Ο Άγιος Παύλος ο Ομολογητής και Ιερομάρτυρας

Ο Άγιος Παύλος, ο Ομολογητής καταγόταν από την Θεσσαλονίκη.  Υπήρξε γραμματέας του αγιοτάτου Πατριάρχη  Κωνσταντινουπόλεως  Αλεξάνδρου. Όταν  απεβίωσε  ο  Αλέξανδρος,  ο  Παύλος  εξελέγχθηκε Πατριάρχης.

Ο  αυτοκράτορας  Κωνστάντιος, όταν  το   πληροφορήθηκε δυσανασχέτησε, γιατί ήταν οπαδός της αίρεσης των Αρειανών. Όταν ο Κωνστάντιος επέστρεψε  από  την  Αντιόχεια  στην Κωνσταντινούπολη,  απομάκρυνε  από τον πατριαρχικό θρόνο  τον  Παύλο  και  ανακήρυξε  αυθαίρετα Πατριάρχη, τον  αρειανόφρονα  Νικομηδείας  Ευσέβιο. Τότε ο Άγιος Παύλος πήγε  στην Ρώμη. Εκεί  βρήκε  τον  Μέγα  Αθανάσιο,  τον  οποίο  είχε  απομακρύνει  από  το  Πατριαρχείο  Αλεξανδρείας  ο  Κωνστάντιος. Πληροφορηθείς τα  γεγονότα, ο αυτοκράτορας  Κώνστας,  έστειλε  γράμμα στον αδελφό του τον Κωνστάντιο, διαμαρτυρόμενος για την  στάση του. Έτσι ο Παύλος  και ο  Αθανάσιος επανήλθαν στο  αξίωμά  τους.  Δυστυχώς  μετά  από  λίγο  καιρό  ο Κώνστας πέθανε. Έτσι ο Κωνστάντιος διέταξε, από την Αντιόχεια που ήταν, να απομακρύνουν τον Παύλο από τον Πατριαρχικό θρόνο. Μάλιστα τον εξόρισε στην Κουκουσό της Αρμενίας.    
Μία μέρα που τελούσε την Θεία Λειτουργία όρμησαν καταπάνω του Αρειανοί και τον έπνιξαν με το ίδιο του το ωμοφόριο. Έτσι ο Άγιος ετελείωσε  και  παρέδωσε  την  ψυχή  του  στον Κύριο.

Απολυτίκιον. Ήχος γ’. Αυτόμελον.    
Θείας πίστεως,  ομολογία,  άλλον   Παύλόν  σε,  τη  Εκκλησία,  ζηλωτήν  εν ιερεύσιν  ανέδειξε.  Συνεκβοά  σοι  και  Άβελ  προς  Κύριον, και  Ζαχαρίου  το αίμα  το δίκαιον.  Πάτερ  Όσιε,  Χριστόν  τον  Θεόν  ικέτευε,  δωρήσασθαι  ημίν το  μέγα  έλεος.

Κοντάκιον. Ήχος β’. Τα άνω ζητών.  
Αστράψας εν γη, ως άστρον ουρανόφωτον, την καθολικήν, φωτίζεις Εκκλησίαν νυν, υπέρ ής  και  ήθλησας,  την  ψυχήν  σου  Παύλεπροθέμενος, και  ως  Ζαχαρίου  και Άβελ  τρανώς,  βοά  σου  το  αίμα  προς Κύριον.

Μεγαλυνάριον.
Άκτιστονομότιμον τω Πατρί, τον Λόγον δοξάζων, και τω Πνεύματι συμφυή, Παύλε θεηγόρε, ομολογίας στόμα, κατῄσχυνας Αρείου, την αθεότητα.