Ο Άγιος Διονύσιος ο Θαυματουργός ο εκ Ζακύνθου, Αρχιεπίσκοπος Αιγίνης

Γόνος ευσεβέστατης και αρχοντικής   οικογένειας   της   Ζακύνθου (πατρός  Μωκίου  Σηκούρου   και   Παυλίνας),   ανατράφηκε   απ’ αυτήν με τα διδάγματα του Ευαγγελίου. Έτσι γρήγορα διακρίθηκε στα γράμματα   και   την   αρετή.

Νωρίς,  μόλις   ενηλικιώθηκε,   ασχολήθηκε   με   την  διδασκαλία  του θείου  λόγου, φροντίζοντας  συγχρόνως   να   συντρέχει   στην ανακούφιση   των  φτωχών.   Κατόπιν   έγινε  μοναχός   στην   βασιλική Μονή   των   Στροφάδων,   όπου    ασκήθηκε  στην   αγρυπνία,   την εγκράτεια   και   την   μελέτη   των   Γραφών.

Έπειτα  πήγε  στην   Αθήνα,   για   να   βρει   καράβι   προκειμένου    να ταξιδέψει   στα   Ιεροσόλυμα.   Αλλά   ο  τότε   αρχιερέας   των   Αθηνών, άκουσε  κάποια   Κυριακή    το   λαμπρό  του   κήρυγμα   και   μετά    από πολλές παρακλήσεις τον έκανε επίσκοπο Αιγίνης, με την επίσημη κατόπιν   έγκριση   της   Εκκλησίας   Κωνσταντινουπόλεως. Τα ποιμαντικά   του καθήκοντα, επιτέλεσε  άγρυπνα και  άοκνα. Αναδείχτηκε   διδάσκαλος,   πατέρας   και   παιδαγωγός   του  ποιμνίου του.  Η   φήμη   του   είχε   διαδοθεί    παντού,   αλλά   αυτός   παρέμενε απλός  και  ταπεινός. Ασθένησε  όμως  από   τους   πολλούς   κόπους    και  παραιτήθηκε.

Γύρισε   στην  Ζάκυνθο,   όπου   μέχρι το 1579  ήταν  προσωρινός επίσκοπος. Μετά αποσύρθηκε στη Μονή της Θεοτόκου της Αναφωνητρίας,   όπου   ασκήτευε   και    με   αγάπη   κήρυττε  και βοηθούσε   τους   κατοίκους   του   νησιού.   Ήταν   τόση   η   αγάπη   που είχε,   ώστε   προστάτεψε   ακόμα   και   τον   φονιά   του   αδελφού   του.           
Ο  Διονύσιος   πέθανε  σε   βαθιά   γεράματα,   17  Δεκεμβρίου  1624. Τάφηκε  στη  Μονή  Στροφάδων   και    κατά   την   εκταφή    το   λείψανό του   βγήκε  ευωδιαστό   και    αδιάφθορο.   Έτσι   παραμένει   μέχρι σήμερα   και   η  Ζάκυνθος   τιμά   και   πανηγυρίζει  τον  Άγιο, σαν προστάτη    και    πολιούχο   της.

Απολυτίκιον. Ήχος   α’.  Του   λίθου   σφραγισθέντος.   
Της   Ζακύνθου   τον   γόνον   και   Αιγίνης   τον   πρόεδρον,   τον   φρουρόν Μονής  των  Στροφάδων,   Διονύσιον   άπαντες,   τιμήσωμεν   συμφώνως οι    πιστοί, βοώντες προς αυτόν ειλικρινώς· σαις   λιταίς   τους   την   σην μνήμην   επιτελούντας,   σώσον   και   βοώντάς   σοι·   δόξα   τω   σε δοξάσαντι   Χριστώ,   δόξα   τω   σε   στεφανώσαντι,   δόξα   τω δωρησαμένω   σε   ημίν,  πρέσβυν   ακοίμητον.

Κοντάκιον. Ήχος   γ’.  Η   Παρθένος   σήμερον.     
Εορτάζει   σήμερον,   των   Ζακυνθίων   η   νήσος,   εορτήν   χαρμόσυvοv, συν  τη  Μοvή  τωv  Στροφάδωv,   Αίγιναν, την εv   Κυκλάσι προσκαλουμένη, άσμασιv, αξιοχρέως συνευφημήσαι, και φαιδρώς πανηγυρίσαι,   το   κοινόν   κλέος,   νυv  Διονύσιον.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις   της   Ζακύνθου γόνος λαμπρός, πρόεδρος Αιγίνης, και Στροφάδων   μέγας   φρουρός·   χαίροις Εκκλησίας, νέος φωστήρ   τρισμάκαρ,   Αρχιερέων   δόξα,   ω   Διονύσιε.

Saint Dionysius the Miracle Worker from Zakynthos, Archbishop of Aegina

The offspring of a well-respected and noble family in Zakynthos (father of Mikios Sikouros and Paulina), was brought up by her with the teachings of the Gospel. So he quickly distinguished between letters and virtue.

Early on, when he was an adult, he was engaged in the teaching of divine speech, at the same time ensuring that the poor were relieved. He then became a monk at the Royal Monastery of Strophades, where he practiced vigilance, temperance and the study of the Scriptures.

Then he went to Athens to find a boat to travel to Jerusalem. But the high priest of Athens at that time, on a Sunday, heard his brilliant sermon, and after many appeals he was made bishop of Aigine, with the official approval of the Church of Constantinople. His pastoral duties he performed vigilantly and unobtrusively. He became a teacher, father and educator of his flock. His fame had spread everywhere, but he remained simple and humble. However, he became ill with many troubles and resigned.

He returned to Zakynthos, where until 1579 he was a temporary bishop. After that he retired to the Monastery of Theotokos of Anaphonitria, where he practiced and lovingly preached and assisted the islanders. It was so much love that he even protected his brother's murder.

Dionysius died at a very old age, December 17, 1624. He was buried in Strophades Monastery and his remains were fragrant and flammable during his exhumation. This is how Zakynthos remains today and celebrates and celebrates the Saint, as her patron and patron saint.

Absolutely. Sound a '. Of the stone sealed.

Of Zakynthos the son and Aeginus the president, the guardian of the Monastery of Strophades, Dionysius all, honoring the faithful according to their sincerity, working with him sincerely; wreath, thank you for donating me in half, ambassador still.

It's close. Sound c. Virgo today.

Today, the island of Zakynthos celebrates the island, a feast of joy, plus the fashion of Strophados, Aegean, in the Cyclades, inviting, chanting, invigorating, and feasting, the commoner.

Magnificent.

Hail of Zakynthos brilliant son, President of Aegina, and Strofades the great guardian; Hail of the Church, young Trimakar Foster, Hierarchs of Glory, O Dionysius.