Ο Όσιος Θεοφάνης ο Ομολογητής,
γεννήθηκε περί το έτος 760
μ.Χ. από ευσεβείς
και φιλόθεους γονείς, τον
Ισαάκ και την Θεοδότη.
Σε ηλικία οκτώ ετών έμεινε
ορφανός
από πατέρα και η μητέρα του
ανέλαβε το δύσκολο
έργο της ανατροφής, της διαπαιδαγωγήσεως και της μορφώσεως του υιού της Θεοφάνους.
Ο Όσιος,
κατά παράκληση της μητέρας
του, νυμφεύθηκε σε νεαρή ηλικία την ευσεβή
και πλούσια Μεγαλώ. Ο γάμος αυτός, που
ήταν αντίθετος για τη μοναχική ζωή, την οποία επιθυμούσε
ο Όσιος, διαλύθηκε. Η
μεν σύζυγος αυτού έγινε μοναχή
στη μονή της Πριγκίπου και μετονομάσθηκε
Ειρήνη, ο δε Όσιος κατέφυγε, το 781 μ.Χ., στη μονή του Μεγάλου Αγρού στη Σιγριανή και εκεί εκάρη μοναχός
υπό του ηγουμένου αυτής.
Από τη μονή αυτή, ως λόγιος και ενάρετος μοναχός, προσκλήθηκε μαζί με άλλους ηγουμένους διαπρεπείς, τον ηγούμενο της μονής Σακουδίωνος Πλάτωνα, τους μοναχούς Νικηφόρο και Νικήτα από τη μονή Μηδικίου, το μοναχό Χριστόφορο από τη μονή του Μικρού Αγρού, στην Εβδόμη Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιος, το έτος 787 μ.Χ. Όταν επανήλθε στη μονή του, εγκατέστησε ηγούμενο τον μοναχό Στρατήγιο και εκείνος αποσύρθηκε στην απέναντι νήσο Καλώνυμον, όπου ίδρυσε μεγάλη μονή και εκεί, αφού εγκαταβίωσε επί εξαετία, ασχολήθηκε με την καλλιγραφία και τις συγγραφές. Αλλά ατυχώς η υγεία του προσβλήθηκε από οξεία λιθίαση. Σε αυτή την χαλεπή κατάσταση δεν παρέλειψε να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη, όταν προσκλήθηκε υπό του Λέοντος του Αρμενίου (813 – 820 μ.Χ.), ο οποίος προσπάθησε δια του Πατριάρχη Ιωσήφ του εικονομάχου να ελκύσει αυτόν στην αίρεση της εικονομαχίας. Ο Όσιος φυσικά δεν ήταν δυνατό να αποδεχθεί μία τέτοια πρόταση και να προδώσει την Ορθόδοξη πίστη. Έτσι τον έκλεισαν σε σκοτεινό μέρος και στην συνέχεια τον εξόρισαν στη Σαμοθράκη, όπου μετά από είκοσι τρεις ημέρες κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 815 ή κατ’ άλλους το 818 μ.Χ. Αργότερα οι μαθητές του μετεκόμισαν τα ιερά λείψανα αυτού, το έτος 822 μ.Χ., στη μονή του, όπου ετελείτο η Σύναξη αυτού, όπως και στη Μεγάλη Εκκλησία.
Από τη μονή αυτή, ως λόγιος και ενάρετος μοναχός, προσκλήθηκε μαζί με άλλους ηγουμένους διαπρεπείς, τον ηγούμενο της μονής Σακουδίωνος Πλάτωνα, τους μοναχούς Νικηφόρο και Νικήτα από τη μονή Μηδικίου, το μοναχό Χριστόφορο από τη μονή του Μικρού Αγρού, στην Εβδόμη Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιος, το έτος 787 μ.Χ. Όταν επανήλθε στη μονή του, εγκατέστησε ηγούμενο τον μοναχό Στρατήγιο και εκείνος αποσύρθηκε στην απέναντι νήσο Καλώνυμον, όπου ίδρυσε μεγάλη μονή και εκεί, αφού εγκαταβίωσε επί εξαετία, ασχολήθηκε με την καλλιγραφία και τις συγγραφές. Αλλά ατυχώς η υγεία του προσβλήθηκε από οξεία λιθίαση. Σε αυτή την χαλεπή κατάσταση δεν παρέλειψε να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη, όταν προσκλήθηκε υπό του Λέοντος του Αρμενίου (813 – 820 μ.Χ.), ο οποίος προσπάθησε δια του Πατριάρχη Ιωσήφ του εικονομάχου να ελκύσει αυτόν στην αίρεση της εικονομαχίας. Ο Όσιος φυσικά δεν ήταν δυνατό να αποδεχθεί μία τέτοια πρόταση και να προδώσει την Ορθόδοξη πίστη. Έτσι τον έκλεισαν σε σκοτεινό μέρος και στην συνέχεια τον εξόρισαν στη Σαμοθράκη, όπου μετά από είκοσι τρεις ημέρες κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 815 ή κατ’ άλλους το 818 μ.Χ. Αργότερα οι μαθητές του μετεκόμισαν τα ιερά λείψανα αυτού, το έτος 822 μ.Χ., στη μονή του, όπου ετελείτο η Σύναξη αυτού, όπως και στη Μεγάλη Εκκλησία.
Απολυτίκιον.
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Θεώ τω εν σώματι,
επιφανέντι ημίν,
οσίως ελάτρευσας δι'
ενάρετου ζωής, Θεόφανες
Όσιε· πάσαν
γαρ την προσούσαν,
ύπαρξιν απορρίψας,
άθλους ὁμολογίας, τη ασκήσει
συνάπτεις· εντεύθεν δι'
αμφοτέρων, φαίνεις τοις πέρασι.
