Γι΄ αὐτὸ  καὶ  ἀξίζει  εἰς  αὐτὴν    κάθε  δόξα, κράτος   καὶ  τιμή. 

            Ὅπως  λέει ὁ  ἅγιος Γρηγόριος  ὁ Παλαμᾶς  ἡ Παναγία  δὲν  ἦταν   στολισμένη  μὲ  χρυσοποίκιλτα στολίδια, ἀλλὰ  ἦταν  στολισμένη  μὲ  στολίδια  πνευματικά,   ποὺ  εἶναι  ὅλες  οἱ   ἀρετές,  τὶς ὁποῖες εὔχομε  καὶ  ἐλπίζω  νὰ  ἔχουμε   ὅλοι  μας.  Ὅπως  ἡ  Παναγία  ἦταν  «κεκαθαρμένη» κατὰ   τοὺς  ἱεροὺς  ὕμνους  τῆς Ἐκκλησίας  μας,  ἔτσι  καὶ  μεῖς νὰ  κάνουμε  ἱερὸ  ἀγῶνα  κατὰ τῆς   ἁμαρτίας.

Δὲν  εἶχε  ὅμως  μόνο  τὴν  ἀρετὴ τῆς  ταπεινοφροσύνης    ἡ   Παναγία, διότι    εἶχε  καὶ  τὴν  ἀρετὴ τῆς  ἀπόλυτης  ὑπακοῆς  στὸ  θέλημα τοῦ  Θεοῦ, ζώντας  ἐν  παρθενίᾳ  καὶ ἁγνότητι.   

Ἄν  ἡ  πρώτη  γυναῖκα,  ἡ Εὔα,   ἀποδείχτηκε  μὲ  τὴ ζωή  της   ἀπείθαρχη  γυναῖκα  στὶς  ἐντολὲς τοῦ  Θεοῦ, ὄντα   «ὑπάκουη»    στὸ  λόγο    τοῦ  διαβόλου μετέτρεψε   τοὺς  πρωτοπλάστους σὲ  δούλους  τοῦ διαβόλου. Γι’ αὐτὸ  καὶ  ἡ Νέα  Εὔα, ἡ Θεοτόκος  Μαριάμ, ἔφερε   διὰ  τοῦ    Χριστοῦ  τὴν   πνευματικὴ  σωτηρία  στὸν  ἁμαρτωλὸ ἄνθρωπο. 

Λέγοντας  ἡ  Θεοτόκος  Μαριὰμ  πρὸς  τὸν  ἀρχάγγελο Γαβριήλ: «ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι  κατὰ τὸ  ρῆμα  σου»,   (Λουκ. 1,38)  ἀπέδειξε  τὴν  ὑπακοή  της  πρὸς  τὸ   Θεό.   Ἡ  ὑποταγὴ  της   αὐτὴ  ἔκανε  τὴν    Θεοτόκο τὴν    Σκάλα  ποὺ ἔφερε  τὸ Χριστὸ στὸν κόσμο μας.  

Κατὰ τὸν  ἅγιο  Γρηγόριο  τὸν Παλαμᾶ ἡ  Παναγία  ἦταν,  τρόπον τινά,  ἕνα  Φυτὸ   καρποφόρο, τὸ  ὁποῖο   εἶχε  ἀμέτρητες ἀρετές.  Πῶς, ἄλλωστε, θὰ  γεννιόταν  ὁ Χριστὸς  ἀπὸ τὴν Παναγία μας ἄν  ἡ Παναγία  δὲν ἦταν  καρποφόρο δένδρο  τὸ ὁποῖο  εὐωδίαζε  ἀπὸ  ἀρετές;   Ἀπὸ τὸ  καρπό, ἄλλωστε, ἀπὸ τὸν ἀγλαὸ καρπό, ποὺ εἶναι ὁ   Χριστός, φαίνεται  περίτραν    ἡ ἀξία τῆς  Παναγίας  γιὰ  τὴν  σωτηρία  μας.  Ἄν ὅμως   ἡ  Παναγία  δὲν  εἶχε  στὴν  ψυχή   της  ὅλα  τὰ  χαρίσματα  τοῦ Ἁγίου Πνεύματος  δὲν θὰ  γεννιόταν  ἀπ’ Αὐτὴν    ὁ  Σωτὴρ   Χριστός.

Ὁ   σατανᾶς, ὅμως,    ὡς  μέγας  δολιοφθορεύς, ξεγέλασε  καὶ  ξεγελᾶ  πάντοτε    τοὺς  ἀνθρώπους.  Ἀλλὰ εὐτυχῶς,   ἡ  Παναγία    γεννήθηκε    καὶ  μεγάλωσε  εὐσεβῶς, καὶ   νίκησε  τὸν διάβολο    μὲ τὴν ὑπακοή  της   στὸ  Θεό·  ὑπηρετώντας τὸ   σχέδιο  τοῦ Θεοῦ.

