Ο Άγιος Ιούδας ο Απόστολος

Ο  Απόστολος  Ιούδας,  ένας  εκ  των 12  Μαθητών  και  Αποστόλων  του  Κυρίου, ήταν  υιός του αδελφού του μνήστορος  Ιωσήφ Αλφαίου και της  συγγενούς  της  Θεοτόκου  Μαρίας, αδελφός δε του επίσης Αποστόλου Ιακώβου του επιλεγομένου Αδελφοθέου. Προς διάκριση εκ του Ιούδα του Ισκαριώτου, στο μεν το  κατά Λουκά  Ευαγγέλιο (6, 16) και   τις Πράξεις των Αποστόλων (1, 13) αποκαλείται Ιούδας Ιακώβου (αδελφός δηλαδή  του Ιακώβου), στο  δε  το  κατά  Ματθαίο  (10, 3)  και  Μάρκο  (Γ’, 18)  ονομάζεται  Θαδδαίος  ή Λεββαίος. Ο συγγραφέας της Επιστολής Ιούδα χαρακτηρίζεται σαφώς «Ιούδας... αδελφός  δε  του  Ιακώβου».

Η ζωή του κατά την επί της γης παρουσία του Κυρίου και  μέχρι  της  Πεντηκοστής  ήταν όμοια  με  αυτή  των  λοιπών  Αποστόλων.  Μετά  την  Πεντηκοστή  όμως,  όταν  η  χάρη  του Αγίου Πνεύματος κατήλθε επί των Αποστόλων, ο Ιούδας, αφού για αρκετό χρονικό διάστημα παρέμεινε  εργαζόμενος  στα  Ιεροσόλυμα,  κοπιών υπέρ της  εκεί  Εκκλησίας, μετέβη ακολούθως στις γειτονικές χώρες,  κηρύττων  το  Ευαγγέλιο  στους  εν  Σαμαρεία και Μεσοποταμίᾳ ομοεθνείς του. Στη συνέχεια, μετά του Σίμωνος  του  Ζηλωτού  αφίχθη στην Περσία, στην Έδεσσα, όπου εθεράπευσε τον εκ λέπρας πάσχοντα τοπάρχη Άβγαρο, και, τέλος, συνελήφθη στην πόλη Αραράτ, όπου εκρεμάσθηκε  και  ετελειώθηκε κτυπηθείς δια βελών. Κατ’ ΄σλλους βιογράφους, ο  Ιούδας εμαρτύρησε  στη  Βηρυττό  περί το 80 μ.Χ., αφού προηγουμένως εκήρυξε το Ευαγγέλιο στην  Ιουδαία,  Αραβία  και  Συρία. Τέλος,  σύμφωνα  με  τις  Διαταγές  των  Αποστόλων,  ο  Ιούδας  υπήρξε τρίτος Επίσκοπος Ιεροσολύμων, μετά τον Ιάκωβο και Συμεών του Κλωπά (7, 46, 1 – 2), τούτο δε  επανέλαβε και ο Γεώργιος Σύγγελος.       
Όσον αφορά στο θέμα της συγγραφής της  Καθολικής  Επιστολής του Ιούδα,  αυτός χαρακτηρίζει  εαυτόν  «ως  Ιησού  Χριστού  δούλον,  αδελφόν  δε  Ιακώβου». Και δια μεν του πρώτου χαρακτηρισμού δηλώνει την αφοσίωσή του στον Ιησού Χριστό, δια δε του δευτέρου δηλώνει  ότι  ήταν αδελφός του  γνωστού  σε  όλους  Ιακώβου,  ο  οποίος  κατείχε ηγετική  θέση  στην  Αποστολική  Εκκλησία.

Απολυτίκιον. Ήχος α’. Τον τάφον σου Σωτήρ.           
Χριστού σε συγγενή, ω  Ιούδα  ειδότες, και μάρτυρα στερρόν, ιερώς  ευφημούμεν, την πλάνην πατήσαντα, και την πίστιν τηρήσαντα· όθεν σήμερον, την παναγίαν σου μνήμην,  εορτάζοντες,  αμαρτημάτων  την  λύσιν,  ευχαίς  σου  λαμβάνομεν.

Κοντάκιον. Ήχος α’. Χορός Αγγελικός.           
Εκ ρίζης ευκλεούς, θεοδώρητον κλήμα, ανετειλας ημίν  του  Κυρίου  αυτόπτα,  Απόστολε Θεάδελφε, του Χριστού κήρυξ πάνσοφε, τρέφων άπαντα, κόσμον καρποίς σου  των λόγων,  την  ορθόδοξον, πίστιν  Κυρίου  διδάσκων,  ως  μύστης  της  χάριτος.

Μεγαλυνάριον.
Δεύτε τον Θεάδελφον Μαθητήν, και της ευσεβείας, τον φωστήρα τον θεαυγή, υμνήσωμεν  πόθω,  χαίρε  αυτώ  βοώντες,  Απόστολε  Ιούδα,  Χριστού  διάκονε.