Ο Όσιος Παΐσιος ο Μέγας και Θεοφόρος

Ο  Όσιος  και   Θεοφόρος Πατέρας μας Παΐσιος  καταγόταν από  την Αίγυπτο, από  γονείς εύπορους, ενάρετους  και ευσεβείς  Χριστιανούς  και άκμασε  κατά   το  β’  ήμισυ  του   4^ου  αιώνος  μ.Χ.  Μετά   το  θάνατο  του πατρός του, νέος ακόμη στην ηλικία, υπό θείου ζήλου κινούμενος, εγκατέλειψε  τον  κόσμο  και  κατέφυγε  στην  έρημο,  όπου  έγινε  μαθητής του  περιώνυμου ερημίτου ασκητού  Παμβώ († 18 Ιουλίου), υπό την πνευματική  καθοδήγηση  του  οποίου  προέκοψε  σε  όλες  τις  αρετές  και τη  βαθιά  γνώση  της  Αγίας  Γραφής.  Μετά  το  θάνατο του  διδασκάλου του, επιθυμών πλέον ήσυχη και  ερημική  ζωή,  για  αυστηρότερη  άσκηση, κατέφυγε  στο  εσωτερικό  της  ερήμου,  όπου  εγνωρίσθηκε  και  συνδέθηκε δια  στενοτάτης  φιλίας  μετά  του  επίσης  μεγάλου  ασκητού  Οσίου Παύλου († 15  Ιανουαρίου). Η  φήμη της αγιότητός  του  άρχισε  ταχέως  να διαδίδεται, πολλοί  δε  πιστοί  προσέτρεχαν προς αυτόν, εξαιτούντες  την ευλογία και  τους σοφούς παρηγορητικούς   λόγους του. Γι’ αυτό και ονομάσθηκε  Μέγας. Γέροντας πλέον, μετά  από  παρακκλήσεις  πολλών αδελφών, εγκατέλειψε την έρημο και εγκατασταθείς πλησίον κατοικημένων τόπων εδίδασκε και ενουθετούσε τα προς αυτόν προσερχόμενα  πλήθη  των  πιστών.

Ο  Όσιος Παΐσιος εκοιμήθηκε με ειρήνη σε βαθύτατο γήρας και ενταφιάσθηκε στην έρημο. Μετά ολίγα έτη, τα  ιερά αυτού  λείψανα, ανακομισθέντα, μεταφέρθησαν  στην  Πισιδία  και  κατετέθησαν  στην  εκεί ευρισκόμενη  μονή. 
Το  Βίο  του  Οσίου   Παϊσίου  συνέγραψε  ο   συνασκητής  του   Όσιος Ιωάννης  ο  Κολοβός († 9  Νοεμβρίου),  την  δε  Ακολουθία  του  εξεπόνησε ο  Χριστόφορος  Προδρομίτης.

Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ο  ένσαρκος  άγγελος,  των  Μοναστών  κορωνίς,  ο  άσαρκος  άνθρωπος, των  ουρανών  οικιστής,  ο θείος  Παΐσιος,  χαίρει  τη  αυτού  μνήμῃ,  συν ημίν  εορτάζων,  νέμει  τοις  κοπιώσι,  δι’ αυτόν  θείαν χάριν· διο εν προθυμία  πολλή,  τούτον  τιμήσωμεν.

Κοντάκια.  Ήχος  πλ. δ’. Τη  υπερμάχω.

Ως  της  ερήμου  πολιούχον  και  κοσμήτορα

Και  των  Οσίων  εγκαλλώπισμα  και  σέμνωμα

Μακαρίζομέν  σε  πάντες,  Θεού  θεράπον·

Συ  γαρ  ώφθης  εκ  παιδός  όλος  θεόληπτος

Και προσφόρως τη ση κλήσει πεπολίτευσαι. 
Διο  κράζομεν,  χαίροις  Πάτερ  Παΐσιε.

Μεγαλυνάριον.
Τω Χριστώ εκ βρέφους ανατεθείς, ηύξησαι εις μέτρον, ηλικίας πνευματικής, και των εν ερήμω  στύλος  φωτός  εφάνης,  Παΐσιε  παμμάκαρ, Αιγύπτου  βλάστημα.