Ἡ   νέα  Εὔα,  ἡ Παναγία, ἠ ὁποία   ἔλυσε τὴν  κατάραν τῆς  πρώτης  Εὔας ἔβαλε,   ἐν τέλει,    στὴ   Βασιλεία  τῶν οὐρανῶν τὸν πεπτωκότα  ἄνθρωπο διὰ  τῆς  πίστεως  εἰς   τὸν  Κύριον ἡμῶν  Ἰησοῦ  Χριστό.

Ἡ  ἑορτὴ  τῆς  εἰσόδου τῆς    Παναγίας μας  εἰς    τὰ  Ἅγια τῶν Ἁγίων τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος, ὅπου  μόνος  ὁ Ἀρχιερῦς ἔμπαινε, καὶ μόνο μιὰ  φορὰ  τὸ  χρόνο, ἀποδεικνύει  τὴν  Παναγία  ὡς  γυναῖκα  ποὺ  θὰ ἔφερε  ἐν τῇ κοιλίᾳ  της, καὶ ἐπὶ  9 συναπτοὺς μῆνας.    Δείχνει ἡ ἑορτὴ  ὅτι ἡ Θεοτόκος  θὰ  γινόταν  ὁ Ναὸς  τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ  θὰ  φιλοξενοῦσε  τὸν  Θεό μας.

Ἡ  εἴσοδος  ταῆς Παναγίας  στὸ Ναὸ ἔγινε ἀπὸ  τοὺς  κατὰ  πάντα  εὐσεβεῖς γονεῖς της,  οἱ ἅγιοι  Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα, ὅταν αὐτὴ ἦταν τριῶν χρονῶν  κοριτσάκι. Διότι  οἱ γονεῖς της    εἶχαν  κάνει  ὡς    τάμα  ὅτι  θὰ  ἀφιέρωναν τὸ   παιδὶ  ποὺ  θὰ  τοὺς  ἔδιδε  ὁ Θεὸς  σ’Αὐτόν,  τὸ  Θεό.

Ἀφιέρωσαν οἱ γονεῖς  της  τὴν   Παναγία  στὸ  Ναό,   καὶ  τὴν ἔβαλαν   στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων ὅπου  ἡ  Θεοτόκος  ὑμνοῦσε τὸ  Θεὸ  ἐπί 13  συναπτὰ  ἔτη.  Μέσα  στὰ  Ἅγια  τῶν  Ἁγίων, ἐπίσης, μελετοῦσε     ἡ  Παναγία  τὶς  Γραφὲς καὶ τοὺς προφήτες.  Ἐν ἀντιθέσει μὲ πολλοὺς ἀπὸ μᾶς οἱ ὁποῖοι θεωροῦμε  ὡς  μὴ ἀναγκαῖο  ἔργο  τὴν  μελέτη  Καινῆς    Διαθήκης  καὶ  ἄλλων  πνευματικῶν ἔργων.

Ἡ Παναγία  μας  ὅμως ὅπως  λένε  οἱ προφῆτες  τοῦ Ἰσραὴλ  θὰ  ἔφερνε ὄντως  τὸ Χριστὸ ὡς   Θεάνθρωπο, ἀλλὰ  ποὺ δὲν  θὰ  εἶχε    ἁμαρτία.  Γιατὶ   ὁ  Χριστός, ὡς εἶναι φυσικό, οὔτε ἔπραξε ἁμαρτία, «οὐδὲ εὑρέθη  δόλος  ἐντῷ  στόματι  αὐτοῦ».  (Α΄Πέτρου 2,22)  Γι’ αὐτὸ καὶ  ἡ γέννηση  τοῦ  Χριστοῦ  ἀπὸ  τὰ πανάχραντα  Αἷματα  τῆς Ὑπεραγίας  Θεοτόκου  δύναται  νὰ  μᾶς  χαρίσει τὴν  σωτηρία  μας  ἀπὸ  τὸν  ἀνθρωποκτόνο  σατανᾶ.

Ὅπως μᾶς  λέει ὁ ἀπ. Παῦλος, ὁ   πρῶτος ἄνθρωπος, ἐνῶ  δημιουργήθηκε γιὰ νὰ  ζεῖ  ἐλεύθερα, αὐτὸς  ὅμως  διαχειρίστηκε  τὴν ἐλευθερία  του  αὐτὴ  ἐσφαλμένα, πράγμα ποὺ  τὸν ὁδήγησε  στὴν πνευματική του καταστροφή.  Ἔζησε  δηλαδὴ  μὲ   ἕναν  τρόπο  ποὺ  τὸν  ἐξέθετε στὰ  μάτια  τοῦ Θεοῦ, ᾶποκομίζοντας   τὴν  ἐξορία  του  ἀπὸ τὸν  παράδεισο.  Ὁ  δεύτερος   Ἀδάμ, ὅμως,  ὁ  ὁποῖος  εἶναι  ὁ Χριστός  μας,   ξαναβάζει  διὰ  τῆς   Θεοτόκου  τὸν  ἄνθρωπο      στὸν  Παράδεισο τῆς  Βασιλείας  τῶν οὐρανῶν.   Ἠ  γέννηση  τοῦ Χριστοῦ ἐκ τῆς  Θεοτόκου  Μαριὰμ     χαρίζει  σὲ  ὅλους  μας,  ἐν  δυνάμει,       τὴν  αἰώνια  ζωή. 