Έτερον
Απολυτίκιον. Ήχος πλ.
δ’.
Ορθοδοξίας οδηγέ, ευσεβείας διδάσκαλε και σεμνότητος, της οικουμένης ο φωστήρ, των μοναζώντων θεόπνευστον εγκαλλώπισμα, Θεόφανες σοφέ· υπέρ εικόνων αγίων ήθλησας, λύρα του Πνεύματος, Πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Ορθοδοξίας οδηγέ, ευσεβείας διδάσκαλε και σεμνότητος, της οικουμένης ο φωστήρ, των μοναζώντων θεόπνευστον εγκαλλώπισμα, Θεόφανες σοφέ· υπέρ εικόνων αγίων ήθλησας, λύρα του Πνεύματος, Πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Κοντάκιον.
Ήχος πλ.
β’. Την
υπέρ ημών.
Της
ζωαρχικής,
του Λόγου θεοφανείας,
σκεύος εκλεκτόν,
Θεόφανες και θεράπων, τω ενθέω σου βίω, θεόφρον
γενόμενος, την Εικόνα την
ενσώματον, του Χριστού σεπτώς ετίμησας,
ομιλήσας πολλαίς θλίψεσιν·
ανθ’ ών θαυμάτων πηγήν,
είληφας εκ Θεού.
Έτερον Κοντάκιον. Ήχος β’. Τα άνω ζητών.
Εξ ύψους λαβών, την θείαν αποκάλυψιν, εξήλθες σπουδή, εκ μέσου των θορύβων, και μονάσας Όσιε· ενεργείας θαυμάτων είληφας, και προφητείας χαρίσματα, συμβίου και πλούτου στερούμενος.
Εξ ύψους λαβών, την θείαν αποκάλυψιν, εξήλθες σπουδή, εκ μέσου των θορύβων, και μονάσας Όσιε· ενεργείας θαυμάτων είληφας, και προφητείας χαρίσματα, συμβίου και πλούτου στερούμενος.
Μεγαλυνάριον.
Της θεοφανείας της μυστικής, βίω υπερτέρω, θησαυρίσας την μετοχήν, θέσει εθεώθης, Θεοφάνες θεόφρον, και ώφθης Εκκλησίας, στύλος θεόφωτος.
Της θεοφανείας της μυστικής, βίω υπερτέρω, θησαυρίσας την μετοχήν, θέσει εθεώθης, Θεοφάνες θεόφρον, και ώφθης Εκκλησίας, στύλος θεόφωτος.
The Holy Theophanes the
Confessor Bishop of Sigriani
Saint Theophanis the
Confessor, was born around 760 AD. from pious and hospitable parents, Isaac and
Theodotus. At the age of eight he was orphaned by a father and his mother
undertook the difficult task of raising, educating and educating the son of
Theophanus.
The Savior, at his
mother's request, married the pious and wealthy Old Man at an early age. This
marriage, which was opposed to the lonely life that the Savior desired, was
dissolved. His wife became a nun in the monastery of Principe and was renamed
Irene, and Osios resorted, in 781 AD, to the monastery of Big Agros at Sigriani
and there a monk by this abbot.
From this monastery, as a
scholar and virtuous monk, he was invited, together with other eminent elders,
the abbot of the monastery of Sakoudios Platon, the monks Nikiforos and Nikitas
from the monastery of Mithikion, the monk Christophoros from the monastery of
Little Agora, the Seventh Ecumenical Synod of Nice, in the year 787 AD When he
returned to his monastery, the monk Strathego settled in the abbot, and he
retired to the opposite island of Kallonim, where he founded a great monastery,
and after six years he settled on calligraphy and writings. But unfortunately
his health was infected by acute gritty. In this charming state, he did not
fail to go to Constantinople when he was invited by the Leo of Armenian
(813-820 AD), who tried, through Patriarch Joseph of the iconoclast, to attract
him to the heresy of iconoclasm. The Savior, of course, could not accept such a
proposal and betray the Orthodox faith. So they closed him in a dark place and
then exiled him to Samothrace, where after twenty-three days he slept in peace
in 815 or in others in 818 AD. Later, his disciples redeemed his holy relics in
the year 822 AD in his monastery where his Assembly was held, as in the Great
Church.
Apolyticus. Sound d '.
Fast anticipated.
I believe in the body, in
the presence of me, in all things, by virtue of righteousness of life, in the
open minds; all the aspirations for it, the rejection, the labors of confusion,
the exercise of union, and for the two of you seem to be over.
Another Apolitikion. Sound
flat d '.
Orthodoxy of guidance,
pious teaching and simplicity, the world of light, the monastics of
God-inspiring goblin, Theophical wisdom; For images of holy saints, lyre of the
Spirit, Ambassador Christ to God, save our souls.
Kontakion. Sound flat b '.
Our favor.
The terrible, the Word of
God, the eternal vessel, the theophants and the therapists, I enter you, I
live, the God Who is born, the image of the innocent, the Christ you honestly
honored, you have spoken many sorrows, the miracles of miracles, the blessing
of God.
Another Comrade. Sound b
'. Top requests.
From the height of the
handles, the divine revelation, you passed out of the noise, and through the
noise of the soul, the energy of the miracles of the mourner, and the prophecy
of charism, of conscience, and of ruthlessness.
Majesty.
Of the secret of the
secret, I live above all, treasuring the share, set the Revelation, the
Theophans the theofron, and the sinking of the Church, the pole of the god.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου