ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Ὁμιλία  στὴ   Β΄  Στάση  τῶν  Χαιρετισμῶν

«Χαῖρε  ἀοράτων   ἐχθρὸν  ἀμυντήριον»

            Δύο  εἶναι  τὰ  εἴδη  τῶν  ἐχθρῶν  τοῦ  ἀνθρώπου· ὀρατοὶ  καὶ  ἀόρατοι.  Κι  ἄν  μὲν  εἶναι   φανεροί, ὅπως  γιὰ  παράδειγμα  εἶναι  οἱ ἐχθροὶ  τῶν  κρατῶν  ἤ  ἄλλοι  ἐχθροί μας  μποροῦν  νὰ  καταπολεμηθοῦν  εὐκολώτερα.   Οἰ  ἀόρατοι  ὅμως  ἐχθροί,   οἱ  ὁποῖοι  ἀφοροῦν  τὸν πόλεμο τῶν δαιμόνων εἶναι   ἀδύνατον  στοὺς  χριστιανοὺς  νὰ  τοὺς  νικήσουν εὔκολα.   Πῶς  ἄλλωστε θὰ  πολεμήσουμε τὸν  ἀόρατο  διάβολο, ὁ ὁποῖος  εἶναι  πνεῦμα  ἀκάθαρτο;

            Ἔχουμε βέβαια  ὡς   μόνη  δύναμή  μας    τὴν  Κυρια    Θεοτόκο.    Διότι ἡ Θεοτόκος,  μὲ  τὶς  πρεσβεῖες  της  πρὸς  τὸν  Κὐριο  καὶ Θεό μας   δίδει   σὲ ὅλους  μας    τὴ  δύναμη  νὰ νικοῦμε   τοὺς  πονηροὺς  λογισμούς. Ἡ  Παναγία  ὅμως  δὲν   μᾶς  βοηθᾶ  μόνο νὰ  νικοῦμε  τοὺς  κακοὺς  λογισμούς  μας, ἀλλὰ    καὶ    νὰ    νικοῦμε καὶ   ὅλα μας  τὰ  πάθη.   

            Γιὰ  παράδειγμα,  ἄν  ἕνας  ἐχθρὸς ἐπιβουλεύεται τὴν  εἰρήνη τῆς πατρίδος  μας   μποροῦμε   νὰ  τὸν  πολεμήσουμε  εὐκόλως. Ἀλλὰ    ὅλους  τοὺς ἄλλους  ἐχθρούς  -οἱ  ὁποῖοι  εἶναι  καὶ   περισσότεροι-   πῶς  θὰ  τοὺς  πολεμήσουμε;   Θὰ   τοὺς  πολεμήσουμε μὲ  τὴ  βοήθεια  τοῦ  Χριστοῦ καὶ    τῆς   Παναγίας  μας.   Ἡ  ἀειπάρθενος  Μαριὰμ  εἶναι  γιὰ  ὅλους  μας  «τεῖχος  ἀπροσμάχητον», ἀλλὰ  καὶ   «σκέπη  κραταιὰ»  τῶν  πνευματικῶν ἀγώνων  μας.    Διότι  ἡ   Παναγία   μᾶς   δίδει  τὴ   δύναμη    γιὰ   νὰ  νικήσουμε  τὸν   ἐχθρὸ    τοῦ ἀνθρώπου, τὸν   διάβολο.  

            Ἡ  Θεοτόκος Μαριάμ, ὅμως,   ζητᾶ καὶ   ἀπὸ    ὅλους τοὺς   ὀρθοδόξους νὰ ἐκκλησιάζωνται   τακτικὰ καὶ νὰ  λαμβάνουν  μέσα  τους  τὸ  Σῶμα  καὶ  τὸ  Αἷμα  τοῦ  Κυρίου  μας  μετὰ  ἀπὸ  κατάλληλη   προετοιμασία.  Γιατὶ ὅταν   κοινωνοῦμε τῶν Ἀχράντων  Μυστηρίων ὅπως  θέλει ὁ  Χριστὸς  βάζουμε  μέσα  μας  καὶ   τὴ  δύναμη  τοῦ   Παντοδύναμου Χριστοῦ, ὁ  ὁποῖος  ἦλθε  εἰς   τὸν  κόσμον  γιὰ  νὰ μᾶς  λυτρώσει  ἀπὸ  τὴν ἁμαρτία. 

            Ὑπάρχουν  ὅμως  δυστυχῶς πολλοὶ  ποὺ   δὲν   πιστεύουν  στὴν ὕπαρξη  τοῦ    διαβόλου.   Καὶ ἰσχυρίζονται  ὅτι       ὁ  διάβολος εἶναι   μόνο   μιὰ  προσωποποίηση   τοῦ  κακοῦ. Ἡ  πίστη    ὅμως   αὐτὴ  δίδει   στὸ   διάβολο   ἀφορμὴ   νὰ  «ἐργάζεται»  τὸ   κακὸ καλύτερα.   Τὸ   κακὸ  τότε  μπαίνει μέσα    στὶς   ψυχὲς    τῶν  ἀνθρώπων  εὐκολότερα, ἀφοῦ  οἱ ἄνθρωποι  ἀγνοοῦν    τὴν   ὕπαρξη    τοῦ  διαβόλου.     Ἐὰν   ὅμως   ὁ χριστιανὸς  δὲν  ἀγωνίζεται  κατὰ  τῶν  παθῶν·  ἐὰν  δὲν   παλεύει    κατὰ    τῆς   ζήλειας,   τοῦ   ἐγωϊσμοῦ,   τῆς  ἀσωτείας  καὶ   τῶν   ἄλλων  παθῶν   δίνει  ὄπλα  στὸν  διάβολο  γιὰ  νὰ    τὸν   πολεμήσει   καὶ   νὰ    τὸν   νικήσει.  Γιατὶ   ὅταν  ὁ   διάβολος  πείσει  τὸν ἄνθρωπο  πὼς  δὲν   ὑπάρχει   εὐκολότερα   τὸν   νικᾶ  καὶ   τὸν   ἐξουσιάζει.     Καὶ  δὲν   ἐξουσιάζει  μόνο τὴ  ψυχή του, ἀλλὰ  καὶ τὸ  σῶμα  του,  τὸ  ὁποῖο  εἶναὶ  «ναὸς  τοῦ  ἐν  ἡμῖν  Ἁγίου   Πνεύματος».  (Α΄Κορ. 6,19)

Ἐπειδὴ  ὅμως ὁ Κύριός  μας Ἰησοῦς  Χριστὸς   ἦρθε  στὸ  κόσμο  γιὰ   νὰ  σώσει  τοὺς ἁμαρτωλούς,  ἦρθε    «ἁμαρτωλοὺς  σῶσαι»· (Α΄Τιμ. 1,15)      ὁ Χριστός  μας   εἶναι  ὁ Νικητὴς   τοῦ  διαβόλου   καὶ   τοῦ   θανάτου.    Γι’ αὐτὸ ἄλλωστε  ὁ Χριστὸς  ἀνέβηκε στὸ  σταυρό  γιὰ   νὰ  συντρίψει   τὴ   δύναμη   τοῦ  διαβόλου.

            Ὁ ἱερὸς   Χρυσόστομος   ἀναφέρει     σχετικῶς:  «ὁ  Χριστὸς  σταυρώθηκε χάριν ἡμῶν  γιὰ  νὰ  νικήσει τὶς  μεθοδεῖες  τοῦ  διαβόλου».     Ἄς  μὴ  μᾶς  ξεγελοῦν  ἑπομένως  τὰ    λόγια   τῶν  ἀπίστων ἀνθρώπων.  Γιατὶ  ἄν  δὲν  ὑπῆρχε  ὁ   διάβολος   δὲν  θὰ  ὑπῆρχε  οὔτε  καὶ  λόγος  γιὰ νὰ   γίνει ἄνθρωπος  ὁ Υἱὸς  τοῦ  Θεοῦ.     Πρέπει  νὰ   καταλάβουμε ὅλοι  μας   πὼς   μόνον  ὁ πονηρὸς διάβολος  θέλει  τὸ  κακό  μας  ὡς  ἐφευρέτης τοῦ κακοῦ  καὶ   τῆς   ἁμαρτίας.  Καὶ  μόνον  Ἕνας  θέλει   πραγματικὰ  τὸ   καλό μας∙ κι  Αὐτὸς   εἶναι   ὁ  Θεός  μας.

            Ἐκτὸς  ὅμως  ἀπὸ τὸν  μεγάλο  αὐτὸν    ἐχθρό    μας,  τὸ  διάβολο, ἔχουμε  καὶ  ἕναν  ἄλλο  ἐχθρό,   τὸν    κακό μας  ἑαυτό.   Κι αὐτὸς  ὁ   ἐχθρός   μας    δὲν    εἶναι   πολὺ μακριά   μας,   διότι  εἶναι   ἕνας  ἐχθρὸς   ποὺ   βρίσκεται μέσα  στὸ «εἶναι»  μας.  Εἶναι   ὁ  ἐχθρὸς  ποὺ  μᾶς   παρασύρει   στὴν ἁμαρτία   διὰ    πολλῶν    πειρασμῶν   μὲ  τοὺς ὁποίους μᾶς πολεμᾶ καὶ    σκοτώνει τὴ  ψυχή μας μὲ τὰ     θανατηφόρα  βέλη  τῶν κακῶν  λογισμῶν.        Οἱ  πειρασμοὶ  αὐτοὶ  γεννοῦν  μέσα  μας  καὶ πολλὰ   πάθη·  γεννοῦν  τὰ   πάθη     τῆς ζήλειας,  τοῦ  φθόνου    καὶ  τῆς  κακίας πρὸς ὅλους  τοὺς  ἀνθρώπους.  Τὰ   πάθη  αὐτὰ  μολύνουν  ἔτσι  τὶς   ψυχές  μας,  τὶς  ὁποῖες   θέλει   ὁ   Χριστὸς  νὰ  μένουν   καθαρὲς    καὶ   ἀμόλυντες. 

            Ἀδελφοί μου!  Ἐπειδὴ  μέσα  μας  ἔχουμε  ὅλοι  μας  καὶ  ἄλλη  μία    κακὴ  συνήθεια· τὴν   ἀμέλεια  πρέπει  νὰ   προσευχόμαστε  καὶ νὰ ἀσκούμαστε  πνευματικὰ  γιὰ  νὰ  νικήσουμε  τὸ   διάβολο.   Ἄς    μὴ  ἀμελοῦμε  λοιπὸν    τὴ  σωτηρία   τῶν  ψυχῶν μας  γιατὶ τότε  ὁδηγεῖται ἡ ἀθάνατη  ψυχὴ στὴν  αἰώνια  καταστροφή της.          Γι’ αὐτὸ  ἄς ἀγωνιστοῦμε  ὅλοι μας  τὸν  καλὸ  ἀγῶνα  τῆς  πίστεως  καὶ  μετανοίας  μας·  ἄς  ἀγωνιστοῦμε  ἐναντίον  τῶν  παθῶν  γιὰ  νὰ  κερδίσουμε   διὰ   πρεσβειῶν  τῆς  Ὑπεραγίας  Θεοτόκου   τὴ  Βασιλεία  τῶν  οὐρανῶν.  Ἀμήν!