Καὶ   ἐπειδὴ  κανείς  μας  δὲν  μπορεῖ  νὰ  γλυτώσει  τὸν θάνατο  ὀφείλουμε  νὰ  ἀγωνιζώμαστε  διὰ  μετανοίας  κατὰ  τῆς  ἁμαρτίας  καὶ  τῶν  παθῶν. Ἄς  πορευόμαστε,   λοιπόν, τὸ  δρόμο τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ  Εὐαγγελίου Του.

Ἡ  γέννηση τοῦ  Χριστοῦ  ἐκ  τῆς   Θεοτόκου   Μαριὰμ μᾶς ἔφερε ἐπίσης  καὶ τὴν  δική μας  ἀνάσταση   ἀπὸ  τὸ  θάνατο  τῆς   ἁμαρτίας. Γιατὶ  ὁ  Χριστὸς  εἶναι   ὁ ἐλευθερωτής  μας  ἀπὸ τὴ  φθορὰ καὶ τὸν πνευματικὸ  θάνατο τῆς  ψυχῆς  μας,  ἐνῶ  ὁ  σατανᾶς   σκοτώνει  τὴ   ψυχή μας μὲ  τὴν ἁμαρτία.  Ὁ  Χριστὸς  μᾶς   καθάρισε  τὴν  λερωμένη   εἰκόνα τῆς  ψυχῆς  μας  διὰ  τοῦ Τιμίου Αἷματος  Αὐτοῦ.

Πῶς ὅμως, μποροῦμε,  ἀδελφοί μου,   νὰ  νικήσουμε  αὐτὸ  τὸ κακὸ καὶ τὴν ἁμαρτία;  Ἡ   κακία  δὲν  μπορεῖ νὰ  νικηθεῖ  ἀδελφοί μου,  ἄνευ  τῆς  δυνάμεως  τοῦ  Χριστοῦ. Γιατὶ     χρειαζόμαστε τὸ Χριστὸ  πάντα  στὸν πνευματικὸ αὐτὸ ἀγῶνα μας.    «Χωρὶς ἐμοῦ οὐ  δύνασθαι ποιεῖν οὐδέν»,  εἶπε   ὁ     Κύριος.

Ὅμως ἡ   γέννηση   καὶ ἡ Εἴσοδος   τῆς  Θεοτόκου  στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων  μᾶς  κάνει  νὰ καταλάβουμε  ὅτι   ἡ  Θεοτόκος    ἦταν   μία  γυναῖκα  ἡ ὁποία ἦταν  Χαριτωμένη καὶ  μᾶς  ἔδωσε  μεγάλη   Βακτηρία, τὸ Χριστό.   

Ἀδελφοί μου! Ἐνῶ  ἡ ἄγνωστη ἐκείνη   γυναῖκα  τοῦ εὐαγγελίου μας ἐξυμνοῦσε  τὴν   Θεοτόκο λέγοντας:    «μακαρία  ἡ κοιλία  ἡ βαστάσασε,   καὶ μαστοὶ οὗς ἐθήλασας», ἐμεῖς  ἄς  ἀκούσουμε  καὶ  ἄς  ὑπακούσουμε  περισσότερο  στοὺς  λόγους  τοῦ  Κυρίου, ποὺ λέει  ὅτι πιὸ  εὐτυχισμένοι εἶναι αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι μελετοῦν   τὸ λόγο  τοῦ  Θεοῦ, καὶ  ζοῦν  σύμφωνα  μὲ  ταὸ Εὐαγγέλιο.

Ἄς    καταφρονήσουμε  τὶς σαρκικὲς   ἡδονὲς  καὶ τὶς γήϊνες ἀπολαύσεις καὶ ἄς  προσβλέπουμε  περισσότερα στὰ  αἰώνια ἀγαθὰ  τὰ ὁποῖα  μᾶς  χαρίζει  ὁ  Χριστὸς καὶ  ἡ ἁγία  Του Ἐκκλησία.  Διότι  «ἑνὸς  ἐστι χρεία», ὅπως  εἶπε ὁ Κύριος. Μεγαλύτερη  σημασία  ἔχει ἡ  σωτηρία  τῆς  ψυχῆς  μας, διότι «τὶ γὰρ  ὠφελεῖται ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσει  τὸν   κόσμον ὅλον καὶ  ζημιωθῇ  τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;» Γένοιτο!